به امید گسترش دانش در زمینه ی بیماریهای خودایمنی




  دکتر امی مایرز، متخصص طب پزشکی و طب کاربردی، معتقد است تولید و مصرف "گلوتن" به شیوه ی امروزی یکی از عوامل اصلی در  شیوع بیماریهای خودایمنی، التهابی، و حساسیت های غذایی طی سالهای اخیر است.

 او در این باره، در کتابش به سه موضوع اصلی اشاره کرده است:

  • ایجاد گونه های جدید گندم (اصلاح گونه های غلات) ،
  • تغییر نحوه ی تولید و فرآوری محصولات حاوی غلات (نان،کیک، بیسکوئیت،) و ایجاد تغییرات در پروسه ی فرآوری محصولات فاقد غلات (سس سویا،سس کچاپ، محصولات گوشتی،)  با اهداف مشخص، اضافه کردن گلوتن به خوراک دام و طیور و تاثبر غیر مستقیم آن در کیفیت،
  • ایجاد تغییرات اساسی در عادات غذایی افراد و معیارها و همچنین افزایش میزان مصرف روزانه ی غلات نسبت به گذشته همسو با موارد یک و دو

 طی دهه های اخیر، مدت کوتاهی بعد از پایه گذاری "به نژادی گیاهی" و ظهور علم ژنتیک، ارقام جدید و اصلاح شده ای از گندم از اروپا به کشورمان وارد شد و بین سازمانهای کشاورزی مربوط توزیع گردید و جای خود را به ارقام بومی کشورمان که حاصل دسترنج کشاورزان بود داد و منجر به تولید هزاران نوع ژنوتیپ مختلف گندم شد.در نتیجه، با بکارگیری روشهای نوین، کلکسیون گندم های مقاوم تری نسبت به سرما و تنش های محیطی و شرایط اقلیمی مختلف عرضه شد و گویا موجب سهولت در کار کشاورزان گردید و تولیدات افزایش پیدا کرد و نانوایان و کارخانه داران با این گونه های جدید گندم توانستند نان و شیرینی های حجیم، پفکی، تردتر و نرم تری را عرضه کنند اما همه ی اینها به چه قیمت؟


دکتر امی مایرز معتقد است پیوند گونه های گندم با هم موجب تغییر ساختاری پروتئینهای گلوتن میشود به شکلی که سیستم ایمنی بدن  قادر به شناسایی آنها نیست و آنها رابیگانه تلقی میکند.


وی معتقد است مشکا اصلی این است که سیستم ایمنی بدن نمیتواند همپای این تغییرات و با سرعت هیبریداسیون غلات تکامل یابد.


همچنین اخیرا دانشمندان با بهره گیری از روشی به نام "آمین زدایی"، ماهیت گلوتن را تغییر دادند تا بتوانند آن را در مایعات حل کنند و از آن در فرآوری محصولات مختلف استفاده کنند. (از فرآوری سوسیس و کالباس، سس کچاپ، سس سویا،گرفته تا محصولات بهداشتی-مراقبتی همچون کرم، خمیردندان، شامپو،)


دکتر مایرز در کتابش به اسم "راه حل خودایمنی"، مصرف بیش از حد و اندازه ی گلوتن را یکی از عوامل اصلی در شیوع بیماریهای خودایمنی طی دهه های گذشته میداند.


وی معتقد است با توجه به موارد گفته شده، باید به فکر ایجاد تغییرات اساسی در عادات غذاییمان باشیم و مصرف غلات و مواد غذایی گلوتن دار و صنعتی را به حداقل برسانیم و اگر دچار بیماری خودایمنی یا التهابی هستیم و یا حتی زمینه ی آن را داریم، گلوتن و مشتقات آن را به طور کامل از برنامه غذایی مان حذف کنیم.


منابع منتخب:


 

   Myers, A. (2015). Get rid of gluten, grains, and legumes. The autoimmune solution (pp. 102-104). New York: Harper Collins   

  Myers, A. (2017). 3 important reasons to give up gluten if you have an autoimmune disease. 

http://amymyersmd.com/2017/02/3  

Https://www.isna.ir/news/97071810330

 

  نکته: در صورت تمایل به ذخیره کردن یا به اشتراک گذاشتن نوشته ها، ترجمه ها، مقاله ها،و هر آن چیزی که در این وبلاگ ثبت می شود؛ آدرس کامل سایت و سایر اطلاعات مربوط به آن اعم از نام نویسنده، مترجم یا گردآورنده، و منابع منتخب حتما ذکر شود؛ در غیر اینصورت، ی ادبی تلقی می شود.


 

* مطالب ارائه شده در این سایت، صرفا جهت آگاه سازی شما از آخرین تحقیقات است و هیچ جنبه ی دیگری ندارد. 

 

 



بعد از خوردن مواد غذایی گلوتن دار و هضم پروتئین های درشت و پیچیده ی گلوتن توسط آنزیم های پروتئاز، انواع مختلفی گلیکوپروتئین به نام گلیادین در مجرای روده جریان می یابد.

 این گلیکو پروتئین ها، به گیرنده هایی به نام "کموکین" که در دیواره ی روده کوچک قرار دارد  میچسبند  و موجب آزاد شدن تعداد زیادی پروتئین  به نام "زنولین" میشوند.

  در حالت عادی،  یکی از وظایف زنولین در بدن، باز کردن کانال های بین سلولهای انتروسیت روده است تا مواد مغذی را از طریق این کانالها  عبور دهند، و برای عمل جذب به گردش خون برسانند. 

تا این قسمت داستان، همه چیز خوب بنظر میرسد،اما.

مشکل اینجاست که در برخی افراد "زنولین" بسیار بیشتر از نیاز اساسی بدن ترشح میشود و  سیستم باز و بسته شدن کانالهای میانی سلولهای پوششی روده دچار اختلال میگردد. در اصطلاح  این اختلال "سندرم روده ی بیش تراوا" نام دارد بدین معنی که، که مادامی که کانال باز است، به جز مواد مغذی، ملکولهای درشت و هضم نشده، سموم، باکتریهای مضر، انگلها،. نیز میتوانند از این راه عبور کنند و خود را به گردش خون برسانند.

درست در  این موقعیت است که سیستم ایمنی وارد عمل میشود تا از بدن در مقابل این عوامل خارجی دفاع کند، و به موجب آن زمینه ی حمله ها ی خودایمنی نیز فراهم میشود.


 در حین این نبرد، سلولهای پوششی روده آسیب میبینند، حفره هایی سطحی یا عمیق در سلولها ایجاد میشود و در طول زمان، در صورت مصرف مداوم گلوتن و تغذیه ی نادرست،  این سلولها یا از بین میروند یا سرطانی میشوند.

ناگفته نماند که بخاطر آسیب هایی که به سلولهای انتروسیت روده زده میشود، سطح جذب در بدن کاهش میابد و همین موضوع، مشکلات جدی و جدیدی را در بدن فرد بیمار به وجود می آورد که به موجب آن درمان هم سخت تر میشود.

حال سوال این است، در بدن چه افرادی، ترشح "زنولین" بیش از اندازه می باشد؟

پیرو مطلب پیشین این سایت، "گلوتن و بیماریهای خودایمنی: بخش اول":  ممکن است این اختلال برای افرادی که رژیم غذایی نامناسب و  سرشار از گلوتن دارند یا از نظر ژنتیکی بدنشان با ساختارهای جدید و متنوع گلوتن  ناسازگار است ایجاد شود.

طبق تحقیقات اخیر، 

چه در افرادی که بیماری سلیاک دارند و ژنهای HLA-DQ8,HLA-DQ2 دارند

چه در افرادی که  زمینه ی ژنتیکی ندارند

بروز چنین مشکلاتی مشاهده شده است.

دکتر سارا بلنتاین در این باره میگوید: احتمال به وجود آمدن " سندرم روده ی نفوذپذیر" در افرادی که نظم فلور طبیعی روده ی آنها،  بخاطر مصرف زیاد آنتی بیوتیک یا عوامل دیگر  بهم خورده است زیاد است.

یا این تفاسیر، واضح است که تا زمانی که سیستم گوارش شخص سالم باشد، میزان باکتریهای بدنش در تعادل نسبی باشد، و برنامه غذایی انتخابی روزانه ی فرد با بدنش کاملاسازگار باشد، روده ی کوچک، میتواند همانند یک سد دفاعی عمل کند و از نشت مواد بیگانه به جریان خون و فعال شدن سیستم ایمنی و بروز بیماریهای خودایمنی جلوگیری کند.

اما این داستان به همین جا ختم نمیشود، 

گلیکو پروتئین های گلوتن فقط به گیرنده های "کموکین" نمیچسبند، بلکه در عملکرد سایر گیرنده های بدن از جمله گیرنده های جذب "آهن" به نام "ترنسفرین" هم اختلال ایجاد میکنند، بدین ترتیب که آنتی بادی های IgA سیستم ایمنی به گلیادین های موجود در مجرای روده میچسبند و از طریق گیرنده های ترنسفرین آهن وارد خود سلولهای انتروسیت روده میشوند، و از آن جا به سیستم لنفوئیدی روده به نام GALT راه میابند. سلولهای سیستم ایمنی موجود در بافت لنفاوی روده به گلیکو پروتئینهای گلیادین (آنتی ژن) حمله ور میشوند و با فعال شدن بیش از اندازه و مداوم سیستم ایمنی، بیماری های خودایمنی و التهابی شکل میگیرد.


حال سوال دوم این است که در بدن چه افرادی، آنتی بادی های IgA بر علیه گلوتن ترشح میشود؟

جواب: در بدن همه

طبق تحقیقات اخیر، حتی در بدن افراد سالم که از نظر ظاهری به گلوتن حساسیت ندارند هم  این آنتی بادی ها به میزان کم آزاد میشوند.

پس مشکل از چیست؟ مشکل از تعداد غیرنرمال و زیاد گیرنده های ترنسفرین در برخی افراد است که به آنتی ژن گلیادین  فرصت عبور از مسیرهای بین سلولی را میدهند.

پس با دانستن این تحقیقات مشخص است که چرا افرادی که سلیاک دارند، دچار فقر آهن و سوتغذیه هستند.


اما باز هم داستان به همین جا ختم نمیشود،

در بدن همه، در قسمت سلولهای پوششی روده، بسته هایی وجود دارد به نام " لیزوزوم" که حاوی آنزیم های هضم کننده ی پروتئین به نام " لیزوزوم اسید پروتئاز" است که به عمل هضم پروتئین ها در بدن تسهیل میدهد. اما مشکل از آنجایی آغاز میشود که گلیادین ها به بسته های لیزوزومی آسیب میزنند.

در بدن افراد سالم، پپتیدهای گلیادین درون بسته های لیزوزومی به واسطه ی آنزیم ها میتوانند کاملا هضم شوند اما در بدن بیماران خودایمنی یا سلیاکی اینگونه نمیباشد. در این افراد، لیزوزوم در برخورد با تکه های "گلیادین" آسیب میبیند و در نتیجه ی این آسیب این گلیکوپروتئین ها بصورت هضم نشده به سیتوپلاسم سلولها راه میابند. آنزیم های لیزوزوم اسید پروتئاز نیز در این مرحله به پروتئین ها حمله ور میشوند و خود سلولهای میزیان روده را هم آسیب میزنند یا نابود میکنند.

آسیب و مرگ سلولهای انتروسیت به واسطه ی آنزیم های پروتئاز، باعث ایجاد حفره هایی در سطح دیواره ی روده میگردد که به موجب این سوراخها، سموم، پاتوژنها نیز به بدن راه میابند و سیستم ایمنی را فعال میکنند.


پروتئین کیسئین موجود در لبنیات هم دقیقا همینگونه موجبات "سندرم روده ی بیش تراوا" را فراهم میکند. اما هنوز کشف نشده که چرا در بدن برخی افراد چنین اتفاقاتی رخ میدهد.



بعد از خوردن مواد غذایی گلوتن دار و هضم پروتئین های درشت و پیچیده ی گلوتن توسط آنزیم های پروتئاز، انواع مختلفی گلیکوپروتئین به نام گلیادین در مجرای روده جریان پیدا میکند.

گلیکو پروتئین های گلیادین، از چند راه مختلف میتوانند وارد عمل شوند و به بدن آسیبهای جبران ناپذیری وارد کنند:

راه اول:  از طریق مسیر پاراسلولی ( میان سلولی) ، افزایش نفوذپذیری روده ی کوچک، اختلال در جذب و .

 این گلیکو پروتئین ها، به گیرنده هایی به نام "کموکین" که در دیواره ی روده کوچک قرار دارد  میچسبند و موجب تحریک بیشتر این گیرنده ها و  آزاد شدن تعدادی پروتئین  به نام "زنولین" در مجرای روده میشوند.

  در حالت عادی،  یکی از وظایف زنولین در بدن، کنترل راه های ارتباطی بین سلولهای انتروسیت روده و در نتیجه ی آن، کمک به جذب مواد مغذی در بدن است. بدین ترتیب که، مواد مغذی از کانال های میان سلولهای انتروسیت روده عبور میکنند، جذب گردش خون میشوند و به نقاط مختلفی از بدن منتقل میشوند.

تا این قسمت داستان، همه چیز خوب بنظر میرسد، اما.

مشکل از زمانی آغاز میگردد که "زنولین"، در بدن برخی افراد، بسیار بیشتر از نیاز اساسی بدنشان ترشح می شود و  سیستم باز و بسته شدن کانالهای میانی سلولهای پوششی روده دچار اختلال میگردد.

با ترشح بیش از حد زنولین و ایجاد اختلال در سیستم جذب بدن، ملکولهای درشت و هضم نشده، سموم، باکتریهای مضر، انگلها، و غیره  نیز میتوانند از این راه عبور کنند و خود را به گردش خون برسانند. این اختلال  در بدن "سندرم روده ی بیش تراوا" نام دارد. 

در این شرایط، سیستم ایمنی بدن به منظور حفاظت از بدن و جلوگیری از نفوذ پاتوژنهای بیشتر و مواد غذایی التهاب زا، وارد عمل میشود، و به موجب آن حمله ها ی خودایمنی و  برخی بیماریهای التهابی و مزمن ایجاد میشود .


 در حین این نبرد که ما بین مواد بیگانه و پادتن های سلولهای سیستم ایمنی ایجاد میشود، سلولهای پوششی روده نیز آسیب میبینند، و حفره هایی سطحی یا عمیق در سطح آنها ایجاد میگردد.

 در گذر زمان، در صورت مداومت در مصرف گلوتن و ادامه ی این نبرد، این سلولها یا از بین میروند یا سرطانی میشوند.

ناگفته نماند که به علت آسیب هایی که به سلولهای انتروسیت روده وارد می شود، سطح جذب در بدن نیز کاهش میابد. در طی زمان، کاهش جذب در بدن، مشکلات جدی و جدیدتری را در بدن به وجود می آورد که میتواند کنترل پیشرفت بیماری را هم سخت تر کند.

با این توضیحات، حتما این سوال به ذهنتان خطور می کند که، ترشح  بیش از حد "زنولین" در  سیستم بدن چه افرادی ممکن است ایجاد شود ؟

پیرو مطلب پیشین این سایت، "گلوتن و بیماریهای خودایمنی: بخش اول":  ممکن است این اختلال در افرادی که رژیم غذایی  سرشار از گلوتن  دارند و از نظر ژنتیکی، سیستم بدنشان با ساختارهای جدید گلوتن (حاصل از گونه های جدید غلات)، ناسازگار است ایجاد شود. (برای درک بهتر این موضوع، پست قبل را مطالعه بفرمایید).

طبق تحقیقات اخیر، بروز این اختلال، 

چه در افرادی که بیماری سلیاک دارند و ژنهای HLA-DQ8,HLA-DQ2 را دارند

چه در افرادی که  زمینه ی ژنتیکی ندارند، مشاهده شده است.

دکتر سارا بلنتین در این باره میگوید: احتمال به وجود آمدن " سندرم روده ی نفوذپذیر" در افرادی که نظم فلور طبیعی روده ی آنها،  بخاطر مصرف زیاد آنتی بیوتیک یا عوامل دیگر  بهم خورده است  زیاد است. واضح است که تا زمانی که سیستم گوارش شخص سالم باشد، میزان باکتریهای بدنش در تعادل نسبی باشد، و برنامه غذایی انتخابی روزانه ی فرد با بدنش کاملاسازگار باشد، روده ی کوچک، میتواند همانند یک سد دفاعی خوب عمل کند و از نشت مواد بیگانه به جریان خون و فعال شدن سیستم ایمنی و بروز بیماریهای خودایمنی جلوگیری کند.


راه دوم : از طریق مسیر ترانس سلولی (درون سلولی) و تحریک سیستم ایمنی،  اختلال در جذب آهن و .

گلیکو پروتئین های گلوتن فقط به گیرنده های "کموکین" نمیچسبند، بلکه ممکن است در عملکرد سایر گیرنده های بدن از جمله گیرنده های جذب "آهن" به نام "ترنسفرین" هم اختلال ایجاد کنند.

بدین ترتیب که آنتی بادی های IgA سیستم ایمنی به گلیادین های موجود در مجرای روده میچسبند و از طریق گیرنده های ترنسفرین،  وارد سلولهای انتروسیت روده میشوند، و از آن جا به سیستم لنفوئیدی روده به نام GALT راه میابند. سلولهای سیستم ایمنی موجود در بافت لنفاوی روده به گلیکو پروتئینهای گلیادین (آنتی ژن) حمله ور میشوند و با فعال شدن بیش از اندازه و مداوم سیستم ایمنی، بیماری های خودایمنی و التهابی را ایجاد میکنند.


حال، سوال این است که در بدن چه افرادی، آنتی بادی های IgA بر علیه گلوتن ترشح میشود؟

طبق تحقیقات اخیر، حتی در بدن افراد سالم که از نظر ظاهری به گلوتن هم حساسیت ندارند،  این آنتی بادی ها به میزان کم آزاد میشوند.

در حالت طبیعی، آنتی بادی های IgA که از لنفوسیت های B ترشح میشوند ، طی فرآیندی به نام "ترانسیتوز" از سیستم لنفوئیدی GALT به مجرای روده راه پیدا میکنند تا از بدن در مقابل پاتوژنها و عوامل بیگانه حفاظت کنند. در آنجا، اگر این آنتی بادیها با گلیادین برخورد کنند، پیوند محکمی را تشکیل میدهند.

پس با توجه به یافته ی فوق الذکر، ایراد کار از کجاست و چرا فقط در بدن برخی افراد گلیکوپروتئین های گلیادین متصل شده به آنتی بادی از طریق گیرنده ها، وارد سلولها میشوند و سیستم ایمنی را فعال میکنند؟ 

در پاسخ به این سوال باید گفت، مشکل از تعداد غیرنرمال و زیاد گیرنده های ترنسفرین در برخی افراد است که به آنتی ژن گلیادین  فرصت عبور از مسیرهای بین سلولی را میدهند. در واقع، پیوندهای آنتی بادی-آنتی ژنی به گیرنده های متعدد جذب آهن (ترنسفرین) متصل میشوند و به سیستم لنفوئیدی راه میابند و در آنجا، سلولهای سیستم ایمنی را بر علیه خود فعال مینمایند. 


پس تا به این قسمت از داستان "گلوتن و بیماریهای خودایمنی"، دانستیم که به چه علت افرادی که مشکل سلیاک یا حساسیت به گلوتن دارند، ممکن است دچار مشکلات جدی نظیر فقر آهن و سوتغذیه هم بشوند.


راه های دیگر:

در روده ی کوچک، گلیادین ها از طریق فرآیندی به نام "آندوسیتوز" وارد آندوزوم هایی به نام "لیزوزوم"  که در سلولهای انتروسیت قرار دارد می شوند تا بتوانند توسط آنزیم های پروتئاز موجود در آنجا هضم شوند و به درون سلولها راه یابند. متاسفانه در بدن برخی افراد، پپتیدهای گلیادین کاملا هضم نمیشوند و میتوانند به طرق مختلف در فعالیت بسته های لیزوزومی روده ی کوچک اختلال ایجاد کنند و زمینه ی "سندرم روده ی بیش تراوا" و "آسیب به سلولهای انتروسیت" را به وجود می آورند.

این پپتیدهای هضم نشده از سه راه به دیواره ی روده ی کوچک آسیب میزنند.

از طریق آسیب به لیزوزوم  و آزاد شدن آنزیم ها در سیتوپلاسم و .

در بدن همه ی انسانها، در قسمت داخلی سلولهای روده ی کوچک، بسته هایی (حباب مانند) وجود دارد به نام " لیزوزوم" که حاوی آنزیم های هضم کننده ی پروتئین به نام " لیزوزوم اسید پروتئاز" است که به عمل هضم پروتئین ها در بدن تسهیل میبخشد. 

 به واسطه ی این آنزیم ها، در بدن افراد سالم، پپتیدهای گلیادین درون بسته های لیزوزومی میتوانند کاملا هضم شوند. اما در بدن اکثر بیماران خودایمنی یا سلیاکی اینگونه نمی باشد.

 در روده ی این افراد، همه ی تکه های "گلیادین" نمیتواند هضم شود و به همین خاطر است که لیزوزوم  آسیب میبیند. 

 با پاره شدن بسته های لیزوزومی، پپتید های گلیادین هضم نشده به فضای سیتوپلاسم سلولها راه پیدا می کنند. در این میان، آنزیم های لیزوزوم اسید پروتئاز آزاد شده در آنجا، به پروتئین ها حمله ور میشوند و حتی به سلولهای انتروسیت روده  هم آسیب جدی میزنند.

آسیب و نابودی سلولهای انتروسیت به واسطه ی آنزیم های پروتئاز، باعث ایجاد حفره هایی در جدار دیواره ی روده میگردد که به موجب این سوراخها، سموم، پاتوژنها نیز به بدن راه میابند، سیستم ایمنی را فعال میکنند و پادتن ها ترشح میشوند.

پروتئین کیسئین موجود در لبنیات هم دقیقا از همین روش سوم، زمینه ی"سندرم روده ی بیش تراوا" را ایجاد میکند. اما به راستی هنوز دقیقا کشف نشده است که به چه علت در بدن برخی افراد چنین اتفاقاتی رخ میدهد.

در صورتی که پپتیدهای گلیادین به لیزوزوم  آسیب نزنند، در آنجا باقی می مانند، انباشته میشوند و باعث تولید زیاد اکسیدانتها و ایجاد التهاب میگردند.

 از طریق اکسیدانتها و ایجاد التهاب و آسیب به سلولها و

انباشته شدن انواعی از گلیکوپروتئین های گلیادین در لیزوزوم ها میتواند موجب افزایش تولید اکسیدانتها و التهاب در بدن شود. این اکسیدانت ها نه تنها در بدن التهاب ایجاد میکنند بلکه به سلولها آسیب میزنند، شکل، عملکرد، و فرآیند تکثیرآنها را تغییر میدهند و در نهایت، با نابودی سلولهای آسیب دیده و به جود آمدن سوراخهایی در دیواره ی سلولی، نفوذپذیری روده را هم افزایش میدهند.

از طریق خارج کردن ذخایر یونهای کلسیم و ایجاد اختلال در عملکرد شبکه ی آندوپلاسمی

شبکه ی آندوپلاسمی در درون تمامی سلولهای بدن وجود دارد و وظیفه ی متابولیسم پروتئینها، لپتیدها، کربوهیدراتها، و عمل پاکسازی و سم زدایی بدن را بر عهده دارد.

حرکت ذخایر یون های کلسیم موجود در سلولها به بیرون در برخورد با قطعات تغییر یافته ی گلوتن، موجب ایجاد شرایط استرس زا در شبکه ی آندوپلاسمی می شود زیرا این شبکه بدون وجود این ذخایر نمیتواند به درستی فعالیتهای خود را انجام دهد.

در صورت مداومت در مصرف گلوتن و ایجاد اختلال در شبکه ی آندوپلاسمی، سلولها از بین میروند و حفره هایی در سطح آنها ایجاد میشود که ایجاد این سوراخ ها (همانطور که در موارد قبل بارها گفته شده) موجب بروز بیماریهای التهابی-خودایمنی میگردد.

در بیماران سلیاکی در وحله ی اول، تولید اکسیدانتها و حرکت یونهای کلسیم است که موجب افزایش آنزیم "ترنس گلوتامیناز" میشود و بعد از آن عوامل دیگر.

منبع:

www.thepaleomom.com




بعد از خوردن مواد غذایی گلوتن دار و هضم پروتئین های درشت و پیچیده ی گلوتن توسط آنزیم های پروتئاز، انواع مختلفی گلیکوپروتئین به نام گلیادین در مجرای روده جریان پیدا میکند.

گلیکو پروتئین های گلیادین، از چند راه مختلف میتوانند وارد عمل شوند و به بدن آسیبهای جبران ناپذیری وارد کنند:

راه اول:  از طریق مسیر پاراسلولی ( میان سلولی) ، افزایش نفوذپذیری روده ی کوچک، اختلال در جذب و .

 این گلیکو پروتئین ها، به گیرنده هایی به نام "کموکین" که در دیواره ی روده کوچک قرار دارد  میچسبند و موجب تحریک بیشتر این گیرنده ها و  آزاد شدن تعدادی پروتئین  به نام "زنولین" در مجرای روده میشوند.

  در حالت عادی،  یکی از وظایف زنولین در بدن، کنترل راه های ارتباطی بین سلولهای انتروسیت روده و در نتیجه ی آن، کمک به جذب مواد مغذی در بدن است. بدین ترتیب که، مواد مغذی از کانال های میان سلولهای انتروسیت روده عبور میکنند، جذب گردش خون میشوند و به نقاط مختلفی از بدن منتقل میشوند.

تا این قسمت داستان، همه چیز خوب بنظر میرسد، اما.

مشکل از زمانی آغاز میگردد که "زنولین"، در بدن برخی افراد، بسیار بیشتر از نیاز اساسی بدنشان ترشح می شود و  سیستم باز و بسته شدن کانالهای میانی سلولهای پوششی روده دچار اختلال میگردد.

با ترشح بیش از حد زنولین و ایجاد اختلال در سیستم جذب بدن، ملکولهای درشت و هضم نشده، سموم، باکتریهای مضر، انگلها، و غیره  نیز میتوانند از این راه عبور کنند و خود را به گردش خون برسانند. این اختلال  در بدن "سندرم روده ی بیش تراوا" نام دارد. 

در این شرایط، سیستم ایمنی بدن به منظور حفاظت از بدن و جلوگیری از نفوذ پاتوژنهای بیشتر و مواد غذایی التهاب زا، وارد عمل میشود، و به موجب آن حمله ها ی خودایمنی و  برخی بیماریهای التهابی و مزمن ایجاد میشود .


 در حین این نبرد که ما بین مواد بیگانه و پادتن های سلولهای سیستم ایمنی ایجاد میشود، سلولهای پوششی روده نیز آسیب میبینند، و حفره هایی سطحی یا عمیق در سطح آنها ایجاد میگردد.

 در گذر زمان، در صورت مداومت در مصرف گلوتن و ادامه ی این نبرد، این سلولها یا از بین میروند یا سرطانی میشوند.

ناگفته نماند که به علت آسیب هایی که به سلولهای انتروسیت روده وارد می شود، سطح جذب در بدن نیز کاهش میابد. در طی زمان، کاهش جذب در بدن، مشکلات جدی و جدیدتری را در بدن به وجود می آورد که میتواند کنترل پیشرفت بیماری را هم سخت تر کند.

با این توضیحات، حتما این سوال به ذهنتان خطور می کند که، ترشح  بیش از حد "زنولین" در  سیستم بدن چه افرادی ممکن است ایجاد شود ؟

پیرو مطلب پیشین این سایت، "گلوتن و بیماریهای خودایمنی: بخش اول":  ممکن است این اختلال در افرادی که رژیم غذایی  سرشار از گلوتن  دارند و از نظر ژنتیکی، سیستم بدنشان با ساختارهای جدید گلوتن (حاصل از گونه های جدید غلات)، ناسازگار است ایجاد شود. (برای درک بهتر این موضوع، پست قبل را مطالعه بفرمایید).

طبق تحقیقات اخیر، بروز این اختلال، 

چه در افرادی که بیماری سلیاک دارند و ژنهای HLA-DQ8,HLA-DQ2 را دارند

چه در افرادی که  زمینه ی ژنتیکی ندارند، مشاهده شده است.

دکتر سارا بلنتین در این باره میگوید: احتمال به وجود آمدن " سندرم روده ی نفوذپذیر" در افرادی که نظم فلور طبیعی روده ی آنها،  بخاطر مصرف زیاد آنتی بیوتیک یا عوامل دیگر  بهم خورده است  زیاد است. واضح است که تا زمانی که سیستم گوارش شخص سالم باشد، میزان باکتریهای بدنش در تعادل نسبی باشد، و برنامه غذایی انتخابی روزانه ی فرد با بدنش کاملاسازگار باشد، روده ی کوچک، میتواند همانند یک سد دفاعی خوب عمل کند و از نشت مواد بیگانه به جریان خون و فعال شدن سیستم ایمنی و بروز بیماریهای خودایمنی جلوگیری کند.


راه دوم : از طریق مسیر ترانس سلولی (درون سلولی) و تحریک سیستم ایمنی،  اختلال در جذب آهن و .

گلیکو پروتئین های گلوتن فقط به گیرنده های "کموکین" نمیچسبند، بلکه ممکن است در عملکرد سایر گیرنده های بدن از جمله گیرنده های جذب "آهن" به نام "ترنسفرین" هم اختلال ایجاد کنند.

بدین ترتیب که آنتی بادی های IgA سیستم ایمنی به گلیادین های موجود در مجرای روده میچسبند و از طریق گیرنده های ترنسفرین،  وارد سلولهای انتروسیت روده میشوند، و از آن جا به سیستم لنفوئیدی روده به نام GALT راه میابند. سلولهای سیستم ایمنی موجود در بافت لنفاوی روده به گلیکو پروتئینهای گلیادین (آنتی ژن) حمله ور میشوند و با فعال شدن بیش از اندازه و مداوم سیستم ایمنی، بیماری های خودایمنی و التهابی را ایجاد میکنند.


حال، سوال این است که در بدن چه افرادی، آنتی بادی های IgA بر علیه گلوتن ترشح میشود؟

طبق تحقیقات اخیر، حتی در بدن افراد سالم که از نظر ظاهری به گلوتن هم حساسیت ندارند،  این آنتی بادی ها به میزان کم آزاد میشوند.

در حالت طبیعی، آنتی بادی های IgA که از لنفوسیت های B ترشح میشوند ، طی فرآیندی به نام "ترانسیتوز" از سیستم لنفوئیدی GALT به مجرای روده راه پیدا میکنند تا از بدن در مقابل پاتوژنها و عوامل بیگانه حفاظت کنند. در آنجا، اگر این آنتی بادیها با گلیادین برخورد کنند، پیوند محکمی را تشکیل میدهند.

پس با توجه به یافته ی فوق الذکر، ایراد کار از کجاست و چرا فقط در بدن برخی افراد گلیکوپروتئین های گلیادین متصل شده به آنتی بادی از طریق گیرنده ها، وارد سلولها میشوند و سیستم ایمنی را فعال میکنند؟ 

در پاسخ به این سوال باید گفت، مشکل از تعداد غیرنرمال و زیاد گیرنده های ترنسفرین در برخی افراد است که به آنتی ژن گلیادین  فرصت عبور از مسیرهای بین سلولی را میدهند. در واقع، پیوندهای آنتی بادی-آنتی ژنی به گیرنده های متعدد جذب آهن (ترنسفرین) متصل میشوند و به سیستم لنفوئیدی راه میابند و در آنجا، سلولهای سیستم ایمنی را بر علیه خود فعال مینمایند. 


پس تا به این قسمت از داستان "گلوتن و بیماریهای خودایمنی"، دانستیم که به چه علت افرادی که مشکل سلیاک یا حساسیت به گلوتن دارند، ممکن است دچار مشکلات جدی نظیر فقر آهن و سوتغذیه هم بشوند.


راه های دیگر:

در روده ی کوچک، گلیادین ها از طریق فرآیندی به نام "آندوسیتوز" وارد آندوزوم هایی به نام "لیزوزوم"  که در سلولهای انتروسیت قرار دارد می شوند تا بتوانند توسط آنزیم های پروتئاز موجود در آنجا هضم شوند و به درون سلولها راه یابند. متاسفانه در بدن برخی افراد، پپتیدهای گلیادین کاملا هضم نمیشوند و میتوانند به طرق مختلف در فعالیت بسته های لیزوزومی روده ی کوچک اختلال ایجاد کنند و زمینه ی "سندرم روده ی بیش تراوا" و "آسیب به سلولهای انتروسیت" را به وجود می آورند.

این پپتیدهای هضم نشده از سه راه به دیواره ی روده ی کوچک آسیب میزنند.

از طریق آسیب به لیزوزوم  و آزاد شدن آنزیم ها در سیتوپلاسم و .

در بدن همه ی انسانها، در قسمت داخلی سلولهای روده ی کوچک، بسته هایی (حباب مانند) وجود دارد به نام " لیزوزوم" که حاوی آنزیم های هضم کننده ی پروتئین به نام " لیزوزوم اسید پروتئاز" است که به عمل هضم پروتئین ها در بدن تسهیل میبخشد. 

 به واسطه ی این آنزیم ها، در بدن افراد سالم، پپتیدهای گلیادین درون بسته های لیزوزومی میتوانند کاملا هضم شوند. اما در بدن اکثر بیماران خودایمنی یا سلیاکی اینگونه نمی باشد.

 در روده ی این افراد، همه ی تکه های "گلیادین" نمیتواند هضم شود و به همین خاطر است که لیزوزوم  آسیب میبیند. 

 با پاره شدن بسته های لیزوزومی، پپتید های گلیادین هضم نشده به فضای سیتوپلاسم سلولها راه پیدا می کنند. در این میان، آنزیم های لیزوزوم اسید پروتئاز آزاد شده در آنجا، به پروتئین ها حمله ور میشوند و حتی به سلولهای انتروسیت روده  هم آسیب جدی میزنند.

آسیب و نابودی سلولهای انتروسیت به واسطه ی آنزیم های پروتئاز، باعث ایجاد حفره هایی در جدار دیواره ی روده میگردد که به موجب این سوراخها، سموم، پاتوژنها نیز به بدن راه میابند، سیستم ایمنی را فعال میکنند و پادتن ها ترشح میشوند.

پروتئین کیسئین موجود در لبنیات هم دقیقا از همین روش سوم، زمینه ی"سندرم روده ی بیش تراوا" را ایجاد میکند. اما به راستی هنوز دقیقا کشف نشده است که به چه علت در بدن برخی افراد چنین اتفاقاتی رخ میدهد.

در صورتی که پپتیدهای گلیادین به لیزوزوم  آسیب نزنند، در آنجا باقی می مانند، انباشته میشوند و باعث تولید زیاد اکسیدانتها و ایجاد التهاب میگردند.

 از طریق اکسیدانتها و ایجاد التهاب و آسیب به سلولها و

انباشته شدن انواعی از گلیکوپروتئین های گلیادین در لیزوزوم ها میتواند موجب افزایش تولید اکسیدانتها و التهاب در بدن شود. این اکسیدانت ها نه تنها در بدن التهاب ایجاد میکنند بلکه به سلولها آسیب میزنند، شکل، عملکرد، و فرآیند تکثیرآنها را تغییر میدهند و در نهایت، با نابودی سلولهای آسیب دیده و به جود آمدن سوراخهایی در دیواره ی سلولی، نفوذپذیری روده را هم افزایش میدهند.

از طریق خارج کردن ذخایر یونهای کلسیم و ایجاد اختلال در عملکرد شبکه ی آندوپلاسمی

شبکه ی آندوپلاسمی در درون تمامی سلولهای بدن وجود دارد و وظیفه ی متابولیسم پروتئینها، لپتیدها، کربوهیدراتها، و عمل پاکسازی و سم زدایی بدن را بر عهده دارد.

حرکت ذخایر یون های کلسیم موجود در سلولها به بیرون در برخورد با قطعات تغییر یافته ی گلوتن، موجب ایجاد شرایط استرس زا در شبکه ی آندوپلاسمی می شود زیرا این شبکه بدون وجود این ذخایر نمیتواند به درستی فعالیتهای خود را انجام دهد.

در صورت مداومت در مصرف گلوتن و ایجاد اختلال در شبکه ی آندوپلاسمی، سلولها از بین میروند و حفره هایی در سطح آنها ایجاد میشود که ایجاد این سوراخ ها (همانطور که در موارد قبل بارها گفته شده) موجب بروز بیماریهای التهابی-خودایمنی میگردد.

در بیماران سلیاکی در وحله ی اول، تولید اکسیدانتها و حرکت یونهای کلسیم است که موجب افزایش آنزیم "ترنس گلوتامیناز" میشود و بعد از آن عوامل دیگر.


گردآوری و ترجمه: زهره کفایتی

منبع:

  Ballantyne, S. (2018). how gluten (and other prolamins) damage the gut. Retrieved from  https://www.thepaleomom.com


نکته: در صورت تمایل به ذخیره کردن یا به اشتراک گذاشتن نوشته ها، ترجمه ها، مقاله ها، و هر آن چیزی که در این وبلاگ ثبت می شود؛ آدرس کامل سایت و سایر اطلاعات مربوط به آن اعم از نام نویسنده، مترجم یا گردآورنده، و منابع منتخب حتما ذکر شود؛ در غیر اینصورت، ی ادبی تلقی می شود.


 

 مطالب ارائه شده در این سایت، صرفا جهت آگاه سازی شما از آخرین تحقیقات است و هیچ جنبه ی دیگری ندارد. 

 






  دکتر امی مایرز، متخصص طب پزشکی و طب کاربردی، معتقد است تولید و مصرف "گلوتن" به شیوه ی امروزی یکی از عوامل اصلی در  شیوع بیماریهای خودایمنی، التهابی، و حساسیت های غذایی طی سالهای اخیر است.

 او در این باره، در کتابش به سه موضوع اصلی اشاره کرده است:

  • ایجاد گونه های جدید گندم (اصلاح گونه های غلات) ،
  • تغییر نحوه ی تولید و فرآوری محصولات حاوی غلات (نان،کیک، بیسکوئیت،) و ایجاد تغییرات در پروسه ی فرآوری محصولات فاقد غلات (سس سویا،سس کچاپ، محصولات گوشتی،)  با اهداف مشخص، اضافه کردن گلوتن به خوراک دام و طیور و تاثبر غیر مستقیم آن در کیفیت،
  • ایجاد تغییرات اساسی در عادات غذایی افراد و معیارها و همچنین افزایش میزان مصرف روزانه ی غلات نسبت به گذشته همسو با موارد یک و دو

 طی دهه های اخیر، مدت کوتاهی بعد از پایه گذاری "به نژادی گیاهی" و ظهور علم ژنتیک، ارقام جدید و اصلاح شده ای از گندم از اروپا به کشورمان وارد شد و بین سازمانهای کشاورزی مربوط توزیع گردید و جای خود را به ارقام بومی کشورمان که حاصل دسترنج کشاورزان بود داد و منجر به تولید هزاران نوع ژنوتیپ مختلف گندم شد.در نتیجه، با بکارگیری روشهای نوین، کلکسیون گندم های مقاوم تری نسبت به سرما و تنش های محیطی و شرایط اقلیمی مختلف عرضه شد و گویا موجب سهولت در کار کشاورزان گردید و تولیدات افزایش پیدا کرد و نانوایان و کارخانه داران با این گونه های جدید گندم توانستند نان و شیرینی های حجیم، پفکی، تردتر و نرم تری را عرضه کنند اما همه ی اینها به چه قیمت؟


دکتر امی مایرز معتقد است پیوند گونه های گندم با هم موجب تغییر ساختاری پروتئینهای گلوتن میشود به شکلی که سیستم ایمنی بدن  قادر به شناسایی آنها نیست و آنها رابیگانه تلقی میکند.


وی معتقد است مشکا اصلی این است که سیستم ایمنی بدن نمیتواند همپای این تغییرات و با سرعت هیبریداسیون غلات تکامل یابد.


همچنین اخیرا دانشمندان با بهره گیری از روشی به نام "آمین زدایی"، ماهیت گلوتن را تغییر دادند تا بتوانند آن را در مایعات حل کنند و از آن در فرآوری محصولات مختلف استفاده کنند. (از فرآوری سوسیس و کالباس، سس کچاپ، سس سویا،گرفته تا محصولات بهداشتی-مراقبتی همچون کرم، خمیردندان، شامپو،)


دکتر مایرز در کتابش به اسم "راه حل خودایمنی"، مصرف بیش از حد و اندازه ی گلوتن را یکی از عوامل اصلی در شیوع بیماریهای خودایمنی طی دهه های گذشته میداند.


وی معتقد است با توجه به موارد گفته شده، باید به فکر ایجاد تغییرات اساسی در عادات غذاییمان باشیم و مصرف غلات و مواد غذایی گلوتن دار و صنعتی را به حداقل برسانیم و اگر دچار بیماری خودایمنی یا التهابی هستیم و یا حتی زمینه ی آن را داریم، گلوتن و مشتقات آن را به طور کامل از برنامه غذایی مان حذف کنیم.


گردآوری و ترجمه: زهره کفایتی


منابع منتخب:


  Myers, A. (2015). Get rid of gluten, grains, and  legumes. The autoimmune solution (pp. 102-104). New York: Harper Collins   

  Myers, A. (2017). 3 important reasons to give up gluten if you have an autoimmune disease. 
  

http://amymyersmd.com/2017/02/3 

 
  Https://www.isna.ir/news/97071810330 

 


  نکته: در صورت تمایل به ذخیره کردن یا به اشتراک گذاشتن نوشته ها، ترجمه ها، مقاله ها،و هر آن چیزی که در این وبلاگ ثبت می شود؛ آدرس کامل سایت و سایر اطلاعات مربوط به آن اعم از نام نویسنده، مترجم یا گردآورنده، و منابع منتخب حتما ذکر شود؛ در غیر اینصورت، ی ادبی تلقی می شود.


 

* مطالب ارائه شده در این سایت، صرفا جهت آگاه سازی شما از آخرین تحقیقات است و هیچ جنبه ی دیگری ندارد. 

 

 




بعد از خوردن مواد غذایی گلوتن دار و هضم پروتئین های درشت و پیچیده ی گلوتن توسط آنزیم های پروتئاز، انواع مختلفی گلیکوپروتئین به نام گلیادین در مجرای روده جریان پیدا میکند.

گلیکو پروتئین های گلیادین، از چند راه مختلف میتوانند وارد عمل شوند و به بدن آسیبهای جبران ناپذیری وارد کنند:

راه اول:  از طریق مسیر پاراسلولی ( میان سلولی) ، افزایش نفوذپذیری روده ی کوچک، اختلال در جذب و .

 این گلیکو پروتئین ها، به گیرنده هایی به نام "کموکین" که در دیواره ی روده کوچک قرار دارد  میچسبند و موجب تحریک بیشتر این گیرنده ها و  آزاد شدن تعدادی پروتئین  به نام "زنولین" در مجرای روده میشوند.

  در حالت عادی،  یکی از وظایف زنولین در بدن، کنترل راه های ارتباطی بین سلولهای انتروسیت روده و در نتیجه ی آن، کمک به جذب مواد مغذی در بدن است. بدین ترتیب که، مواد مغذی از کانال های میان سلولهای انتروسیت روده عبور میکنند، جذب گردش خون میشوند و به نقاط مختلفی از بدن منتقل میشوند.

تا این قسمت داستان، همه چیز خوب بنظر میرسد، اما.

مشکل از زمانی آغاز میگردد که "زنولین"، در بدن برخی افراد، بسیار بیشتر از نیاز اساسی بدنشان ترشح می شود و  سیستم باز و بسته شدن کانالهای میانی سلولهای پوششی روده دچار اختلال میگردد.

با ترشح بیش از حد زنولین و ایجاد اختلال در سیستم جذب بدن، ملکولهای درشت و هضم نشده، سموم، باکتریهای مضر، انگلها، و غیره  نیز میتوانند از این راه عبور کنند و خود را به گردش خون برسانند. این اختلال  در بدن "سندرم روده ی بیش تراوا" نام دارد. 

در این شرایط، سیستم ایمنی بدن به منظور حفاظت از بدن و جلوگیری از نفوذ پاتوژنهای بیشتر و مواد غذایی التهاب زا، وارد عمل میشود، و به موجب آن حمله ها ی خودایمنی و  برخی بیماریهای التهابی و مزمن ایجاد میشود .


 در حین این نبرد که ما بین مواد بیگانه و پادتن های سلولهای سیستم ایمنی ایجاد میشود، سلولهای پوششی روده نیز آسیب میبینند، و حفره هایی سطحی یا عمیق در سطح آنها ایجاد میگردد.

 در گذر زمان، در صورت مداومت در مصرف گلوتن و ادامه ی این نبرد، این سلولها یا از بین میروند یا سرطانی میشوند.

ناگفته نماند که به علت آسیب هایی که به سلولهای انتروسیت روده وارد می شود، سطح جذب در بدن نیز کاهش میابد. در طی زمان، کاهش جذب در بدن، مشکلات جدی و جدیدتری را در بدن به وجود می آورد که میتواند کنترل پیشرفت بیماری را هم سخت تر کند.

با این توضیحات، حتما این سوال به ذهنتان خطور می کند که، ترشح  بیش از حد "زنولین" در  سیستم بدن چه افرادی ممکن است ایجاد شود ؟

پیرو مطلب پیشین این سایت، "گلوتن و بیماریهای خودایمنی: بخش اول":  ممکن است این اختلال در افرادی که رژیم غذایی  سرشار از گلوتن  دارند و از نظر ژنتیکی، سیستم بدنشان با ساختارهای جدید گلوتن (حاصل از گونه های جدید غلات)، ناسازگار است ایجاد شود. (برای درک بهتر این موضوع، پست قبل را مطالعه بفرمایید).

طبق تحقیقات اخیر، بروز این اختلال، 

چه در افرادی که بیماری سلیاک دارند و ژنهای HLA-DQ8,HLA-DQ2 را دارند

چه در افرادی که  زمینه ی ژنتیکی ندارند، مشاهده شده است.

دکتر سارا بلنتین در این باره میگوید: احتمال به وجود آمدن " سندرم روده ی نفوذپذیر" در افرادی که نظم فلور طبیعی روده ی آنها،  بخاطر مصرف زیاد آنتی بیوتیک یا عوامل دیگر  بهم خورده است  زیاد است. واضح است که تا زمانی که سیستم گوارش شخص سالم باشد، میزان باکتریهای بدنش در تعادل نسبی باشد، و برنامه غذایی انتخابی روزانه ی فرد با بدنش کاملاسازگار باشد، روده ی کوچک، میتواند همانند یک سد دفاعی خوب عمل کند و از نشت مواد بیگانه به جریان خون و فعال شدن سیستم ایمنی و بروز بیماریهای خودایمنی جلوگیری کند.


راه دوم : از طریق مسیر ترانس سلولی (درون سلولی) و تحریک سیستم ایمنی،  اختلال در جذب آهن و .

گلیکو پروتئین های گلوتن فقط به گیرنده های "کموکین" نمیچسبند، بلکه ممکن است در عملکرد سایر گیرنده های بدن از جمله گیرنده های جذب "آهن" به نام "ترنسفرین" هم اختلال ایجاد کنند.

بدین ترتیب که آنتی بادی های IgA سیستم ایمنی به گلیادین های موجود در مجرای روده میچسبند و از طریق گیرنده های ترنسفرین،  وارد سلولهای انتروسیت روده میشوند، و از آن جا به سیستم لنفوئیدی روده به نام GALT راه میابند. سلولهای سیستم ایمنی موجود در بافت لنفاوی روده به گلیکو پروتئینهای گلیادین (آنتی ژن) حمله ور میشوند و با فعال شدن بیش از اندازه و مداوم سیستم ایمنی، بیماری های خودایمنی و التهابی را ایجاد میکنند.


حال، سوال این است که در بدن چه افرادی، آنتی بادی های IgA بر علیه گلوتن ترشح میشود؟

طبق تحقیقات اخیر، حتی در بدن افراد سالم که از نظر ظاهری به گلوتن هم حساسیت ندارند،  این آنتی بادی ها به میزان کم آزاد میشوند.

در حالت طبیعی، آنتی بادی های IgA که از لنفوسیت های B ترشح میشوند ، طی فرآیندی به نام "ترانسیتوز" از سیستم لنفوئیدی GALT به مجرای روده راه پیدا میکنند تا از بدن در مقابل پاتوژنها و عوامل بیگانه حفاظت کنند. در آنجا، اگر این آنتی بادیها با گلیادین برخورد کنند، پیوند محکمی را تشکیل میدهند.

پس با توجه به یافته ی فوق الذکر، ایراد کار از کجاست و چرا فقط در بدن برخی افراد گلیکوپروتئین های گلیادین متصل شده به آنتی بادی از طریق گیرنده ها، وارد سلولها میشوند و سیستم ایمنی را فعال میکنند؟ 

در پاسخ به این سوال باید گفت، مشکل از تعداد غیرنرمال و زیاد گیرنده های ترنسفرین در برخی افراد است که به آنتی ژن گلیادین  فرصت عبور از مسیرهای بین سلولی را میدهند. در واقع، پیوندهای آنتی بادی-آنتی ژنی به گیرنده های متعدد جذب آهن (ترنسفرین) متصل میشوند و به سیستم لنفوئیدی راه میابند و در آنجا، سلولهای سیستم ایمنی را بر علیه خود فعال مینمایند. 


پس تا به این قسمت از داستان "گلوتن و بیماریهای خودایمنی"، دانستیم که به چه علت افرادی که مشکل سلیاک یا حساسیت به گلوتن دارند، ممکن است دچار مشکلات جدی نظیر فقر آهن و سوتغذیه هم بشوند.


راه های دیگر:

در روده ی کوچک، گلیادین ها از طریق فرآیندی به نام "آندوسیتوز" وارد آندوزوم هایی به نام "لیزوزوم"  که در سلولهای انتروسیت قرار دارد می شوند تا بتوانند توسط آنزیم های پروتئاز موجود در آنجا هضم شوند و به درون سلولها راه یابند. متاسفانه در بدن برخی افراد، پپتیدهای گلیادین کاملا هضم نمیشوند و میتوانند به طرق مختلف در فعالیت بسته های لیزوزومی روده ی کوچک اختلال ایجاد کنند و زمینه ی "سندرم روده ی بیش تراوا" و "آسیب به سلولهای انتروسیت" را به وجود می آورند.

این پپتیدهای هضم نشده از سه راه به دیواره ی روده ی کوچک آسیب میزنند.

از طریق آسیب به لیزوزوم  و آزاد شدن آنزیم ها در سیتوپلاسم و .

در بدن همه ی انسانها، در قسمت داخلی سلولهای روده ی کوچک، بسته هایی (حباب مانند) وجود دارد به نام " لیزوزوم" که حاوی آنزیم های هضم کننده ی پروتئین به نام " لیزوزوم اسید پروتئاز" است که به عمل هضم پروتئین ها در بدن تسهیل میبخشد. 

 به واسطه ی این آنزیم ها، در بدن افراد سالم، پپتیدهای گلیادین درون بسته های لیزوزومی میتوانند کاملا هضم شوند. اما در بدن اکثر بیماران خودایمنی یا سلیاکی اینگونه نمی باشد.

 در روده ی این افراد، همه ی تکه های "گلیادین" نمیتواند هضم شود و به همین خاطر است که لیزوزوم  آسیب میبیند. 

 با پاره شدن بسته های لیزوزومی، پپتید های گلیادین هضم نشده به فضای سیتوپلاسم سلولها راه پیدا می کنند. در این میان، آنزیم های لیزوزوم اسید پروتئاز آزاد شده در آنجا، به پروتئین ها حمله ور میشوند و حتی به سلولهای انتروسیت روده  هم آسیب جدی میزنند.

آسیب و نابودی سلولهای انتروسیت به واسطه ی آنزیم های پروتئاز، باعث ایجاد حفره هایی در جدار دیواره ی روده میگردد که به موجب این سوراخها، سموم، پاتوژنها نیز به بدن راه میابند، سیستم ایمنی را فعال میکنند و پادتن ها ترشح میشوند.

پروتئین کیسئین موجود در لبنیات هم دقیقا از همین روش سوم، زمینه ی"سندرم روده ی بیش تراوا" را ایجاد میکند. اما به راستی هنوز دقیقا کشف نشده است که به چه علت در بدن برخی افراد چنین اتفاقاتی رخ میدهد.

در صورتی که پپتیدهای گلیادین به لیزوزوم  آسیب نزنند، در آنجا باقی می مانند، انباشته میشوند و باعث تولید زیاد اکسیدانتها و ایجاد التهاب میگردند.

 از طریق اکسیدانتها و ایجاد التهاب و آسیب به سلولها و

انباشته شدن انواعی از گلیکوپروتئین های گلیادین در لیزوزوم ها میتواند موجب افزایش تولید اکسیدانتها و التهاب در بدن شود. این اکسیدانت ها نه تنها در بدن التهاب ایجاد میکنند بلکه به سلولها آسیب میزنند، شکل، عملکرد، و فرآیند تکثیرآنها را تغییر میدهند و در نهایت، با نابودی سلولهای آسیب دیده و به جود آمدن سوراخهایی در دیواره ی سلولی، نفوذپذیری روده را هم افزایش میدهند.

از طریق خارج کردن ذخایر یونهای کلسیم و ایجاد اختلال در عملکرد شبکه ی آندوپلاسمی

شبکه ی آندوپلاسمی در درون تمامی سلولهای بدن وجود دارد و وظیفه ی متابولیسم پروتئینها، لپتیدها، کربوهیدراتها، و عمل پاکسازی و سم زدایی بدن را بر عهده دارد.

حرکت ذخایر یون های کلسیم موجود در سلولها به بیرون در برخورد با قطعات تغییر یافته ی گلوتن، موجب ایجاد شرایط استرس زا در شبکه ی آندوپلاسمی می شود زیرا این شبکه بدون وجود این ذخایر نمیتواند به درستی فعالیتهای خود را انجام دهد.

در صورت مداومت در مصرف گلوتن و ایجاد اختلال در شبکه ی آندوپلاسمی، سلولها از بین میروند و حفره هایی در سطح آنها ایجاد میشود که ایجاد این سوراخ ها (همانطور که در موارد قبل بارها گفته شده) موجب بروز بیماریهای التهابی-خودایمنی میگردد.

در بیماران سلیاکی در وحله ی اول، تولید اکسیدانتها و حرکت یونهای کلسیم است که موجب افزایش آنزیم "ترنس گلوتامیناز" میشود و بعد از آن عوامل دیگر.



منبع:

  Ballantyne, S. (2018). how gluten (and other prolamins) damage the gut. Retrieved from  https://www.thepaleomom.com


نکته: در صورت تمایل به ذخیره کردن یا به اشتراک گذاشتن نوشته ها، ترجمه ها، مقاله ها، و هر آن چیزی که در این وبلاگ ثبت می شود؛ آدرس کامل سایت و سایر اطلاعات مربوط به آن اعم از نام نویسنده، مترجم یا گردآورنده، و منابع منتخب حتما ذکر شود؛ در غیر اینصورت، ی ادبی تلقی می شود.


 

 مطالب ارائه شده در این سایت، صرفا جهت آگاه سازی شما از آخرین تحقیقات است و هیچ جنبه ی دیگری ندارد. 

 






  دکتر امی مایرز، متخصص طب پزشکی و طب کاربردی، معتقد است تولید و مصرف "گلوتن" به شیوه ی امروزی یکی از عوامل اصلی در  شیوع بیماریهای خودایمنی، التهابی، و حساسیت های غذایی طی سالهای اخیر است.

 او در این باره، در کتابش به سه موضوع اصلی اشاره کرده است:

  • ایجاد گونه های جدید گندم (اصلاح گونه های غلات) ،
  • تغییر نحوه ی تولید و فرآوری محصولات حاوی غلات (نان،کیک، بیسکوئیت،) و ایجاد تغییرات در پروسه ی فرآوری محصولات فاقد غلات (سس سویا،سس کچاپ، محصولات گوشتی،)  با اهداف مشخص، اضافه کردن گلوتن به خوراک دام و طیور و تاثبر غیر مستقیم آن در کیفیت،
  • ایجاد تغییرات اساسی در عادات غذایی افراد و معیارها و همچنین افزایش میزان مصرف روزانه ی غلات نسبت به گذشته همسو با موارد یک و دو

 طی دهه های اخیر، مدت کوتاهی بعد از پایه گذاری "به نژادی گیاهی" و ظهور علم ژنتیک، ارقام جدید و اصلاح شده ای از گندم از اروپا به کشورمان وارد شد و بین سازمانهای کشاورزی مربوط توزیع گردید و جای خود را به ارقام بومی کشورمان که حاصل دسترنج کشاورزان بود داد و منجر به تولید هزاران نوع ژنوتیپ مختلف گندم شد.در نتیجه، با بکارگیری روشهای نوین، کلکسیون گندم های مقاوم تری نسبت به سرما و تنش های محیطی و شرایط اقلیمی مختلف عرضه شد و گویا موجب سهولت در کار کشاورزان گردید و تولیدات افزایش پیدا کرد و نانوایان و کارخانه داران با این گونه های جدید گندم توانستند نان و شیرینی های حجیم، پفکی، تردتر و نرم تری را عرضه کنند اما همه ی اینها به چه قیمت؟


دکتر امی مایرز معتقد است پیوند گونه های گندم با هم موجب تغییر ساختاری پروتئینهای گلوتن میشود به شکلی که سیستم ایمنی بدن  قادر به شناسایی آنها نیست و آنها رابیگانه تلقی میکند.


وی معتقد است مشکا اصلی این است که سیستم ایمنی بدن نمیتواند همپای این تغییرات و با سرعت هیبریداسیون غلات تکامل یابد.


همچنین اخیرا دانشمندان با بهره گیری از روشی به نام "آمین زدایی"، ماهیت گلوتن را تغییر دادند تا بتوانند آن را در مایعات حل کنند و از آن در فرآوری محصولات مختلف استفاده کنند. (از فرآوری سوسیس و کالباس، سس کچاپ، سس سویا،گرفته تا محصولات بهداشتی-مراقبتی همچون کرم، خمیردندان، شامپو،)


دکتر مایرز در کتابش به اسم "راه حل خودایمنی"، مصرف بیش از حد و اندازه ی گلوتن را یکی از عوامل اصلی در شیوع بیماریهای خودایمنی طی دهه های گذشته میداند.


وی معتقد است با توجه به موارد گفته شده، باید به فکر ایجاد تغییرات اساسی در عادات غذاییمان باشیم و مصرف غلات و مواد غذایی گلوتن دار و صنعتی را به حداقل برسانیم و اگر دچار بیماری خودایمنی یا التهابی هستیم و یا حتی زمینه ی آن را داریم، گلوتن و مشتقات آن را به طور کامل از برنامه غذایی مان حذف کنیم.


منابع منتخب:


  Myers, A. (2015). Get rid of gluten, grains, and  legumes. The autoimmune solution (pp. 102-104). New York: Harper Collins   

  Myers, A. (2017). 3 important reasons to give up gluten if you have an autoimmune disease. 
  

http://amymyersmd.com/2017/02/3 

 
  Https://www.isna.ir/news/97071810330 

 


  نکته: در صورت تمایل به ذخیره کردن یا به اشتراک گذاشتن نوشته ها، ترجمه ها، مقاله ها،و هر آن چیزی که در این وبلاگ ثبت می شود؛ آدرس کامل سایت و سایر اطلاعات مربوط به آن اعم از نام نویسنده، مترجم یا گردآورنده، و منابع منتخب حتما ذکر شود؛ در غیر اینصورت، ی ادبی تلقی می شود.


 

* مطالب ارائه شده در این سایت، صرفا جهت آگاه سازی شما از آخرین تحقیقات است و هیچ جنبه ی دیگری ندارد. 

 

 



معمولاً در بین افرادی که برنامه ی پِیلیو (پالئو) را دنبال می کنند، ایده ی مصرف آنتی بیوتیک ناپسند شمرده میشود و دانستن علت این طرز فکر خیلی ساده است: تعداد زیادی از تحقیقات نشان میدهد که آنتی بیوتیکها نه تنها باکتریهای مفید را از بین می برند، بلکه مایوم روده را به طرز غیر قابل بازگشتی تغییر میدهند. به عبارت دیگر، بعد از مصرف یک یا چند دوره آنتی بیوتیک، بازیابی کامل میکروبهای متنوعی که بدنمان از ابتدا داشته همیشه ممکن نیست. ناگفته نماند که مصرف آنتی بیوتیک ها میتواند با عوارض جانبی جدی و ناخوشایندی همراه باشد مثل اسهال، سرگیجه، سردرد، کهیر، حالت تهوع، تغییر حس چشایی، درد شکم، بیخوابی، افسردگی، بیحالی و خمودی، استفراغ، و غیره. به علاوه، مصرف زیاد آنتی بیوتیکها میتواند باعث مقاوم شدن برخی از سویه ها نسبت به دارودرمانی و بروز عفونتهای غیر قابل درمان مثل استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) شود.

 

اصلاً تعجبی ندارد که خیلی از ما با دانستن مباحث ذکر شده در بالا تصمیم بگیریم آنتی بیوتیک ها را برای همیشه کنار بگذاریم و به دنبال راه حلهای بهتری برای درمان بگردیم. اما این موضوع این واقعیت را تغییر نمیدهد که در برخی مواقع خاص، مصرف آنتی بیوتیک ها ضرورت دارد.قطعاً این تصمیم کاملاً عاقلانه ای است که در مواقعی که مصرف آنتی بیوتیکها ضرورت ندارد از آنها دوری کنیم، مثلاً وقتی سرما خورده ایم یا دچار آنفولانزای خفیف هستیم. اما وقتی صحبت از عفونتهای مزمن و بیماریهای عفونی خاص میشود  ( همان امراضی که باعث شدند جمعیت زیادی از مردم در گذشته نابود شوند)، آنتی بیوتیکها میتوانند جان مارا نجات دهند و از عواقب جدی بعد از آن جلوگیری کنند.

اگر نیاز است حتماً آنتی بیوتیک مصرف شود دلیلی ندارد احساس گناه کنیم یا فکر کنیم شکست خورده ایم. ضرورت مصرف آنتی بیوتیک برای شما به این معنا نیست که رژیمتان ( پِیلیو) را کامل رعایت نکرده اید، به خودتان زیاد سخت نگیرید و ادامه دهید.

 

در حالی که همیشه این ایده ی خیلی خوبیست که به راه هایی فکر کنیم که با کمک آنها بتوانیم کیفیت و ثبات رژیم و انتخابهای سبک زندگیمان را بهبود ببخشیم، آن چیزی که هنگام بهبودی از بیماری بیشتر از همه اهمیت دارد این است که تصمیمات آگاهانه مبتنی بر علم و دانش بگیریم تا بهترین فرصت سلامت را بصورت کارآمد و موثر داشته باشیم.

 

خوشبختانه با دانستن اینکه آنتی بیوتیکها چطور بر سلامت ما تاثیر میگذارند و اینکه چکار میتوانیم انجام دهیم تا تاثیر بد آنها را خنثی کنیم، شانس این را داریم تا حد امکان هر چه سریعتر برای کاهش آسیبهای ناشی از آنها و بازیابی سلامتمان قدم هایی مثبت برداریم.

 

آنتی بیوتیک چیست؟

 

کلمه ی "آنتی بیوتیک" از ریشه ی یونانی به معنی "مخالف زندگی" گرفته شده است و این دقیقاً همان چیزی است که این نوع دارو بخاطر آن طراحی شده است: به عبارتی، آنتی بیوتیکها رشد میکروارگانیسم ها (باکتری ها، قارچها، و برخی انگلها) را متوقف یا کم میکنند و در نتیجه عفونتهای خطرناک احتمالی را درمان میکنند.

 

در واقع، مشکل از نحوه ی نابودسازی و کُشتن میکروبهای بد استمنظور این است که آنتی بیوتیکها باکتریهای مفید را که وظایف مهم بسیاری در بدن بر عهده دارند را نیز از بین می برند (مثلاٌ حفظ اتصالات سلولهای سد دفاعی روده، تنظیم کردن سیستم ایمنی و افزایش سطح دسترسی مواد مغذی دریافتی از غذاها). پس، ما برای حفظ سلامتی به این میکروبهای مفید و متنوع نیاز داریم.

در نتیجه، اگر آنتی بیوتیک درمانی ضرورت دارد، باید از این میکروارگانیسمهای خوب و مفید حفاظت کنیم تا برایمان بمانند و بازیابی شوند. هر چه زودتر و بیشتر برای این هدف تلاش کنیم، بهتر است.

 

اختلال روده ی بیش تراوا ( سندرم روده ی نشت کننده یا نفوذپذیر)

 

  • رژیم غذایی بد و آنتی بیوتیکها میتوانند پروبیوتیکها را نابود کنند.                                        
  • با از بین رفتن پروبیوتیکها که تا آن زمان وظیفه ی محافظت از روده را بر عهده داشتند، پوشش روده آسیب پذیر می شود.                                                                                                
  • باکتریهای بد (پاتوژنها) و قارچهای بیماریزا از خود سمومی ترشح میکنند که در نتیجه ی آن، دیواره ی روده ،بخاطر عدم حضور باکتریهای مفید نگهبان، آسیب میبیند.                                                       
  • اختلال روده ی بیش تراوا ایجاد میشود.                                                                                 
  • بدلیل این اختلال، سموم به جریان خون نفوذ کرده و در سرتاسر بدن تورم ایجاد میکنند. (این در حالیست که خون تا قبل از این اختلال تنها محل جذب مواد مغذی بوده، نه سموم.)                                                                                                                       

 

هنگام مصرف آنتی بیوتیک لازم است چه کارهایی انجام دهیم؟     

 

این اعتقاد عمومی مبنی بر اینکه ما باید تا پایان دوره ی آنتی بیوتیک صبر کنیم و سپس پروبیوتیک را به منظور ترمیم میکروفلور روده شروع کنیم کاملاً اشتباه است. 

 

این که برخی میگویند پروبیوتیک، تاثیر آنتی بیوتیک را کم میکند  یا اینکه بطور کلی، مصرف پروبیوتیک در طول آنتی بیوتیک درمانی بی فایده است، برداشتی صحیح نیست.   

 

دکتر سارا بلنتاین معتقد است مصرف پروبیوتیک همزمان با آنتی بیوتیک درمانی یکی از مفیدترین کارهایی است که میتوان برای حفظ سلامت سیستم روده و معده انجام داد. اما چطور؟

 

چه بعد از مصرف آنتی بیوتیک (بعد از اتمام دوره ی آنتی بیوتیک) و چه در دوران مصرف (حین دوره)، پروبیوتیکها کمک کننده هستند:

 

1. از طریق تحریک سیستم ایمنی

 

2. از طریق تولید مواد ضد می

 

3. از طریق رقابت با پاتوژنها به منظور دریافت مواد مغذی و گیرنده ها

 

4. از طریق جلوگیری از چسبیدن باکتریهای مضر به دیواره ی روده

 

5. از طریق کاهش پ.هاش روده که به باکتریهای مفید (بجای یاکتریهای مضر) کمک میکند رشد کنند.

 

حتی اگر پروبیوتیکهایی که در طول آنتی بیوتیک درمانی مصرف میکنیم در سیستم گوارشمان برای همیشه باقی نمانند (از بین بروند)، باز هم مفید هستند چراکه حداقل از زیاد شدن پاتوژنها و نامتعادل شدن میکروفلور روده در آن مدت کم جلوگیری میکنند.

طبق تحقیقات متا آنالیز انجام شده در سالهای اخیر، سویه های پروبیوتیک لاکتوباسیلوس، ساکاروماسیس بولاردی، برای جلوگیری از عوارض احتمالی (در طول دوره ی مصرف آنتی بیوتیک)، مثل اسهال، سردرد، ازبین رفتن حس چشایی، حالت تهوع، حساسیت و سایر موارد موثراند.

 

طبق یک تحقیق انجام شده که اثر باکتریهای لاکتوباسیلوس و بیفیدوباکتر را حین آنتی بیوتیک درمانی و بعد از آن بررسی میکرد، گروهی که حین خوردن آنتی بیوتیک، پروبیوتیک هم مصرف میکردند، سطح باثبات تری میکروفلور داشتند و تعادل روده ی آنها به نسبت بهتر بود. 

 

مصرف پروبیوتیکها، آب استخوان و سایر موارد حاوی گلایسین

 

در مدتی که آنتی بیوتیک مصرف میشود خوردن مواد غذایی پروبیوتیکی و تخمیری مثل ترشی ها پیشنهاد میشود. (2 الی 4 ساعت بعد از مصرف آنتی بیوتیک)

 

اگر به هیستامین یا قارچ حساسیت دارید یا مواد غذایی تخمیری با بدنتان سازگار نیست، استفاده از پروبیوتیکهای مکمل با کیفیت اامی است.

 

برای جلوگیری از عوارض جانبی آنتی بیوتیکها، مصرف حداقل 5 بیلیون واحد در روز برای کودکان و 10 بیلیون واحد در روز برای بزرگسالان پیشنهاد میشود و حتی در برخی مواقع تا 40 بیلیون واحد در روز ایده آل بنظر میرسد.

براساس برخی مشاهدات، لاکتوباسیلوس، بیفیدوباکتر و ساکارومیسس بولاردی، موثرترین نوع برای کاهش عوارض جانبی آنتی بیوتیکها هستند.

تمامی این پروبیوتیکها باید با غذا مصرف شوند و سویه های باکتری ( لاکتوباسیلوس و بیفیدو باکتر)  باید حداقل 2 الی 4 ساعت بعد از هر آنتی بیوتیک مورد استفاده قرار بگیرند.

 

برای جلوگیری  از" اختلال روده ی بیش تراوا" و حفظ نفوذپذیری کانال پوششی روده، توصیه میشود در دورانی که آنتی بیوتیک درمانی میشود مقدار زیادی آب استخوان (یا سایر منابع گلایسین دار) مورد استفاده قرار گیرد.

 

مصرف پروبیوتیک اس. بولاردی 250-1000 میلی گرم روزانه در طول آنتی بیوتیک درمانی بسیار مفید و موثر است. این نوع پروبیوتیک قارچ مفید است که در طول درمان با آنتی بیوتیک به مصرف آن اکیدا  توصیه میشود زیرا آنتی بیوتیکها باکتریها را میتوانند ازبین ببرند اما بر روی قارچهار تاثیری ندارند.

 

بعد از اتمام دوره ی مصرف آنتی بیوتیکها لازم است چه کارهایی انجام دهیم؟

 

وقتی درمان با آنتی بیوتیک تمام شد، وقت آن است که بصورت جدی دست بکار شویم و مایوم روده ی خود را دوباره به شکل قبل در بیاوریم. احتمالاً آنتی بیوتیکها تنوع مایوم را به مقدار زیادی کاهش داده اند، تعداد زیادی از سویه های مفید را کاملاً از بین برده اند و باعث شده اند سویه های بیماری زا و پاتوزنیک رشد کنند. در این صورت، هدف متعادل کردن مجدد مایوم و بازیابی هر چه بیشتر تنوع سویه های مفید است.

 

مصرف پروبیوتیکها،و پری بیوتیکها

اگر حساسیت خاصی ندارید، به خوردن روزانه ی مقدار زیادی مواد غذایی تخمیر شده ی خام ادامه دهید. مواد غذایی تخمیر شده طیف وسیعی از گونه های پروبیوتیکی را دارا می باشند و تنوع می بیشتری را نسبت به بیشتر مکملهای پروبیوتیکی ارائه می دهند. سبزیجات، میوه ها، و نوشیدنیهای تخمیری لاکتیک اسیدی دارای مقدار زیادی بیفیدوباکتر و لاکتوباسیلوس هستند. کفیر و کامبوجا منابع خوبی از ساکاروماسیس بولاردی هستند. 

 

تا آنجایی که ممکن است از انواع مختلف و متنوعی از مواد غذایی تخمیری مصرف کنید تا میکروبهای (قارچها و باکتریها) گوناگونی را دریافت کنید.

 

به مصرف روزانه ی حداقل 10 بیلیون واحد مکمل پروبیوتیک به مدت حداقل 3 هفته بعد از اتمام آنتی بیوتیک درمانی ادامه دهید. حتی بعد از قطع مصرف آنتی بیوتیک، هنوز احتمال گرفتن اسهال مرتبط با آن وجود دارد و با تمرکز بر روی انواع مهمی از پروبیوتیکها ( لاکتوباسیلوس، بیفیدوباکتر، ساکارومیسیس بولاردی) به جلوگیری از عوارض جانبی گوارشی (معده-روده) احتمالی بعد از آن کمک کنید.

 

سبد غذاییتان را از انواع مختلفی از گیاهان غنی از پری بیوتیک پر کنید. این مواد غذایی مفید عبارتند از سبزیجات برگ سبز، سبزیجات ریشه ای، پلنتین، موز، کاساوا، سیر، تارو، کنگرفرنگی، ریشه ی کاسنی تلخ، پیاز.فیبرهای پری بیوتیک و نشاسته ی این گیاهان، غذایی عالی برای میکروبهای مفید هستند.

 

سخن آخر

 

در هفته ها و ماه ها بعد از آنتی بیوتیک درمانی، این پروتکلها به بازیابی تنوع و فراوانی مایوم روده کمک میکند اما حفظ یک سیستم گوارشی سالم باید یک اولویت همیشگی و طولانی مدت باشد.

 

متاسفانه  ما در معرض عوامل مختلفی (مربوط به رژیم غذایی و سبک زندگی) هستیم که به مایوم روده آسیب میزند، چه آنتی بیوتیک خورده باشیم و چه نخورده باشیم استرس، کمبود خواب، زندگی بدون تحرک، داروهای خاص، رژیم غذایی بد و خیلی موارد دیگر که میتوانند بر روی فلور روده ی ما تاثیر منفی بگذارند و احتمال نامتعادل شدن مایوم را بالا ببرند. پس چکار میتوانیم بکنیم؟

 

بهترین راه این است که رژیم مغذی پیلیو (پالئو) که سرشار از پروبیوتیکها و پری بیوتیکهاست را دنبال کنیم ، به اندازه ی کافی بخوابیم، از نظر فیزیکی فعال باشیم، سعی کنیم استرس را از زندگی خود حذف کنیم یا حداقل بدانیم چطور آن را کنترل کنیم.

انجام این کارها نه تنها باعث میشود سیستم ایمنی قوی تری داشته باشیم ( بهتر یتوانیم در مرحله ی اول از عفونتها رهایی یابیم)، بلکه اگر زمانی برسد که به آنتی بیوتیک نیاز مبرم داشته باشیم، بدن ما بهتر میتواند بر آن غلبه کند و پیروز شود.

 

Reference:

 

https://www.thepaleomom.com/recovery-from-antibiotics/

 

نکته: در صورت تمایل به ذخیره کردن یا به اشتراک گذاشتن نوشته ها، ترجمه ها، مقاله ها،و هر آن چیزی که در این وبلاگ ثبت می شود؛ آدرس کامل سایت و سایر اطلاعات مربوط به آن اعم از نام نویسنده، مترجم یا گردآورنده، و منابع منتخب حتما ذکر شود.

* مطالب ارائه شده در این سایت، صرفا جهت آگاه سازی شما از آخرین تحقیقات است و هیچ جنبه ی دیگری ندارد.


ترجمه ی سخنرانی دکتر بالکاوج در مرکز رجو وگن، پزشک طب کاربردی (فانکشنال)

 

موضوع اپیزود:

 

  •  چطور ممکن است آنتی بیوتیک بر روی سلامت تاثیر منفی بگذارد؟

 

  • در صورت ضرورت مصرف آنتی بیوتیک بخاطر عفونتهای مزمن غیر قابل اجتناب، دکتر بالکاوج چه توصیه ای به بیماران می کند؟

 

تاثیر منفی آنتی بیوتیک بر روی سلامت

 

وقتی تنها یک دوره آنتی بیوتیک مصرف می شود، ممکن است تنوع مایوم دستگاه گوارش تا نود درصد کاهش پیدا کند. بعد از آن، مایوم میتواند دوباره رشد کند اما اینکه به چه سمتی گرایش پیدا میکند مهم است. آیا به سمت یک مایوم سالم رشد میکند یا اینکه به مرحله ی عدم توازن و به هم ریختگی میرسد.

 

ممکن است بعد از خوردن یک یا چند دوره آنتی بیوتیک، مایوم دچار "به هم ریختگی توازن باکتریها" شود. در اینجا باکتری های مضر رشد میکنند ولی باکتریهای مفید ثابت میمانند. رفته رفته بدن با رشد فزاینده ای از باکتریهای مختلف روبرو میشود.

 

دکتر بالکاوج تاکید میکند که آن چیزی که بصورت معمول مشاهده میکند این است که بعد از گذشت مدتی از مصرف یک دوره آنتی بیوتیک، مایوم به عدم توازن میرسد و بعد از آن دچار چرخه ای از مشکلات پیوسته می شود که در ادامه در مورد آنها (به ترتیب) خواهیم گفت: 

 

مصرف (یک یا چند) دوره آنتی بیوتیک --> کاهش مایوم تا 90 درصد --> سیستم گوارش آلکالین (قلیایی) میشود --> سویه های مختلف باکتری که در محیط قلیایی زندگی میکنند رشد می کنند--> سوکسینیک اسید تولید میگردد--> این اسید غذای باکتریها می شود و به صورت فزاینده رشد می یابند--> باکتریها عفونت زا و پاتوژنیک می شوند--> در نتیجه پاتوژنها:

 

  1.  لایه ی موی دیواره ی روده و سیستم گوارشی را نابود می کنند. --> سلولهای پوششی روده در معرض باکتری ها قرار میگیرند.                                                                                                                                                                                                        
  2. سیستم ایمنی دستگاه گوارش را تضعیف می کنند.                                                                                                                                                                                           
  3. دستگاه گوارش را دچار التهاب شدید میکنند و به موجب آن حساسیتهای مختلف و مشکلات پیچیده ای شکل میگیرد مثلاً "حساسیت به هیستامین".                                                                                                                                                                                                                      
  4. "اختلال روده ی بیش تراوا یا نفوذپذیر" را ایجاد میکنند. در واقع، با آسیب به سلولهای پوششی روده، نفوذپذیری افزایش می یابد و باکتریها، سموم،.به درون بدن راه می یابند.                                                                                                                                                             
  5. مشکل عدم تحمل برخی مواد غذایی مثل لبنیات یا گلوتن  ایجاد می شود.                                                                                                                                                                                                                                    
  6. حرکات دودی شکل روده افزایش یا کاهش می یابد. --> سندرم روده ی تحریک پذیر ایجاد می شود.                                                                                                                                                                                                                                                                              
  7. مشکل عدم تحمل سلولها و بافتهای بدن ایجاد میشود که به موجب آن بیماریهای خودایمنی  بروز پیدا می کند.                                                                                                                                                                                                                                
  8.  علائم گوارشی روده ای (مثل باد، نفخ، رفلاکس، ) و علائم غیر روده ای ( مثل آسم، آلرژی، آکنه، مشکلات پوستی، مه مغزی، درد مفصل، مشکلات فشار خون،)                                                                                                                                                                         
  9. بیماریهای مزمن گوارشی (مثل سلیاک، کرون، کولیت،) و بیماریهای مزمن غیر گوارشی (مثل پارکینسون، آایمر، تیروئید، مشکلات قلبی، رماتیسم،)

 

دقت کنید ممکن است یک ماه، چند ماه، یک سال، و حتی یک دهه بعد از خوردن آنتی بیوتیک زمان ببرد تا تمامی این علائم ظاهر شود.

 

راه حل:  

اگر لازم باشد بخاطر عفونت مزمن حتماً آنتی بیوتیک مصرف شود، برای اجتناب از بروز مشکلات پیوسته ی فوق الذکر، دکتر بالکاوج چه راه حلی پیشنهاد میدهد؟

 

 باید از همان ابتدای کار، از قلیایی شدن سیستم گوارش جلوگیری کرد تا سویه های باکتری هایی که در این محیط زندگی میکنند قادر به رشد و تکثیر نباشند.

 

بدین منظور بهترین کاری که میتوان انجام داد این است که حین دوره ی مصرف آنتی بیوتیک و بعد از آن،  پروبیوتیکهای خاک- محور یا  اِس بولاردی مصرف شود. این کمک میکند تا سیستم گوارش قلیایی نشود و شرایط لازم برای رشد باکتریهای مضر فراهم نگردد و در نتیجه ی آن، مشکلات نام برده در موضوع ذکر شده در بالا بروز پیدا نکند. 

 

ترجمه ی سخنرانی دکتر بالکاوج در مرکز رجو وگن، پزشک طب کاربردی (فانکشنال)

 

منبع: کانال مرکز رجو وگن

www.rejuvagencenter.com

 

 

نکته: در صورت تمایل به ذخیره کردن یا به اشتراک گذاشتن نوشته ها، ترجمه ها، مقاله ها،و هر آن چیزی که در این وبلاگ ثبت می شود؛ آدرس کامل سایت و سایر اطلاعات مربوط به آن اعم از نام نویسنده، مترجم یا گردآورنده، و منابع منتخب حتما ذکر شود.

* مطالب ارائه شده در این سایت، صرفا جهت آگاه سازی شما از آخرین تحقیقات است و هیچ جنبه ی دیگری ندارد. 

 

بعد از خوردن مواد غذایی گلوتن دار و هضم پروتئین های درشت و پیچیده ی گلوتن توسط آنزیم های پروتئاز، انواع مختلفی گلیکوپروتئین به نام گلیادین در مجرای روده جریان پیدا میکند.

 
گلیکو پروتئین های گلیادین، از چند راه مختلف میتوانند وارد عمل شوند و به بدن آسیبهای جبران ناپذیری وارد کنند:
 
راه اول:  از طریق مسیر پاراسلولی ( میان سلولی) ، افزایش نفوذپذیری روده ی کوچک، اختلال در جذب و .
 
 این گلیکو پروتئین ها، به گیرنده هایی به نام "کموکین" که در دیواره ی روده کوچک قرار دارد  میچسبند و موجب تحریک بیشتر این گیرنده ها و  آزاد شدن تعدادی پروتئین  به نام "زنولین" در مجرای روده میشوند.
 
  در حالت عادی،  یکی از وظایف زنولین در بدن، کنترل راه های ارتباطی بین سلولهای انتروسیت روده و در نتیجه ی آن، کمک به جذب مواد مغذی در بدن است. بدین ترتیب که، مواد مغذی از کانال های میان سلولهای انتروسیت روده عبور میکنند، جذب گردش خون میشوند و به نقاط مختلفی از بدن منتقل میشوند.
 
تا این قسمت داستان، همه چیز خوب بنظر میرسد، اما.
 
مشکل از زمانی آغاز میگردد که "زنولین"، در بدن برخی افراد، بسیار بیشتر از نیاز اساسی بدنشان ترشح می شود و  سیستم باز و بسته شدن کانالهای میانی سلولهای پوششی روده دچار اختلال میگردد.
 
با ترشح بیش از حد زنولین و ایجاد اختلال در سیستم جذب بدن، ملکولهای درشت و هضم نشده، سموم، باکتریهای مضر، انگلها، و غیره  نیز میتوانند از این راه عبور کنند و خود را به گردش خون برسانند. این اختلال  در بدن "سندرم روده ی بیش تراوا" نام دارد. 
 
در این شرایط، سیستم ایمنی بدن به منظور حفاظت از بدن و جلوگیری از نفوذ پاتوژنهای بیشتر و مواد غذایی التهاب زا، وارد عمل میشود، و به موجب آن حمله ها ی خودایمنی و  برخی بیماریهای التهابی و مزمن ایجاد میشود .
 
 
 در حین این نبرد که ما بین مواد بیگانه و پادتن های سلولهای سیستم ایمنی ایجاد میشود، سلولهای پوششی روده نیز آسیب میبینند، و حفره هایی سطحی یا عمیق در سطح آنها ایجاد میگردد.
 
 در گذر زمان، در صورت مداومت در مصرف گلوتن و ادامه ی این نبرد، این سلولها یا از بین میروند یا سرطانی میشوند.
 
ناگفته نماند که به علت آسیب هایی که به سلولهای انتروسیت روده وارد می شود، سطح جذب در بدن نیز کاهش میابد. در طی زمان، کاهش جذب در بدن، مشکلات جدی و جدیدتری را در بدن به وجود می آورد که میتواند کنترل پیشرفت بیماری را هم سخت تر کند.
 
با این توضیحات، حتما این سوال به ذهنتان خطور می کند که، ترشح  بیش از حد "زنولین" در  سیستم بدن چه افرادی ممکن است ایجاد شود ؟
 
پیرو مطلب پیشین این سایت، "گلوتن و بیماریهای خودایمنی: بخش اول":  ممکن است این اختلال در افرادی که رژیم غذایی  سرشار از گلوتن  دارند و از نظر ژنتیکی، سیستم بدنشان با ساختارهای جدید گلوتن (حاصل از گونه های جدید غلات)، ناسازگار است ایجاد شود. (برای درک بهتر این موضوع، پست قبل را مطالعه بفرمایید).
 
طبق تحقیقات اخیر، بروز این اختلال، 
 
چه در افرادی که بیماری سلیاک دارند و ژنهای HLA-DQ8,HLA-DQ2 را دارند
 
چه در افرادی که  زمینه ی ژنتیکی ندارند، مشاهده شده است.
 
دکتر سارا بلنتین در این باره میگوید: احتمال به وجود آمدن " سندرم روده ی نفوذپذیر" در افرادی که نظم فلور طبیعی روده ی آنها،  بخاطر مصرف زیاد آنتی بیوتیک یا عوامل دیگر  بهم خورده است  زیاد است. واضح است که تا زمانی که سیستم گوارش شخص سالم باشد، میزان باکتریهای بدنش در تعادل نسبی باشد، و برنامه غذایی انتخابی روزانه ی فرد با بدنش کاملاسازگار باشد، روده ی کوچک، میتواند همانند یک سد دفاعی خوب عمل کند و از نشت مواد بیگانه به جریان خون و فعال شدن سیستم ایمنی و بروز بیماریهای خودایمنی جلوگیری کند.
 
 
راه دوم : از طریق مسیر ترانس سلولی (درون سلولی) و تحریک سیستم ایمنی،  اختلال در جذب آهن و .
 
گلیکو پروتئین های گلوتن فقط به گیرنده های "کموکین" نمیچسبند، بلکه ممکن است در عملکرد سایر گیرنده های بدن از جمله گیرنده های جذب "آهن" به نام "ترنسفرین" هم اختلال ایجاد کنند.
 
بدین ترتیب که آنتی بادی های IgA سیستم ایمنی به گلیادین های موجود در مجرای روده میچسبند و از طریق گیرنده های ترنسفرین،  وارد سلولهای انتروسیت روده میشوند، و از آن جا به سیستم لنفوئیدی روده به نام GALT راه میابند. سلولهای سیستم ایمنی موجود در بافت لنفاوی روده به گلیکو پروتئینهای گلیادین (آنتی ژن) حمله ور میشوند و با فعال شدن بیش از اندازه و مداوم سیستم ایمنی، بیماری های خودایمنی و التهابی را ایجاد میکنند.
 
 
حال، سوال این است که در بدن چه افرادی، آنتی بادی های IgA بر علیه گلوتن ترشح میشود؟
 
طبق تحقیقات اخیر، حتی در بدن افراد سالم که از نظر ظاهری به گلوتن هم حساسیت ندارند،  این آنتی بادی ها به میزان کم آزاد میشوند.
 
در حالت طبیعی، آنتی بادی های IgA که از لنفوسیت های B ترشح میشوند ، طی فرآیندی به نام "ترانسیتوز" از سیستم لنفوئیدی GALT به مجرای روده راه پیدا میکنند تا از بدن در مقابل پاتوژنها و عوامل بیگانه حفاظت کنند. در آنجا، اگر این آنتی بادیها با گلیادین برخورد کنند، پیوند محکمی را تشکیل میدهند.
 
پس با توجه به یافته ی فوق الذکر، ایراد کار از کجاست و چرا فقط در بدن برخی افراد گلیکوپروتئین های گلیادین متصل شده به آنتی بادی از طریق گیرنده ها، وارد سلولها میشوند و سیستم ایمنی را فعال میکنند؟ 
 
در پاسخ به این سوال باید گفت، مشکل از تعداد غیرنرمال و زیاد گیرنده های ترنسفرین در برخی افراد است که به آنتی ژن گلیادین  فرصت عبور از مسیرهای بین سلولی را میدهند. در واقع، پیوندهای آنتی بادی-آنتی ژنی به گیرنده های متعدد جذب آهن (ترنسفرین) متصل میشوند و به سیستم لنفوئیدی راه میابند و در آنجا، سلولهای سیستم ایمنی را بر علیه خود فعال مینمایند. 
 
 
پس تا به این قسمت از داستان "گلوتن و بیماریهای خودایمنی"، دانستیم که به چه علت افرادی که مشکل سلیاک یا حساسیت به گلوتن دارند، ممکن است دچار مشکلات جدی نظیر فقر آهن و سوتغذیه هم بشوند.
 
 
راه های دیگر:
 
در روده ی کوچک، گلیادین ها از طریق فرآیندی به نام "آندوسیتوز" وارد آندوزوم هایی به نام "لیزوزوم"  که در سلولهای انتروسیت قرار دارد می شوند تا بتوانند توسط آنزیم های پروتئاز موجود در آنجا هضم شوند و به درون سلولها راه یابند. متاسفانه در بدن برخی افراد، پپتیدهای گلیادین کاملا هضم نمیشوند و میتوانند به طرق مختلف در فعالیت بسته های لیزوزومی روده ی کوچک اختلال ایجاد کنند و زمینه ی "سندرم روده ی بیش تراوا" و "آسیب به سلولهای انتروسیت" را به وجود می آورند.
 
این پپتیدهای هضم نشده از سه راه به دیواره ی روده ی کوچک آسیب میزنند.
 
از طریق آسیب به لیزوزوم  و آزاد شدن آنزیم ها در سیتوپلاسم و .
 
در بدن همه ی انسانها، در قسمت داخلی سلولهای روده ی کوچک، بسته هایی (حباب مانند) وجود دارد به نام " لیزوزوم" که حاوی آنزیم های هضم کننده ی پروتئین به نام " لیزوزوم اسید پروتئاز" است که به عمل هضم پروتئین ها در بدن تسهیل میبخشد. 
 
 به واسطه ی این آنزیم ها، در بدن افراد سالم، پپتیدهای گلیادین درون بسته های لیزوزومی میتوانند کاملا هضم شوند. اما در بدن اکثر بیماران خودایمنی یا سلیاکی اینگونه نمی باشد.
 
 در روده ی این افراد، همه ی تکه های "گلیادین" نمیتواند هضم شود و به همین خاطر است که لیزوزوم  آسیب میبیند. 
 
 با پاره شدن بسته های لیزوزومی، پپتید های گلیادین هضم نشده به فضای سیتوپلاسم سلولها راه پیدا می کنند. در این میان، آنزیم های لیزوزوم اسید پروتئاز آزاد شده در آنجا، به پروتئین ها حمله ور میشوند و حتی به سلولهای انتروسیت روده  هم آسیب جدی میزنند.
 
آسیب و نابودی سلولهای انتروسیت به واسطه ی آنزیم های پروتئاز، باعث ایجاد حفره هایی در جدار دیواره ی روده میگردد که به موجب این سوراخها، سموم، پاتوژنها نیز به بدن راه میابند، سیستم ایمنی را فعال میکنند و پادتن ها ترشح میشوند.
 
پروتئین کیسئین موجود در لبنیات هم دقیقا از همین روش سوم، زمینه ی"سندرم روده ی بیش تراوا" را ایجاد میکند. اما به راستی هنوز دقیقا کشف نشده است که به چه علت در بدن برخی افراد چنین اتفاقاتی رخ میدهد.
 
در صورتی که پپتیدهای گلیادین به لیزوزوم  آسیب نزنند، در آنجا باقی می مانند، انباشته میشوند و باعث تولید زیاد اکسیدانتها و ایجاد التهاب میگردند.
 
 از طریق اکسیدانتها و ایجاد التهاب و آسیب به سلولها و
 
انباشته شدن انواعی از گلیکوپروتئین های گلیادین در لیزوزوم ها میتواند موجب افزایش تولید اکسیدانتها و التهاب در بدن شود. این اکسیدانت ها نه تنها در بدن التهاب ایجاد میکنند بلکه به سلولها آسیب میزنند، شکل، عملکرد، و فرآیند تکثیرآنها را تغییر میدهند و در نهایت، با نابودی سلولهای آسیب دیده و به جود آمدن سوراخهایی در دیواره ی سلولی، نفوذپذیری روده را هم افزایش میدهند.
 
از طریق خارج کردن ذخایر یونهای کلسیم و ایجاد اختلال در عملکرد شبکه ی آندوپلاسمی
 
شبکه ی آندوپلاسمی در درون تمامی سلولهای بدن وجود دارد و وظیفه ی متابولیسم پروتئینها، لپتیدها، کربوهیدراتها، و عمل پاکسازی و سم زدایی بدن را بر عهده دارد.
 
حرکت ذخایر یون های کلسیم موجود در سلولها به بیرون در برخورد با قطعات تغییر یافته ی گلوتن، موجب ایجاد شرایط استرس زا در شبکه ی آندوپلاسمی می شود زیرا این شبکه بدون وجود این ذخایر نمیتواند به درستی فعالیتهای خود را انجام دهد.
 
در صورت مداومت در مصرف گلوتن و ایجاد اختلال در شبکه ی آندوپلاسمی، سلولها از بین میروند و حفره هایی در سطح آنها ایجاد میشود که ایجاد این سوراخ ها (همانطور که در موارد قبل بارها گفته شده) موجب بروز بیماریهای التهابی-خودایمنی میگردد.
 
در بیماران سلیاکی در وحله ی اول، تولید اکسیدانتها و حرکت یونهای کلسیم است که موجب افزایش آنزیم "ترنس گلوتامیناز" میشود و بعد از آن عوامل دیگر.
 
 
 
منبع:
 
  Ballantyne, S. (2018). how gluten (and other prolamins) damage the gut. Retrieved from  https://www.thepaleomom.com
 

 

نکته: در صورت تمایل به ذخیره کردن یا به اشتراک گذاشتن نوشته ها، ترجمه ها، مقاله ها، و هر آن چیزی که در این وبلاگ ثبت می شود؛ آدرس کامل سایت و سایر اطلاعات مربوط به آن اعم از نام نویسنده، مترجم یا گردآورنده، و منابع منتخب حتما ذکر شود؛ در غیر اینصورت، ی ادبی تلقی می شود.

 

 

 مطالب ارائه شده در این سایت، صرفا جهت آگاه سازی شما از آخرین تحقیقات است و هیچ جنبه ی دیگری ندارد. 

 

 



 

قسمت  هشتاد و سه از سری فایل های صوتی (وب آوا) ضبط شده ی سایت "فُنیکس هِلیکس" توسط "اِیلین لِرد" که به افزایش آگاهی در مورد سلامت خودایمنی از طریق رژیم و سبک زندگی پالئو (پیلیو، AIP) اختصاص دارد: 

WHAT IS THE PALEO AUTOIMMUNE PROTOCOL?

AIP MEDICAL STUDY RESULTS

 

موضوع مصاحبه: پژوهش پزشکی در مورد روش خودایمنی (رژیم و سبک زندگی) پالئو (پیلیو) برای بیماریهای التهابی روده ( از جمله کولیت اولسراتیو و بیماری کرون)

Efficacy of the Autoimmune Protocol Diet for Inflammatory Bowel Disease.

 

مهمانان مصاحبه: دکتر گوری کُنی جِتی و اِنجی آلت

Angie Alt

Gauree Konijeti, MD

 

دکتر گوری کُنی جتی مدیریت برنامه ی بیماریهای التهابی روده را در مطب موسسه ی تحقیقاتی "اسکریپس" واقع در "لاجولا، کالیفرنیا" بر عهده دارد.

داستان از این قرار است که یکی از بیماران مراجعه کننده به او، روش خودایمنی پالئو (پیلیو، AIP) را به این پزشک معرفی میکند. وی بیماری کولیت اولسراتیو شدید داشته که با برنامه ی خودایمنی پالئو (پِیلیو، AIP) بصورت قابل توجهی بهبودی پیدا میکند. نتایج کلونسکوپی او حاکی از آن است که زخم روده ی او کاملاً بهبود پیدا کرده است. دکتر کُنی جِتی همیشه به تحقیق علاقه داشته. وی برای کسب اطلاعات بیشتر به تیم آموزشی " Autoimmune Wellness" توسط همان بیمار ارجاع داده میشود و در آنجا با اَنجی برای همکاری در یک پژوهش پزشکی قرار میگذارد.

 

انجی آلت، نویسنده ی کتاب آشپزی پروتکل خودایمنی "the Alternative Autoimmune cookbook" و نویسنده ی همیار کتاب راهنمای سلامت خودایمنی، " the Autoimmune Wellness handbook" است. او از طریق برنامه ی آموزشی گروهی آنلاین بنام " SAD to AIP in Six"، کلاسی مشابه را برای گروه تحقیقی مورد بررسی مدیریت کرد.

The Alternative Autoimmune Cookbook: Eating for All Phases of the Paleo Autoimmune Protocol

The Autoimmune Wellness Handbook

SAD to AIP in SIX

PRACTITIONER DIRECTORY

 

میزبان: اِیلین لِرد از سایت phoenixhelix.com که خود او به بیماری رماتیسم مفصلی مبتلا بوده و با کمک اصلاح روش زندگی اش توانسته درد مفاصلش را تا نود و پنج درصد کاهش دهد و زندگی خوبی داشته باشد. 

وی قبل از شروع مصاحبه تاکید میکند که "نه دکتر است" و "نه مشاور تغذیه" و تمام پیشنهاد های ارائه شده در سایت او، کاملاً شخصی می باشند. بنابراین به یاد داشته باشید که همیشه قبل از اینکه تصمیمات پزشکی (درمانی) برای خودتان بگیرید، ابتدا با تیم تخصصی سلامت خود م نمایید.

 

بیماری التهابی روده (IBD) چیست؟

 

IBD مخفف کلمه ی "بیماری التهابی روده" است. در دسته ی بیماریهای خودایمنی قرار میگیرد و دو نوع دارد: بیماری کرون و کولیت اولسراتیو.

Crohn's disease

Ulcerative colitis

Inflammatory bowel disease (IBD)

 

بیماری کولیت اولسراتیو تنها مربوط به روده ی بزرگ میشود و فقط به لایه ی مخاطی روده ی بزرگ حمله میکند. در حالی که بیماری کرون بر کل مجرای گوارشی تاثیر گذاشته و به لایه های متعددی حمله ور میشود.

 

علائم مشترک این دو بیماری عبارتند از: درد شکمی، اسهال، خونریزی مقعد (راست روده). سایر نشانه ها شامل کمبود ویتامینها و کاهش وزن میشود.

استاندارد طلایی برای تشخیص کلونسکوپی و اندوسکوپی است. سوابق کامل سلامت، پرونده ی بیمار و عوامل دیگر از جمله رد گزینه ی عفونت هایی که مشابه بیماریهای التهابی روده هستند، نیز از اهمیت بسزایی برای تشخیص درست برخوردار است.

 

در طب پزشکی مرسوم، بیماری های التهابی روده معمولاً با داروهای مشابهی درمان میشوند. 

مهارکننده های عامل نکروز دهنده ی تومور TNF جزء داروهای سرکوب کننده ی سیستم ایمنی می باشند که برای بسیاری از بیماریهای خودایمنی بکار میرود.

TNF alfa inhibitors

داروهای ضد اینتگرین برای متوقف کردن راهیابی سلولهای التهابی به روده طراحی شده است. اما داروهای جدیدی هم هستند که برای هر کدام از بیماریها (کرون و کولیت) بصورت مجزا تایید شده است. 

Anti-Integrins in Ulcerative Colitis and Crohn's Disease: What Is Their Place?

 

IBS مخفف سندرم روده ی تحریک پذیر است که معمولاً با IBD که مخفف بیماریهای التهابی روده است اشتباه گرفته میشود.

 

سندرم روده ی تحریک پذیر شامل مجموعه ای از علائم میشود که با IBD (بیماریهای التهابی روده) مشترک است اما برخی علائم آن متفاوت است که برای تشخیص مهم است. لازم به ذکر است که در این پژوهش، بیماران به IBD مبتلا بودند، (نه IBS).  علائم سندرم روده ی تحریک پذیر عبارتند از درد شکمی، یبوست، نفخ، اسهال که معمولاً با خونریزی همراه نیست.

پزشک شما میتواند آزمایش مدفوع کالپروتکتین  و آزمایش خون سی آر پی (CRP) را به منظور کمک به افتراق بین بیماری التهابی روده و سندرم روده ی تحریک پذیر دستور دهد زیرا هر دو نشانه ی التهاب در بدن می باشد.

Stool Calprotectin Test

C-Reactive Protein CRP

 

پژوهش: 

Summary

 

با کمی جستجو در اینترنت متوجه خواهید شد که هزاران داستان و حکایت در مورد مزایای روش خودایمنی ( رژیم و سبک زندگی) پالئو (پیلیو، AIP) برای بهبودی بیماریهای خودایمنی وجود دارد اما تا کمی قبل، هیچ پژوهش علمی وجود نداشت که صحت این ادعاها را تأیید کند. با انتشار پژوهشی علمی در ماه سپتامبر سال 2017 میلادی شرایط تغییر کرد.

 

EPISODE 107: RESEARCH – THE TRUTH BEHIND THE HEADLINES WITH DR. SARAH BALLANTYNE

 

بر طبق این تحقیق پزشکی، پانزده بیمار با اختلال التهابی روده ی فعال ( بیماری کولیت اولسراتیو و کرون)، روش خود را به شیوه ی خودایمنی پالئو (پیلیو) تغییر دادند و بر اساس نتایج، هفتاد و سه درصد بهبودی یافتند. در این وب آوا، اِیلین لِرد، با متخصص بیماری های گوارشی و محقق ارشد این پژوهش بنام دکتر گوری کُنی جِتی و استاد ارشد کلاسهای آموزشی اجرا شده در گروه مورد تحقیق، بنام اَنجی آلت مصاحبه کرده است.

 

جزئیات پژوهش:

Full Study

 

1. پانزده بیمار شرکت کردند: نه نفر با بیماری کرون، شش نفر با بیماری کولیت اولسراتیو.

 

2. همه ی شرکت کنندگان بیماری التهابی روده ی فعال داشتند که صحت و درستی آن با انجام کولونو سکوپی و آندوسکوپی تایید شد. میانگین طول مدت بیماری آنها بیست سال بود.

 

3.بیشتر آنها دارو مصرف میکردند اما با دارو درمانی بهبود نیافته بودند. بیماران داروهای خود را در طول دوره ی پژوهش ادامه دادند و روش خودایمنی پالئو (AIP) را به عنوان روش درمانی مکمل انجام دادند.

 

4. رژیم تغییر و نگهداشت: اَنجی برنامه ی آموزشی (SAD to AIP in SIX ) را مدیریت میکرد. این برنامه براساس رژیم حذفی پالئو-خودایمنی طراحی شده بود که شش هفته ی تمام بطول انجامید. این رژیم بصورت تدریجی افراد را از رژیم استاندارد آمریکا به رژیم خودایمنی-محور (AIP) راهبری میکرد.

بعد از این مدت، افراد موفق به گرفتن رژیم خودایمنی AIP بصورت ایده آل شدند. سپس به مدت حداقل پنج هفته، این رژیم ایده آل (بدون معرفی مواد غذایی جدید) انجام شد.

 

5. برای ارزیابی و اندازه گیری نتایج تحقیق، آنها مجدداً  آندو سکوپی و کولونوسکوپی انجام دادند. همچنین فاکتورهای التهاب آنها از طریق آزمایشهای مدفوع و خون مورد بررسی قرار گرفت و نظرسنجی های مربوط به کیفیت زندگی توسط آنها پاسخ داده شد.

 

6. نتایج: هفتاد و سه درصد بهبودی بالینی داشتند.

 

7. همچنین آنها اطاعات مربوط به تغییرات مایوم و بیان ژن را جمع آوری کردند و در حال حاضر، مشغول تحلیل آنها میباشند.

 

EPISODE 133: THE GUT MICROBIOME WITH DR. LUCY MAILING

 

آموزش برنامه ی خودایمنی پالئو (پِیلیو،AIP) به شرکت کنندگان پژوهش:

 

در چهار سال گذشته، اَنجی کلاس آنلاین SAD to AIP in SIX را آموزش میدهد. نام این برنامه مخفف " رژیم استاندارد آمریکا به پروتکل خودایمنی پالئو (پیلیو) در شش هفته" است.

SAD to AIP in SIX

در واقع، در مدت 6 هفته، این کلاس، افراد را از رژیم استاندارد آمریکا (SAD) به سمت پروتکل خودایمنی پالئو (AIP) سوق میدهد.

 

در این دوره، غذاهای مغذی و پر خاصیت همچون آب استخوان، غذاهای تخمیری، گوشت ارگانها، و غیره معرفی شد.

INSTANT POT BONE BROTH TUTORIAL

NO-FAIL NO-POUND SAUERKRAUT

CELEBRATING NUTRIENT DENSITY: 50+ ORGAN MEAT RECIPES!

 

همچنین تغییرات سبک زندگی (مثل خواب، کنترل استرس، تحرک،) به آرامی صورت گرفت. 

EPISODE 94: TROUBLESHOOTING SLEEP WITH DAN PARDI

EPISODE 44: THE ART OF STRESS MANAGEMENT WITH EVAN BRAND

EPISODE 63: EXERCISE AND AUTOIMMUNE DISEASE

 

به جز اَنجی، گروه آموزشی فوق الذکر شامل سه استاد تغذیه و سلامت دیگر بود.

به منظور انجام این پژوهش، آنها یک عضو اضافه برای گروه انتخاب کردند : رژیم درمانگری مورد تأیید و صاحب صلاحیت بنام اِمی کوبال (

EPISODE 46: PALEO DIETITIAN Q&A WITH AMY KUBAL).

 

توصیه ها:

 

آنها توصیه های ویژه ای را برای هر کسی در گروه که در آن زمان، از حمله های بیماری التهابی روده (IBD) رنج میبرد ایجاد کردند:

 

1. سبزیجات بصورت کامل پخته شوند (بجای خام).

 

2. میزان سهم سبزیجات کمتر باشد.

 

3. بجای گوشت چرب از گوشت بدون چربی و پوست استفاده شود.

 

4. سوپ ها و خورشتهایی که راحت هضم هستند همیشه در اولویت باشند.

 

5. بجای استفاده از چربیهای اشباع شده، آووکادو و روغن زیتون انتخاب شود.

 

6. از مصرف محصولات نارگیل پرهیز شود.

 

نکته: این توصیه ها اختصاصاً بخاطر اسهال شایع در طول حمله های بیماریهای التهابی روده داده شده است. این اصول جزء توصیه های معمول AIP برای همه ی افرادی که بیماری خودایمنی دارند نمی باشد. به تدریج با بهبودی، دیگر نیاز به رعایت این اصول نیست.

 

منابع اطلاعات ذکر شده در بالا:

 

قسمت سه از فایل صوتی ضبط شده ی فُنیکس هلیکس: رژیم AIP با سارا بلنتاین

Episode 3: The AIP with Sarah Ballantyne

 

راهنمای ساده ی پروتکل خودایمنی پالئو نوشته ی اِیلین لِرد

The Autoimmune Wellness Handbook: A DIY Guide to Living Well with Chronic Illness

 

کتاب راهنمای سلامت خودایمنی نوشته ی میکی تراسکات و اَنجی آلت

SIMPLE GUIDE TO THE AIP

 

سایت " تغییر رژیم استاندارد آمریکا به روش (رژیم و سبک زندگی) پالئو/پِیلیو در 6 هفته" با مدیریت اَنجی آلت

SAD to AIP in SIX

 

پیش بینی ها و نتایج پژوهش:

 

اَنجی از میزان بهبودی 73 درصدی شرکت کنندگان متعجب شد. بعد از کار کردن با هزاران نفر، او آنقدر موفقیت افراد را مشاهده کرده بود تا نتایج تحقیق را مثبت پیش بینی کند اما این خیلی معتبر تر بود که یک تحقیق علمی-پزشکی به چنین نتیجه ی خوبی برسد.

 

دکتر کُنی جتی نیز از نتایج شگفت زده شد. او امیدوار بود که نتایج مفیدی بدست آورد اما هرگز پیش بینی نمیکرد که اعداد با نتیجه ی داروهای مرسوم رقابت کند.

 

عکس العمل پزشکان:

 

این پژوهش پزشکی بخشی از تحقیقاتی است که مزایای احتمالی مداخله های رژیمی را برای بیماریهای التهابی نشان میدهد.

 

متخصصان گوارش همکار او بسیار مشتاق اند اما نمیدانند چطور میتوان این دانش را در عمل بکار گرفت. ساعات ملاقات کوتاه است. منابع محدود است و بیماران به حمایت و تحصیلات حرفه ای نیاز دارند. در شرایط ایده آل، باید یک رژیم درمانگر آموزش دیده در زمینه ی این پروتکل باشد تا بتواند به بیماران تعلیم دهد.

 

اَنجی در سالهای اخیر به تأسیس برنامه ی تحصیلات حرفه ای در زمینه ی AIP پرداخته است.

AIP Certified Coach program

 

همچنین، کتاب "طب غیرمرسوم" نوشته ی "کریس کِرسِر" قالبی را برای "طرح عملکرد مشارکتی" فراهم کرده است.

 

Unconventional Medicine: Join the Revolution to Reinvent Healthcare, Reverse Chronic Disease, and Create a Practice You Love

   

سایر پژوهش های انجام شده در زمینه ی رژیم و بیماری های التهابی روده عبارتند از:

 

  • بیماران با کمک "رژیم کربوهیدرات مشخص طراحی شده برای بیماریهای التهابی روده" به مزایای بالینی دست یافتند.                                                                                                                                                                                                         

Patients Perceive Clinical Benefit with the Specific Carbohydrate Diet for Inflammatory Bowel Disease.                                                                          

  • رژیم ضد التهابی به عنوان درمان برای بیماری التهابی روده: گزارش مجموعه موارد (روش تحقیقی مورد کاوی/موردی).                                                                                                

An anti-inflammatory diet as treatment for inflammatory bowel disease: a case serie report.                                                                                                           

  • رژیم غذایی "کم-الیگوساکارید، دی ساکارید، مونوساکارید قابل تخمیر و پلی اُل"، علائم روده ی تحریک پذیر را در بیماران مبتلا به اختلالات التهابی روده کاهش می دهد.

 

Low-FODMAP diet reduces irritable bowel symptoms in patients with inflammatory bowel disease.

 

اهداف تحقیقی دکتر کُنی جتی برای آینده:

 

او با مطب مؤسسه ی تحقیقاتی "اسکریپس"، جایی که برنامه ی بیماریهای التهابی روده را مدیریت میکند، در حال مذاکره می باشد.

 

او قصد دارد طرح پزشکی تلفیقی را که به جز درمانهای پزشکی استاندارد، رژیم و سبک زندگی را مورد توجه قرار میدهد، گسترش دهد.

 

او معتقد است نه تنها این بهترین روش برای کمک به بیماران است بلکه زیربنای تحقیقات وسیع در حال جریان را فراهم می آورد.

 

او میخواهد تحقیقات گسترده تری که تعداد شرکت کنندگان بیشتری را در بر دارد به انجام برساند. هم چنین، او میخواهد عوامل کلیدی را بصورت مجزا بررسی کند تا بداند دقیقاً کدام بخش از روش AIP  بیشترین تأثیر را در بهبودی ایفا میکند. به علاوه او مشتاق است بداند آیا در موارد خاص، رژیم میتواند جایگزین دارو شود یا خیر؟ راه های زیادی است که باید کشف شوند.

 

منبع:

https://www.phoenixhelix.com/2017/11/11/episode-83-medical-study-on-the-paleo-aip-for-inflammatory-bowel-disease/

 

محدودیتهای پژوهش:

 

تعداد کم شرکت کنندگان،

نداشتن گروه کنترل،

احتمال سوگیری برای انتخاب افراد ثبت نام شده در تحقیق،

عدم بررسی نتیجه در طولانی مدت، عدم بررسی تأثیر سایر توصیه ها (به جز رژیم) بصورت مجزا ( منظور مواردی چون فعالیت بدنی، خواب، حمایت اجتماعی، کنترل استرس و است). 

حذف یک نفر در طول پروسه ی پژوهش بخاطر وخیم شدن حالش و رعایت نکردن اصول رژیم بر طبق دستور مشاور تخصصی او ( بخاطر مصرف سالاد، سبزیجات خام و زیاده روی در مصرف گوشت).

 

پینوشت: 

شرکت کنندگان در این پژوهش اجازه ی مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی، غذاهای فرآوری شده و غیر مغذی، و افزودنی ها را نداشتند زیرا در رژیم خودایمنی پالئو (پیلیو) منع شده است.

 

تذکر: در صورت تمایل به ذخیره کردن یا به اشتراک گذاشتن نوشته ها، ترجمه ها، مقاله ها، عکس ها و هر آن چیزی که در این سایت ثبت می شود؛ آدرس کامل سایت و سایر اطلاعات مربوط به آن اعم از نام نویسنده، مترجم یا گردآورنده، و منابع منتخب حتما ذکر شود؛ در غیر اینصورت، ی ادبی تلقی می شود.
 
* مطالب ارائه شده در این سایت، صرفا جهت آگاه سازی شما از آخرین تحقیقات است و هیچ جنبه ی دیگری ندارد. همیشه قبل از گرفتن هر تصمیمی ابتدا با پزشک خود م کنید.


منابع اصلی گلوتن

 

  • گندم، جو، چاودار (گندم سیاه)،                                                                                                                                                              
  • کندروس (گندم آلمانی)، کاموت (گندم خراسان ایرانی)                                                                                                                                
  • جو دو سر (به دلیل اشتباه بودن شیوه ی مرسوم کاشت، فرآوری، تولید، حمل و نقل، و.این غله به گلوتن زیادی آلوده میگردد.) به جز جو دوسر مزرعه ی بدون گلوتن

 

منابع ‍پنهان گلوتن

 

  • نشاسته ی اصلاح شده                                                                                                                                                                   
  • مواد امولسیون کننده ی خوراکی                                                                                                                                              
  • مواد تثبیت کننده ی خوراکی                                                                                                                                                                          
  • رنگهای مصنوعی خوراکی                                                                                                                                                                
  • عصاره ی مالت                                                                                                                                                                                    
  • دکسترین ها (صمغ نشاسته)                                                                                                                                                
  • عامل روشن کننده و تصفیه کننده ی برخی نوشیدنیها

 

سایر منابع رایج گلوتن که متاسفانه خیلی از افراد آنها را نادیده می گیرند:

 

  • مواد غذایی فرآوری شده (مثل سُس کچاپ، سُس خردل، سُس های مخصوص سالاد،.)                                                                   
  • سوسیس، کالباس، ژامبون، سایر گوشتهای فرآوری شده                                                                                                             
  • سُس سویا                                                                                                                                                                       
  • برخی نوشیدنی ها                                                                                                                                                             
  • شامپوها و

 

لیست مواد غذایی که احتمال دارد با گلوتن قابلیت واکنش پذیری متقاطع  داشته باشند عبارتند از:

 

طبق نظر دکتر داتیس خرازیان

 

  • کیسئین (پرو‌تئین لبنیات)                                                                                                                                                             
  • ذرت                                                                                                                                                                                      
  • جو دو سر (حتی از نوع بدون گلوتن آن)                                                                                                                                    
  • برخی از مارکهای قهوه ی فوری

 

طبق نظر دکتر ‌امی مایرز

 

  • لبنیات                                                                                                                                                                              
  • ذرت                                                                                                                                                                                 
  • برنج                                                                                                                                                                                     
  • ارزن                                                                                                                                                                                 
  • مخمر                                                                                                                                                                                
  • جو دو سر

 

این بدین معنی است که سیستم ایمنی بدن، ممکن است آنها را گلوتن تلقی کند زیرا پروتئین های تشکیل دهنده ی این مواد از نظر ساختاری شباهت زیادی با پروتئینهای گلوتن دارند.

                                                                                                               

نکاتی چند در رابطه با رژیمهای غذایی بدون گلوتن

 

همانطور که میدانید جو دوسر ذاتاً گلوتن ندارد اما در مرحله ی کاشت، برداشت، انتقال، فرآوری، تولید، و بسته بندی به شیوه ی مرسوم؛ در معرض مقدار زیادی گلوتن قرار میگیرد که اصطلاحاً این پروسه "آلودگی به گلوتن" نام دارد:

۱. معمولا جو دوسر بصورت دوره ای در همان زمینی کشت میشود که سالهای پیش از آن به زراعت گندم اختصاص داشته.

۲. جو دوسر در همان تاسیساتی فرآوری میشود که بصورت متداول گندم هم فرآوری میگردد.

۳. احتمال دارد کامیون هایی که جودوسر را به تاسیسات محل تولید میبرند تا چند روز قبل گندم را نیز حمل کرده باشند و بقایای آنها را بعد از هر بار انتقال و تحویل، پاکسازی نکرده باشند.

ناگفته نماند که ممکن است برخی از مشکلات فوق الذکر در مورد غلات دیگر مثل برنج و شبه غلات مثل کینوا و .نیز وجود داشته باشد.

 
دکتر اِمی مایرز، دکتر داتیس خرازیان، و برخی پزشکان طب کاربردی سرشناس دیگر، در کتاب ها و مقاله های خود اکیدا توصیه کرده اند که اگر قرار باشد فردی به دلیل بیماری خودایمنی یا التهابیش رژیم غذایی بدون گلوتن و لبنیات را دنبال کند، باید صد در صد به اصول آن رژیم پایبند باشدخوردن حتی یک لقمه از مواد غذایی گلوتن دار یا غلات و سایر محصولات حساسیت زای احتمالی ذکر شده میتواند آنتی بادی های سیستم ایمنی را تا ماه ها فعال نگه دارد. بنابراین با خوردن چند وعده غذای غیر مجاز در سال در مهمانیها و . میتوانید سیستم ایمنی بدنتان را برای آن سال فعال نگه دارید. 


مشاوران تخصصی رژیم های محدود، پیوسته تاکید میکنند که قبل از رفتن به مهمانی، مکانهای عمومی، مسافرت، و . برای غذای خود برنامه ریزی کنید تا از روی ناچاری یا ترغیب دیگران به خوردن غذاهای غیرمجاز یا حاوی مواد حساسیت زای پنهان روی نیاورید.

 

نکته ی بعدی این است که بسیاری از افراد تصور میکنند حالا که رژیم بدون گلوتن یا لبنیات دارند میتوانند از هر محصول فرآوری شده و آماده ای که برچسب بدون گلوتن، بدون لبنیات و ارگانیک داشته باشد استفاده کنند این در حالیست که از دیدگاه پزشکان طب کاربردی و مشاوران این رژیمها، چنین رویه ای نه تنها درست نیست، بلکه خود میتواند شروع راه اشتباه دیگری برای بیماریهای احتمالی و زمینه ای همچون دیابت باشد‌‌‌. متاسفانه بسیاری از تولید کنندگان بازار محصولات بدون گلوتن، معمولا بجای آرد غلات، از آردهایی بهره میبرند که با قند، گلوکز، ذرت و سویای اصلاح ژنتیکی، مواد افزودنی و نگهدارنده ترکیب شده است که این اصلا خوب نیست.
 


"گلوتاتیون"  آنتی اکسیدانی بسیار قوی است که بصورت طبیعی توسط خود بدن تولید شده  و نقش بسیار مهمی در حفظ سلامت برعهده دارد. اما به علت تغییر شیوه ی زندگی و بروز زنجیره ای از مشکلات و بیماریهای مرتبط در سالهای اخیر، میزان تولید شده ی گلوتاتیون با مقدار طبیعی اصلاً کافی نیست و باید به دنبال روشهای دیگر برای افزایش سطح دسترسی بدن به آن بود.

 

در این بخش، مقاله ای از دکتر داتیس خرازیان، متخصص ایمنی شناسی، ترجمه شده است.

 

گلوتاتیون برای کنترل بیماریهای خودایمنی

 

  هر روز، بدن ما سخت کار میکند تا بتواند بر تاثیرات مخرب سموم محیطی، حساسیت های غذایی غیر آلرژیک 1، رژیم غذایی التهاب زا 2، کمبود خواب و استرس مزمن غلبه کند. جهت کاهش آسیب وارد شده ناشی از موارد گفته شده در اینجا، این خیلی مهم است که از بدن در تولید آنتی اکسیدان بسیار قوی "گلوتاتیون" حمایت کنیم.

 

برای انجام اینکار، مصرف گلوتاتیون خوراکی یا موضعی قابل جذب یا کمک به بدن در بازیافت گلوتاتیون به منظور استفاده ی دوباره از آن ضرورت دارد.

 

این خیلی مهم است، افرادی که دچار بیماری خودایمنی و اختلال روده ی نفودپذیر هستند، تولید این آنتی اکسیدان را در بدن خود تقویت کنند.

 

" گلوتاتیون" از سلولها در مقابل التهاب حفاظت میکند، ایمنی را بهبود میدهد، به بازسازی "دیواره ی روده" و "سد خونی-مغزی"3 کمک میکند.

 

بدن ما به گونه ای طراحی شده است تا بتواند مرتب، میزان کافی گلوتاتیون را از منابع رژیمی دریافت کند اما تا زمانیکه سبک زندگی پرمشغله و شتاب زده، سموم محیطی، رژیم غذایی بد، و استرس زیاد سیستم بدن ما را احاطه کرده است، میزان گلوتاتیون در بدن کم میشود و  این به نوبه ی خود میتواند احتمال بروز مشکلات زیر را افزایش دهد:

 

  1. بیماریهای خودایمنی

  2. اختلال روده ی بیش تراوا (سندرم روده ی نفوذپذیر یا نشت کننده)

  3. حمله های خودایمنی

  4. اختلالات سیستم ایمنی و التهابی

  5. حساسیت به مواد شیمیایی

  6. حساسیت به فات سنگین


 

گلوتاتیون به عنوان اولین خط دفاعی بر علیه "استرس اکسیداتیو"

 

برای اینکه به اهمیت آنتی اکسیدان "گلوتاتیون" بیشتر پی ببریم، لازم است ابتدا کمی در مورد موضوعات "استرس اکسیداتیو" و "آسیب رادیکالهای آزاد" آگاهی کسب کنیم.

 

رادیکالهای آزاد به ملکولهایی گفته میشوند که در اثر فرآیندهای طبیعی و بیوشیمیایی در بدن تولید شده و قابلیت آسیب زایی داشته باشند. به علاوه، رادیکال های آزاد را میتوان در غذا، دارو، هوا و آب هم یافت.

این ملکولها بی ثبات هستند؛ یعنی قابلیت این را دارند که از اکترونها جدا گشته و به الکترونهای مجاور دیگر بپیوندند. در این پروسه، آنها میتوانند میتوکندری ( کارخانه ی تولید انرژی در سلولها) را مورد هدف قرار داده و به آنها آسیب بزنند. این اتفاق باعث ایجاد التهاب و تحلیل رفتن بافتهای بدن میشود که بنام "استرس اکسیداتیو" معروف است. 

 

آنتی اکسیدان بسیار قوی "گلوتاتیون" میتواند با "رادیکالهای آزاد" و  "استرس اکسیداتیو" بجنگد. تا زمانیکه میزان گلوتاتیون در سلولها کافی باشد، به جنگ خود با رادیکالهای آزاد ادامه میدهد تا آنها نتوانند به سلولها بچسبند و اثر مخرب بر جای بگذارند. اما اگر میزان گلوتاتیون در سلولها به قدر کافی نباشد، رادیکالهای آزاد فرصت مهاجم شدن پیدا کرده و آسیب های جدی به سلولها وارد میکنند که ریشه ی اصلی بسیاری از اختلالات پیش رونده محسوب میشود.

 

 

گلوتاتیون به عنوان زیربنای سلامت روده و سیستم ایمنی

 

زمانی که نفوذپذیری دیواره ی روده ی کوچک افزایش می یابد، سموم، ملکولهای غذایی هضم نشده و سایر پاتوژنها میتوانند به محیط استریل جریان خون راه پیدا کنند. این اختلال که "سندرم روده ی نفوذپذیر"4 نام دارد، میتواند باعث التهاب کل بدن، افزایش خطر ابتلا به حساسیتهای غذایی، تورم، درد، تحلیل و زوال کارکرد مغز، و بیماریهای خودایمنی شود.

 

"سنرم روده ی نفوذپذیر" بسیاری از بیماران خودایمنی را درگیر میکند و تلاشِ افراد برای بهبودیِ این اختلال به منظور کنترل واکنش های خودایمنی بسیار اهمیت دارد.

 

کمبود یا میزانِ کم گلوتاتیون میتواند بدنِ فرد را مستعدِ پیشرفتِ "سندرم روده ی نشت کننده" و سایر اختلالات وابسته کند.

تحقیقات نشان میدهد، گلوتاتیون نقش مهمی در کاهش التهاب روده و استحکام  و یکپارچگی "سدِ دفاعی روده" بازی میکند.

 

البته روده تنها سدی نیست که قابلیت نفوذپذیر شدن دارد؛ در صورت خالی شدن سطح گلوتاتیون در بدن و ایجاد اختلال در تولید این آنتی اکسیدان؛ افراد، مستعدِ مشکلات دیگری از جمله "اختلال مجاری تنفسی نشت کننده" یا " اختلال نفوذپذیری سدِ خونی-مغزی"5 نیز میشوند.

سالم بودن"سدِ خونی-مغزی " (پرده ی محافظ مغز)، برای عملکرد درستِ سیستمِ مغز و اعصاب ضرورت دارد زیرا در طول "محور روده-مغز"6 ارتباطی از این جهت وجود دارد.

 

در حالیکه گرفتن رژیم ضد التهابی و دنبال کردن پروتکل اختصاصی "روده ی نفوذپذیر" ضرورت دارد، بالا نگه داشتن سطح گلوتاتیون و حمایت از بازیابی این آنتی اکسیدان نیز از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است.

 

افزایش سطح گلوتاتیون

 

ما میتوانیم از راه های کاملاً طبیعی ذخایر گلوتاتیون را در بدن ثابت نگه داریم اما سبک زندگی استرس زا و مملوء از سموم  آنچنان به بدن ما خسارت زده که تقریباً این را غیر ممکن کرده است.

 

خبر خوب این است که راه های متفاوتی برای حمایت از نقش گلوتاتیون در بدن وجود دارد.

 

گلوتاتیون بخوبی از طریق روده جذب نمیشود اما در عوض، طبق شواهد، روش های دریافتی گلوتاتیون زیر، خیلی مؤثرتر و بهتر میتواند سطح این آنتی اکسیدان را در بدن بالا نگه دارد:

 

کِرِم لیپوزوم 7: من این کِرِم را برای استفاده در محل درد و التهاب پیشنهاد میدهم. برای مثال روی موضع مفصل ملتهب برای بیماران رماتیسمی یا قسمت غده ی تیروئید برای بیماران هاشیموتو.

 

تزریق درون وریدی 8: این روش بسیار مؤثر است اما هزینه ی زیادی میطلبد و دسترسی آن برای همگان مقدور نمی باشد.

 

اِسپری گلوتاتیون 9: گلوتاتیون از طریق تنفس هوای فشرده ایجاد شده توسط اِسپری (یا تولید ارتعاشات (نوسانات)  صدا) مصرف میشود.

 

گلوتاتیون اسِتیل شده 10: این نوع جدیدتر و قابل دسترس تر گلوتاتیون است؛ روده میتواند بخوبی آن را جذب کند و ممکن است برای کمک به کنترل بیماریهای خودایمنی مؤثر باشد.

 

دوزهای نوع خوراکی گلوتاتیون از سیصد میلی گرم در روز شروع میشود تا چند هزار میلی گرم (در صورت ضرورت برای بیماریهای التهابی مشخص*). هر چند که این مکمل ارزان نیست و مقدار مصرف آن تا حدودی به توانایی مالی شما بستگی دارد.

 

من در اکثر موارد دوز هزار میلی گرم در روز را به افراد عادی پیشنهاد میدهم و دوزهای بالاتر را به بیماران خودایمنی و مبتلا به اختلالات التهابی و پیشرفته توصیه میکنم.

 

سایر روشهای دریافت این آنتی اکسیدان عبارتند از:

 

  1. شربت لیپوزوم گلوتاتیون خوراکی 11 (شامل گلوتاتیون زیست فعال-کنش ور (GSH) و ماده ی پیش ساز بازیافت گلوتاتیون)
  2. شیاف گلوتاتیون 12
  3. گلوتاتیون زیر زبانی 13

 

"بازیافت گلوتاتیون" 14 با "دریافت یا تقویت گلوتاتیون"  تفاوت دارد

 

بسیاری از روشهای دریافتیِ گلوتاتیون، به افزایش سطح این آنتی اکسیدان در بدن کمک میکند اما تنها میزان گلوتاتیون را در خارج از سلولها بالا میبرند.

 

روش "بازیابی یا بازیافت گلوتاتیون" با "تقویت سطح گلوتاتیون" تفاوت دارد. همانطور که از اسم آن مشخص است در این روش، گلوتاتیون موجود در بدن، برای استفاده ی مجدد، بازیافت میشود.

مجهز کردن بدن با ماده ی اولیه ی ضروری برای بازیافت گلوتاتیون بسیار مهم است زیرا با کمک این روش، سطح گلوتاتیون در درون سلولها افزایش می یابد.

 

وجود گلوتاتیون در درون سلولها بسیار مهم است چون آنتی اکسیدان اصلی برای میتوکُندری محسوب میشود. میتوکندری دستگاه ساز و کار کوچکی در درون هر سلول از بدن است که وظیفه ی تبدیل مواد مغذی به انرژی را بر عهده دارد.

 

"گلوتاتیون درون سلولی" ضرورت دارد زیرا در طول فرآیندِ تخریبیِ بیماریهای خودایمنی، میتوکندری در سلولهای آسیب دیده (مثل بافت تیروئید در بیماران هاشیموتو)، نابود میشود. 

 

تقویت گلوتاتیون از راه های دیگر

 

خیلی از افرادی که با بیماریها یا اختلالات خودایمنی دست و پنجه نرم میکنند در می یابند که میزان زیاد گلوتاتیون برای جلوگیری از حمله های خودایمنی یا کاهش شدت آنها ضروری است. علاوه بر تقویت سطح گلوتاتیون و بازیافت آن، استراتژی های دیگری برای جلوگیری از تخلیه ی گلوتاتیون در بدن وجود دارد که در بخش زیر به آنها اشاره شده است:

  1. غذا خوردن طبق رژیمی که از مواد اولیه ی کامل 15 (فرآوری نشده-تصفیه نشده) تشکیل شده باشد: مواد غذایی فرآوری شده، آماده، و فوری (فست فودها)، حاوی هورمون ها، قندهای اضافه، مواد افزودنی شیمیایی، عوامل تغییر ژنتیکی یافته، آنتی بیوتیکها، و سایر ترکیباتی است که بدن را دچار استرس کرده و گلوتاتیون آن را تخلیه میکند.
  2. هر نوع ماده ی غذایی که بدنتان به آن حساسیت دارد را مشخص کنید و از رژیم غذایی تان حذف نمایید زیرا این مواد، سیستم ایمنی تان را دچار استرس کرده و به مقادیر گلوتاتیون بدنتان خسارت میزند. ( در اینجا منظور از حساسیت غذایی همان "عدم تحمل مواد غذایی" احتمالی و مشخص مثل پروتئین گلوتن، کازئین لبنیات، است).  گرفتن "رژیم حذفی" 16 و انجام "تستهای آزمایشگاهی" 17 میتواند شما را در تشخیص به موقعِ مواد غذایی التهاب زا برای بدنتان، یاری کند.
  3.  به میزان کافی و با کیفیت بخوابید. کمبود خواب دلیل اصلیِ استرس برای بدن است. معمولاً مشکلات مربوط به خواب در اثر عوامل دیگری از جمله اختلالات مغز و اعصاب،به وجود می آیند و برای یافتن سرمنشاء آنها نیاز به تحقیق و بررسی است.
  4. خودتان را کمتر در معرض سموم و آلودگی قرار دهید. انواع سموم و آلودگیها را در محیط پیرامون تان میتوانید پیدا کنید، از محصولات مراقبتی بدن، فرش، اسباب منزل (بخاطر بکاربردن پارچه های ضد گستزش آتش و آغشتگی آنها به مواد شیمیایی مضر برای سلامت)، شوینده های خانگی، محصولات مراقبت از چمن گرفته تا هر جای دیگری. با  توجه به وجودِ این حجم از سموم در محیط زیست و هوا که کنترلشان از دست ما خارج است، این خیلی عاقلانه بنظر میرسد تا تماس تان با آنها را حداقل در خانه ی خود تا جای ممکن کاهش دهید.
  5. بیماری خودایمنی تان را کنترل کنید. بیماریهای مزمن و خودایمنی مثل هاشیموتو، دیابت، آرتریت روماتوئید به سیستم ایمنی فشار زیادی آورده و بافتها را تخریب میکنند. این به نوبت خود گلوتاتیون بدن را تخلیه میکند.

بالا بردن سطح آنتی اکسیدان گلوتاتیون در بدن، کمک به بازیافت گلوتاتیون، و کاهش منابع تخلیه کننده ی گلوتاتیون میتواند نفش بسیار مهمی را در کنترل بیماریهای خودایمنی، التهاب، حساسیتهای غذایی، حساسیتها به مواد شیمیایی، و سایر اختلالات مزمن مربوط به سلامتتان ایفا کند.

 

مرجع: سایت رسمی دکتر داتیس خرازیان، متخصص ایمنی شناسی، سم شناسی، محقق برجسته، دانشمند، و پزشک کاربردی در زمینه ی بیماریهای خودایمنی

 

Reference:

https://drknews.com/glutathione-autoimmune-disease/

 

ترجمه شده توسط نویسنده ی سایت www.danesh-khodimeni.blog.ir

 

پی نوشت 1: در اینجا منظور اصلی از واژه ی "رژیم غذایی التهاب زا" رژیمی است که حاوی مواد قندی زیاد و مواد مغذی کم باشد.

 

پی نوشت 2: منظور از " حساسیت غذایی غیر آلرژیک"، عدم تحمل مواد غذایی است که در مکانیسم هضم و جذب سیستم گوارشی اختلال ایجاد میکنند مثل گلوتن، لبنیات،

 

پی نوشت 3: منظور از "سد خونی-مغزی"، لایه ی محافظ مغز است که در برخی از بیماران دچار نفوذپذیری میشود. طبق گفته ی دکتر داتیس خرازیان، گلوتاتیون نه تنها به بازسازی دیواره ی روده و بهبود اختلال روده ی بیش تراوا کمک میکند، بلکه به بازسازی غشاء محافظ مغز بنام "سد خونی-مغزی" و در نتیجه برطرف کردن علائم مربوطه کمک میکند.

 

پی نوشت 4: به اختلال روده ی نفوذ پذیر، اختلال روده ی نشت کننده یا روده ی بیش تراوا نیز گفته میشود.

 

پی نوشت 5: در اینجا، منظور از "سدِ خونی-مغزی، غشاء محافظ دور مغز است، یعنی لایه ی پرده-مانندِ محافظ مغز میتواند سوراخ شود.

 

پی نوشت 6: در واقع منظور این است که بین مغز و روده ارتباط تنگاتنگی وجود دارد و مشکلات روده ای میتواند باعث مشکلات اعصاب شود.

 

پی نوشت 7: ترجمه ی واژه ی "Liposomal cream" 

 

پی نوشت 8 : ترجمه ی واژه ی "IV drip"

 

پی نوشت 9: ترجمه ی واژه ی "Glutathione nebulizer"

 

پی نوشت 10: ترجمه ی واژه ی  "S-acetyl glutathione"

 

پی نوشت 11: ترجمه ی واژه ی "Oral liquid liposomal glutathione"

 

پی نوشت 12: ترجمه ی واژه ی " Glutathione suppositories"

 

پی نوشت 13: ترجمه ی واژه ی "Sublingual glutathione"

 

پی نوشت 14: ترجمه ی واژه ی "Glutathione recycling "

 

پی نوشت 15: برای مثال در "رژیم خودایمنی پِیلیو" مرسوم به "رژیم خودایمنی پالئو" یا رژیم غذایی "گپس"، اکثر مواد غذایی فرآوری شده و تصفیه شده حذف میباشد. به این دسته مواد غذایی در اصطلاح "whole foods" گفته میشود.

 

پی نوشت 16: در اینجا منظور از رژیم حذفی، رژیمی است که دکتر داتیس خرازیان در سایت خود درباره ی اصول آن نوشته اند و با رژیم هایی که احتمالاً تا بحال درباره ی آنها شنیده اید تفاوت دارد. بیشتر پزشکان کاربردی از این روش برای تشخیص حساسیتهای غذایی بیماران خود استفاده میکنند.

 

پی نوشت 17: در حال حاضر، تستهای های حساسیت غذایی کامل و جامع فقط توسط پزشکان محقق در این زمینه انجام میشود و برای همگان مقدور نیست اما برخی از تستها که شناخته شده اند را میتوان با تجویز پزشک انجام داد.

 

تذکر: 

  در صورت تمایل به ذخیره کردن یا به اشتراک گذاشتن نوشته ها، ترجمه ها، مقاله ها،و هر آن چیزی که در این وبلاگ ثبت می شود؛ آدرس کامل سایت و سایر اطلاعات مربوط به آن اعم از نام نویسنده، مترجم یا گردآورنده، و منابع منتخب حتما ذکر شود؛ در غیر اینصورت، ی ادبی تلقی می شود

 

مطالب ارائه شده در این سایت، صرفا جهت آگاه سازی شما از آخرین تحقیقات است و هیچ جنبه ی دیگری ندارد

 

آدرس کامل مطلب:

http://danesh-khodimeni.blog.ir/1398/08/26/glutathione-for-managing-autoimmune-diseases/.

 


 

 
 
  دکتر امی مایرز، متخصص طب پزشکی و طب کاربردی، معتقد است تولید و مصرف "گلوتن" به شیوه ی امروزی یکی از عوامل اصلی در  شیوع بیماریهای خودایمنی، التهابی، و حساسیت های غذایی طی سالهای اخیر است.
 
 او در این باره، در کتابش به سه موضوع اصلی اشاره کرده است:
 
  • ایجاد گونه های جدید گندم (اصلاح گونه های غلات) ،
  • تغییر نحوه ی تولید و فرآوری محصولات حاوی غلات (نان،کیک، بیسکوئیت،) و ایجاد تغییرات در پروسه ی فرآوری محصولات فاقد غلات (سس سویا،سس کچاپ، محصولات گوشتی،)  با اهداف مشخص، اضافه کردن گلوتن به خوراک دام و طیور و تاثبر غیر مستقیم آن در کیفیت،
  • ایجاد تغییرات اساسی در عادات غذایی افراد و معیارها و همچنین افزایش میزان مصرف روزانه ی غلات نسبت به گذشته همسو با موارد یک و دو
 
 

 

 طی دهه های اخیر، مدت کوتاهی بعد از پایه گذاری "به نژادی گیاهی" و ظهور علم ژنتیک، ارقام جدید و اصلاح شده ای از گندم از اروپا به کشورمان وارد شد و بین سازمانهای کشاورزی مربوط توزیع گردید و جای خود را به ارقام بومی کشورمان که حاصل دسترنج کشاورزان بود داد و منجر به تولید هزاران نوع ژنوتیپ مختلف گندم شد.در نتیجه، با بکارگیری روشهای نوین، کلکسیون گندم های مقاوم تری نسبت به سرما و تنش های محیطی و شرایط اقلیمی مختلف عرضه شد و گویا موجب سهولت در کار کشاورزان گردید و تولیدات افزایش پیدا کرد و نانوایان و کارخانه داران با این گونه های جدید گندم توانستند نان و شیرینی های حجیم، پفکی، تردتر و نرم تری را عرضه کنند اما همه ی اینها به چه قیمت؟

 

دکتر امی مایرز معتقد است پیوند گونه های گندم با هم موجب تغییر ساختاری پروتئینهای گلوتن میشود به شکلی که سیستم ایمنی بدن  قادر به شناسایی آنها نیست و آنها رابیگانه تلقی میکند.

 

وی معتقد است مشکا اصلی این است که سیستم ایمنی بدن نمیتواند همپای این تغییرات و با سرعت هیبریداسیون غلات تکامل یابد.

 

همچنین اخیرا دانشمندان با بهره گیری از روشی به نام "آمین زدایی"، ماهیت گلوتن را تغییر دادند تا بتوانند آن را در مایعات حل کنند و از آن در فرآوری محصولات مختلف استفاده کنند. (از فرآوری سوسیس و کالباس، سس کچاپ، سس سویا،گرفته تا محصولات بهداشتی-مراقبتی همچون کرم، خمیردندان، شامپو،)

 

دکتر مایرز در کتابش به اسم "راه حل خودایمنی"، مصرف بیش از حد و اندازه ی گلوتن را یکی از عوامل اصلی در شیوع بیماریهای خودایمنی طی دهه های گذشته میداند.

 

وی معتقد است با توجه به موارد گفته شده، باید به فکر ایجاد تغییرات اساسی در عادات غذاییمان باشیم و مصرف غلات و مواد غذایی گلوتن دار و صنعتی را به حداقل برسانیم و اگر دچار بیماری خودایمنی یا التهابی هستیم و یا حتی زمینه ی آن را داریم، گلوتن و مشتقات آن را به طور کامل از برنامه غذایی مان حذف کنیم.

 

 

منابع منتخب:

 

 

 
 
  Myers, A. (2015). Get rid of gluten, grains, and  legumes. The autoimmune solution (pp. 102-104). New York: Harper Collins   
 
 
  Myers, A. (2017). 3 important reasons to give up gluten if you have an autoimmune disease. 
 
  Https://www.isna.ir/news/97071810330 
 
 
 

  نکته: در صورت تمایل به ذخیره کردن یا به اشتراک گذاشتن نوشته ها، ترجمه ها، مقاله ها،و هر آن چیزی که در این وبلاگ ثبت می شود؛ آدرس کامل سایت و سایر اطلاعات مربوط به آن اعم از نام نویسنده، مترجم یا گردآورنده، و منابع منتخب حتما ذکر شود؛ در غیر اینصورت، ی ادبی تلقی می شود.

 

* مطالب ارائه شده در این سایت، صرفا جهت آگاه سازی شما از آخرین تحقیقات است و هیچ جنبه ی دیگری ندارد. 
 

"گلوتاتیون"  آنتی اکسیدانی بسیار قوی است که بصورت طبیعی توسط خود بدن تولید شده  و نقش بسیار مهمی در حفظ سلامت برعهده دارد. اما به علت تغییر شیوه ی زندگی و بروز زنجیره ای از مشکلات و بیماریهای مرتبط در سالهای اخیر، میزان تولید شده ی گلوتاتیون با مقدار طبیعی اصلاً کافی نیست و باید به دنبال روشهای دیگر برای افزایش سطح دسترسی بدن به آن بود.

 

در این بخش، مقاله ای از دکتر داتیس خرازیان، متخصص ایمنی شناسی، ترجمه شده است.

 

گلوتاتیون برای کنترل بیماریهای خودایمنی

 

  هر روز، بدن ما سخت کار میکند تا بتواند بر تاثیرات مخرب سموم محیطی، حساسیت های غذایی غیر آلرژیک 1، رژیم غذایی التهاب زا 2، کمبود خواب و استرس مزمن غلبه کند. جهت کاهش آسیب وارد شده ناشی از موارد گفته شده در اینجا، این خیلی مهم است که از بدن در تولید آنتی اکسیدان بسیار قوی "گلوتاتیون" حمایت کنیم.

 

برای انجام اینکار، مصرف گلوتاتیون خوراکی یا موضعی قابل جذب یا کمک به بدن در بازیافت گلوتاتیون به منظور استفاده ی دوباره از آن ضرورت دارد.

 

این خیلی مهم است، افرادی که دچار بیماری خودایمنی و اختلال روده ی نفودپذیر هستند، تولید این آنتی اکسیدان را در بدن خود تقویت کنند.

 

" گلوتاتیون" از سلولها در مقابل التهاب حفاظت میکند، ایمنی را بهبود میدهد، به بازسازی "دیواره ی روده" و "سد خونی-مغزی"3 کمک میکند.

 

بدن ما به گونه ای طراحی شده است تا بتواند مرتب، میزان کافی گلوتاتیون را از منابع رژیمی دریافت کند اما تا زمانیکه سبک زندگی پرمشغله و شتاب زده، سموم محیطی، رژیم غذایی بد، و استرس زیاد سیستم بدن ما را احاطه کرده است، میزان گلوتاتیون در بدن کم میشود و  این به نوبه ی خود میتواند احتمال بروز مشکلات زیر را افزایش دهد:

 

  1. بیماریهای خودایمنی

  2. اختلال روده ی بیش تراوا (سندرم روده ی نفوذپذیر یا نشت کننده)

  3. حمله های خودایمنی

  4. اختلالات سیستم ایمنی و التهابی

  5. حساسیت به مواد شیمیایی

  6. حساسیت به فات سنگین


 

گلوتاتیون به عنوان اولین خط دفاعی بر علیه "استرس اکسیداتیو"

 

برای اینکه به اهمیت آنتی اکسیدان "گلوتاتیون" بیشتر پی ببریم، لازم است ابتدا کمی در مورد موضوعات "استرس اکسیداتیو" و "آسیب رادیکالهای آزاد" آگاهی کسب کنیم.

 

رادیکالهای آزاد به ملکولهایی گفته میشوند که در اثر فرآیندهای طبیعی و بیوشیمیایی در بدن تولید شده و قابلیت آسیب زایی داشته باشند. به علاوه، رادیکال های آزاد را میتوان در غذا، دارو، هوا و آب هم یافت.

این ملکولها بی ثبات هستند؛ یعنی قابلیت این را دارند که از اکترونها جدا گشته و به الکترونهای مجاور دیگر بپیوندند. در این پروسه، آنها میتوانند میتوکندری ( کارخانه ی تولید انرژی در سلولها) را مورد هدف قرار داده و به آنها آسیب بزنند. این اتفاق باعث ایجاد التهاب و تحلیل رفتن بافتهای بدن میشود که بنام "استرس اکسیداتیو" معروف است. 

 

آنتی اکسیدان بسیار قوی "گلوتاتیون" میتواند با "رادیکالهای آزاد" و  "استرس اکسیداتیو" بجنگد. تا زمانیکه میزان گلوتاتیون در سلولها کافی باشد، به جنگ خود با رادیکالهای آزاد ادامه میدهد تا آنها نتوانند به سلولها بچسبند و اثر مخرب بر جای بگذارند. اما اگر میزان گلوتاتیون در سلولها به قدر کافی نباشد، رادیکالهای آزاد فرصت مهاجم شدن پیدا کرده و آسیب های جدی به سلولها وارد میکنند که ریشه ی اصلی بسیاری از اختلالات پیش رونده محسوب میشود.

 

 

گلوتاتیون به عنوان زیربنای سلامت روده و سیستم ایمنی

 

زمانی که نفوذپذیری دیواره ی روده ی کوچک افزایش می یابد، سموم، ملکولهای غذایی هضم نشده و سایر پاتوژنها میتوانند به محیط استریل جریان خون راه پیدا کنند. این اختلال که "سندرم روده ی نفوذپذیر"4 نام دارد، میتواند باعث التهاب کل بدن، افزایش خطر ابتلا به حساسیتهای غذایی، تورم، درد، تحلیل و زوال کارکرد مغز، و بیماریهای خودایمنی شود.

 

"سنرم روده ی نفوذپذیر" بسیاری از بیماران خودایمنی را درگیر میکند و تلاشِ افراد برای بهبودیِ این اختلال به منظور کنترل واکنش های خودایمنی بسیار اهمیت دارد.

 

کمبود یا میزانِ کم گلوتاتیون میتواند بدنِ فرد را مستعدِ پیشرفتِ "سندرم روده ی نشت کننده" و سایر اختلالات وابسته کند.

تحقیقات نشان میدهد، گلوتاتیون نقش مهمی در کاهش التهاب روده و استحکام  و یکپارچگی "سدِ دفاعی روده" بازی میکند.

 

البته روده تنها سدی نیست که قابلیت نفوذپذیر شدن دارد؛ در صورت خالی شدن سطح گلوتاتیون در بدن و ایجاد اختلال در تولید این آنتی اکسیدان؛ افراد، مستعدِ مشکلات دیگری از جمله "اختلال مجاری تنفسی نشت کننده" یا " اختلال نفوذپذیری سدِ خونی-مغزی"5 نیز میشوند.

سالم بودن"سدِ خونی-مغزی " (پرده ی محافظ مغز)، برای عملکرد درستِ سیستمِ مغز و اعصاب ضرورت دارد زیرا در طول "محور روده-مغز"6 ارتباطی از این جهت وجود دارد.

 

در حالیکه گرفتن رژیم ضد التهابی و دنبال کردن پروتکل اختصاصی "روده ی نفوذپذیر" ضرورت دارد، بالا نگه داشتن سطح گلوتاتیون و حمایت از بازیابی این آنتی اکسیدان نیز از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است.

 

افزایش سطح گلوتاتیون

 

ما میتوانیم از راه های کاملاً طبیعی ذخایر گلوتاتیون را در بدن ثابت نگه داریم اما سبک زندگی استرس زا و مملوء از سموم  آنچنان به بدن ما خسارت زده که تقریباً این را غیر ممکن کرده است.

 

خبر خوب این است که راه های متفاوتی برای حمایت از نقش گلوتاتیون در بدن وجود دارد.

 

گلوتاتیون بخوبی از طریق روده جذب نمیشود اما در عوض، طبق شواهد، روش های دریافتی گلوتاتیون زیر، خیلی مؤثرتر و بهتر میتواند سطح این آنتی اکسیدان را در بدن بالا نگه دارد:

 

کِرِم لیپوزوم 7: من این کِرِم را برای استفاده در محل درد و التهاب پیشنهاد میدهم. برای مثال روی موضع مفصل ملتهب برای بیماران رماتیسمی یا قسمت غده ی تیروئید برای بیماران هاشیموتو.

 

تزریق درون وریدی 8: این روش بسیار مؤثر است اما هزینه ی زیادی میطلبد و دسترسی آن برای همگان مقدور نمی باشد.

 

اِسپری گلوتاتیون 9: گلوتاتیون از طریق تنفس هوای فشرده ایجاد شده توسط اِسپری (یا تولید ارتعاشات (نوسانات)  صدا) مصرف میشود.

 

گلوتاتیون اسِتیل شده 10: این نوع جدیدتر و قابل دسترس تر گلوتاتیون است؛ روده میتواند بخوبی آن را جذب کند و ممکن است برای کمک به کنترل بیماریهای خودایمنی مؤثر باشد.

 

دوزهای نوع خوراکی گلوتاتیون از سیصد میلی گرم در روز شروع میشود تا چند هزار میلی گرم (در صورت ضرورت برای بیماریهای التهابی مشخص*). هر چند که این مکمل ارزان نیست و مقدار مصرف آن تا حدودی به توانایی مالی شما بستگی دارد.

 

من در اکثر موارد دوز هزار میلی گرم در روز را به افراد عادی پیشنهاد میدهم و دوزهای بالاتر را به بیماران خودایمنی و مبتلا به اختلالات التهابی و پیشرفته توصیه میکنم.

 

سایر روشهای دریافت این آنتی اکسیدان عبارتند از:

 

  1. شربت لیپوزوم گلوتاتیون خوراکی 11 (شامل گلوتاتیون زیست فعال-کنش ور (GSH) و ماده ی پیش ساز بازیافت گلوتاتیون)
  2. شیاف گلوتاتیون 12
  3. گلوتاتیون زیر زبانی 13

 

"بازیافت گلوتاتیون" 14 با "دریافت یا تقویت گلوتاتیون"  تفاوت دارد

 

بسیاری از روشهای دریافتیِ گلوتاتیون، به افزایش سطح این آنتی اکسیدان در بدن کمک میکند اما تنها میزان گلوتاتیون را در خارج از سلولها بالا میبرند.

 

روش "بازیابی یا بازیافت گلوتاتیون" با "تقویت سطح گلوتاتیون" تفاوت دارد. همانطور که از اسم آن مشخص است در این روش، گلوتاتیون موجود در بدن، برای استفاده ی مجدد، بازیافت میشود.

مجهز کردن بدن با ماده ی اولیه ی ضروری برای بازیافت گلوتاتیون بسیار مهم است زیرا با کمک این روش، سطح گلوتاتیون در درون سلولها افزایش می یابد.

 

وجود گلوتاتیون در درون سلولها بسیار مهم است چون آنتی اکسیدان اصلی برای میتوکُندری محسوب میشود. میتوکندری دستگاه ساز و کار کوچکی در درون هر سلول از بدن است که وظیفه ی تبدیل مواد مغذی به انرژی را بر عهده دارد.

 

"گلوتاتیون درون سلولی" ضرورت دارد زیرا در طول فرآیندِ تخریبیِ بیماریهای خودایمنی، میتوکندری در سلولهای آسیب دیده (مثل بافت تیروئید در بیماران هاشیموتو)، نابود میشود. 

 

تقویت گلوتاتیون از راه های دیگر

 

خیلی از افرادی که با بیماریها یا اختلالات خودایمنی دست و پنجه نرم میکنند در می یابند که میزان زیاد گلوتاتیون برای جلوگیری از حمله های خودایمنی یا کاهش شدت آنها ضروری است. علاوه بر تقویت سطح گلوتاتیون و بازیافت آن، استراتژی های دیگری برای جلوگیری از تخلیه ی گلوتاتیون در بدن وجود دارد که در بخش زیر به آنها اشاره شده است:

  1. غذا خوردن طبق رژیمی که از مواد اولیه ی کامل 15 (فرآوری نشده-تصفیه نشده) تشکیل شده باشد: مواد غذایی فرآوری شده، آماده، و فوری (فست فودها)، حاوی هورمون ها، قندهای اضافه، مواد افزودنی شیمیایی، عوامل تغییر ژنتیکی یافته، آنتی بیوتیکها، و سایر ترکیباتی است که بدن را دچار استرس کرده و گلوتاتیون آن را تخلیه میکند.
  2. هر نوع ماده ی غذایی که بدنتان به آن حساسیت دارد را مشخص کنید و از رژیم غذایی تان حذف نمایید زیرا این مواد، سیستم ایمنی تان را دچار استرس کرده و به مقادیر گلوتاتیون بدنتان خسارت میزند. ( در اینجا منظور از حساسیت غذایی همان "عدم تحمل مواد غذایی" احتمالی و مشخص مثل پروتئین گلوتن، کازئین لبنیات، است).  گرفتن "رژیم حذفی" 16 و انجام "تستهای آزمایشگاهی" 17 میتواند شما را در تشخیص به موقعِ مواد غذایی التهاب زا برای بدنتان، یاری کند.
  3.  به میزان کافی و با کیفیت بخوابید. کمبود خواب دلیل اصلیِ استرس برای بدن است. معمولاً مشکلات مربوط به خواب در اثر عوامل دیگری از جمله اختلالات مغز و اعصاب،به وجود می آیند و برای یافتن سرمنشاء آنها نیاز به تحقیق و بررسی است.
  4. خودتان را کمتر در معرض سموم و آلودگی قرار دهید. انواع سموم و آلودگیها را در محیط پیرامون تان میتوانید پیدا کنید، از محصولات مراقبتی بدن، فرش، اسباب منزل (بخاطر بکاربردن پارچه های ضد گستزش آتش و آغشتگی آنها به مواد شیمیایی مضر برای سلامت)، شوینده های خانگی، محصولات مراقبت از چمن گرفته تا هر جای دیگری. با  توجه به وجودِ این حجم از سموم در محیط زیست و هوا که کنترلشان از دست ما خارج است، این خیلی عاقلانه بنظر میرسد تا تماس تان با آنها را حداقل در خانه ی خود تا جای ممکن کاهش دهید.
  5. بیماری خودایمنی تان را کنترل کنید. بیماریهای مزمن و خودایمنی مثل هاشیموتو، دیابت، آرتریت روماتوئید به سیستم ایمنی فشار زیادی آورده و بافتها را تخریب میکنند. این به نوبت خود گلوتاتیون بدن را تخلیه میکند.

بالا بردن سطح آنتی اکسیدان گلوتاتیون در بدن، کمک به بازیافت گلوتاتیون، و کاهش منابع تخلیه کننده ی گلوتاتیون میتواند نفش بسیار مهمی را در کنترل بیماریهای خودایمنی، التهاب، حساسیتهای غذایی، حساسیتها به مواد شیمیایی، و سایر اختلالات مزمن مربوط به سلامتتان ایفا کند.

 

مرجع: سایت رسمی دکتر داتیس خرازیان، متخصص ایمنی شناسی، سم شناسی، محقق برجسته، دانشمند، و پزشک کاربردی در زمینه ی بیماریهای خودایمنی

 

Reference:

https://drknews.com/glutathione-autoimmune-disease/

 

ترجمه شده توسط نویسنده ی سایت www.danesh-khodimeni.blog.ir

 

پی نوشت 1: در اینجا منظور اصلی از واژه ی "رژیم غذایی التهاب زا" رژیمی است که حاوی مواد قندی زیاد و مواد مغذی کم باشد.

 

پی نوشت 2: منظور از " حساسیت غذایی غیر آلرژیک"، عدم تحمل مواد غذایی است که در مکانیسم هضم و جذب سیستم گوارشی اختلال ایجاد میکنند مثل گلوتن، لبنیات،

 

پی نوشت 3: منظور از "سد خونی-مغزی"، لایه ی محافظ مغز است که در برخی از بیماران دچار نفوذپذیری میشود. طبق گفته ی دکتر داتیس خرازیان، گلوتاتیون نه تنها به بازسازی دیواره ی روده و بهبود اختلال روده ی بیش تراوا کمک میکند، بلکه به بازسازی غشاء محافظ مغز بنام "سد خونی-مغزی" و در نتیجه برطرف کردن علائم مربوطه کمک میکند.

 

پی نوشت 4: به اختلال روده ی نفوذ پذیر، اختلال روده ی نشت کننده یا روده ی بیش تراوا نیز گفته میشود.

 

پی نوشت 5: در اینجا، منظور از "سدِ خونی-مغزی، غشاء محافظ دور مغز است، یعنی لایه ی پرده-مانندِ محافظ مغز میتواند سوراخ شود.

 

پی نوشت 6: در واقع منظور این است که بین مغز و روده ارتباط تنگاتنگی وجود دارد و مشکلات روده ای میتواند باعث مشکلات اعصاب شود.

 

پی نوشت 7: ترجمه ی واژه ی "Liposomal cream" 

 

پی نوشت 8 : ترجمه ی واژه ی "IV drip"

 

پی نوشت 9: ترجمه ی واژه ی "Glutathione nebulizer"

 

پی نوشت 10: ترجمه ی واژه ی  "S-acetyl glutathione"

 

پی نوشت 11: ترجمه ی واژه ی "Oral liquid liposomal glutathione"

 

پی نوشت 12: ترجمه ی واژه ی " Glutathione suppositories"

 

پی نوشت 13: ترجمه ی واژه ی "Sublingual glutathione"

 

پی نوشت 14: ترجمه ی واژه ی "Glutathione recycling "

 

پی نوشت 15: برای مثال در "رژیم خودایمنی پِیلیو" مرسوم به "رژیم خودایمنی پالئو" یا رژیم غذایی "گپس"، اکثر مواد غذایی فرآوری شده و تصفیه شده حذف میباشد. به این دسته مواد غذایی در اصطلاح "whole foods" گفته میشود.

 

پی نوشت 16: در اینجا منظور از رژیم حذفی، رژیمی است که دکتر داتیس خرازیان در سایت خود درباره ی اصول آن نوشته اند و با رژیم هایی که احتمالاً تا بحال درباره ی آنها شنیده اید تفاوت دارد. بیشتر پزشکان کاربردی از این روش برای تشخیص حساسیتهای غذایی بیماران خود استفاده میکنند.

 

پی نوشت 17: در حال حاضر، تستهای های حساسیت غذایی کامل و جامع فقط توسط پزشکان محقق در این زمینه انجام میشود و برای همگان مقدور نیست اما برخی از تستها که شناخته شده اند را میتوان با تجویز پزشک انجام داد.

 

تذکر: 

  در صورت تمایل به ذخیره کردن یا به اشتراک گذاشتن نوشته ها، ترجمه ها، مقاله ها،و هر آن چیزی که در این وبلاگ ثبت می شود؛ آدرس کامل سایت و سایر اطلاعات مربوط به آن اعم از نام نویسنده، مترجم یا گردآورنده، و منابع منتخب حتما ذکر شود؛ در غیر اینصورت، ی ادبی تلقی می شود

 

مطالب ارائه شده در این سایت، صرفا جهت آگاه سازی شما از آخرین تحقیقات است و هیچ جنبه ی دیگری ندارد

 

آدرس کامل مطلب:

http://danesh-khodimeni.blog.ir/1398/08/26/glutathione-for-managing-autoimmune-diseases/.

 


"قسمت  هشتاد و سه از سری فایل های صوتی ضبط شده ی سایت "فُنیکس هِلیکس"1 با "اِیلین لِرد"

 

وب آواهای اِیلین به آگاه سازی در راستای بهبودی بیماریهای خودایمنی از طریق رژیم و سبک زندگی پالئو 2 اختصاص دارد.

 

موضوع مصاحبه: پژوهش پزشکی3 در مورد "رژیم و سبک زندگی پالئو" برای بهبودِ بیماریهای التهابی روده ( از جمله کولیت اولسراتیو و بیماری کرون)

 

مهمانان مصاحبه: دکتر گوری کُنی جِتی 4 و اِنجی آلت 5

 

  • دکتر گوری کُنی جتی مدیریت برنامه ی بیماریهای التهابی روده را در مطب موسسه ی تحقیقاتی "اسکریپس"6 واقع در "لاجولا، کالیفرنیا" بر عهده دارد. ماجرا از این قرار بوده که یکی از بیماران مراجعه کننده به مطب، "روش خودایمنی پالئو" را به او معرفی میکند. وی بیماری کولیت اولسراتیو شدید دارد که با برنامه ی خودایمنی پالئو  بصورت قابل توجهی بهبود پیدا کرده است. نتایج کلونسکوپی این بیمار حاکی از آن است که زخم روده ی او کاملاً بهبود پیدا کرده. از آنجایی که دکتر کُنی جِتی همیشه به پژوهش علاقمند بوده، برای کسب اطلاعات بیشتر به تیم آموزشی اِی آی پی7 توسط همان بیمار ارجاع داده میشود و در آنجا با فردی بنام اَنجی برای همکاری در یک پژوهش پزشکی قرار میگذارد.

 

  • انجی آلت، نویسنده ی کتاب آشپزی پروتکل خودایمنی8 و نویسنده ی همیار کتاب راهنمای سلامت خودایمنی9 است. او از طریق روشِ آموزشی-گروهیِ آنلاین سایتش10، کلاسی مشابه را برای گروه تحقیقیِ موردِ بررسی برنامه ریزی و تدوین کرد.

 

میزبان: اِیلین لِرد11 خودش به بیماری رماتیسم مفصلی مبتلا بوده و با کمک اصلاح روش زندگی، توانسته درد مفاصلش را تا نود و پنج درصد کاهش دهد و در حال حاضر زندگی خوبی دارد. 

 

نکته، وی قبل از شروعِ مصاحبه ی صوتی تاکید کرده: "نه دکتر است" و "نه مشاور تغذیه" و تمام پیشنهاد های ارائه شده در سایتش، کاملاً شخصی است. بنابراین به یاد داشته باشید که همیشه قبل از انجام تصمیم گیری های پزشکی-درمانی برای خودتان، ابتدا با تیمِ تخصصیِ سلامتتان م کنید.

 

بیماری التهابی روده (IBD) چیست؟

 

IBD مخفف کلمه ی "بیماری التهابی روده" 12 است. در دسته ی بیماریهای خودایمنی قرار میگیرد و دو نوع دارد: بیماری کرون و کولیت اولسراتیو.

بیماری کولیت اولسراتیو تنها مربوط به روده ی بزرگ میشود و فقط به لایه ی مخاطی روده ی بزرگ حمله میکند. در حالی که بیماری کرون بر کل مجرای گوارشی تاثیر گذاشته و به لایه های متعددی حمله ور میشود.

 

علائم مشترک این دو بیماری عبارتند از: درد شکمی، اسهال، خونریزی مقعد (راست روده). سایر نشانه ها شامل کمبود ویتامینها و کاهش وزن میشود.

استاندارد طلایی برای تشخیص کلونسکوپی و اندوسکوپی است. سوابق کامل سلامت، پرونده ی بیمار و عوامل دیگر از جمله رد گزینه ی عفونت هایی که مشابه بیماریهای التهابی روده هستند، نیز از اهمیت بسزایی برای تشخیص درست برخوردار است.

 

در طب پزشکی مرسوم، بیماری های التهابی روده معمولاً با داروهای مشابهی درمان میشوند. 

مهارکننده های عامل نکروز دهنده ی تومور تی اِن اِف 13 جزء داروهای سرکوب کننده ی سیستم ایمنی می باشند که برای بسیاری از بیماریهای خودایمنی بکار میرود.

داروهای ضد اینتگرین 14 برای متوقف کردن راهیابی سلولهای التهابی به روده طراحی شده است. اما داروهای جدیدی هم هستند که برای هر کدام از بیماریها (کرون و کولیت) بصورت مجزا تایید شده است. 

 

IBS مخفف سندرم روده ی تحریک پذیر است که معمولاً با IBD که مخفف بیماریهای التهابی روده است اشتباه گرفته میشود.

 

سندرم روده ی تحریک پذیر شامل مجموعه ای از علائم میشود که با IBD (بیماریهای التهابی روده) مشترک است اما برخی علائم آن متفاوت است که برای تشخیص مهم است. لازم به ذکر است که در این پژوهش، بیماران به IBD مبتلا بودند، (نه IBS).  علائم سندرم روده ی تحریک پذیر عبارتند از درد شکمی، یبوست، نفخ، اسهال که معمولاً با خونریزی همراه نیست.

پزشک شما میتواند آزمایش مدفوع کالپروتکتین  و آزمایش خون سی آر پی (CRP) را به منظور کمک به افتراق بین بیماری التهابی روده و سندرم روده ی تحریک پذیر دستور دهد زیرا هر دو نشانه ی التهاب در بدن می باشد.

Stool Calprotectin Test

C-Reactive Protein CRP

 

پژوهش: 

Summary

 

با کمی جستجو در اینترنت متوجه خواهید شد که هزاران داستان و حکایت در مورد مزایای روش خودایمنی ( رژیم و سبک زندگی) پالئو (پیلیو، AIP) برای بهبودی بیماریهای خودایمنی وجود دارد اما تا کمی قبل، هیچ پژوهش علمی وجود نداشت که صحت این ادعاها را تأیید کند. با انتشار پژوهشی علمی در ماه سپتامبر سال 2017 میلادی شرایط تغییر کرد.

 

EPISODE 107: RESEARCH – THE TRUTH BEHIND THE HEADLINES WITH DR. SARAH BALLANTYNE

 

بر طبق این تحقیق پزشکی، پانزده بیمار با اختلال التهابی روده ی فعال ( بیماری کولیت اولسراتیو و کرون)، روش خود را به شیوه ی خودایمنی پالئو (پیلیو) تغییر دادند و بر اساس نتایج، هفتاد و سه درصد بهبودی یافتند. در این وب آوا، اِیلین لِرد، با متخصص بیماری های گوارشی و محقق ارشد این پژوهش بنام دکتر گوری کُنی جِتی و استاد ارشد کلاسهای آموزشی اجرا شده در گروه مورد تحقیق، بنام اَنجی آلت مصاحبه کرده است.

 

جزئیات پژوهش:

Full Study

 

1. پانزده بیمار شرکت کردند: نه نفر با بیماری کرون، شش نفر با بیماری کولیت اولسراتیو.

 

2. همه ی شرکت کنندگان بیماری التهابی روده ی فعال داشتند که صحت و درستی آن با انجام کولونو سکوپی و آندوسکوپی تایید شد. میانگین طول مدت بیماری آنها بیست سال بود.

 

3.بیشتر آنها دارو مصرف میکردند اما با دارو درمانی بهبود نیافته بودند. بیماران داروهای خود را در طول دوره ی پژوهش ادامه دادند و روش خودایمنی پالئو (AIP) را به عنوان روش درمانی مکمل انجام دادند.

 

4. رژیم تغییر و نگهداشت: اَنجی برنامه ی آموزشی (SAD to AIP in SIX ) را مدیریت میکرد. این برنامه براساس رژیم حذفی پالئو-خودایمنی طراحی شده بود که شش هفته ی تمام بطول انجامید. این رژیم بصورت تدریجی افراد را از رژیم استاندارد آمریکا به رژیم خودایمنی-محور (AIP) راهبری میکرد.

بعد از این مدت، افراد موفق به گرفتن رژیم خودایمنی AIP بصورت ایده آل شدند. سپس به مدت حداقل پنج هفته، این رژیم ایده آل (بدون معرفی مواد غذایی جدید) انجام شد.

 

5. برای ارزیابی و اندازه گیری نتایج تحقیق، آنها مجدداً  آندو سکوپی و کولونوسکوپی انجام دادند. همچنین فاکتورهای التهاب آنها از طریق آزمایشهای مدفوع و خون مورد بررسی قرار گرفت و نظرسنجی های مربوط به کیفیت زندگی توسط آنها پاسخ داده شد.

 

6. نتایج: هفتاد و سه درصد بهبودی بالینی داشتند.

 

7. همچنین آنها اطاعات مربوط به تغییرات مایوم و بیان ژن را جمع آوری کردند و در حال حاضر، مشغول تحلیل آنها میباشند.

 

EPISODE 133: THE GUT MICROBIOME WITH DR. LUCY MAILING

 

آموزش برنامه ی خودایمنی پالئو (پِیلیو،AIP) به شرکت کنندگان پژوهش:

 

در چهار سال گذشته، اَنجی کلاس آنلاین SAD to AIP in SIX را آموزش میدهد. نام این برنامه مخفف " رژیم استاندارد آمریکا به پروتکل خودایمنی پالئو (پیلیو) در شش هفته" است.

SAD to AIP in SIX

در واقع، در مدت 6 هفته، این کلاس، افراد را از رژیم استاندارد آمریکا (SAD) به سمت پروتکل خودایمنی پالئو (AIP) سوق میدهد.

 

در این دوره، غذاهای مغذی و پر خاصیت همچون آب استخوان، غذاهای تخمیری، گوشت ارگانها، و غیره معرفی شد.

INSTANT POT BONE BROTH TUTORIAL

NO-FAIL NO-POUND SAUERKRAUT

CELEBRATING NUTRIENT DENSITY: 50+ ORGAN MEAT RECIPES!

 

همچنین تغییرات سبک زندگی (مثل خواب، کنترل استرس، تحرک،) به آرامی صورت گرفت. 

EPISODE 94: TROUBLESHOOTING SLEEP WITH DAN PARDI

EPISODE 44: THE ART OF STRESS MANAGEMENT WITH EVAN BRAND

EPISODE 63: EXERCISE AND AUTOIMMUNE DISEASE

 

به جز اَنجی، گروه آموزشی فوق الذکر شامل سه استاد تغذیه و سلامت دیگر بود.

به منظور انجام این پژوهش، آنها یک عضو اضافه برای گروه انتخاب کردند : رژیم درمانگری مورد تأیید و صاحب صلاحیت بنام اِمی کوبال (

EPISODE 46: PALEO DIETITIAN Q&A WITH AMY KUBAL).

 

توصیه ها:

 

آنها توصیه های ویژه ای را برای هر کسی در گروه که در آن زمان، از حمله های بیماری التهابی روده (IBD) رنج میبرد ایجاد کردند:

 

1. سبزیجات بصورت کامل پخته شوند (بجای خام).

 

2. میزان سهم سبزیجات کمتر باشد.

 

3. بجای گوشت چرب از گوشت بدون چربی و پوست استفاده شود.

 

4. سوپ ها و خورشتهایی که راحت هضم هستند همیشه در اولویت باشند.

 

5. بجای استفاده از چربیهای اشباع شده، آووکادو و روغن زیتون انتخاب شود.

 

6. از مصرف محصولات نارگیل پرهیز شود.

 

نکته: این توصیه ها اختصاصاً بخاطر اسهال شایع در طول حمله های بیماریهای التهابی روده داده شده است. این اصول جزء توصیه های معمول AIP برای همه ی افرادی که بیماری خودایمنی دارند نمی باشد. به تدریج با بهبودی، دیگر نیاز به رعایت این اصول نیست.

 

منابع اطلاعات ذکر شده در بالا:

 

قسمت سه از فایل صوتی ضبط شده ی فُنیکس هلیکس: رژیم AIP با سارا بلنتاین

Episode 3: The AIP with Sarah Ballantyne

 

راهنمای ساده ی پروتکل خودایمنی پالئو نوشته ی اِیلین لِرد

The Autoimmune Wellness Handbook: A DIY Guide to Living Well with Chronic Illness

 

کتاب راهنمای سلامت خودایمنی نوشته ی میکی تراسکات و اَنجی آلت

SIMPLE GUIDE TO THE AIP

 

سایت " تغییر رژیم استاندارد آمریکا به روش (رژیم و سبک زندگی) پالئو/پِیلیو در 6 هفته" با مدیریت اَنجی آلت

SAD to AIP in SIX

 

پیش بینی ها و نتایج پژوهش:

 

اَنجی از میزان بهبودی 73 درصدی شرکت کنندگان متعجب شد. بعد از کار کردن با هزاران نفر، او آنقدر موفقیت افراد را مشاهده کرده بود تا نتایج تحقیق را مثبت پیش بینی کند اما این خیلی معتبر تر بود که یک تحقیق علمی-پزشکی به چنین نتیجه ی خوبی برسد.

 

دکتر کُنی جتی نیز از نتایج شگفت زده شد. او امیدوار بود که نتایج مفیدی بدست آورد اما هرگز پیش بینی نمیکرد که اعداد با نتیجه ی داروهای مرسوم رقابت کند.

 

عکس العمل پزشکان:

 

این پژوهش پزشکی بخشی از تحقیقاتی است که مزایای احتمالی مداخله های رژیمی را برای بیماریهای التهابی نشان میدهد.

 

متخصصان گوارش همکار او بسیار مشتاق اند اما نمیدانند چطور میتوان این دانش را در عمل بکار گرفت. ساعات ملاقات کوتاه است. منابع محدود است و بیماران به حمایت و تحصیلات حرفه ای نیاز دارند. در شرایط ایده آل، باید یک رژیم درمانگر آموزش دیده در زمینه ی این پروتکل باشد تا بتواند به بیماران تعلیم دهد.

 

اَنجی در سالهای اخیر به تأسیس برنامه ی تحصیلات حرفه ای در زمینه ی AIP پرداخته است.

AIP Certified Coach program

 

همچنین، کتاب "طب غیرمرسوم" نوشته ی "کریس کِرسِر" قالبی را برای "طرح عملکرد مشارکتی" فراهم کرده است.

 

Unconventional Medicine: Join the Revolution to Reinvent Healthcare, Reverse Chronic Disease, and Create a Practice You Love

   

سایر پژوهش های انجام شده در زمینه ی رژیم و بیماری های التهابی روده عبارتند از:

 

  • بیماران با کمک "رژیم کربوهیدرات مشخص طراحی شده برای بیماریهای التهابی روده" به مزایای بالینی دست یافتند.                                                                                                                                                                                                         

Patients Perceive Clinical Benefit with the Specific Carbohydrate Diet for Inflammatory Bowel Disease.                                                                          

  • رژیم ضد التهابی به عنوان درمان برای بیماری التهابی روده: گزارش مجموعه موارد (روش تحقیقی مورد کاوی/موردی).                                                                                                

An anti-inflammatory diet as treatment for inflammatory bowel disease: a case serie report.                                                                                                           

  • رژیم غذایی "کم-الیگوساکارید، دی ساکارید، مونوساکارید قابل تخمیر و پلی اُل"، علائم روده ی تحریک پذیر را در بیماران مبتلا به اختلالات التهابی روده کاهش می دهد.

 

Low-FODMAP diet reduces irritable bowel symptoms in patients with inflammatory bowel disease.

 

اهداف تحقیقی دکتر کُنی جتی برای آینده:

 

او با مطب مؤسسه ی تحقیقاتی "اسکریپس"، جایی که برنامه ی بیماریهای التهابی روده را مدیریت میکند، در حال مذاکره می باشد.

 

او قصد دارد طرح پزشکی تلفیقی را که به جز درمانهای پزشکی استاندارد، رژیم و سبک زندگی را مورد توجه قرار میدهد، گسترش دهد.

 

او معتقد است نه تنها این بهترین روش برای کمک به بیماران است بلکه زیربنای تحقیقات وسیع در حال جریان را فراهم می آورد.

 

او میخواهد تحقیقات گسترده تری که تعداد شرکت کنندگان بیشتری را در بر دارد به انجام برساند. هم چنین، او میخواهد عوامل کلیدی را بصورت مجزا بررسی کند تا بداند دقیقاً کدام بخش از روش AIP  بیشترین تأثیر را در بهبودی ایفا میکند. به علاوه او مشتاق است بداند آیا در موارد خاص، رژیم میتواند جایگزین دارو شود یا خیر؟ راه های زیادی است که باید کشف شوند.

 

محدودیتهای پژوهش:

 

تعداد کم شرکت کنندگان،

نداشتن گروه کنترل،

احتمال سوگیری برای انتخاب افراد ثبت نام شده در تحقیق،

عدم بررسی نتیجه در طولانی مدت، عدم بررسی تأثیر سایر توصیه ها (به جز رژیم) بصورت مجزا ( منظور مواردی چون فعالیت بدنی، خواب، حمایت اجتماعی، کنترل استرس و است). 

حذف یک نفر در طول پروسه ی پژوهش بخاطر وخیم شدن حالش و رعایت نکردن اصول رژیم بر طبق دستور مشاور تخصصی او ( بخاطر مصرف سالاد، سبزیجات خام و زیاده روی در مصرف گوشت).

 

Reference:

https://www.phoenixhelix.com/2017/11/11/episode-83-medical-study-on-the-paleo-aip-for-inflammatory-bowel-disease/

 

ترجمه شده توسط نویسنده ی سایت www.danesh-khodimeni.blog.ir

 

آدرس مطلب:

http://danesh-khodimeni.blog.ir/1398/07/29/medical-study-on-the-Paleo-AIP-for-inflammatory-bowel-disease

پینوشت: 

شرکت کنندگان در این پژوهش اجازه ی مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی، غذاهای فرآوری شده و غیر مغذی، و افزودنی ها را نداشتند زیرا در رژیم خودایمنی پالئو (پیلیو) منع شده است.

 

پ.ن.1  https://www.phoenixhelix.com

پ.ن.2   The Autoimmune Protocol، Paleo AIP

پ.ن.3  Efficacy of the Autoimmune Protocol Diet for Inflammatory Bowel Disease

پ.ن.4  Gauree Konijeti, MD

پ.ن.5  Angie Alt

پ.ن.the Director of  Division of Gastroenterology at Scripps Clinic 

پ.ن.https://autoimmunewellness.com

پ.ن. 8 the Alternative Autoimmune cookbook

پ.ن. the Autoimmune Wellness Handbook

پ.ن. 10 SAD to AIP in Six

پ.ن. 11 Eileen Laird

پ.ن. 12  Inflammatory Bowel Disease

پ.ن. 13 TNF alfa inhibitors

پ.ن.  14 

Anti-Integrins in Ulcerative Colitis and Crohn's Disease: What Is Their Place?

 

توجه:

 

 در صورت تمایل به ذخیره کردن یا به اشتراک گذاشتن نوشته ها، ترجمه ها، مقاله ها، عکس ها و هر آن چیزی که در این سایت ثبت می شود؛ آدرس کامل سایت و سایر اطلاعات مربوط به آن اعم از نام نویسنده، مترجم یا گردآورنده، و منابع منتخب حتما ذکر شود؛ در غیر اینصورت، ی ادبی تلقی می شود.
 
مطالب ارائه شده در این سایت، صرفا جهت آگاه سازی شما از آخرین تحقیقات است و هیچ جنبه ی دیگری ندارد. همیشه قبل از گرفتن هر تصمیمی ابتدا با پزشک خود م
کنید.

"گلوتاتیون"  آنتی اکسیدانی بسیار قوی است که بصورت طبیعی توسط خود بدن تولید شده  و نقش بسیار مهمی در حفظ سلامت برعهده دارد. اما به علت تغییر شیوه ی زندگی و بروز زنجیره ای از مشکلات و بیماریهای مرتبط در سالهای اخیر، میزان تولید شده ی گلوتاتیون با مقدار طبیعی اصلاً کافی نیست و باید به دنبال روشهای دیگر برای افزایش سطح دسترسی بدن به آن بود.

 

در این بخش، مقاله ای از دکتر داتیس خرازیان، متخصص ایمنی شناسی، ترجمه شده است.

 

گلوتاتیون برای کنترل بیماریهای خودایمنی

 

  هر روز، بدن ما سخت کار میکند تا بتواند بر تاثیرات مخرب سموم محیطی، حساسیت های غذایی غیر آلرژیک 1، رژیم غذایی التهاب زا 2، کمبود خواب و استرس مزمن غلبه کند. جهت کاهش آسیب وارد شده ناشی از موارد گفته شده در اینجا، این خیلی مهم است که از بدن در تولید آنتی اکسیدان بسیار قوی "گلوتاتیون" حمایت کنیم.

 

برای انجام اینکار، مصرف گلوتاتیون خوراکی یا موضعی قابل جذب یا کمک به بدن در بازیافت گلوتاتیون به منظور استفاده ی دوباره از آن ضرورت دارد.

 

این خیلی مهم است، افرادی که دچار بیماری خودایمنی و اختلال روده ی نفودپذیر هستند، تولید این آنتی اکسیدان را در بدن خود تقویت کنند.

 

" گلوتاتیون" از سلولها در مقابل التهاب حفاظت میکند، ایمنی را بهبود میدهد، به بازسازی "دیواره ی روده" و "سد خونی-مغزی"3 کمک میکند.

 

بدن ما به گونه ای طراحی شده است تا بتواند مرتب، میزان کافی گلوتاتیون را از منابع رژیمی دریافت کند اما تا زمانیکه سبک زندگی پرمشغله و شتاب زده، سموم محیطی، رژیم غذایی بد، و استرس زیاد سیستم بدن ما را احاطه کرده است، میزان گلوتاتیون در بدن کم میشود و  این به نوبه ی خود میتواند احتمال بروز مشکلات زیر را افزایش دهد:

 

  1. بیماریهای خودایمنی

  2. اختلال روده ی بیش تراوا (سندرم روده ی نفوذپذیر یا نشت کننده)

  3. حمله های خودایمنی

  4. اختلالات سیستم ایمنی و التهابی

  5. حساسیت به مواد شیمیایی

  6. حساسیت به فات سنگین


 

گلوتاتیون به عنوان اولین خط دفاعی بر علیه "استرس اکسیداتیو"

 

برای اینکه به اهمیت آنتی اکسیدان "گلوتاتیون" بیشتر پی ببریم، لازم است ابتدا کمی در مورد موضوعات "استرس اکسیداتیو" و "آسیب رادیکالهای آزاد" آگاهی کسب کنیم.

 

رادیکالهای آزاد به ملکولهایی گفته میشوند که در اثر فرآیندهای طبیعی و بیوشیمیایی در بدن تولید شده و قابلیت آسیب زایی داشته باشند. به علاوه، رادیکال های آزاد را میتوان در غذا، دارو، هوا و آب هم یافت.

این ملکولها بی ثبات هستند؛ یعنی قابلیت این را دارند که از اکترونها جدا گشته و به الکترونهای مجاور دیگر بپیوندند. در این پروسه، آنها میتوانند میتوکندری ( کارخانه ی تولید انرژی در سلولها) را مورد هدف قرار داده و به آنها آسیب بزنند. این اتفاق باعث ایجاد التهاب و تحلیل رفتن بافتهای بدن میشود که بنام "استرس اکسیداتیو" معروف است. 

 

آنتی اکسیدان بسیار قوی "گلوتاتیون" میتواند با "رادیکالهای آزاد" و  "استرس اکسیداتیو" بجنگد. تا زمانیکه میزان گلوتاتیون در سلولها کافی باشد، به جنگ خود با رادیکالهای آزاد ادامه میدهد تا آنها نتوانند به سلولها بچسبند و اثر مخرب بر جای بگذارند. اما اگر میزان گلوتاتیون در سلولها به قدر کافی نباشد، رادیکالهای آزاد فرصت مهاجم شدن پیدا کرده و آسیب های جدی به سلولها وارد میکنند که ریشه ی اصلی بسیاری از اختلالات پیش رونده محسوب میشود.

 

 

گلوتاتیون به عنوان زیربنای سلامت روده و سیستم ایمنی

 

زمانی که نفوذپذیری دیواره ی روده ی کوچک افزایش می یابد، سموم، ملکولهای غذایی هضم نشده و سایر پاتوژنها میتوانند به محیط استریل جریان خون راه پیدا کنند. این اختلال که "سندرم روده ی نفوذپذیر"4 نام دارد، میتواند باعث التهاب کل بدن، افزایش خطر ابتلا به حساسیتهای غذایی، تورم، درد، تحلیل و زوال کارکرد مغز، و بیماریهای خودایمنی شود.

 

"سنرم روده ی نفوذپذیر" بسیاری از بیماران خودایمنی را درگیر میکند و تلاشِ افراد برای بهبودیِ این اختلال به منظور کنترل واکنش های خودایمنی بسیار اهمیت دارد.

 

کمبود یا میزانِ کم گلوتاتیون میتواند بدنِ فرد را مستعدِ پیشرفتِ "سندرم روده ی نشت کننده" و سایر اختلالات وابسته کند.

تحقیقات نشان میدهد، گلوتاتیون نقش مهمی در کاهش التهاب روده و استحکام  و یکپارچگی "سدِ دفاعی روده" بازی میکند.

 

البته روده تنها سدی نیست که قابلیت نفوذپذیر شدن دارد؛ در صورت خالی شدن سطح گلوتاتیون در بدن و ایجاد اختلال در تولید این آنتی اکسیدان؛ افراد، مستعدِ مشکلات دیگری از جمله "اختلال مجاری تنفسی نشت کننده" یا " اختلال نفوذپذیری سدِ خونی-مغزی"5 نیز میشوند.

سالم بودن"سدِ خونی-مغزی " (پرده ی محافظ مغز)، برای عملکرد درستِ سیستمِ مغز و اعصاب ضرورت دارد زیرا در طول "محور روده-مغز"6 ارتباطی از این جهت وجود دارد.

 

در حالیکه گرفتن رژیم ضد التهابی و دنبال کردن پروتکل اختصاصی "روده ی نفوذپذیر" ضرورت دارد، بالا نگه داشتن سطح گلوتاتیون و حمایت از بازیابی این آنتی اکسیدان نیز از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است.

 

افزایش سطح گلوتاتیون

 

ما میتوانیم از راه های کاملاً طبیعی ذخایر گلوتاتیون را در بدن ثابت نگه داریم اما سبک زندگی استرس زا و مملوء از سموم  آنچنان به بدن ما خسارت زده که تقریباً این را غیر ممکن کرده است.

 

خبر خوب این است که راه های متفاوتی برای حمایت از نقش گلوتاتیون در بدن وجود دارد.

 

گلوتاتیون بخوبی از طریق روده جذب نمیشود اما در عوض، طبق شواهد، روش های دریافتی گلوتاتیون زیر، خیلی مؤثرتر و بهتر میتواند سطح این آنتی اکسیدان را در بدن بالا نگه دارد:

 

کِرِم لیپوزوم 7: من این کِرِم را برای استفاده در محل درد و التهاب پیشنهاد میدهم. برای مثال روی موضع مفصل ملتهب برای بیماران رماتیسمی یا قسمت غده ی تیروئید برای بیماران هاشیموتو.

 

تزریق درون وریدی 8: این روش بسیار مؤثر است اما هزینه ی زیادی میطلبد و دسترسی آن برای همگان مقدور نمی باشد.

 

اِسپری گلوتاتیون 9: گلوتاتیون از طریق تنفس هوای فشرده ایجاد شده توسط اِسپری (یا تولید ارتعاشات (نوسانات)  صدا) مصرف میشود.

 

گلوتاتیون اسِتیل شده 10: این نوع جدیدتر و قابل دسترس تر گلوتاتیون است؛ روده میتواند بخوبی آن را جذب کند و ممکن است برای کمک به کنترل بیماریهای خودایمنی مؤثر باشد.

 

دوزهای نوع خوراکی گلوتاتیون از سیصد میلی گرم در روز شروع میشود تا چند هزار میلی گرم (در صورت ضرورت برای بیماریهای التهابی مشخص*). هر چند که این مکمل ارزان نیست و مقدار مصرف آن تا حدودی به توانایی مالی شما بستگی دارد.

 

من در اکثر موارد دوز هزار میلی گرم در روز را به افراد عادی پیشنهاد میدهم و دوزهای بالاتر را به بیماران خودایمنی و مبتلا به اختلالات التهابی و پیشرفته توصیه میکنم.

 

سایر روشهای دریافت این آنتی اکسیدان عبارتند از:

 

  1. شربت لیپوزوم گلوتاتیون خوراکی 11 (شامل گلوتاتیون زیست فعال-کنش ور (GSH) و ماده ی پیش ساز بازیافت گلوتاتیون)
  2. شیاف گلوتاتیون 12
  3. گلوتاتیون زیر زبانی 13

 

"بازیافت گلوتاتیون" 14 با "دریافت یا تقویت گلوتاتیون"  تفاوت دارد

 

بسیاری از روشهای دریافتیِ گلوتاتیون، به افزایش سطح این آنتی اکسیدان در بدن کمک میکند اما تنها میزان گلوتاتیون را در خارج از سلولها بالا میبرند.

 

روش "بازیابی یا بازیافت گلوتاتیون" با "تقویت سطح گلوتاتیون" تفاوت دارد. همانطور که از اسم آن مشخص است در این روش، گلوتاتیون موجود در بدن، برای استفاده ی مجدد، بازیافت میشود.

مجهز کردن بدن با ماده ی اولیه ی ضروری برای بازیافت گلوتاتیون بسیار مهم است زیرا با کمک این روش، سطح گلوتاتیون در درون سلولها افزایش می یابد.

 

وجود گلوتاتیون در درون سلولها بسیار مهم است چون آنتی اکسیدان اصلی برای میتوکُندری محسوب میشود. میتوکندری دستگاه ساز و کار کوچکی در درون هر سلول از بدن است که وظیفه ی تبدیل مواد مغذی به انرژی را بر عهده دارد.

 

"گلوتاتیون درون سلولی" ضرورت دارد زیرا در طول فرآیندِ تخریبیِ بیماریهای خودایمنی، میتوکندری در سلولهای آسیب دیده (مثل بافت تیروئید در بیماران هاشیموتو)، نابود میشود. 

 

تقویت گلوتاتیون از راه های دیگر

 

خیلی از افرادی که با بیماریها یا اختلالات خودایمنی دست و پنجه نرم میکنند در می یابند که میزان زیاد گلوتاتیون برای جلوگیری از حمله های خودایمنی یا کاهش شدت آنها ضروری است. علاوه بر تقویت سطح گلوتاتیون و بازیافت آن، استراتژی های دیگری برای جلوگیری از تخلیه ی گلوتاتیون در بدن وجود دارد که در بخش زیر به آنها اشاره شده است:

  1. غذا خوردن طبق رژیمی که از مواد اولیه ی کامل 15 (فرآوری نشده-تصفیه نشده) تشکیل شده باشد: مواد غذایی فرآوری شده، آماده، و فوری (فست فودها)، حاوی هورمون ها، قندهای اضافه، مواد افزودنی شیمیایی، عوامل تغییر ژنتیکی یافته، آنتی بیوتیکها، و سایر ترکیباتی است که بدن را دچار استرس کرده و گلوتاتیون آن را تخلیه میکند.
  2. هر نوع ماده ی غذایی که بدنتان به آن حساسیت دارد را مشخص کنید و از رژیم غذایی تان حذف نمایید زیرا این مواد، سیستم ایمنی تان را دچار استرس کرده و به مقادیر گلوتاتیون بدنتان خسارت میزند. ( در اینجا منظور از حساسیت غذایی همان "عدم تحمل مواد غذایی" احتمالی و مشخص مثل پروتئین گلوتن، کازئین لبنیات، است).  گرفتن "رژیم حذفی" 16 و انجام "تستهای آزمایشگاهی" 17 میتواند شما را در تشخیص به موقعِ مواد غذایی التهاب زا برای بدنتان، یاری کند.
  3.  به میزان کافی و با کیفیت بخوابید. کمبود خواب دلیل اصلیِ استرس برای بدن است. معمولاً مشکلات مربوط به خواب در اثر عوامل دیگری از جمله اختلالات مغز و اعصاب،به وجود می آیند و برای یافتن سرمنشاء آنها نیاز به تحقیق و بررسی است.
  4. خودتان را کمتر در معرض سموم و آلودگی قرار دهید. انواع سموم و آلودگیها را در محیط پیرامون تان میتوانید پیدا کنید، از محصولات مراقبتی بدن، فرش، اسباب منزل (بخاطر بکاربردن پارچه های ضد گستزش آتش و آغشتگی آنها به مواد شیمیایی مضر برای سلامت)، شوینده های خانگی، محصولات مراقبت از چمن گرفته تا هر جای دیگری. با  توجه به وجودِ این حجم از سموم در محیط زیست و هوا که کنترلشان از دست ما خارج است، این خیلی عاقلانه بنظر میرسد تا تماس تان با آنها را حداقل در خانه ی خود تا جای ممکن کاهش دهید.
  5. بیماری خودایمنی تان را کنترل کنید. بیماریهای مزمن و خودایمنی مثل هاشیموتو، دیابت، آرتریت روماتوئید به سیستم ایمنی فشار زیادی آورده و بافتها را تخریب میکنند. این به نوبت خود گلوتاتیون بدن را تخلیه میکند.

بالا بردن سطح آنتی اکسیدان گلوتاتیون در بدن، کمک به بازیافت گلوتاتیون، و کاهش منابع تخلیه کننده ی گلوتاتیون میتواند نفش بسیار مهمی را در کنترل بیماریهای خودایمنی، التهاب، حساسیتهای غذایی، حساسیتها به مواد شیمیایی، و سایر اختلالات مزمن مربوط به سلامتتان ایفا کند.

 

مرجع: سایت رسمی دکتر داتیس خرازیان، متخصص ایمنی شناسی، سم شناسی، محقق برجسته، دانشمند، و پزشک کاربردی در زمینه ی بیماریهای خودایمنی

 

Reference:

https://drknews.com/glutathione-autoimmune-disease/

 

ترجمه شده توسط نویسنده ی سایت www.danesh-khodimeni.blog.ir

 

پی نوشت 1: در اینجا منظور اصلی از واژه ی "رژیم غذایی التهاب زا" رژیمی است که حاوی مواد قندی زیاد و مواد مغذی کم باشد.

 

پی نوشت 2: منظور از " حساسیت غذایی غیر آلرژیک"، عدم تحمل مواد غذایی است که در مکانیسم هضم و جذب سیستم گوارشی اختلال ایجاد میکنند مثل گلوتن، لبنیات،

 

پی نوشت 3: منظور از "سد خونی-مغزی"، لایه ی محافظ مغز است که در برخی از بیماران دچار نفوذپذیری میشود. طبق گفته ی دکتر داتیس خرازیان، گلوتاتیون نه تنها به بازسازی دیواره ی روده و بهبود اختلال روده ی بیش تراوا کمک میکند، بلکه به بازسازی غشاء محافظ مغز بنام "سد خونی-مغزی" و در نتیجه برطرف کردن علائم مربوطه کمک میکند.

 

پی نوشت 4: به اختلال روده ی نفوذ پذیر، اختلال روده ی نشت کننده یا روده ی بیش تراوا نیز گفته میشود.

 

پی نوشت 5: در اینجا، منظور از "سدِ خونی-مغزی، غشاء محافظ دور مغز است، یعنی لایه ی پرده-مانندِ محافظ مغز میتواند سوراخ شود.

 

پی نوشت 6: در واقع منظور این است که بین مغز و روده ارتباط تنگاتنگی وجود دارد و مشکلات روده ای میتواند باعث مشکلات اعصاب شود.

 

پی نوشت 7: ترجمه ی واژه ی "Liposomal cream" 

 

پی نوشت 8 : ترجمه ی واژه ی "IV drip"

 

پی نوشت 9: ترجمه ی واژه ی "Glutathione nebulizer"

 

پی نوشت 10: ترجمه ی واژه ی  "S-acetyl glutathione"

 

پی نوشت 11: ترجمه ی واژه ی "Oral liquid liposomal glutathione"

 

پی نوشت 12: ترجمه ی واژه ی " Glutathione suppositories"

 

پی نوشت 13: ترجمه ی واژه ی "Sublingual glutathione"

 

پی نوشت 14: ترجمه ی واژه ی "Glutathione recycling "

 

پی نوشت 15: برای مثال در "رژیم خودایمنی پِیلیو" مرسوم به "رژیم خودایمنی پالئو" یا رژیم غذایی "گپس"، اکثر مواد غذایی فرآوری شده و تصفیه شده حذف میباشد. به این دسته مواد غذایی در اصطلاح "whole foods" گفته میشود.

 

پی نوشت 16: در اینجا منظور از رژیم حذفی، رژیمی است که دکتر داتیس خرازیان در سایت خود درباره ی اصول آن نوشته اند و با رژیم هایی که احتمالاً تا بحال درباره ی آنها شنیده اید تفاوت دارد. بیشتر پزشکان کاربردی از این روش برای تشخیص حساسیتهای غذایی بیماران خود استفاده میکنند.

 

پی نوشت 17: در حال حاضر، تستهای های حساسیت غذایی کامل و جامع فقط توسط پزشکان محقق در این زمینه انجام میشود و برای همگان مقدور نیست اما برخی از تستها که شناخته شده اند را میتوان با تجویز پزشک انجام داد.

 

تذکر: 

  در صورت تمایل به ذخیره کردن یا به اشتراک گذاشتن نوشته ها، ترجمه ها، مقاله ها،و هر آن چیزی که در این وبلاگ ثبت می شود؛ آدرس کامل سایت و سایر اطلاعات مربوط به آن اعم از نام نویسنده، مترجم یا گردآورنده، و منابع منتخب حتما ذکر شود؛ در غیر اینصورت، ی ادبی تلقی می شود

 

مطالب ارائه شده در این سایت، صرفا جهت آگاه سازی شما از آخرین تحقیقات است و هیچ جنبه ی دیگری ندارد

 

آدرس کامل مطلب:

http://danesh-khodimeni.blog.ir/1398/08/26/glutathione-for-managing-autoimmune-diseases/.

 


در این مطلب، ترجمه ی مقاله ای از دکتر داتیس خرازیان، متخصص ایمنی شناسی، دانشمند، و پزشک کاربردی سرشناس، نوشته شده است.

 

بازیابی (بازیافت) گلوتاتیون 
 

 به گقته ی دکتر خرازیان، "در طول سالهای اخیر، تحقیقاتم را در جهت کنترل و تسکین بیماریهای خودایمنی ادامه دادم و مکانیسم هایی که در این زمینه بود را بررسی کردم  (و همچنان هم ادامه خواهم داد). در این میان، برخی از روشهایی که بنظرم امید بخش می آمدند را پیدا کرده و شروع به آزمایش آنها با همکاری بیمارانم کردم؛ به علاوه، متخصصان دیگری که میشناختم را استخدام کردم تا با قوانین مشابهی کار کنیم. در این بین، به چند اکتشاف مهم دست یافتم که نتایج برجسته و کارآمدی در برداشت. یکی از این دستاوردها، "بازیابی یا بازیافت گلوتاتیون" بود".

 

گلوتاتیون و استرس

 

در کتاب دکتر داتیس خرازیان که مربوط به بیماری تیروئید است و  

مقاله ی منتشر شده ی پیش از این،

گلوتاتیون، قدرتمندترین آنتی اکسیدان بدن، معرفی شده و میزانِ اهمیتِ وجودِ این آنتی اکسیدان در جهتِ تنظیمِ عملکرد سیستم ایمنی بصورت کامل شرح داده شده است.

 

در شرایط ایده آل، بدن به اندازه ی کافی گلوتاتیون میسازد تا کمک کند همه چیز بخوبی پیش رود اما در مواقع استرس مزمن و شدید، بدن از گلوتاتیون خالی میگردد.

 

شیوه ی زندگی مدرن از هر طرف ما را با عوامل استرس زا مواجه کرده است؛ متدوال ترین آنها عبارتند از:

  • افزایش ناگهانی و مداوم انسولین با رژیمهای غذایی سرشار از قند و مواد غذایی شیرین با کربوهیدرات بالا،
  • بدتر شدن ایمنی بدن در نتیجه ی حساسیتهای غذایی غیر آلرژیک (عدم تحمل مواد غذایی)1،
  • عفونتهای روده ای مزمن (افزایش زیاد باکتریهای بد و انگلها در بدن)،
  • عدم تعادل هورمونی،
  • کمبود خواب،
  • و البته سبک زندگی شلوغ و پرشتاب.

 

متاسفانه افراد زیادی هستند که از همه ی موارد گفته شده در بالا، هر روزه رنج می برند اما  با این حال، همچنان سیگار هم میکشند، حتی تمرینهای بدنسازی و ورزشی سنگین انجام میدهند و شرایط بی ثبات و متزل فعلیشان را چندین برابر تشدید میکنند. طبیعتاً بیماری خودایمنی خودش یک عامل استرس زای بزرگ محسوب میشود و ذخیره ی ارزشمند گلوتاتیونِ بدن را تخلیه میکند.

 

در حقیقت، "من همه ی این چیزها را گفتم تا این موضوع را روشن کنم":

 

 تا زمانیکه سیستم گلوتاتیون بدن بخوبی کار کند، بدن بسختی میتواند فرمان حمله های خودایمنی را صادر کند

 

استراتژی اصلی برای جنگ با آسیبهای ناشی از استرس، افزایش میزان گلوتاتیون، از طریق کِرِم لیپوزومال یا روش درون وریدی است زیرا مصرف گلوتاتیون بصورت مکمل خوراکی چندان موثر نیست. اما در صورتی که بدن نتواند گلوتاتیون را مجدداً بازیافت کند و ذخیره ی این آنتی اکسیدان را در مواجهه با عوامل استرس زای بیشمار در دسترس قرار دهد، این سطحِ افزایش یافته از گلوتاتیون میتواند خیلی زود با سرعت بالایی کاهش پیدا کند2.

 

وظیفه ی گلوتاتیون این است که خودش را فدای (سلامتِ سلولهای بدن) کند

 

"قبل از اینکه روش "بازیابی یا بازیافت گلوتاتیون" را شرح دهم، ابتدا، لازم است در مورد چگونگیِ حفاظتِ گلوتاتیون از ما، بیشتر توضیح دهم. "گلوتاتیون" همانند یک نگهبان شخصی یا مامور مخفی است که وفاداریش آنچنان زیاد است که حاضر است جلوی تیرِ حریف بپرد تا زندگی یکی از افراد تحتِ حفاظتش را نجات دهد. وقتی نوع مناسبی از گلوتاتیون 3 به اندازه کافی در بدن مهیا باشد تا بتواند خودش را فدا کند4، هیچ واکنش التهاب زایی صورت نمیگیرد. اما وقتی گلوتاتیون تخلیه میشود، فرآیند التهابی-تخریبی را تحریک میکند".

 

شرحِ بازیافتِ گلوتاتیون

 

بازیافت گلوتاتیون با

تقویت میزان گلوتاتیون از طریق کِرِم لیپوزومال، تزریق درون وریدی، اسپری، شیاف یا سایر موارد گفته شده در مقاله ی پیشین، تفاوت دارد و مکانیسم اثر آن مقوله ای کاملاً مجزا است. این نوع روشهای دریافتیِ گلوتاتیون تنها روی میزان آنتی اکسیدان بدن شخص تاثیر مثبت میگذارند اما غلظت گلوتاتیون را در درون سلولها نمیتوانند افزایش دهند.گلوتاتیون آنتی اکسیدان اصلی برای میتوکندری است. میتوکندری به سیستم کوچکی در هر سلول گفته میشود که مواد مغذی را به انرژی تبدیل میکنند. بر اساس نوع عملکرد سلولها، برخی از سلولها بیشتر از بقیه میتوکندری دارند. این نکته از آنجایی حائز اهمیت است که اختلال خودایمنی، میتوکندری را در سلولهای موردِ هدف تخریب میکنند و در نتیجه باعث تخریب بافتها شده 5 و گلوتاتیون از این میتوکندری  ها محفاظت میکند.

 

گلوتاتیون احیا شده در مقایسه با گلوتاتیون اکسید شده

 

اما هر نوع گلوتاتیونی قابلیتِ محافظت از میتوکندری را ندارد و لازم است گلوتاتیون از نوعِ  "احیا شده یا کاهیده"6 باشد.

 

بطور کلی، دو نوع گلوتاتیون در بدن وجود دارد: GSH (گلوتاتیون احیا شده یا کاهیده) و GSSG (گلوتاتیون اکسید شده7).

 

گلوتاتیون احیا شده یا کاهیده (GSH) نگهبانی شخصی است که (برای محافظت از ما) از رادیکالهای آزاد و آسیب رسان به سلولها، ضربه میخورد. (اصطلاحاً خودش را فدا میکند)

 در واقع، رادیکالهای آزاد ملکولهایی هستند که ثبات ندارند چون از "الکترونهای جفت نشده" تشکیل شده اند و برای بدست آوردن دوباره ی ثبات و رسیدن به پایداری، به دنبالِ گرفتنِ اکترون ها از دیگری هستند. آنها الکترونِ موردِ نیازشان را از میتوکندری ها میند، تخریبشان میکنند و موجب التهاب و آسیب شان میشوند.

 

هر چند، وقتی مقدار زیادی گلوتاتیون احیا شده یا کاهیده (GSH) در سلولها باشد، آن ها، خودشان را فدای رادیکالهای آزاد کرده تا از میتوکُندری حفاظت کنند. بدین ترتیب هر گلوتاتیون فعال (GSH) یک الکترون را از دست داده، بی ثبات شده، و به گلوتاتیون اکسید شده (GSSG) تبدیل میشود که البته خودش نوعی رادیکال آزاد است.

 

GSH ⇔ GSSG

 

با این حساب، آیا این پروسه باعث نمیشود گلوتاتیون اکسید شده (GSSG) برای سلولها خطرآفرین باشد؟

وقتی میزان گلوتاتیونه موجود در سلولها به اندازه ی کافی باشد،  با کمک آنزیمی بنام "گلوتاتیون ردوکتاز" یا "کاهنده ی گلوتاتیون" "گلوتاتیون اکسید شده و بی ثبات" با "گلوتاتیون قابلِ دسترس و موجود در سلولها" جُفت می شود، مجدداً به گلوتاتیون کاهیده (احیا شده) تبدیل می شود و برای فعالیت دوباره آماده است.

 

"گلوتاتیون اکسید شده و بی ثبات" + "گلوتاتیون قابلِ دسترس و موجود در سلولها" —> گلوتاتیون کاهیده (احیا شده) و فعال

 

مهمترین چیزی که باید بخاطر سپرد  این است که دو آنزیم در این فرایندها نقش اساسی را بازی میکنند:

 

آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز9:  واکنشِ  گلوتاتیونِ کاهیده (GSH)  به گلوتاتیون اکسید شده (GSSG) را تحریک میکند ؛ دقیقاً همان زمانی که گلوتاتیون (توسط رادیکالهای آزاد) مورد اصابت قرار گرفته تا از سلولها محافظت کند، این واکنش به انجام میرسد.

 

GSH → GSSG

گلوتاتیون کاهیده (احیا شده و فعال) —> گلوتاتیون اکسید شده 

 

آنزیم گلوتاتیون ردوکتاز (کاهنده ی گلوتاتیون): این آنزیم کمک میکند گلوتاتیونِ  اکسید شده (GSSG) مجدداً به گلوتاتیونِ قابل مصرف و کاربردی بنام گلوتاتیون کاهیده یا احیا شده (GSH) تبدیل شود.

 

GSSG → GSH

گلوتاتیون اکسید شده —> گلوتاتیون کاهیده (احیا شده و فعال)

 

 

این آنزیمها زمانی مورد توجه قرار میگیرند که ما به دنبال روشهای تغذیه ای برای کمک به عملکرد درستِ سیستم گلوتاتیون بدن باشیم.

 

ارتباط بین بازیابیِ ضعیفِ گلوتاتیونِ و بیماریهای خودایمنی

 

تحقیقات حاکی از آن است که ارتباط مستقیمی بین از "کار افتادگیِ سیستم گلوتاتیون" و "بیماریهای خودایمنی" وجود دارد. توانایی بدن در مصرفِ بی وقفه و مستمرِ گلوتاتیون اکسید شده و بازیابی مجدد آن به نوع کاهیده (فعال) به منظور کنترل بیماریهای خودایمنی بسیار اهمیت دارد.

 

خوشبختانه طبق شواهدِ پژوهشهای انجام شده در این زمینه، گیاهانِ متعدد و ترکیبات تغذیه ای مشخصی 10 وجود دارند که فعالسازیِ <آنزیم گلوتاتیون ردوکتاز> و سنتزِ <گلوتاتیونِ احیا شده یا کاهیده> را انجام میدهند.

 

با بهبودِ فعالیتِ این آنزیم و مصرفِ مکملهای گلوتاتیون میتوانیم غلظتِ گلوتاتیون و بازیافتِ آن را افزایش دهیم؛ در نتیجه ی آن، التهابات در همان زمانِ شروعِ (واکنشهای التهابی) یا حتی (بهتر است بگویم) قبل از بروزِ التهابات از همان ابتدای کار به ترتیب خاموش یا مهار خواهند شد 11.

 

همچنین تحقیقات نشان میدهد بازیابی یا بازیافتِ موثرِ گلوتاتیون به تقویتِ سیستم TH-3 کمک میکند؛ TH-3 بخشی از سیستم ایمنی است که وظیفه ی برقراری تعادل بینِ سیستمهای TH-1 و TH-2 و پیشگیری  از واکنشهای خودایمنی را بر عهده دارد. 12  فعالیتِ درستِ گلوتاتیون نه تنها به محافظت از سلولها کمک میکند، بلکه براساس بسیاری از پژوهش های انجام شده میتواند تکثیر سلولی و ایمنی بدن را نیز تنظیم کند و به ترمیم بافتها بعد از آسیب و تخریب کمک کند.

 

بازیافتِ گلوتاتیون به بهبودِ اختلال روده ی بیش تراوا (نشت کننده) 13 کمک میکند

 

به گفته ی دکتر داتیس خرازیان؛ "بازیابیِ خوبِ گلوتاتیون میتواند از راهه دیگری هم به فرونشاندن بیماری خودایمنی کمک میکند. من دریافتم یکی از چیزهایی که بین تمامیِ بیماران خودایمنی مشترک است، ضعفِ یکپارچگیِ روده14 است. همه ی آنها به نوعی اختلال روده ی نشت کننده دچارند و بازسازی روده 15 به منظورِ پیشبردِ پروسه ی بهبودی ضروری است".

 

تحقیقات نشان میدهد که گلوتاتیون میتواند نقش مهمی در عملکردِ <سد دفاعی روده>16 و در نتیجه جلوگیری از <التهاب روده ای> بازی کند.

 

"ضعفِ سیستمِ بازیافت گلوتاتیون" 17 میتواند روندِ تخریبِ روده ای را وخیم تر کند- احتمالاً شخصی که به حساسیت های غذایی مختلفی دچار است و روده ای دارد که درمان شدنی نیست قربانیِ این مکانیسم شده است.

 

با وجود اینکه <بازسازیِ اختلال روده ی نشت کننده> برای مهارِ واکنشهای خودایمنی ضروری است، ما اکنون پی بردیم که روش 'بازیافت یا بازیابی گلوتاتیون' قطعه ی مهم دیگری از پازل و معمای "بهبودِ دوباره ی سلامتِ روده"18 است.

 

کمک به بازیافت یا بازیابی گلوتاتیون

 

پس چگونه "بازیافت گلوتاتیون" را تسهیل ببخشیم؟

 

به گفته ی دکتر خرازیان، "در ابتدا میبایست کلیه ی عواملِ استرس زایی که مسببِ تحلیل رفتنِ این سیستم مهم شده اند را کاهش داد. بخش زیادی از کتاب تیروئید19 به این موضوع اختصاص دارد؛ تعدیلِ قند خون، برطرف کردن عدم تحمل غذایی، بازیابی سلامت روده، و کنترلِ عملکرد غده ی آدرنال از اهمیت زیادی برخوردار است.

سایر موارد در خورِ توجه شاملِ "عدم تعادل هورمونی" و "عدم تعادل گیرنده های عصبی" میشود که  (برای پیگیری)، به راهنمایی حرفه ای از سوی متخصصی حاذقِ در حوزه ی سلامت نیاز است.

و البته هر نوع تغییر در جهت اصلاح سبک زندگی که برایتان ممکن است انجام دهید مثل خواب کافی، مدیریت برنامه زمانی پر مشغله و کم کردن کارهای روزانه، اولویت قرار دادن ورزش در هر روز، وقت گذاشتن برای امور مورد علاقه، و غیره. ( مواردی که برای بیشتر افراد میتواند در جهت حل این مشکل باشد).

 

وی معتقد است هر زمان کلیه ی این کارها را انجام دادید و همچنان اختلال خودایمنی تان به قوه ی خود باقی بود و ادامه داشت، در این صورت تقویت و افزایش بازیابی گلوتاتیون امری ضروری است".

 

در قسمت زیر، دکتر خرازیان، ترکیبات تغذیه ای و گیاهان اصلی که محققان به منظور بازگشایی مسیرهای بازیافت گلوتاتیون تا کنون کشف کرده اند را خلاصه کرده است:

 

اِن-استیل سیستئین 20 (NAC): ترکیبی مهم برای فعالیتِ گلوتاتیون می باشد و به سرعت به "گلوتاتیون درون سلولی" 21 متابولیزه میشود.

 

*آلفا لیپوئیک اسید (ALA): مستقیماً بازیافت میشود و ماندگاریِ متابولیکیِ ویتامین ث، گلوتاتیون، و کو آنزیم کیو تِن22 را گسترش میدهد. همچنین ALA بصورت غیرمستقیم ویتامین E را احیا میکند. همه ی این مراحل برای بازیابیِ گلوتاتیون ضروری است.

 

*اِل-گلوتامین: تحقیقات حاکی از آن است که اِل-گلوتامین 23 برای تولید گلوتاتیون ضرورت دارد. اِل-گلوتامین به سلولها منتقل شده، در آنجا به گلوتامات (اسید گلوتامیک) تبدیل شده و بلافاصله جهت سنتز درون سلولیِ گلوتاتیون در دسترس قرار میگیرد.

 

*سلنیوم: ماده ای مغذی24 و بسیار کم است که به عنوان کمک-عاملِ ضروریِ 'آنزیم گلوتاتیون پروکسیداز' ایفای نقش میکند. این آنزیم، 'گلوتاتیون احیا شده یا کاهیده' (GSH) را به 'گلوتاتیون اکسید شده' (GSSG)  تبدیل میکند تا بدین وسیله، گلوتاتیون بتواند برای حفظِ سلولها، خودش را در اختیارِ رادیکالهای آزاد قرار دهد. 

 

قارچ کوردیسپ: طبقِ شواهد، این قارچ هم 'سنتز آنزیم پراکسیداز' و هم 'سنتز گلوتاتیون' را در بدن فعال میکند. یافته های تحقیقی نشان میدهد که (این قارچ) با راه اندازی چرخه ی آنزیمهای گلوتاتیون، از سلولها محافظت میکند.

 

گیاه بشقابی یا آب قاشقی (گونو کولا، سنتلا آسیاتیکا): تحقیقات انجام شده در این زمینه به وضوح اثبات کرده است که مصرفِ خوراکیِِ گوتوکولا، "فعالیت و میزانِ آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز" و "گلوتاتیون" را به طرز چشمگیری و با سرعت افزایش میدهد.

 

*خار مریم: شواهد نشان میدهد گیاه "خار مریم"، گلوتاتیون را به طرز چشمگیری افزایش میدهد، همچنین، فعالیت آنتی اکسیدان قوی دیگری بنام 'دیسموتاز سوپر اکسیداز' 25 را افزایش داده و روی نسبتِ "گلوتاتیون اکسیدشده" و "گلوتاتیون کاهیده"26 تاثیر مثبت میگذارد.

 

GSH/GSSG ratios  نسبتِ گلوتاتیون اکسیدشده و کاهیده

 

مصرفِ همزمانِ این گیاهان و ترکیبات، باعثِ فعالسازیِ 'آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز و ردوکتاز' شده که این کار به نوبه ی خود زمینه ی 'اصلاحِ عملکردِ سیستمِ بازیابی یا بازیافتِ گلوتاتیون' را فراهم می نماید.

 

 دکتر داتیس خرازیان در ادامه این چنین مینویسد: "به افرادی که دچار 'سندرم روده ی نفوذپذیر شدید' هستند پیشنهاد میدهم که این ترکیبات را در طولِ دوره ی درمانِ این اختلال و بازسازیِ روده ی نشت کننده مصرف کنند. همچنین این مهم است که موارد گفته شده در بالا را به همراه 'کِرِم گلوتاتیون لیپوزومال' (که در کتابم 27 در موردش بحث شده)، مصرف کنند".

 

"این ترکیبات (اشاره شده در بالا)، بیشتر مربوط به 'بازیافت یا بازیابیِ گلوتاتیون' میشوند تا

افزایشِ 'میزانِ کُلِ آن'. 28 با مصرفِ این ترکیبات، مکملِ گلوتاتیونی که موردِ مصرفِ فرد ( چه از طریق کِرِم، آمپول، اِسپری بینی، و هر روش دیگری) قرار گرفته، مدت زمانِ بیشتری در بدن ماندگار است و به درون سلولهای بدن (جایی که میتوانند به بهترین شکل ممکن فعالیت کنند) نفوذ میکند" 29.

 

*توضیحات مترجم: تا آنجایی که میدانم موارد ستاره دار را میتوان براحتی از طریق رژیم و تغذیه هم دریافت کرد. برای اطلاع بیشتر، پینوشت های مربوطه در آخر مطلب را نیز مطالعه بفرمایید. دکتر داتیس خرازیان، مکملی را با کمک همکارانشان ابداع و تولید کرده اند که حاوی تمامی این ترکیبات و گیاهان است ولی برای همگان در دسترس نیست و فقط به بیماران خود ارائه میدهند. قبل از هر گونه تغییر در برنامه ی تغذیه یا مکملهای خود ابتدا با گروه سلامت خود م کنید .

 

بازیافت گلوتاتیون برای خاموش کردن بیماری خودایمنی ضروری است

 

 به گفته ی دکتر خرازیان: "تسهیلِ بازیافتِ گلوتاتیون به حفاظت از سلولهای میتوکندری، بهبود ترمیم بافتها، تعدیل ناهماهنگی بین TH-1 و TH-2 و بهبودِ تنظیم ایمنی بدن کمک میکند.

 

بطور کلی، بازیافت گلوتاتیون هم موجبِ تعدیل واکنشهای خودایمنی میشود و هم کاهش تخریب بافتهای بدن. همچنین، به بازسازیِ بافتهای بدن، ترمیم و بهبودیِ مجرای روده ای کمک میکند.

 

با بالا نگه داشتن مستمرِ میزانِ گلوتاتیون از طریق کمک به بازیابی یا بازیافتِ آن، هر روز از سلولهای بدنتان در مقابل عوامل استرس زای زیادی که به سمت تان روانه میشود حفاظت میکنید.

 

من و سایر متخصصان شاهدِ بازسازی و احیای سیستم بازیافت گلوتاتیون بسیاری از بیماران خود بوده ایم. در نتیجه ی این بازسازی، آنها بسیار کمتر از قبل به مواد شیمیاییِ محیط پیرامونشان حساسیت نشان داده یا اصلاً بطور کلی حساسیت آنها برطرف شده. به علاوه، آنها حمله های خودایمنی کمتری را تجربه کرده اند و بعد از آن بسیار سریعتر بهبود یافتند".

 

مرجع: سایت رسمی دکتر داتیس خرازیان، متخصص ایمنی شناسی، سم شناسی، محقق برجسته، دانشمند، و پزشک کاربردی در زمینه ی بیماریهای خودایمنی



Reference:

https://drknews.com/glutathione-recycling-for-autoimmune-disease/.

 

ترجمه شده توسط نویسنده ی سایت www.danesh-khodimeni.blog.ir

 

پ.ن. 1 در اینجا، منظور حساسیتهای غذایی رایج مثل حساسیت به پروتئین گلوتن، کیسئین یا کازئین لبنیات، و غیره است که در نتیجه ی التهاب روده ای، اختلال در گوارش، اختلال در میوم و ساز و کارهای وابسته بوجود می آید. در اصطلاح به این نوع حساسیتها، "عدم تحمل غذایی" گفته میشود.

 

پ.ن. 2 منظور این است که گلوتاتیون در بدن باید بصورت مرتب شارژ شود. برای جلوگیری از کاهش گلوتاتیون، بهترین راه از دیدگاه دکتر داتیس خرازیان "بازیافت گلوتاتیون" است.

 

پ.ن. 3 در اینجا، منظور از "نوع مناسب گلوتاتیون"، همان گلوتاتیون فعال و احیا شده بنام "گلوتاتیون کاهیده" یا GSH است. در ادامه به مکانیسم اثرِ این نوع از گلوتاتیون اشاره شده است. 

 

پ.ن. 4 در این قسمت، دکتر خرازیان برای درک بهتر مطلب از اصطلاحات عامیانه استفاده کرده است که بهتر است برای یادگیری توضیحات علمی در این خصوص، بجز ادامه ی این متن، مطلب "آنتی اکسیدان گلوتاتیون برای بیماریهای خودایمنی" در همین سایت را مطالعه بفرمایید.

 

پ.ن. 5 برای مثال، در بیماری خودایمنی کم کاری تیروئید بنام هاشیموتو، بافت تیروئید بصورت تدریجی تخریب میشود.

 

پ.ن. 6 ترجمه ی GSH/reduced glutathione ؛ این نوع از گلوتاتیون فعال است و تنها قابلیتِ محافظتی دارد.

 

پ.ن. 7 ترجمه ی oxidized glutathion/GSSG ؛ این نوع از گلوتاتیون، بدون وجودِ آنزیم ردوکتاز و گلوتاتیون های موجودِ دیگر در سلول میتواند آسیب رسان هم باشد. به همین دلیل است که دکتر خرازیان معتقدند لازم است گلوتاتیون در بدن مرتباً هم تولید شود و هم بازیافت یا بازیابی. این چرخه را باید همیشه پویا نگه داشت و از عواملی که در این پروسه خلل ایجاد میکند جلوگیری کرد.

 

پ.ن. 8 ترجمه ی Glutathione reductase؛ این آنزیم واکنش پذیریِ گلوتاتیون را در جهت ممانعت از آسیب رسانی اکسیدانتهای ایجاد شده همیشه فعال نگه میدارد. با کمک این آنزیم، تاثیر مفید گلوتاتیون ماندگارتر و طولانی تر میشود.

 

پ.ن.9 ترجمه ی Glutathione peroxidase؛ این آنزیم واکنش پذیریِ گلوتاتیون را در جهت پیشبردِ اثرِ آنتی اکسیدانی آن امکان پذیر میکند. با کمک این آنزیم، خفظِ سلامت سلولها ممکن میشود. 

 

پ.ن. 10 ترکیبات تغذیه ای و کوفاکتورهای آنها 

 

پ.ن. 11 بنابراین براساس یافته های این متخصص، فعالسازی گلوتاتیون و کمک به باریافت آن هم به پیشگیری از واکنشهای التهابی کمک میکند، هم به کاهش، تسکین و خاموش کردن آنها. امید است با پیشرفت علم و تکنولوژی، این روش در آینده در دسته ی درمانهای متداولِ پزشکی یا تغذیه هم قرار بگیرد.   

 

پ.ن. 12 برای اطلاعات بیشتر در این زمینه و آگاهی از عملکرد سلولهای TH-1 , TH-2 به کتاب دکتر داتیس خرازیان مراجعه شود. سلولهای TH-3 سیستم ایمنی، گلبولهای سفیدی هستند که وظیفه ی تعدیل واکنشهای ایمنی را بر عهده دارند و طبق نظر این پزشک ایمونولوژی در کنترل بیماریهای خودایمنی نقش کلیدی دارد.  

 

پ.ن.13 طبق تحقیقات شواهد-محور، "اختلال روده ی بیش تراوا/نشت کننده/نفوذپذیر" جزء عوامل ریشه ای در ایجاد حساسیتهای مزمن، بیماری های مزمن، التهابی،و بسیاری از بیماریهای خودایمنی بحساب می آید. تحقیقات در این زمینه همچنان در دستِ بررسی است. به زودی، مطلبی مجزا در این خصوص نوشته خواهد شد. در این اختلال، دیواره ی روده به دلابل متعددی نفوذپذیر شده؛ باکتریها، سموم، پاتوژنها، انگلها، و برخی مواد غذایی درشت ملکول و هضم نشده در مجاورت جریان خون قرار خواهند گرفت و موجباتِ حساسیت، التهاب، واکنشهای خودایمنی و اختلالات مزمن دیگری را به وجود می آورند. در حال حاضر، درمانِ قطعی برای این اختلال وجود ندارد اما کنترل عوامل آسیب زا و تدبیرات تغذیه ای به پیشگیری و بهبود پیچیدگی های آن کمک قابل توجهی میکند.

 

پ.ن. 14 منظور از <ضعف یکپارچگی روده>،  آسیب پذیری مخاطِ پوششیِ روده و نفوذپذیر شدن دیواره ی آن است. یعنی ممکن است با کوچکترین تحریکی (مثلاً گلوتن) نفوذپذیری روده افزایش پیدا کند. میزان نفوذپذیری بستگی به وخامت بیماری دارد. 

 

پ.ن. 15 در مورد تحقیقات مورد بررسی در این زمینه و راه های تغذیه ای احتمالی در جهتِ کمک به بازسازی و ترمیم دیواره ی روده مطالبی مفید و کاربردی نوشته خواهد شد.  

 

پ.ن. 16 به دیواره ی روده لقب "سد دفاعی" را داده اند چون بین محیط مجرای روده و جریان خون تنها یک دیوار نازک مخاطی و سلولی فاصله است. پوشش روده همانند سدی عمل میکند که محیط داخل بدن (خون و سلولهای ایمنی) را از خارج (محتوای روده و غذاهایی که خوردیم) جدا میکند. اگر به هر دلیلی این سد سوراخ شود، برخی از محتویات محیط خارج که در قسمت روده کوچک هستند، قابلیت نفوذ به خون را دارند. بعد از آن، با قرار گرفتن در مجاورت جریان خون و سیستم لنفوئیدی بدن، فرمان التهاب علیه مواد غذایی بیگانه یا سموم یا پاتوژنها صادر میشود. این التهاب میتواند هر قسمتی از بدن را درگیر کند تا جایی که باعث زوال و تخریب سلولها، یافتها، و ارگانهای بدن شود. بدیهی است کنترل عوامل التهاب زا کمک شایانی به پیشگیری از واکنشهای التهابی یا خودایمنی میکند اما راه درمان آن نیست. 

 

پ.ن. 17 همانطور که در ابتدای این مقاله و مطلب قبل نوشته شده، عوامل استرس زا ( محیطی، روحی، داخلی)  و خودِ استرس همگی میتوانند باعثِ ضعفِ <سیستم بازیابی گلوتاتیون> شوند. تغذیه ی بد، مقاومت به انسولین، به هم ریختگی هورمونی، سموم محیط پیرامون، خواب ناکافی، تنش های جمعی، آسیبهای اجتماعی، عفونتها، انگلها، محدودیتهای جسمی، اضطراب مکرر، .همگی در زمره ی عومل استرس زا به حساب می آیند. بدیهی است با کنترل نسبیِ بیشتر یا تمامیِ این عوامل قدم بزرگی در سلامت خود برداشته اید.  

 

پ.ن. 18 طبق نظر این پزشک کاربردی، کمک به " بازسازی دیواره ی روده" و "بازیابی گلوتاتیون" هر دو برای بهبود و مدیریت بیماریهای التهابی-خودایمنی ضروری است.  

 

پ.ن. 19 و 27 نام کتاب تیروئید دکتر داتیس خرازیان  Why Do I Still Have Thyroid Symptoms    

 

پ.ن. 20  "اِل-سیستئین" یکی از اسید آمینه های تشکیل دهنده ی ملکولِ <گلوتاتیون> است. ترکیبِ فعالِ "اِن-استیل-سیستئین" فقط در مکمل وجود دارد اما <اِل-سیستئین> تشکیل دهنده ی این ترکیبِ تغذیه ای، اسید آمینه ای است که در بدن به مقدار ناچیز تولید میشود ولی برای ساختنِ آن به مواد مغذی بسیار دیگری مثل سرین، متیونین،  فولات، ویتامین ب 12، ویتامین ب 6، احتیاج است. اِل-سیستئین به تنهایی قابلیتِ جذب درون سلولی ندارد اما در ترکیب با گلایسین و گلوتامات میتواند موثر باشد. این اسید آمینه به مقدار بسیار بسیار ناچیز و کم در مواد غذایی همچون گوشتِ برخی پرندگان (مرغ، بوقلمون، اردک)، تخم آفتابگردان، تخم مرغ،یافت میشود. کیفیتِ مکملِ این ترکیب تغذیه ای و اسید آمینه ی سیستئین بسیار اهمیت دارد و فقط توسط متخصص مربوطه باید ارائه شود چرا که مصرف نا بجا یا بیش از اندازه ی آن هم میتواند حساسیت ایجاد کند و هم مسمومیت. 

 

پ.ن. 21 اگر اسید آمینه های سازنده ی گلوتاتیون قبل از جذب و رسیدن به سلولها توسط آنزیمهای گوارشی شکسته شوند، مکانیسم اثر گلوتاتیون را تغییر میدهند. بنابراین متابولیز درون سلولی در اینجا یک اولویت بحساب می آید. به تفاوتِ متابولیز درون سلولی و برون سلولی و اهمیت آن در جذب گلوتاتیون در مقاله ی قبل اشاره ی مختصری شده است. در مطالب آتی، بیشتر در مورد این مهم نوشته خواهد شد.

 

پ.ن. 22 ترجمه ی واژه ی Coenzyme Q10.  آنتی اکسیدان بسیار قوی است که هم توسط بدن به مقدار کم تولید میشود و هم در برخی مواد غذایی از جمله گوشت امعاء و احشاء، تخم مرغ، بروکلی، گل کلم، پرتقال،دانه کنجد،گوشت، یافت میشود.  
              

پ.ن. 23 اسید آمینه ی اِل-گلوتامین (نوع فعالِ گلوتامین)، هم توسط خود بدن به مقدار کم  تولید میشود و هم اینکه آن را در برخی مواد غذایی مثل کلم پیچ، مارچوبه، یافت میشود. به علاوه، گلوتامیک اسید (نوع غیر فعال) را در آب استخوان، گوشت (گاو، ماهی سالمون/ کاد، بوقلمون،) میتوان یافت. این اسید آمینه برای سلامت سیستم  گوارش بسیار مفید است. با وجود فواید این اسیدآمینه، مکملهای آن حتی از نوع با کیفیت و مورد تایید ممکن است برای برخی افراد با مشکلات زمینه ای و خاص مناسب نباشد.

 

پ.ن. 24 سلنیوم در گوشت امعا و احشا، برخی دانه ها و برزیل نات، قارچ، غذاهای دریایی، تخم مرغ.یافت میشود. سلنیوم اسید آمینه ی ضروری است و باید حتماٌ به مقدار مورد نیاز از مواد غذایی دریافت شود زیرا در بدن تولید نمیشود. مقدارِ مورد نیاز این اسید آمینه در روز ناچیز است و برای سلامت غده ی تیروئید ضرورت دارد. هم چنین سلنیوم دارای خواص آنتی اکسیدانی است و همانطور که در این مطلب به آن اشاره شده برای <بازیافت یا بازیابیِ گلوتاتیون> مفید است. متخصصانی همچون دکتر ونتز، اِمی مایرز،معتقدند میزان دقیق مصرف سلنیوم بسیار اهمیت دارد و افراط و تفریط در دریافتِ این ماده ی مغذی درست نیست (خصوصاً برای بیماران تیروئیدی).     

        

پ.ن. 25 ترجمه ی superoxide dismutase   

 

پ.ن.26 "در سلولها، اگر میزان "گلوتاتیون اکسید شده" خیلی بیشتر از "گلوتاتیون کاهیده یا احیا شده" باشد،  بدن برای مواجهه با رادیکال های آزاد و اکسیدانها کم می آورد. نسبتِ این دو برای برقراری تعادل در بدن و سلامت از اهمیت زیادی برخوردار است. پزشک متخصصی که با این رویکرد، بیماران خود را مداوا میکند، قطعاً، به اندازه ی کافی، اطلاعات علمی در این زمینه دارد که بداند دقیقاٌ چه مقدار و چه نوع مکمل یا مکملهایی یا چه نوع منابعِ تغذیه ای برای بهبودِ حالِ بیماران مراجعه کننده احتیاج است. به جز این، کیفیت و مکانیسم اثر موارد پیشنهادی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است و باید منطبق با رژیم هر فرد باشد و تداخلهای احتمالی در نظر گرفته شود. لازم به ذکر است هر چیزی که خوب است، زیادیش ضرر است و دوز مناسب هر ترکیبی حتی اگر کاملاً گیاهی و طبیعی باشد باید متناسب با شرایط هر فرد بصورت مجزا تجویز گردد."   

 

پ.ن. 28 برای اطلاعات بیشتر در این زمینه، مقاله ی ترجمه شده ی پیشین را مطالعه بفرمایید. مبحث "بازیافت گلوتاتیون" با "تقویت گلوتاتیون" تفاوت دارد.     

 

پ.ن. 29 بازیافت یا بازیابیِ گلوتاتیون به افزایشِ ماندگاری و پایداری گلوتاتیون در بدن و افزایش جذب درون سلولیِ گلوتاتیون مصرفی کمک میکند.

 

تذکر: 

  در صورت تمایل به ذخیره کردن یا به اشتراک گذاشتن نوشته ها، ترجمه ها، مقاله ها،و هر آن چیزی که در این وبلاگ ثبت می شود؛ آدرس کامل سایت و سایر اطلاعات مربوط به آن اعم از نام نویسنده، مترجم یا گردآورنده، و منابع منتخب حتما ذکر شود؛ در غیر اینصورت، ی ادبی تلقی می شود

 

مطالب ارائه شده در این سایت، صرفا جهت آگاه سازی شما از آخرین تحقیقات است و هیچ جنبه ی دیگری ندارد

 

آدرس کامل مطلب:

http://danesh-khodimeni.blog.ir/1398/09/14/glutathione-recycling-for-autoimmune-disease/.


"گلوتاتیون"  آنتی اکسیدانی بسیار قوی است که بصورت طبیعی توسط خود بدن تولید شده  و نقش بسیار مهمی در حفظ سلامت برعهده دارد. اما به علت تغییر شیوه ی زندگی و بروز زنجیره ای از مشکلات و بیماریهای مرتبط در سالهای اخیر، میزان تولید شده ی گلوتاتیون با مقدار طبیعی اصلاً کافی نیست و باید به دنبال روشهای دیگر برای افزایش سطح دسترسی بدن به آن بود.

 

در این بخش، مقاله ای از دکتر داتیس خرازیان، متخصص ایمنی شناسی، ترجمه شده است.

 

گلوتاتیون برای کنترل بیماریهای خودایمنی

 

  هر روز، بدن ما سخت کار میکند تا بتواند بر تاثیرات مخرب سموم محیطی، حساسیت های غذایی غیر آلرژیک 1، رژیم غذایی التهاب زا 2، کمبود خواب و استرس مزمن غلبه کند. جهت کاهش آسیب وارد شده ناشی از موارد گفته شده در اینجا، این خیلی مهم است که از بدن در تولید آنتی اکسیدان بسیار قوی "گلوتاتیون" حمایت کنیم.

 

برای انجام اینکار، مصرف گلوتاتیون خوراکی یا موضعی قابل جذب یا کمک به بدن در بازیافت گلوتاتیون به منظور استفاده ی دوباره از آن ضرورت دارد.

 

این خیلی مهم است، افرادی که دچار بیماری خودایمنی و اختلال روده ی نفودپذیر هستند، تولید این آنتی اکسیدان را در بدن خود تقویت کنند.

 

" گلوتاتیون" از سلولها در مقابل التهاب حفاظت میکند، ایمنی را بهبود میدهد، به بازسازی "دیواره ی روده" و "سد خونی-مغزی"3 کمک میکند.

 

بدن ما به گونه ای طراحی شده است تا بتواند مرتب، میزان کافی گلوتاتیون را از منابع رژیمی دریافت کند اما تا زمانیکه سبک زندگی پرمشغله و شتاب زده، سموم محیطی، رژیم غذایی بد، و استرس زیاد سیستم بدن ما را احاطه کرده است، میزان گلوتاتیون در بدن کم میشود و  این به نوبه ی خود میتواند احتمال بروز مشکلات زیر را افزایش دهد:

 

  1. بیماریهای خودایمنی

  2. اختلال روده ی بیش تراوا (سندرم روده ی نفوذپذیر یا نشت کننده)

  3. حمله های خودایمنی

  4. اختلالات سیستم ایمنی و التهابی

  5. حساسیت به مواد شیمیایی

  6. حساسیت به فات سنگین


 

گلوتاتیون به عنوان اولین خط دفاعی بر علیه "استرس اکسیداتیو"

 

برای اینکه به اهمیت آنتی اکسیدان "گلوتاتیون" بیشتر پی ببریم، لازم است ابتدا کمی در مورد موضوعات "استرس اکسیداتیو" و "آسیب رادیکالهای آزاد" آگاهی کسب کنیم.

 

رادیکالهای آزاد به ملکولهایی گفته میشوند که در اثر فرآیندهای طبیعی و بیوشیمیایی در بدن تولید شده و قابلیت آسیب زایی داشته باشند. به علاوه، رادیکال های آزاد را میتوان در غذا، دارو، هوا و آب هم یافت.

این ملکولها بی ثبات هستند؛ یعنی قابلیت این را دارند که از اکترونها جدا گشته و به الکترونهای مجاور دیگر بپیوندند. در این پروسه، آنها میتوانند میتوکندری ( کارخانه ی تولید انرژی در سلولها) را مورد هدف قرار داده و به آنها آسیب بزنند. این اتفاق باعث ایجاد التهاب و تحلیل رفتن بافتهای بدن میشود که بنام "استرس اکسیداتیو" معروف است. 

 

آنتی اکسیدان بسیار قوی "گلوتاتیون" میتواند با "رادیکالهای آزاد" و  "استرس اکسیداتیو" بجنگد. تا زمانیکه میزان گلوتاتیون در سلولها کافی باشد، به جنگ خود با رادیکالهای آزاد ادامه میدهد تا آنها نتوانند به سلولها بچسبند و اثر مخرب بر جای بگذارند. اما اگر میزان گلوتاتیون در سلولها به قدر کافی نباشد، رادیکالهای آزاد فرصت مهاجم شدن پیدا کرده و آسیب های جدی به سلولها وارد میکنند که ریشه ی اصلی بسیاری از اختلالات پیش رونده محسوب میشود.

 

 

گلوتاتیون به عنوان زیربنای سلامت روده و سیستم ایمنی

 

زمانی که نفوذپذیری دیواره ی روده ی کوچک افزایش می یابد، سموم، ملکولهای غذایی هضم نشده و سایر پاتوژنها میتوانند به محیط استریل جریان خون راه پیدا کنند. این اختلال که "سندرم روده ی نفوذپذیر"4 نام دارد، میتواند باعث التهاب کل بدن، افزایش خطر ابتلا به حساسیتهای غذایی، تورم، درد، تحلیل و زوال کارکرد مغز، و بیماریهای خودایمنی شود.

 

"سنرم روده ی نفوذپذیر" بسیاری از بیماران خودایمنی را درگیر میکند و تلاشِ افراد برای بهبودیِ این اختلال به منظور کنترل واکنش های خودایمنی بسیار اهمیت دارد.

 

کمبود یا میزانِ کم گلوتاتیون میتواند بدنِ فرد را مستعدِ پیشرفتِ "سندرم روده ی نشت کننده" و سایر اختلالات وابسته کند.

تحقیقات نشان میدهد، گلوتاتیون نقش مهمی در کاهش التهاب روده و استحکام  و یکپارچگی "سدِ دفاعی روده" بازی میکند.

 

البته روده تنها سدی نیست که قابلیت نفوذپذیر شدن دارد؛ در صورت خالی شدن سطح گلوتاتیون در بدن و ایجاد اختلال در تولید این آنتی اکسیدان؛ افراد، مستعدِ مشکلات دیگری از جمله "اختلال مجاری تنفسی نشت کننده" یا " اختلال نفوذپذیری سدِ خونی-مغزی"5 نیز میشوند.

سالم بودن"سدِ خونی-مغزی " (پرده ی محافظ مغز)، برای عملکرد درستِ سیستمِ مغز و اعصاب ضرورت دارد زیرا در طول "محور روده-مغز"6 ارتباطی از این جهت وجود دارد.

 

در حالیکه گرفتن رژیم ضد التهابی و دنبال کردن پروتکل اختصاصی "روده ی نفوذپذیر" ضرورت دارد، بالا نگه داشتن سطح گلوتاتیون و حمایت از بازیابی این آنتی اکسیدان نیز از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است.

 

افزایش سطح گلوتاتیون

 

ما میتوانیم از راه های کاملاً طبیعی ذخایر گلوتاتیون را در بدن ثابت نگه داریم اما سبک زندگی استرس زا و مملوء از سموم  آنچنان به بدن ما خسارت زده که تقریباً این را غیر ممکن کرده است.

 

خبر خوب این است که راه های متفاوتی برای حمایت از نقش گلوتاتیون در بدن وجود دارد.

 

گلوتاتیون بخوبی از طریق روده جذب نمیشود اما در عوض، طبق شواهد، روش های دریافتی گلوتاتیون زیر، خیلی مؤثرتر و بهتر میتواند سطح این آنتی اکسیدان را در بدن بالا نگه دارد:

 

کِرِم لیپوزوم 7: من این کِرِم را برای استفاده در محل درد و التهاب پیشنهاد میدهم. برای مثال روی موضع مفصل ملتهب برای بیماران رماتیسمی یا قسمت غده ی تیروئید برای بیماران هاشیموتو.

 

تزریق درون وریدی 8: این روش بسیار مؤثر است اما هزینه ی زیادی میطلبد و دسترسی آن برای همگان مقدور نمی باشد.

 

اِسپری گلوتاتیون 9: گلوتاتیون از طریق تنفس هوای فشرده ایجاد شده توسط اِسپری (یا تولید ارتعاشات (نوسانات)  صدا) مصرف میشود.

 

گلوتاتیون اسِتیل شده 10: این نوع جدیدتر و قابل دسترس تر گلوتاتیون است؛ روده میتواند بخوبی آن را جذب کند و ممکن است برای کمک به کنترل بیماریهای خودایمنی مؤثر باشد.

 

دوزهای نوع خوراکی گلوتاتیون از سیصد میلی گرم در روز شروع میشود تا چند هزار میلی گرم (در صورت ضرورت برای بیماریهای التهابی مشخص*). هر چند که این مکمل ارزان نیست و مقدار مصرف آن تا حدودی به توانایی مالی شما بستگی دارد.

 

من در اکثر موارد دوز هزار میلی گرم در روز را به افراد عادی پیشنهاد میدهم و دوزهای بالاتر را به بیماران خودایمنی و مبتلا به اختلالات التهابی و پیشرفته توصیه میکنم.

 

سایر روشهای دریافت این آنتی اکسیدان عبارتند از:

 

  1. شربت لیپوزوم گلوتاتیون خوراکی 11 (شامل گلوتاتیون زیست فعال-کنش ور (GSH) و ماده ی پیش ساز بازیافت گلوتاتیون)
  2. شیاف گلوتاتیون 12
  3. گلوتاتیون زیر زبانی 13

 

"بازیافت گلوتاتیون" 14 با "دریافت یا تقویت گلوتاتیون"  تفاوت دارد

 

بسیاری از روشهای دریافتیِ گلوتاتیون، به افزایش سطح این آنتی اکسیدان در بدن کمک میکند اما تنها میزان گلوتاتیون را در خارج از سلولها بالا میبرند.

 

روش "بازیابی یا بازیافت گلوتاتیون" با "تقویت سطح گلوتاتیون" تفاوت دارد. همانطور که از اسم آن مشخص است در این روش، گلوتاتیون موجود در بدن، برای استفاده ی مجدد، بازیافت میشود.

مجهز کردن بدن با ماده ی اولیه ی ضروری برای بازیافت گلوتاتیون بسیار مهم است زیرا با کمک این روش، سطح گلوتاتیون در درون سلولها افزایش می یابد.

 

وجود گلوتاتیون در درون سلولها بسیار مهم است چون آنتی اکسیدان اصلی برای میتوکُندری محسوب میشود. میتوکندری دستگاه ساز و کار کوچکی در درون هر سلول از بدن است که وظیفه ی تبدیل مواد مغذی به انرژی را بر عهده دارد.

 

"گلوتاتیون درون سلولی" ضرورت دارد زیرا در طول فرآیندِ تخریبیِ بیماریهای خودایمنی، میتوکندری در سلولهای آسیب دیده (مثل بافت تیروئید در بیماران هاشیموتو)، نابود میشود. 

 

تقویت گلوتاتیون از راه های دیگر

 

خیلی از افرادی که با بیماریها یا اختلالات خودایمنی دست و پنجه نرم میکنند در می یابند که میزان زیاد گلوتاتیون برای جلوگیری از حمله های خودایمنی یا کاهش شدت آنها ضروری است. علاوه بر تقویت سطح گلوتاتیون و بازیافت آن، استراتژی های دیگری برای جلوگیری از تخلیه ی گلوتاتیون در بدن وجود دارد که در بخش زیر به آنها اشاره شده است:

  1. غذا خوردن طبق رژیمی که از مواد اولیه ی کامل 15 (فرآوری نشده-تصفیه نشده) تشکیل شده باشد: مواد غذایی فرآوری شده، آماده، و فوری (فست فودها)، حاوی هورمون ها، قندهای اضافه، مواد افزودنی شیمیایی، عوامل تغییر ژنتیکی یافته، آنتی بیوتیکها، و سایر ترکیباتی است که بدن را دچار استرس کرده و گلوتاتیون آن را تخلیه میکند.
  2. هر نوع ماده ی غذایی که بدنتان به آن حساسیت دارد را مشخص کنید و از رژیم غذایی تان حذف نمایید زیرا این مواد، سیستم ایمنی تان را دچار استرس کرده و به مقادیر گلوتاتیون بدنتان خسارت میزند. ( در اینجا منظور از حساسیت غذایی همان "عدم تحمل مواد غذایی" احتمالی و مشخص مثل پروتئین گلوتن، کازئین لبنیات، است).  گرفتن "رژیم حذفی" 16 و انجام "تستهای آزمایشگاهی" 17 میتواند شما را در تشخیص به موقعِ مواد غذایی التهاب زا برای بدنتان، یاری کند.
  3.  به میزان کافی و با کیفیت بخوابید. کمبود خواب دلیل اصلیِ استرس برای بدن است. معمولاً مشکلات مربوط به خواب در اثر عوامل دیگری از جمله اختلالات مغز و اعصاب،به وجود می آیند و برای یافتن سرمنشاء آنها نیاز به تحقیق و بررسی است.
  4. خودتان را کمتر در معرض سموم و آلودگی قرار دهید. انواع سموم و آلودگیها را در محیط پیرامون تان میتوانید پیدا کنید، از محصولات مراقبتی بدن، فرش، اسباب منزل (بخاطر بکاربردن پارچه های ضد گستزش آتش و آغشتگی آنها به مواد شیمیایی مضر برای سلامت)، شوینده های خانگی، محصولات مراقبت از چمن گرفته تا هر جای دیگری. با  توجه به وجودِ این حجم از سموم در محیط زیست و هوا که کنترلشان از دست ما خارج است، این خیلی عاقلانه بنظر میرسد تا تماس تان با آنها را حداقل در خانه ی خود تا جای ممکن کاهش دهید.
  5. بیماری خودایمنی تان را کنترل کنید. بیماریهای مزمن و خودایمنی مثل هاشیموتو، دیابت، آرتریت روماتوئید به سیستم ایمنی فشار زیادی آورده و بافتها را تخریب میکنند. این به نوبت خود گلوتاتیون بدن را تخلیه میکند.

بالا بردن سطح آنتی اکسیدان گلوتاتیون در بدن، کمک به بازیافت گلوتاتیون، و کاهش منابع تخلیه کننده ی گلوتاتیون میتواند نفش بسیار مهمی را در کنترل بیماریهای خودایمنی، التهاب، حساسیتهای غذایی، حساسیتها به مواد شیمیایی، و سایر اختلالات مزمن مربوط به سلامتتان ایفا کند.

 

مرجع: سایت رسمی دکتر داتیس خرازیان، متخصص ایمنی شناسی، سم شناسی، محقق برجسته، دانشمند، و پزشک کاربردی در زمینه ی بیماریهای خودایمنی

 

Reference:

https://drknews.com/glutathione-autoimmune-disease/

 

ترجمه شده توسط نویسنده ی سایت www.danesh-khodimeni.blog.ir

 

پی نوشت 1: در اینجا منظور اصلی از واژه ی "رژیم غذایی التهاب زا" رژیمی است که حاوی مواد قندی زیاد و مواد مغذی کم باشد.

 

پی نوشت 2: منظور از " حساسیت غذایی غیر آلرژیک"، عدم تحمل مواد غذایی است که در مکانیسم هضم و جذب سیستم گوارشی اختلال ایجاد میکنند مثل گلوتن، لبنیات،

 

پی نوشت 3: منظور از "سد خونی-مغزی"، لایه ی محافظ مغز است که در برخی از بیماران دچار نفوذپذیری میشود. طبق گفته ی دکتر داتیس خرازیان، گلوتاتیون نه تنها به بازسازی دیواره ی روده و بهبود اختلال روده ی بیش تراوا کمک میکند، بلکه به بازسازی غشاء محافظ مغز بنام "سد خونی-مغزی" و در نتیجه برطرف کردن علائم مربوطه کمک میکند.

 

پی نوشت 4: به اختلال روده ی نفوذ پذیر، اختلال روده ی نشت کننده یا روده ی بیش تراوا نیز گفته میشود.

 

پی نوشت 5: در اینجا، منظور از "سدِ خونی-مغزی، غشاء محافظ دور مغز است، یعنی لایه ی پرده-مانندِ محافظ مغز میتواند سوراخ شود.

 

پی نوشت 6: در واقع منظور این است که بین مغز و روده ارتباط تنگاتنگی وجود دارد و مشکلات روده ای میتواند باعث مشکلات اعصاب شود.

 

پی نوشت 7: ترجمه ی واژه ی "Liposomal cream" 

 

پی نوشت 8 : ترجمه ی واژه ی "IV drip"

 

پی نوشت 9: ترجمه ی واژه ی "Glutathione nebulizer"

 

پی نوشت 10: ترجمه ی واژه ی  "S-acetyl glutathione"

 

پی نوشت 11: ترجمه ی واژه ی "Oral liquid liposomal glutathione"

 

پی نوشت 12: ترجمه ی واژه ی " Glutathione suppositories"

 

پی نوشت 13: ترجمه ی واژه ی "Sublingual glutathione"

 

پی نوشت 14: ترجمه ی واژه ی "Glutathione recycling "

 

پی نوشت 15: برای مثال در "رژیم خودایمنی پِیلیو" مرسوم به "رژیم خودایمنی پالئو" یا رژیم غذایی "گپس"، اکثر مواد غذایی فرآوری شده و تصفیه شده حذف میباشد. به این دسته مواد غذایی در اصطلاح "whole foods" گفته میشود.

 

پی نوشت 16: در اینجا منظور از رژیم حذفی، رژیمی است که دکتر داتیس خرازیان در سایت خود درباره ی اصول آن نوشته اند و با رژیم هایی که احتمالاً تا بحال درباره ی آنها شنیده اید تفاوت دارد. بیشتر پزشکان کاربردی از این روش برای تشخیص حساسیتهای غذایی بیماران خود استفاده میکنند.

 

پی نوشت 17: در حال حاضر، تستهای های حساسیت غذایی کامل و جامع فقط توسط پزشکان محقق در این زمینه انجام میشود و برای همگان مقدور نیست اما برخی از تستها که شناخته شده اند را میتوان با تجویز پزشک انجام داد.

 

تذکر: 

  در صورت تمایل به ذخیره کردن یا به اشتراک گذاشتن نوشته ها، ترجمه ها، مقاله ها،و هر آن چیزی که در این وبلاگ ثبت می شود؛ آدرس کامل سایت و سایر اطلاعات مربوط به آن اعم از نام نویسنده، مترجم یا گردآورنده، و منابع منتخب حتما ذکر شود؛ در غیر اینصورت، ی ادبی تلقی می شود

 

مطالب ارائه شده در این سایت، صرفا جهت آگاه سازی شما از آخرین تحقیقات است و هیچ جنبه ی دیگری ندارد

 

آدرس کامل مطلب:

http://danesh-khodimeni.blog.ir/1398/08/26/glutathione-for-managing-autoimmune-diseases/.

 


 

گلوتاتیون با سایر آنتی اکسیدانها یک تفاوت اساسی دارد و آن هم این است که در سیستم گوارش پایدار باقی نمی ماند.

 

در واقع، این خیلی مشکل است که این آنتی اکسیدان را فقط از طریق رژیم غذایی دریافت کرد زیرا درصد بالایی از گلوتاتیون مورد مصرف یا در سیستم گوارش شکسته میشود و یا اکسید میشود.

با این حساب، فقط میزان اندکی از گلوتاتیون مصرف شده به سلول ها، جریان خون، و بافت ها میتواند راه پیدا کند.

 

اما با وجود همه ی این محدودیت ها باز هم میتوان میزان گلوتاتیون را با کمک مصرف غذاهای سرشار از گلوتاتیون و ماده ی پیش ساز آن تا حد خوبی افزایش داد زیرا بدن قادر است در شرایط ایده آل، این آنتی اکسیدان بسیار مفید را بصورت طبیعی و به اندازه ی کافی در کبد تولید کند و بعد از یک بار مصرف حتی اکسید شده ی آن را بصورت مجدد احیا کند.

 

دکتر کارا فیتز گلارد، متخصص طب کاربردی، معتقد است اولین و بهترین قدم برای بازیابی و بالا بردن میزان گلوتاتیون "رژیم غذایی" است.

 

طبق نظر این متخصص، مواد غذایی که ذاتاً حاوی گلوتاتیون هستند عبارتند از مارچوبه، آووکادو، اسفناج، بروکلی، بروکسل، کلم پیچ، سیر، پیاز کوهی، بادام، گردو،

 

خوب است بدانید که  عوامل مختلفی از جمله نحوه ی نگهداری و روش پخت در میزانِ این ماده ی مغذی تاثیر گذار است.

 

 پُخت  مواد غذایی ذکر شده در بالا میتواند میزان گلوتاتیون آنها را بین سی تا شصت درصد کاهش دهد. 

خوشبختانه، مواد غذایی دیگری هستند که به تولید طبیعی گلوتاتیون در بدن و بالابردن میزان آن کمک کنند. این ترکیبات غذایی سرشار از موادی بنام های سیستئین، سلنیوم، و سولفور است.

 

گلوتاتیون ملکولی سولفوری است و برای ساخت آن در بدن، به اسید آمینه های سیستئین، گلوتامیک اسید، و سولفور احتیاج است.

 

طبق نظرِ دکتر کارا فیتز گلارد، مواد غذایی زیر جهت بالابردن میزان "گلوتاتیون" در بدن بسیار کاربردی اند:

 

مواد غذایی حاوی "آلیوم"

 

"آلیوم" به دسته ای از گیاهان گفته میشود که سرشار از سولفور است. مواد غذایی از جنس "آلیوم" عبارتند از:

  • سیر
  • پیاز، پیازچه، پیاز کوهی
  • تره، تره فرنگی

 

سبزیجات صلیبی یا چلیپایی

 

سبزیجات چلیپائی حاوی مقادیر خوبی "گلوکوزینولات" است. این ترکیبات حاوی سولفور هستند و به همین سبب گنجاندن آنها در برنامه غذایی، برای سنتز گلوتاتیون مفید است.

 

  • کلم پیچ،
  • بروکلی،
  • کلم گل،
  • بروکسل،
  • تربچه،
  • سبزی شاهی (تره تیزک، آب تره، تره تندک)،
  • روکولا،
  • بوک چوی،
  • کلم برگ (کولارد سبز)،

 

مواد غذایی سرشار از "آلفا لیپوئیک اسید"

 

آلفالیپوئیک اسید برای احیا و افزایش میزان گلوتاتیون در بدن بسیار کمک کننده است و در مواد غذایی زیر بخوبی یافت میشود:

 

  • گوشت امعا و احشا
  • گوشت گاو
  • بروکلی
  • اسفناج
  • بروکسل،
  • نخودها،

 

مواد غذایی سرشار از سلنیوم

 

سلنیوم ماده ی معدنی ناچیزی است که بخشی از ماده ی پیش ساز "آنزیمهای آنتی اکسیدانها" محسوب میشود. به علاوه، این عنصر برای تولید گلوتاتیون در بدن ضروری است. منابعِ رژیمی این ماده ی مغذی عبارتند از:

 

  • غذاهای دریایی، صدف
  • بادام برزیلی
  • تخم مرغ
  • قارچ
  • گوشت امعا و احشا،

 

طبق گفته ی دکتر هاردیک، یک فرد سالم باید حداقل 250 میلی گرم "گلوتاتیونِ فعال" را از طریق رژیم غذایی روزانه اش دریافت کند اما رژیم استاندارد کنونی در آمریکا تنها 35 میلی گرم از این میزان را ممکن است بتواند تامین کند.

 

طبق گزارش منتشر شده در مجله ی " تغذیه و سرطان"، محققان انواع مواد غذایی را از نظر میزان گلوتاتیون فعالِ موجود در آنها بررسی کردند و به این نتیجه رسیدند:

 

  • بطور کلی، لبنیات، غلات، و نانها حاوی مقادیر بسیار ناچیزی گلوتاتیون احیا شده می باشند. نکته: پروسه ی پاستوریزه کردن لبنیات سیستئین موجود در آنها را از بین میبرد و به همین سبب برای افزایش گلوتاتیون در بدن کاربردی ندارد. 

 

  • بطور کلی، میوه ها و سبزیجات حاوی مقادیر بسیار بالایی از گلوتاتیون می باشند.

 

  • بطور کلی، میزان آنتی اکسیدان گلوتاتیون در غذای فریزری با غذای تازه تفاوت چندانی ندارد اما سایر روشهای فرآوری و نگهداری باعث کاهش بسیار زیاد گلوتاتیون می شوند.

 

  • پُخت سبزیجات خام باعث از بین رفتن گلوتاتیونِ احیا شده در آنها میشود.

 

چند ماده ی غذایی برتر حاویِ گلوتاتیون، از نظر دکتر هاردیک:

 

  • مارچوبه
  • آووکادو
  • اسفناج
  • بروکلی
  • پرتقال،.

 

طبق گفته ی دکتر هاردیک، غذاهای زیر ماده ی پیش ساز گلوتاتیون را برای بدن فراهم می آورند تا بدن بتواند خودش بصورت طبیعی تولید کند:

 

  • سبزیجات حاوی سولفور مثل سبزیجات چلیپایی ( بروکلی، گل کلم، کلم پیچ،)
  • گیاهان سرشار از سولفور مثل سیر، پیاز،
  • جعفری
  • اسفناج
  • چغندر
  • دارچین،


 

ترکیباتی که برای سنتز گلوتاتیون نقش مهمی دارند و بدن بدون آنها نمی تواند گلوتاتیون بسازد:

  • ویتامین ث
  • ویتامین دی و زینک
  • سولفور
  • ویتامینهای ب (B1, B2, B6, B7,B129)
  • سلنیوم
  • منیزیوم
  • ویتامین E
  • آلفالیپوئیک اسید (ALA)
  • رزوراترول
  • روغن ماهی
  • چای سبز
  • خار مریم

 

تاثیر گلوتاتیون در بازیابی سایر آنتی اکسیدان ها

 

گلوتاتیون از این جهت لقب "بهترین آنتی اکسیدان" را گرفته که قابلیت بازیافت آنتی اکسیدانهای دیگر مثل ویتامین ث، ویتامین E، آلفالیپوئیک اسید (ALA)، کوآنزیم Q10 را دارد تا بدن بتواند  آنها را مجدداً مورد استفاده قرار دهد.

 

در واقع با افزایش سطح گلوتاتیونِ فعال، سطح بسیاری از آنتی اکسیدانهای دیگر هم در بدن افزایش می یابد چون گلوتاتیون قابلیت بازیافت سایر آنتی اکسیدانها را جهتِ استفاده ی مجدد دارد

 

Reference:

 

https://www.drhardick.com/glutathione

https://www.drkarafitzgerald.com/2019/06/11/glutathione-the-master-antioxidant/

 

ترجمه و گردآوری توسط نویسنده ی سایت www.danesh-khodimeni.blog.ir

 

 

آدرس کامل مطلب:

http://danesh-khodimeni.blog.ir/1398/10/03/glutathione-rich-diet

 

 

توجه:

در صورت تمایل به ذخیره کردن یا به اشتراک گذاشتن نوشته ها، ترجمه ها، مقاله ها،و هر آن چیزی که در این وبلاگ ثبت می شود؛ آدرس کامل سایت و سایر اطلاعات مربوط به آن اعم از نام نویسنده، مترجم یا گردآورنده، و منابع منتخب حتما ذکر شود؛ در غیر اینصورت، ی ادبی تلقی می شود.

 

 مطالب ارائه شده در این سایت، صرفا جهت آگاه سازی شما از آخرین تحقیقات است و هیچ جنبه ی دیگری ندارد. 

      همانطور که پیش تر توضیح داده شد، طبق تحقیقات و مشاهدات بالینی دکتر داتیس خرازیان، متخصص ایمنی شناسی، ارتباطی تنگاتنگ بین بیماریهای خودایمنی و فقدان گلوتاتیون در بدن وجود دارد.

      در این قسمت به چند استراتژی مهم به منظور جلوگیری از تخلیه ی این آنتی اکسیدان در بدن اشاره شده است.


      ♦ غذا خوردن طبق رژیمی که مواد اولیه ی فرآوری شده و تصفیه شده (حاوی ترکیبات شیمیایی/هورمونی/ مصنوعی/ اصلاح ژنتیکی/ تراریخته/ آنتی بیوتیکهای نهفته) در آن تا جای ممکن حذف باشد.


      ♦ شناسایی و حذف کنترل شده ی مواد غذایی التهاب زا از رژیم غذایی تا جای ممکن (گرفتن رژیم های محدود در صورت وم و صلاحدید)


      ♦ بالا بردن کیفیت خواب و مدیریت عوامل استرس زای مختلف


      ♦ دوری از سموم و آلودگی های محیط پیرامون (حداقل در خانه) مثلا استفاده از محصولات مراقبتی و شوینده های ویژه


      ♦انجام تمرین های ورزشی و داشتن فعالیت بدنی متناسب در روز



      با ورزش کردن به روش درست و متعادل، تعداد میتوکندری در ماهیچه ها افزایش می یابد و این به نوبه ی خود میتواند در افزایش میزان گلوتاتیون و بهبود سطح انرژی بسیار موثر باشد. به علاوه، با انجام تمرینهای ورزشی آروم تا متوسط، سطح اپیوئیدی که در بدن ترشح میشود تا حد خوبی بالا میرود که این خود باعث حال خوب در ما میشود. دقت شود که انجام حرکات ورزشی سنگین/طاقت فرسا و فعالیت های بدنی سخت در طولانی مدت نه تنها به تقویت این آنتی اکسیدان کمک نمیکند بلکه واکنشهای خودایمنی را تحریک و فعال میکند. بنابراین برای گرفتن نتیجه ی مطلوب، رعایت اصل "تعادل" ضروری است.



      از نظر دانش ایمونولوژی، ترشح اپیوئیدها در بدن موجب تعدیل فعالیت سلولهای تنظیم کننده ی سیستم ایمنی میشود که این برای کنترل بیماریهای خودایمنی مفید است و از نظر تجربی، احتمالا همه ی ما بر سر این اصل اتفاق نظر داریم که مدیریت استرس یکی از راهکارهای موثر است. البته به جز این مورد مهم، تئوریهای دیگری در مورد ارتباط استرس و بیماریهای خودایمنی وجود دارد که در مطالب بعد به آنها اشاره خواهد شد.



      شاید به همان اندازه ای که کنترل استرس های روحی، فیزیکی و مدیریت حساسیتهای غذایی مهم است، دوری از سموم نیز از اهمیت زیادی برخوردار است زیرا بدن در مواجهه با سموم به آنتی اکسیدان کافی در سلولها احتیاج دارد. گلوتاتیونِ فعال در برابر سموم خودش را فدا میکند تا بافتها و سلولهای بدن تخریب نشود.

       

       نوشته شده توسط مرجع علمی www.danesh-khodimeni.blog.ir

       

       

      Reference:


      Https://drknews.com/glutathione-autoimmune-disease/
      Https://drhardick.com/glutathione/

       

      آدرس کامل مطلب:

       

      http://danesh-khodimeni.blog.ir/1398/10/11/strategies-to-prevent-depletion-of-glutathione

       

       

      توجه

       در صورت تمایل به ذخیره کردن یا به اشتراک گذاشتن نوشته ها، ترجمه ها، مقاله ها،و هر آن چیزی که در این وبلاگ ثبت می شود؛ آدرس کامل سایت و سایر اطلاعات مربوط به آن اعم از نام نویسنده، مترجم یا گردآورنده، و منابع منتخب حتما ذکر شود؛ در غیر اینصورت، ی ادبی تلقی می شود 

       مطالب ارائه شده در این سایت، صرفا جهت آگاه سازی شما از آخرین تحقیقات است و هیچ جنبه ی دیگری ندارد. 



       


      مقدمه

       

      گلوتاتیون پپتیدی است که از سه اسید آمینه بنام های سیستئین، گلایسین، و گلوتامیک اسید تشکیل شده است.


      بعد از خوردن منابع طبیعی و تازه ی سرشار از گلوتاتیون مثل مارچوبه، اسفناج، بروکلی، آووکادو، و بروکسل،.بسیاری از این پپتید ها توسط آنزیم های گوارشی در روده ی کوچک هضم شده و به اسید آمینه های سازنده ی آن تبدیل میشوند. بنابراین برای جذب بهتر این آنتی اکسیدان و تامین گلوتاتیون کافی در روز باید از سایر منابع غذایی و استراتژی های دیگر هم استفاده نمود. خوشبختانه بدن قادر است این آنتی اکسیدان را بصورت طبیعی توسط کبد تولید کند.طبق تحقیقات اخیر، برای تسهیلِ تولید و سنتز گلوتاتیون در بدن باید کمبودهای تغذیه ای مهم از طریق رژیم غذایی متعادل (یا در صورت وم با کمک مکمل مناسب) برطرف گردد چرا که بدن بدون ویتامین ها (گروه ب، ث، ای، دی)، آلفالیپوئیک اسید، سولفور، و سلنیوم قادر به تولید بهینه ی آن نیست.

      هم چنین، مصرف منابع حاوی "گلایسین" ، "سیستئین" و "گلوتامات"، اسید آمینه های سازنده ی گلوتاتیون، میتواند کمک کننده باشد.

      به علاوه، به جز مصرف منابع غنی از گلوتاتیون و برطرف کردن کمبودهای تغذیه ای، باید "مواد پیش ساز گلوتاتیون" را هم در برنامه ی رژیم روزانه قرار دارد

      منابع غذایی حاوی مواد پیش ساز تولید و باریافت گلوتاتیون عبارتند از:

      گیاهان سرشار از سولفور مثل سیر، پیاز، پیازچه، تره، تره فرنگی

      سبزیجات گروه چلیپائی مثل کلم گل، کلم برگ، کلم پیچ، سبزی شاهی، روکولا، شلغم، بروکلی، بروکسل

      مواد غذایی حاوی آلفالیپوئیک اسید مثل گوشت امعا و احشا (جگر، )، بروکلی، اسفناج، بروکسل مواد غذایی سرشار از سلنیوم مثل بادام برزیلی، تخم مرغ، گوشت امعا و احشا (جگر، دل، قلوه،)، برخی دانه ها، غذاهای دریایی.

      طبق تحقیقات اخیر، به غیر از موارد فوق، برای تولید و بازیافت گلوتاتیون های اکسید شده در بدن و احیای پیوسته ی ذخایر آن، گیاه خار مریم، چغندر قرمز، منابع غنی از اِل گلوتامین (یا مکمل آن) مثل کلم پیچ تازه.، قارچ کوردیسپ، . کاربرد دارد.


       

      مقاله

       

      گلوتاتیون با سایر آنتی اکسیدانها یک تفاوت اساسی دارد و آن هم این است که در سیستم گوارش پایدار باقی نمی ماند.

       

      در واقع، این خیلی مشکل است که این آنتی اکسیدان را فقط از طریق رژیم غذایی دریافت کرد زیرا درصد بالایی از گلوتاتیون مورد مصرف یا در سیستم گوارش شکسته میشود و یا اکسید میشود.

      با این حساب، فقط میزان اندکی از گلوتاتیون مصرف شده به سلول ها، جریان خون، و بافت ها میتواند راه پیدا کند.

       

      اما با وجود همه ی این محدودیت ها باز هم میتوان میزان گلوتاتیون را با کمک مصرف غذاهای سرشار از گلوتاتیون و ماده ی پیش ساز آن تا حد خوبی افزایش داد زیرا بدن قادر است در شرایط ایده آل، این آنتی اکسیدان بسیار مفید را بصورت طبیعی و به اندازه ی کافی در کبد تولید کند و بعد از یک بار مصرف حتی اکسید شده ی آن را بصورت مجدد احیا کند.

       

      دکتر کارا فیتز گلارد، متخصص طب کاربردی، معتقد است اولین و بهترین قدم برای بازیابی و بالا بردن میزان گلوتاتیون "رژیم غذایی" است.

       

      طبق نظر این متخصص، مواد غذایی که ذاتاً حاوی گلوتاتیون هستند عبارتند از مارچوبه، آووکادو، اسفناج، بروکلی، بروکسل، کلم پیچ، سیر، پیاز کوهی، بادام، گردو،

       

      خوب است بدانید که  عوامل مختلفی از جمله نحوه ی نگهداری و روش پخت در میزانِ این ماده ی مغذی تاثیر گذار است.

       

       پُخت  مواد غذایی ذکر شده در بالا میتواند میزان گلوتاتیون آنها را بین سی تا شصت درصد کاهش دهد. 

      خوشبختانه، مواد غذایی دیگری هستند که به تولید طبیعی گلوتاتیون در بدن و بالابردن میزان آن کمک کنند. این ترکیبات غذایی سرشار از موادی بنام های سیستئین، سلنیوم، و سولفور است.

       

      گلوتاتیون ملکولی سولفوری است و برای ساخت آن در بدن، به اسید آمینه های سیستئین، گلوتامیک اسید، و سولفور احتیاج است.

       

      طبق نظرِ دکتر کارا فیتز گلارد، مواد غذایی زیر جهت بالابردن میزان "گلوتاتیون" در بدن بسیار کاربردی اند:

       

      مواد غذایی حاوی "آلیوم"

       

      "آلیوم" به دسته ای از گیاهان گفته میشود که سرشار از سولفور است. مواد غذایی از جنس "آلیوم" عبارتند از:

      • سیر
      • پیاز، پیازچه، پیاز کوهی
      • تره، تره فرنگی

       

      سبزیجات صلیبی یا چلیپایی

       

      سبزیجات چلیپائی حاوی مقادیر خوبی "گلوکوزینولات" است. این ترکیبات حاوی سولفور هستند و به همین سبب گنجاندن آنها در برنامه غذایی، برای سنتز گلوتاتیون مفید است.

       

      • کلم پیچ،
      • بروکلی،
      • کلم گل،
      • بروکسل،
      • تربچه،
      • سبزی شاهی (تره تیزک، آب تره، تره تندک)،
      • روکولا،
      • بوک چوی،
      • کلم برگ (کولارد سبز)،

       

      مواد غذایی سرشار از "آلفا لیپوئیک اسید"

       

      آلفالیپوئیک اسید برای احیا و افزایش میزان گلوتاتیون در بدن بسیار کمک کننده است و در مواد غذایی زیر بخوبی یافت میشود:

       

      • گوشت امعا و احشا
      • گوشت گاو
      • بروکلی
      • اسفناج
      • بروکسل،
      • نخودها،

       

      مواد غذایی سرشار از سلنیوم

       

      سلنیوم ماده ی معدنی ناچیزی است که بخشی از ماده ی پیش ساز "آنزیمهای آنتی اکسیدانها" محسوب میشود. به علاوه، این عنصر برای تولید گلوتاتیون در بدن ضروری است. منابعِ رژیمی این ماده ی مغذی عبارتند از:

       

      • غذاهای دریایی، صدف
      • بادام برزیلی
      • تخم مرغ
      • قارچ
      • گوشت امعا و احشا،

       

      طبق گفته ی دکتر هاردیک، یک فرد سالم باید حداقل 250 میلی گرم "گلوتاتیونِ فعال" را از طریق رژیم غذایی روزانه اش دریافت کند اما رژیم استاندارد کنونی در آمریکا تنها 35 میلی گرم از این میزان را ممکن است بتواند تامین کند.

       

      طبق گزارش منتشر شده در مجله ی " تغذیه و سرطان"، محققان انواع مواد غذایی را از نظر میزان گلوتاتیون فعالِ موجود در آنها بررسی کردند و به این نتیجه رسیدند:

       

      • بطور کلی، لبنیات، غلات، و نانها حاوی مقادیر بسیار ناچیزی گلوتاتیون احیا شده می باشند. نکته: پروسه ی پاستوریزه کردن لبنیات سیستئین موجود در آنها را از بین میبرد و به همین سبب برای افزایش گلوتاتیون در بدن کاربردی ندارد. 

       

      • بطور کلی، میوه ها و سبزیجات حاوی مقادیر بسیار بالایی از گلوتاتیون می باشند.

       

      • بطور کلی، میزان آنتی اکسیدان گلوتاتیون در غذای فریزری با غذای تازه تفاوت چندانی ندارد اما سایر روشهای فرآوری و نگهداری باعث کاهش بسیار زیاد گلوتاتیون می شوند.

       

      • پُخت سبزیجات خام باعث از بین رفتن گلوتاتیونِ احیا شده در آنها میشود.

       

      چند ماده ی غذایی برتر حاویِ گلوتاتیون، از نظر دکتر هاردیک:

       

      • مارچوبه
      • آووکادو
      • اسفناج
      • بروکلی
      • پرتقال،.

       

      طبق گفته ی دکتر هاردیک، غذاهای زیر ماده ی پیش ساز گلوتاتیون را برای بدن فراهم می آورند تا بدن بتواند خودش بصورت طبیعی تولید کند:

       

      • سبزیجات حاوی سولفور مثل سبزیجات چلیپایی ( بروکلی، گل کلم، کلم پیچ،)
      • گیاهان سرشار از سولفور مثل سیر، پیاز،
      • جعفری
      • اسفناج
      • چغندر
      • دارچین،


       

      ترکیباتی که برای سنتز گلوتاتیون نقش مهمی دارند و بدن بدون آنها نمی تواند گلوتاتیون بسازد:

      • ویتامین ث
      • ویتامین دی و زینک
      • سولفور
      • ویتامینهای ب (B1, B2, B6, B7,B129)
      • سلنیوم
      • منیزیوم
      • ویتامین E
      • آلفالیپوئیک اسید (ALA)
      • رزوراترول
      • روغن ماهی
      • چای سبز
      • خار مریم

       

      تاثیر گلوتاتیون در بازیابی سایر آنتی اکسیدان ها

       

      گلوتاتیون از این جهت لقب "بهترین آنتی اکسیدان" را گرفته که قابلیت بازیافت آنتی اکسیدانهای دیگر مثل ویتامین ث، ویتامین E، آلفالیپوئیک اسید (ALA)، کوآنزیم Q10 را دارد تا بدن بتواند  آنها را مجدداً مورد استفاده قرار دهد.

       

      در واقع با افزایش سطح گلوتاتیونِ فعال، سطح بسیاری از آنتی اکسیدانهای دیگر هم در بدن افزایش می یابد چون گلوتاتیون قابلیت بازیافت سایر آنتی اکسیدانها را جهتِ استفاده ی مجدد دارد

       

      در مطالب بعدی در مورد سایر راهکارها نوشته میشود.

       

      Reference:

       

      https://www.drhardick.com/glutathione

      https://www.drkarafitzgerald.com/2019/06/11/glutathione-the-master-antioxidant/


      Https://drknews.com/glutathione-recycling-for-autoimmune-disease/

       

      ترجمه و گردآوری توسط نویسنده ی سایت www.danesh-khodimeni.blog.ir

       

       

      آدرس کامل مطلب:

      http://danesh-khodimeni.blog.ir/1398/10/03/glutathione-rich-diet

       

       

      توجه:

      در صورت تمایل به ذخیره کردن یا به اشتراک گذاشتن نوشته ها، ترجمه ها، مقاله ها،و هر آن چیزی که در این وبلاگ ثبت می شود؛ آدرس کامل سایت و سایر اطلاعات مربوط به آن اعم از نام نویسنده، مترجم یا گردآورنده، و منابع منتخب حتما ذکر شود؛ در غیر اینصورت، ی ادبی تلقی می شود.

       

       مطالب ارائه شده در این سایت، صرفا جهت آگاه سازی شما از آخرین تحقیقات است و هیچ جنبه ی دیگری ندارد. 

          مقدمه

           

          در نوشته ها و متون علمی به گلوتاتیون لقب هایی نظیر "مادر تمامی آنتی اکسیدانها"، "قوی ترین آنتی اکسیدان بدن"، "برترین ملکول محافظتی در بدن"،. داده شده است. اولین ویژگی منحصر به فرد این آنتی اکسیدان این است که در بدن توسط کبد تولید میشود، در تمامی سلول های بدن یافت میشود؛ و از ما در مقابل سرطان، عفونتها، رادیکال های آزاد و استرس اکسیداتیو حمایت میکند.

          اما مشکل اینجاست که عوامل مختلفی از جمله رژیم غذایی ناسالم، حساسیتهای غذایی، استرسها، آلودگی ها، سموم، برخی داروها، تنشهای جسمی/روحی، پیری، عفونت به نوبه ی خود میتوانند درصد آن را در بدن کاهش دهند تا جایی که سلولهای بدن از این ملکول محافظتی مهم خالی شود.
          بنابراین به منظورِ جلوگیری از بروز اختلالات مزمن و کمبود این ملکول حیاتی، بهترین راهکار این است که تا جای ممکن از موارد مشکل سازی که در بالا به آن اشاره شد؛ دوری کرد. بله! بهترین راه حل پیشگیری است! اما.تکلیف کسی که دچار بیماری خودایمنی پیش رونده، مشکل حاد کبدی، . است چه میشود؟ فردی که بصورت ناگهانی دچار استرسی غیر قابل پیش بینی میشود چه میتواند بکند؟ مسلماً کنترل عوامل محیطی و اصلاح رژیم به تنهایی جواب نمیدهد و باید به دنبالِ راه حل های موثر برای افزایش سطح گلوتاتیون مصرفی، تقویت گلوتاتیون، و بازیابی این آنتی اکسیدان در بدن بود.
          دکتر داتیس خرازیان، به عنوان محققِ سرشناس در زمینه ی درمان بیماریهای خودایمنی معتقد است میزان مورد نیازِ گلوتاتیون برای یک فرد عادی با بیمار خودایمنی تفاوت دارد. به گفته ی وی، گلوتاتیون نه تنها واکنشهای التهابی در بدن را کُند یا تعدیل میکند بلکه میتواند به بهبودِ قابل توجه آسیبهای تخریبی ناشی از بیماریهای مزمنی چون رماتیسم مفصلی، دیابت، تیروئید، .و کاهش تاثیرات منفی انواع استرس (روحی/محیطی/جسمی) کمک کند.

          به علاوه، طبق نظر این پزشک، گلوتاتیون میتواند به بهبود اختلالات ریشه ای مسبب بیماریهای خودایمنی کمک کند.

          طبق تجربه ی کلینیکی چندین ساله ی برخی پزشکان کاربردی، کمبود گلوتاتیون با پیشرفت بسیاری از بیماریهای خودایمنی و مزمن از جمله سرطان در ارتباط است.

           

          مقاله
           

          "گلوتاتیون"  آنتی اکسیدانی بسیار قوی است که بصورت طبیعی توسط خود بدن تولید شده  و نقش بسیار مهمی در حفظ سلامت برعهده دارد. اما به علت تغییر شیوه ی زندگی و بروز زنجیره ای از مشکلات و بیماریهای مرتبط در سالهای اخیر، میزان تولید شده ی گلوتاتیون با مقدار طبیعی اصلاً کافی نیست و باید به دنبال روشهای دیگر برای افزایش سطح دسترسی بدن به آن بود.

           

          در این بخش، مقاله ای از دکتر داتیس خرازیان، متخصص ایمنی شناسی، ترجمه شده است.

           

          گلوتاتیون برای کنترل بیماریهای خودایمنی

           

            هر روز، بدن ما سخت کار میکند تا بتواند بر تاثیرات مخرب سموم محیطی، حساسیت های غذایی غیر آلرژیک 1، رژیم غذایی التهاب زا 2، کمبود خواب و استرس مزمن غلبه کند. جهت کاهش آسیب وارد شده ناشی از موارد گفته شده در اینجا، این خیلی مهم است که از بدن در تولید آنتی اکسیدان بسیار قوی "گلوتاتیون" حمایت کنیم.

           

          برای انجام اینکار، مصرف گلوتاتیون خوراکی یا موضعی قابل جذب یا کمک به بدن در بازیافت گلوتاتیون به منظور استفاده ی دوباره از آن ضرورت دارد.

           

          این خیلی مهم است، افرادی که دچار بیماری خودایمنی و اختلال روده ی نفودپذیر هستند، تولید این آنتی اکسیدان را در بدن خود تقویت کنند.

           

          " گلوتاتیون" از سلولها در مقابل التهاب حفاظت میکند، ایمنی را بهبود میدهد، به بازسازی "دیواره ی روده" و "سد خونی-مغزی"3 کمک میکند.

           

          بدن ما به گونه ای طراحی شده است تا بتواند مرتب، میزان کافی گلوتاتیون را از منابع رژیمی دریافت کند اما تا زمانیکه سبک زندگی پرمشغله و شتاب زده، سموم محیطی، رژیم غذایی بد، و استرس زیاد سیستم بدن ما را احاطه کرده است، میزان گلوتاتیون در بدن کم میشود و  این به نوبه ی خود میتواند احتمال بروز مشکلات زیر را افزایش دهد:

           

          1. بیماریهای خودایمنی

          2. اختلال روده ی بیش تراوا (سندرم روده ی نفوذپذیر یا نشت کننده)

          3. حمله های خودایمنی

          4. اختلالات سیستم ایمنی و التهابی

          5. حساسیت به مواد شیمیایی

          6. حساسیت به فات سنگین


           

          گلوتاتیون به عنوان اولین خط دفاعی بر علیه "استرس اکسیداتیو"

           

          برای اینکه به اهمیت آنتی اکسیدان "گلوتاتیون" بیشتر پی ببریم، لازم است ابتدا کمی در مورد موضوعات "استرس اکسیداتیو" و "آسیب رادیکالهای آزاد" آگاهی کسب کنیم.

           

          رادیکالهای آزاد به ملکولهایی گفته میشوند که در اثر فرآیندهای طبیعی و بیوشیمیایی در بدن تولید شده و قابلیت آسیب زایی داشته باشند. به علاوه، رادیکال های آزاد را میتوان در غذا، دارو، هوا و آب هم یافت.

          این ملکولها بی ثبات هستند؛ یعنی قابلیت این را دارند که از اکترونها جدا گشته و به الکترونهای مجاور دیگر بپیوندند. در این پروسه، آنها میتوانند میتوکندری ( کارخانه ی تولید انرژی در سلولها) را مورد هدف قرار داده و به آنها آسیب بزنند. این اتفاق باعث ایجاد التهاب و تحلیل رفتن بافتهای بدن میشود که بنام "استرس اکسیداتیو" معروف است. 

           

          آنتی اکسیدان بسیار قوی "گلوتاتیون" میتواند با "رادیکالهای آزاد" و  "استرس اکسیداتیو" بجنگد. تا زمانیکه میزان گلوتاتیون در سلولها کافی باشد، به جنگ خود با رادیکالهای آزاد ادامه میدهد تا آنها نتوانند به سلولها بچسبند و اثر مخرب بر جای بگذارند. اما اگر میزان گلوتاتیون در سلولها به قدر کافی نباشد، رادیکالهای آزاد فرصت مهاجم شدن پیدا کرده و آسیب های جدی به سلولها وارد میکنند که ریشه ی اصلی بسیاری از اختلالات پیش رونده محسوب میشود.

           

           

          گلوتاتیون به عنوان زیربنای سلامت روده و سیستم ایمنی

           

          زمانی که نفوذپذیری دیواره ی روده ی کوچک افزایش می یابد، سموم، ملکولهای غذایی هضم نشده و سایر پاتوژنها میتوانند به محیط استریل جریان خون راه پیدا کنند. این اختلال که "سندرم روده ی نفوذپذیر"4 نام دارد، میتواند باعث التهاب کل بدن، افزایش خطر ابتلا به حساسیتهای غذایی، تورم، درد، تحلیل و زوال کارکرد مغز، و بیماریهای خودایمنی شود.

           

          "سنرم روده ی نفوذپذیر" بسیاری از بیماران خودایمنی را درگیر میکند و تلاشِ افراد برای بهبودیِ این اختلال به منظور کنترل واکنش های خودایمنی بسیار اهمیت دارد.

           

          کمبود یا میزانِ کم گلوتاتیون میتواند بدنِ فرد را مستعدِ پیشرفتِ "سندرم روده ی نشت کننده" و سایر اختلالات وابسته کند.

          تحقیقات نشان میدهد، گلوتاتیون نقش مهمی در کاهش التهاب روده و استحکام  و یکپارچگی "سدِ دفاعی روده" بازی میکند.

           

          البته روده تنها سدی نیست که قابلیت نفوذپذیر شدن دارد؛ در صورت خالی شدن سطح گلوتاتیون در بدن و ایجاد اختلال در تولید این آنتی اکسیدان؛ افراد، مستعدِ مشکلات دیگری از جمله "اختلال مجاری تنفسی نشت کننده" یا " اختلال نفوذپذیری سدِ خونی-مغزی"5 نیز میشوند.

          سالم بودن"سدِ خونی-مغزی " (پرده ی محافظ مغز)، برای عملکرد درستِ سیستمِ مغز و اعصاب ضرورت دارد زیرا در طول "محور روده-مغز"6 ارتباطی از این جهت وجود دارد.

           

          در حالیکه گرفتن رژیم ضد التهابی و دنبال کردن پروتکل اختصاصی "روده ی نفوذپذیر" ضرورت دارد، بالا نگه داشتن سطح گلوتاتیون و حمایت از بازیابی این آنتی اکسیدان نیز از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است.

           

          افزایش سطح گلوتاتیون

           

          ما میتوانیم از راه های کاملاً طبیعی ذخایر گلوتاتیون را در بدن ثابت نگه داریم اما سبک زندگی استرس زا و مملوء از سموم  آنچنان به بدن ما خسارت زده که تقریباً این را غیر ممکن کرده است.

           

          خبر خوب این است که راه های متفاوتی برای حمایت از نقش گلوتاتیون در بدن وجود دارد.

           

          گلوتاتیون بخوبی از طریق روده جذب نمیشود اما در عوض، طبق شواهد، روش های دریافتی گلوتاتیون زیر، خیلی مؤثرتر و بهتر میتواند سطح این آنتی اکسیدان را در بدن بالا نگه دارد:

           

          کِرِم لیپوزوم 7: من این کِرِم را برای استفاده در محل درد و التهاب پیشنهاد میدهم. برای مثال روی موضع مفصل ملتهب برای بیماران رماتیسمی یا قسمت غده ی تیروئید برای بیماران هاشیموتو.

           

          تزریق درون وریدی 8: این روش بسیار مؤثر است اما هزینه ی زیادی میطلبد و دسترسی آن برای همگان مقدور نمی باشد.

           

          اِسپری گلوتاتیون 9: گلوتاتیون از طریق تنفس هوای فشرده ایجاد شده توسط اِسپری (یا تولید ارتعاشات (نوسانات)  صدا) مصرف میشود.

           

          گلوتاتیون اسِتیل شده 10: این نوع جدیدتر و قابل دسترس تر گلوتاتیون است؛ روده میتواند بخوبی آن را جذب کند و ممکن است برای کمک به کنترل بیماریهای خودایمنی مؤثر باشد.

           

          دوزهای نوع خوراکی گلوتاتیون از سیصد میلی گرم در روز شروع میشود تا چند هزار میلی گرم (در صورت ضرورت برای بیماریهای التهابی مشخص*). هر چند که این مکمل ارزان نیست و مقدار مصرف آن تا حدودی به توانایی مالی شما بستگی دارد.

           

          من در اکثر موارد دوز هزار میلی گرم در روز را به افراد عادی پیشنهاد میدهم و دوزهای بالاتر را به بیماران خودایمنی و مبتلا به اختلالات التهابی و پیشرفته توصیه میکنم.

           

          سایر روشهای دریافت این آنتی اکسیدان عبارتند از:

           

          1. شربت لیپوزوم گلوتاتیون خوراکی 11 (شامل گلوتاتیون زیست فعال-کنش ور (GSH) و ماده ی پیش ساز بازیافت گلوتاتیون)
          2. شیاف گلوتاتیون 12
          3. گلوتاتیون زیر زبانی 13

           

          "بازیافت گلوتاتیون" 14 با "دریافت یا تقویت گلوتاتیون"  تفاوت دارد

           

          بسیاری از روشهای دریافتیِ گلوتاتیون، به افزایش سطح این آنتی اکسیدان در بدن کمک میکند اما تنها میزان گلوتاتیون را در خارج از سلولها بالا میبرند.

           

          روش "بازیابی یا بازیافت گلوتاتیون" با "تقویت سطح گلوتاتیون" تفاوت دارد. همانطور که از اسم آن مشخص است در این روش، گلوتاتیون موجود در بدن، برای استفاده ی مجدد، بازیافت میشود.

          مجهز کردن بدن با ماده ی اولیه ی ضروری برای بازیافت گلوتاتیون بسیار مهم است زیرا با کمک این روش، سطح گلوتاتیون در درون سلولها افزایش می یابد.

           

          وجود گلوتاتیون در درون سلولها بسیار مهم است چون آنتی اکسیدان اصلی برای میتوکُندری محسوب میشود. میتوکندری دستگاه ساز و کار کوچکی در درون هر سلول از بدن است که وظیفه ی تبدیل مواد مغذی به انرژی را بر عهده دارد.

           

          "گلوتاتیون درون سلولی" ضرورت دارد زیرا در طول فرآیندِ تخریبیِ بیماریهای خودایمنی، میتوکندری در سلولهای آسیب دیده (مثل بافت تیروئید در بیماران هاشیموتو)، نابود میشود. 

           

          تقویت گلوتاتیون از راه های دیگر

           

          خیلی از افرادی که با بیماریها یا اختلالات خودایمنی دست و پنجه نرم میکنند در می یابند که میزان زیاد گلوتاتیون برای جلوگیری از حمله های خودایمنی یا کاهش شدت آنها ضروری است. علاوه بر تقویت سطح گلوتاتیون و بازیافت آن، استراتژی های دیگری برای جلوگیری از تخلیه ی گلوتاتیون در بدن وجود دارد که در بخش زیر به آنها اشاره شده است:

          1. غذا خوردن طبق رژیمی که از مواد اولیه ی کامل 15 (فرآوری نشده-تصفیه نشده) تشکیل شده باشد: مواد غذایی فرآوری شده، آماده، و فوری (فست فودها)، حاوی هورمون ها، قندهای اضافه، مواد افزودنی شیمیایی، عوامل تغییر ژنتیکی یافته، آنتی بیوتیکها، و سایر ترکیباتی است که بدن را دچار استرس کرده و گلوتاتیون آن را تخلیه میکند.
          2. هر نوع ماده ی غذایی که بدنتان به آن حساسیت دارد را مشخص کنید و از رژیم غذایی تان حذف نمایید زیرا این مواد، سیستم ایمنی تان را دچار استرس کرده و به مقادیر گلوتاتیون بدنتان خسارت میزند. ( در اینجا منظور از حساسیت غذایی همان "عدم تحمل مواد غذایی" احتمالی و مشخص مثل پروتئین گلوتن، کازئین لبنیات، است).  گرفتن "رژیم حذفی" 16 و انجام "تستهای آزمایشگاهی" 17 میتواند شما را در تشخیص به موقعِ مواد غذایی التهاب زا برای بدنتان، یاری کند.
          3.  به میزان کافی و با کیفیت بخوابید. کمبود خواب دلیل اصلیِ استرس برای بدن است. معمولاً مشکلات مربوط به خواب در اثر عوامل دیگری از جمله اختلالات مغز و اعصاب،به وجود می آیند و برای یافتن سرمنشاء آنها نیاز به تحقیق و بررسی است.
          4. خودتان را کمتر در معرض سموم و آلودگی قرار دهید. انواع سموم و آلودگیها را در محیط پیرامون تان میتوانید پیدا کنید، از محصولات مراقبتی بدن، فرش، اسباب منزل (بخاطر بکاربردن پارچه های ضد گستزش آتش و آغشتگی آنها به مواد شیمیایی مضر برای سلامت)، شوینده های خانگی، محصولات مراقبت از چمن گرفته تا هر جای دیگری. با  توجه به وجودِ این حجم از سموم در محیط زیست و هوا که کنترلشان از دست ما خارج است، این خیلی عاقلانه بنظر میرسد تا تماس تان با آنها را حداقل در خانه ی خود تا جای ممکن کاهش دهید.
          5. بیماری خودایمنی تان را کنترل کنید. بیماریهای مزمن و خودایمنی مثل هاشیموتو، دیابت، آرتریت روماتوئید به سیستم ایمنی فشار زیادی آورده و بافتها را تخریب میکنند. این به نوبت خود گلوتاتیون بدن را تخلیه میکند.

          بالا بردن سطح آنتی اکسیدان گلوتاتیون در بدن، کمک به بازیافت گلوتاتیون، و کاهش منابع تخلیه کننده ی گلوتاتیون میتواند نفش بسیار مهمی را در کنترل بیماریهای خودایمنی، التهاب، حساسیتهای غذایی، حساسیتها به مواد شیمیایی، و سایر اختلالات مزمن مربوط به سلامتتان ایفا کند.

           

          در مقاله ی بعد، در مورد "راه های بازیابی گلوتاتیون در بدن" و "مکانیسم اثر آن" نوشته خواهد شد.

          برای تحقیق بیشتر، هزاران مقاله ی علمی در مورد ارتباط این آنتی اکسیدان با بیماری مورد نظرِ خودتان میتوانید ترجمه و مطالعه کنید.

           

          مرجع: سایت رسمی دکتر داتیس خرازیان، متخصص ایمنی شناسی، سم شناسی، محقق برجسته، دانشمند، و پزشک کاربردی در زمینه ی بیماریهای خودایمنی

           

          Reference:

          https://drknews.com/glutathione-autoimmune-disease/

           

          ترجمه شده توسط نویسنده ی سایت www.danesh-khodimeni.blog.ir

           

          پی نوشت 1: در اینجا منظور اصلی از واژه ی "رژیم غذایی التهاب زا" رژیمی است که حاوی مواد قندی زیاد و مواد مغذی کم باشد.

           

          پی نوشت 2: منظور از " حساسیت غذایی غیر آلرژیک"، عدم تحمل مواد غذایی است که در مکانیسم هضم و جذب سیستم گوارشی اختلال ایجاد میکنند مثل گلوتن، لبنیات،

           

          پی نوشت 3: منظور از "سد خونی-مغزی"، لایه ی محافظ مغز است که در برخی از بیماران دچار نفوذپذیری میشود. طبق گفته ی دکتر داتیس خرازیان، گلوتاتیون نه تنها به بازسازی دیواره ی روده و بهبود اختلال روده ی بیش تراوا کمک میکند، بلکه به بازسازی غشاء محافظ مغز بنام "سد خونی-مغزی" و در نتیجه برطرف کردن علائم مربوطه کمک میکند.

           

          پی نوشت 4: به اختلال روده ی نفوذ پذیر، اختلال روده ی نشت کننده یا روده ی بیش تراوا نیز گفته میشود.

           

          پی نوشت 5: در اینجا، منظور از "سدِ خونی-مغزی، غشاء محافظ دور مغز است، یعنی لایه ی پرده-مانندِ محافظ مغز میتواند سوراخ شود.

           

          پی نوشت 6: در واقع منظور این است که بین مغز و روده ارتباط تنگاتنگی وجود دارد و مشکلات روده ای میتواند باعث مشکلات اعصاب شود.

           

          پی نوشت 7: ترجمه ی واژه ی "Liposomal cream" 

           

          پی نوشت 8 : ترجمه ی واژه ی "IV drip"

           

          پی نوشت 9: ترجمه ی واژه ی "Glutathione nebulizer"

           

          پی نوشت 10: ترجمه ی واژه ی  "S-acetyl glutathione"

           

          پی نوشت 11: ترجمه ی واژه ی "Oral liquid liposomal glutathione"

           

          پی نوشت 12: ترجمه ی واژه ی " Glutathione suppositories"

           

          پی نوشت 13: ترجمه ی واژه ی "Sublingual glutathione"

           

          پی نوشت 14: ترجمه ی واژه ی "Glutathione recycling "

           

          پی نوشت 15: برای مثال در "رژیم خودایمنی پِیلیو" مرسوم به "رژیم خودایمنی پالئو" یا رژیم غذایی "گپس"، اکثر مواد غذایی فرآوری شده و تصفیه شده حذف میباشد. به این دسته مواد غذایی در اصطلاح "whole foods" گفته میشود.

           

          پی نوشت 16: در اینجا منظور از رژیم حذفی، رژیمی است که دکتر داتیس خرازیان در سایت خود درباره ی اصول آن نوشته اند و با رژیم هایی که احتمالاً تا بحال درباره ی آنها شنیده اید تفاوت دارد. بیشتر پزشکان کاربردی از این روش برای تشخیص حساسیتهای غذایی بیماران خود استفاده میکنند.

           

          پی نوشت 17: در حال حاضر، تستهای های حساسیت غذایی کامل و جامع فقط توسط پزشکان محقق در این زمینه انجام میشود و برای همگان مقدور نیست اما برخی از تستها که شناخته شده اند را میتوان با تجویز پزشک انجام داد.

           

          تذکر: 

            در صورت تمایل به ذخیره کردن یا به اشتراک گذاشتن نوشته ها، ترجمه ها، مقاله ها،و هر آن چیزی که در این وبلاگ ثبت می شود؛ آدرس کامل سایت و سایر اطلاعات مربوط به آن اعم از نام نویسنده، مترجم یا گردآورنده، و منابع منتخب حتما ذکر شود؛ در غیر اینصورت، ی ادبی تلقی می شود

           

          مطالب ارائه شده در این سایت، صرفا جهت آگاه سازی شما از آخرین تحقیقات است و هیچ جنبه ی دیگری ندارد

           

          آدرس کامل مطلب:

          http://danesh-khodimeni.blog.ir/1398/08/26/glutathione-for-managing-autoimmune-diseases/.

           


          مقدمه

           

          همونطور که بهتون قول داده بودم، تحقیق علمی که در مورد "احتمال تاثیر رژیم و روش زندگی در بهبودی بیماریهای التهابی روده" است رو ترجمه کردم و در سایت ثبت کردم. لینک پژوهش های علمی مرتبط با اون هم در آخر مطلب ارائه شده که در صورت تمایل و تسلط به زبان انگلیسی خودتون میتونید مطالعه کنید.

          مطالعه ی جزئیات این پژوهش علمی بهمون کمک میکنه تا بهتر درک کنیم چرا گفته میشه یه رژیم غذایی نمیتونه برای همه مناسب باشه و شخصی سازی رژیم برای هر فرد با توجه به بیماریش تحت نظر فردی متخصص و حرفه ای لازمه.

          برای مثال، رژیم درمانگران استخدام شده در این پژوهش، توصیه هایی رو به بیماران مبتلا به کولیت اولسراتیو و کرون بیان کردن که رعایت کردنشون ممکنه برای سایر بیماران خودایمنی یا حتی برخی بیماران گوارشی چندان لازم نباشه. چون طبق گزارش بسیاری از پزشکان طب کاربردی، بیماریهای خودایمنی طیف وسیعی دارن که باید روش های درمانی تلفیقی مطابق با نوع،میزان التهاب، اختلالات، زمینه ی ژنتیکی و خیلی موارد دیگه تجویز بشه.


          برای رسوندن منظورم از متن بالا، یه بار این توصیه های رژیمی که اِمی کوبال به بیماران مبتلا به اختلال التهابی روده بیان کرده رو مینویسم تا باهم مرور کنیم: (لازم به ذکره که این بیماران مشکل اسهال داشتن و اکثراً بیماریشون فعال و شدید بوده.) توصیه ها:


          ۱. سبزیجات مصرفی فقط بصورت کاملا پخته باشه.
          ۲. سهم سبزیجات نسبت به میزان معمول کمتر باشه.
          ۳. پوست و چربی چسبیده به گوشتها گرفته بشه.
          ۴. چربیهای اشباع منع مصرف داشته. آووکادو و روغن زیتون به عنوان انتخاب های بهتر پیشنهاد شده.
          ۵. بیشتر خوراکها بصورت سوپ و خورش راحت هضم بوده.
          ۶. مصرف نارگیل و مشتقات اون ممنوع بوده.

          یه چیز خوب دیگه که میشه از این تحقیق یاد گرفت اینه که بدونیم سبک زندگی فرد هم به اندازه ی رژیم غذایی مهم تلقی میشه.

          در واقع این پروژه فقط نوع خاصی از روش خودایمنی پیلیو رو برای این بیماران بررسی کرده و بخاطر کوتاه بودن مدت انجام پژوهش، فرصت اجرای مرحله ی معرفی رژیم خودایمنی پیلیو فراهم نبوده و در نتیجه اصلا اجرا نشده؛ تازه صرف نظر از این که این پروژه محدودیتهای دیگه ای هم داشته. اما در هر صورت نتیجه ی این تحقیق این شده که در کمال ناباوری، هفتاد و سه درصد از شرکت کنندگان با کمک این رژیم و توصیه های رژیم درمانگران و استادان بهبود پیدا کردن، بله هفتاد و سه درصد فقط بعد از چند ماه!

           

           

          "قسمت  هشتاد و سه از سری فایل های صوتی ضبط شده ی سایت "فُنیکس هِلیکس"1 با "اِیلین لِرد"

           

          وب آواهای اِیلین به آگاه سازی در راستای بهبودی بیماریهای خودایمنی از طریق رژیم و سبک زندگی پالئو 2 اختصاص دارد.

           

          موضوع مصاحبه: پژوهش پزشکی3 در مورد "رژیم و سبک زندگی پالئو" برای بهبودِ بیماریهای التهابی روده ( از جمله کولیت اولسراتیو و بیماری کرون)

           

          مهمانان مصاحبه: دکتر گوری کُنی جِتی 4 و اِنجی آلت 5

           

          • دکتر گوری کُنی جتی مدیریت برنامه ی بیماریهای التهابی روده را در مطب موسسه ی تحقیقاتی "اسکریپس"6 واقع در "لاجولا، کالیفرنیا" بر عهده دارد. ماجرا از این قرار بوده که یکی از بیماران مراجعه کننده به مطب، "روش خودایمنی پالئو" را به او معرفی میکند. وی بیماری کولیت اولسراتیو شدید دارد که با برنامه ی خودایمنی پالئو  بصورت قابل توجهی بهبود پیدا کرده است. نتایج کلونسکوپی این بیمار حاکی از آن است که زخم روده ی او کاملاً بهبود پیدا کرده. از آنجایی که دکتر کُنی جِتی همیشه به پژوهش علاقمند بوده، برای کسب اطلاعات بیشتر به تیم آموزشی اِی آی پی7 توسط همان بیمار ارجاع داده میشود و در آنجا با فردی بنام اَنجی برای همکاری در یک پژوهش پزشکی قرار میگذارد.

           

          • انجی آلت، نویسنده ی کتاب آشپزی پروتکل خودایمنی8 و نویسنده ی همیار کتاب راهنمای سلامت خودایمنی9 است. او از طریق روشِ آموزشی-گروهیِ آنلاین سایتش10، کلاسی مشابه را برای گروه تحقیقیِ موردِ بررسی برنامه ریزی و تدوین کرد.

           

          میزبان: اِیلین لِرد11 خودش به بیماری رماتیسم مفصلی مبتلا بوده و با کمک اصلاح روش زندگی، توانسته درد مفاصلش را تا نود و پنج درصد کاهش دهد و در حال حاضر زندگی خوبی دارد. 

           

          نکته، وی قبل از شروعِ مصاحبه ی صوتی تاکید کرده: "نه دکتر است" و "نه مشاور تغذیه" و تمام پیشنهاد های ارائه شده در سایتش، کاملاً شخصی است. بنابراین به یاد داشته باشید که همیشه قبل از انجام تصمیم گیری های پزشکی-درمانی برای خودتان، ابتدا با تیمِ تخصصیِ سلامتتان م کنید.

           

          بیماری التهابی روده (IBD) چیست؟

           

          IBD مخفف کلمه ی "بیماری التهابی روده" 12 است. در دسته ی بیماریهای خودایمنی قرار میگیرد و دو نوع دارد: بیماری کرون و کولیت اولسراتیو.

          بیماری کولیت اولسراتیو تنها مربوط به روده ی بزرگ میشود و فقط به لایه ی مخاطی روده ی بزرگ حمله میکند. در حالی که بیماری کرون بر کل مجرای گوارشی تاثیر گذاشته و به لایه های متعددی حمله ور میشود.

           

          علائم مشترک این دو بیماری عبارتند از: درد شکمی، اسهال، خونریزی مقعد (راست روده). سایر نشانه ها شامل کمبود ویتامینها و کاهش وزن میشود.

          استاندارد طلایی برای تشخیص کلونسکوپی و اندوسکوپی است. سوابق کامل سلامت، پرونده ی بیمار و عوامل دیگر از جمله رد گزینه ی عفونت هایی که مشابه بیماریهای التهابی روده هستند، نیز از اهمیت بسزایی برای تشخیص درست برخوردار است.

           

          در طب پزشکی مرسوم، بیماری های التهابی روده معمولاً با داروهای مشابهی درمان میشوند. 

          مهارکننده های عامل نکروز دهنده ی تومور تی اِن اِف 13 جزء داروهای سرکوب کننده ی سیستم ایمنی می باشند که برای بسیاری از بیماریهای خودایمنی بکار میرود.

          داروهای ضد اینتگرین 14 برای متوقف کردن راهیابی سلولهای التهابی به روده طراحی شده است. اما داروهای جدیدی هم هستند که برای هر کدام از بیماریها (کرون و کولیت) بصورت مجزا تایید شده است. 

           

          IBS مخفف سندرم روده ی تحریک پذیر است که معمولاً با IBD که مخفف بیماریهای التهابی روده است اشتباه گرفته میشود.

           

          سندرم روده ی تحریک پذیر شامل مجموعه ای از علائم میشود که با IBD (بیماریهای التهابی روده) مشترک است اما برخی علائم آن متفاوت است که برای تشخیص مهم است. لازم به ذکر است که در این پژوهش، بیماران به IBD مبتلا بودند، (نه IBS).  علائم سندرم روده ی تحریک پذیر عبارتند از درد شکمی، یبوست، نفخ، اسهال که معمولاً با خونریزی همراه نیست.

          پزشک شما میتواند آزمایش مدفوع کالپروتکتین  و آزمایش خون سی آر پی (CRP) را به منظور کمک به افتراق بین بیماری التهابی روده و سندرم روده ی تحریک پذیر دستور دهد زیرا هر دو نشانه ی التهاب در بدن می باشد.

          Stool Calprotectin Test

          C-Reactive Protein CRP

           

          پژوهش: 

          Summary

           

          با کمی جستجو در اینترنت متوجه خواهید شد که هزاران داستان و حکایت در مورد مزایای روش خودایمنی ( رژیم و سبک زندگی) پالئو (پیلیو، AIP) برای بهبودی بیماریهای خودایمنی وجود دارد اما تا کمی قبل، هیچ پژوهش علمی وجود نداشت که صحت این ادعاها را تأیید کند. با انتشار پژوهشی علمی در ماه سپتامبر سال 2017 میلادی شرایط تغییر کرد.

           

          EPISODE 107: RESEARCH – THE TRUTH BEHIND THE HEADLINES WITH DR. SARAH BALLANTYNE

           

          بر طبق این تحقیق پزشکی، پانزده بیمار با اختلال التهابی روده ی فعال ( بیماری کولیت اولسراتیو و کرون)، روش خود را به شیوه ی خودایمنی پالئو (پیلیو) تغییر دادند و بر اساس نتایج، هفتاد و سه درصد بهبودی یافتند. در این وب آوا، اِیلین لِرد، با متخصص بیماری های گوارشی و محقق ارشد این پژوهش بنام دکتر گوری کُنی جِتی و استاد ارشد کلاسهای آموزشی اجرا شده در گروه مورد تحقیق، بنام اَنجی آلت مصاحبه کرده است.

           

          جزئیات پژوهش:

          Full Study

           

          1. پانزده بیمار شرکت کردند: نه نفر با بیماری کرون، شش نفر با بیماری کولیت اولسراتیو.

           

          2. همه ی شرکت کنندگان بیماری التهابی روده ی فعال داشتند که صحت و درستی آن با انجام کولونو سکوپی و آندوسکوپی تایید شد. میانگین طول مدت بیماری آنها بیست سال بود.

           

          3.بیشتر آنها دارو مصرف میکردند اما با دارو درمانی بهبود نیافته بودند. بیماران داروهای خود را در طول دوره ی پژوهش ادامه دادند و روش خودایمنی پالئو (AIP) را به عنوان روش درمانی مکمل انجام دادند.

           

          4. رژیم تغییر و نگهداشت: اَنجی برنامه ی آموزشی (SAD to AIP in SIX ) را مدیریت میکرد. این برنامه براساس رژیم حذفی پالئو-خودایمنی طراحی شده بود که شش هفته ی تمام بطول انجامید. این رژیم بصورت تدریجی افراد را از رژیم استاندارد آمریکا به رژیم خودایمنی-محور (AIP) راهبری میکرد.

          بعد از این مدت، افراد موفق به گرفتن رژیم خودایمنی AIP بصورت ایده آل شدند. سپس به مدت حداقل پنج هفته، این رژیم ایده آل (بدون معرفی مواد غذایی جدید) انجام شد.

           

          5. برای ارزیابی و اندازه گیری نتایج تحقیق، آنها مجدداً  آندو سکوپی و کولونوسکوپی انجام دادند. همچنین فاکتورهای التهاب آنها از طریق آزمایشهای مدفوع و خون مورد بررسی قرار گرفت و نظرسنجی های مربوط به کیفیت زندگی توسط آنها پاسخ داده شد.

           

          6. نتایج: هفتاد و سه درصد بهبودی بالینی داشتند.

           

          7. همچنین آنها اطاعات مربوط به تغییرات مایوم و بیان ژن را جمع آوری کردند و در حال حاضر، مشغول تحلیل آنها میباشند.

           

          EPISODE 133: THE GUT MICROBIOME WITH DR. LUCY MAILING

           

          آموزش برنامه ی خودایمنی پالئو (پِیلیو،AIP) به شرکت کنندگان پژوهش:

           

          در چهار سال گذشته، اَنجی کلاس آنلاین SAD to AIP in SIX را آموزش میدهد. نام این برنامه مخفف " رژیم استاندارد آمریکا به پروتکل خودایمنی پالئو (پیلیو) در شش هفته" است.

          SAD to AIP in SIX

          در واقع، در مدت 6 هفته، این کلاس، افراد را از رژیم استاندارد آمریکا (SAD) به سمت پروتکل خودایمنی پالئو (AIP) سوق میدهد.

           

          در این دوره، غذاهای مغذی و پر خاصیت همچون آب استخوان، غذاهای تخمیری، گوشت ارگانها، و غیره معرفی شد.

          INSTANT POT BONE BROTH TUTORIAL

          NO-FAIL NO-POUND SAUERKRAUT

          CELEBRATING NUTRIENT DENSITY: 50+ ORGAN MEAT RECIPES!

           

          همچنین تغییرات سبک زندگی (مثل خواب، کنترل استرس، تحرک،) به آرامی صورت گرفت. 

          EPISODE 94: TROUBLESHOOTING SLEEP WITH DAN PARDI

          EPISODE 44: THE ART OF STRESS MANAGEMENT WITH EVAN BRAND

          EPISODE 63: EXERCISE AND AUTOIMMUNE DISEASE

           

          به جز اَنجی، گروه آموزشی فوق الذکر شامل سه استاد تغذیه و سلامت دیگر بود.

          به منظور انجام این پژوهش، آنها یک عضو اضافه برای گروه انتخاب کردند : رژیم درمانگری مورد تأیید و صاحب صلاحیت بنام اِمی کوبال (

          EPISODE 46: PALEO DIETITIAN Q&A WITH AMY KUBAL).

           

          توصیه ها:

           

          آنها توصیه های ویژه ای را برای هر کسی در گروه که در آن زمان، از حمله های بیماری التهابی روده (IBD) رنج میبرد ایجاد کردند:

           

          1. سبزیجات بصورت کامل پخته شوند (بجای خام).

           

          2. میزان سهم سبزیجات کمتر باشد.

           

          3. بجای گوشت چرب از گوشت بدون چربی و پوست استفاده شود.

           

          4. سوپ ها و خورشتهایی که راحت هضم هستند همیشه در اولویت باشند.

           

          5. بجای استفاده از چربیهای اشباع شده، آووکادو و روغن زیتون انتخاب شود.

           

          6. از مصرف محصولات نارگیل پرهیز شود.

           

          نکته: این توصیه ها اختصاصاً بخاطر اسهال شایع در طول حمله های بیماریهای التهابی روده داده شده است. این اصول جزء توصیه های معمول AIP برای همه ی افرادی که بیماری خودایمنی دارند نمی باشد. به تدریج با بهبودی، دیگر نیاز به رعایت این اصول نیست.

           

          منابع اطلاعات ذکر شده در بالا:

           

          قسمت سه از فایل صوتی ضبط شده ی فُنیکس هلیکس: رژیم AIP با سارا بلنتاین

          Episode 3: The AIP with Sarah Ballantyne

           

          راهنمای ساده ی پروتکل خودایمنی پالئو نوشته ی اِیلین لِرد

          The Autoimmune Wellness Handbook: A DIY Guide to Living Well with Chronic Illness

           

          کتاب راهنمای سلامت خودایمنی نوشته ی میکی تراسکات و اَنجی آلت

          SIMPLE GUIDE TO THE AIP

           

          سایت " تغییر رژیم استاندارد آمریکا به روش (رژیم و سبک زندگی) پالئو/پِیلیو در 6 هفته" با مدیریت اَنجی آلت

          SAD to AIP in SIX

           

          پیش بینی ها و نتایج پژوهش:

           

          اَنجی از میزان بهبودی 73 درصدی شرکت کنندگان متعجب شد. بعد از کار کردن با هزاران نفر، او آنقدر موفقیت افراد را مشاهده کرده بود تا نتایج تحقیق را مثبت پیش بینی کند اما این خیلی معتبر تر بود که یک تحقیق علمی-پزشکی به چنین نتیجه ی خوبی برسد.

           

          دکتر کُنی جتی نیز از نتایج شگفت زده شد. او امیدوار بود که نتایج مفیدی بدست آورد اما هرگز پیش بینی نمیکرد که اعداد با نتیجه ی داروهای مرسوم رقابت کند.

           

          عکس العمل پزشکان:

           

          این پژوهش پزشکی بخشی از تحقیقاتی است که مزایای احتمالی مداخله های رژیمی را برای بیماریهای التهابی نشان میدهد.

           

          متخصصان گوارش همکار او بسیار مشتاق اند اما نمیدانند چطور میتوان این دانش را در عمل بکار گرفت. ساعات ملاقات کوتاه است. منابع محدود است و بیماران به حمایت و تحصیلات حرفه ای نیاز دارند. در شرایط ایده آل، باید یک رژیم درمانگر آموزش دیده در زمینه ی این پروتکل باشد تا بتواند به بیماران تعلیم دهد.

           

          اَنجی در سالهای اخیر به تأسیس برنامه ی تحصیلات حرفه ای در زمینه ی AIP پرداخته است.

          AIP Certified Coach program

           

          همچنین، کتاب "طب غیرمرسوم" نوشته ی "کریس کِرسِر" قالبی را برای "طرح عملکرد مشارکتی" فراهم کرده است.

           

          Unconventional Medicine: Join the Revolution to Reinvent Healthcare, Reverse Chronic Disease, and Create a Practice You Love

             

          سایر پژوهش های انجام شده در زمینه ی رژیم و بیماری های التهابی روده عبارتند از:

           

          • بیماران با کمک "رژیم کربوهیدرات مشخص طراحی شده برای بیماریهای التهابی روده" به مزایای بالینی دست یافتند.                                                                                                                                                                                                         

          Patients Perceive Clinical Benefit with the Specific Carbohydrate Diet for Inflammatory Bowel Disease.                                                                          

          • رژیم ضد التهابی به عنوان درمان برای بیماری التهابی روده: گزارش مجموعه موارد (روش تحقیقی مورد کاوی/موردی).                                                                                                

          An anti-inflammatory diet as treatment for inflammatory bowel disease: a case serie report.                                                                                                           

          • رژیم غذایی "کم-الیگوساکارید، دی ساکارید، مونوساکارید قابل تخمیر و پلی اُل"، علائم روده ی تحریک پذیر را در بیماران مبتلا به اختلالات التهابی روده کاهش می دهد.

           

          Low-FODMAP diet reduces irritable bowel symptoms in patients with inflammatory bowel disease.

           

          اهداف تحقیقی دکتر کُنی جتی برای آینده:

           

          او با مطب مؤسسه ی تحقیقاتی "اسکریپس"، جایی که برنامه ی بیماریهای التهابی روده را مدیریت میکند، در حال مذاکره می باشد.

           

          او قصد دارد طرح پزشکی تلفیقی را که به جز درمانهای پزشکی استاندارد، رژیم و سبک زندگی را مورد توجه قرار میدهد، گسترش دهد.

           

          او معتقد است نه تنها این بهترین روش برای کمک به بیماران است بلکه زیربنای تحقیقات وسیع در حال جریان را فراهم می آورد.

           

          او میخواهد تحقیقات گسترده تری که تعداد شرکت کنندگان بیشتری را در بر دارد به انجام برساند. هم چنین، او میخواهد عوامل کلیدی را بصورت مجزا بررسی کند تا بداند دقیقاً کدام بخش از روش AIP  بیشترین تأثیر را در بهبودی ایفا میکند. به علاوه او مشتاق است بداند آیا در موارد خاص، رژیم میتواند جایگزین دارو شود یا خیر؟ راه های زیادی است که باید کشف شوند.

           

          محدودیتهای پژوهش:

           

          تعداد کم شرکت کنندگان،

          نداشتن گروه کنترل،

          احتمال سوگیری برای انتخاب افراد ثبت نام شده در تحقیق،

          عدم بررسی نتیجه در طولانی مدت، عدم بررسی تأثیر سایر توصیه ها (به جز رژیم) بصورت مجزا ( منظور مواردی چون فعالیت بدنی، خواب، حمایت اجتماعی، کنترل استرس و است). 

          حذف یک نفر در طول پروسه ی پژوهش بخاطر وخیم شدن حالش و رعایت نکردن اصول رژیم بر طبق دستور مشاور تخصصی او ( بخاطر مصرف سالاد، سبزیجات خام و زیاده روی در مصرف گوشت).

           

          هنوز خیلی مونده تا از نظر علمی ثابت بشه دقیقاً چه روش رژیمی و سبک زندگی برای کدام از بیماران خودایمنی مناسبه و هنوز کلی راه کشف نشده در پیشه اما با پیگیری پزشکانی چون دکتر اسپانسر این پژوهش، ارائه ی طرح پزشکی تلفیقی توسط او، و عنوان کردن طرح عملکرد مشارکتی توسط کریس کرسر میشه به آینده امیدوار بود.
          ال

          Reference:

          https://www.phoenixhelix.com/2017/11/11/episode-83-medical-study-on-the-paleo-aip-for-inflammatory-bowel-disease/

           

          ترجمه شده توسط نویسنده ی سایت www.danesh-khodimeni.blog.ir

           

          آدرس مطلب:

          http://danesh-khodimeni.blog.ir/1398/07/29/medical-study-on-the-Paleo-AIP-for-inflammatory-bowel-disease

          پینوشت: 

          شرکت کنندگان در این پژوهش اجازه ی مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی، غذاهای فرآوری شده و غیر مغذی، و افزودنی ها را نداشتند زیرا در رژیم خودایمنی پالئو (پیلیو) منع شده است.

           

          پ.ن.1  https://www.phoenixhelix.com

          پ.ن.2   The Autoimmune Protocol، Paleo AIP

          پ.ن.3  Efficacy of the Autoimmune Protocol Diet for Inflammatory Bowel Disease

          پ.ن.4  Gauree Konijeti, MD

          پ.ن.5  Angie Alt

          پ.ن.the Director of  Division of Gastroenterology at Scripps Clinic 

          پ.ن.https://autoimmunewellness.com

          پ.ن. 8 the Alternative Autoimmune cookbook

          پ.ن. the Autoimmune Wellness Handbook

          پ.ن. 10 SAD to AIP in Six

          پ.ن. 11 Eileen Laird

          پ.ن. 12  Inflammatory Bowel Disease

          پ.ن. 13 TNF alfa inhibitors

          پ.ن.  14 

          Anti-Integrins in Ulcerative Colitis and Crohn's Disease: What Is Their Place?

           

          توجه:

           

           در صورت تمایل به ذخیره کردن یا به اشتراک گذاشتن نوشته ها، ترجمه ها، مقاله ها، عکس ها و هر آن چیزی که در این سایت ثبت می شود؛ آدرس کامل سایت و سایر اطلاعات مربوط به آن اعم از نام نویسنده، مترجم یا گردآورنده، و منابع منتخب حتما ذکر شود؛ در غیر اینصورت، ی ادبی تلقی می شود.
           
          مطالب ارائه شده در این سایت، صرفا جهت آگاه سازی شما از آخرین تحقیقات است و هیچ جنبه ی دیگری ندارد. همیشه قبل از گرفتن هر تصمیمی ابتدا با پزشک خود م
          کنید.

          مقدمه

           

          با اینکه آنتی بیوتیک عوارض جانبی زیادی دارد، گاه مصرف آن ضرورت دارد یا حداقل اجتناب ناپذیر بنظر میرسد. برای مثال، در مواقعی که لازم است فرد عمل جراحی مهمی را انجام دهد یا دچار عفونت مزمنی است که به تعویق انداختن درمان برای پیدا کردن راه حلهای جایگزین، ریسک زیادی دارد. به علاوه اینکه، درصد بسیار کمی از بیماری های خودایمنی در نتیجه ی عفونتی آشکار یا پنهان ایجاد میشوند و نیازمند آنتی بیوتیک درمانی است، برای مثال، بیماری رماتیسم مفصلی عفونی که بعد از نیش زدن ه ی خاصی (بخاطر باکتری بیماری لایم) ایجاد میشود.


          صرف نظر از علت مصرف، مهم این است که بدانیم برای جلوگیری از عوارض جانبی احتمالی و حفظ تعادل و تنوع مایوم روده و سلامت سیستم گوارشی؛ چه برنامه ی غذایی و روشی را در طول دوره ی آنتی بیوتیک و بعد از آن دنبال کنیم تا دچار مشکل حاد نشویم. البته، با توجه به میزان و نوع آنتی بیوتیک مصرفی، این خیلی مهم است که بدانیم با وجود تمام تلاشی که برای بازیابی خواهیم کرد ممکن است باز هم نتوانیم تنوع مایوم بدنمان را به سطح روز اول برسانیم. تحقیقات در این زمینه همچنان در حال گسترش است و هنوز بسیاری از باکتریها، قارچها، . کشف نشده و مورد ارزیابی قرار نگرفته اند.

          با تشخیص ضرورت مصرف آنتی بیوتیک برای بیمار، پزشکان طب کاربردی با استناد به تحقیقات متا آنالیز و یافته های شواهد-محور فعلی، برای بیمارانشان پروتکلهای ویژه ای را در طول آنتی بیوتیک درمانی و بعد از آن تجویز میکنند که اصولا شامل تغذیه درمانی و پروبیوتیک درمانی می شود.

          سارا بلنتاین، محقق برجسته در زمینه ی سلامت، در این زمینه توصیه ها و راه حلهایی ارائه کرده است که جزئیات آن در ادامه نوشته شده است.

          وی معتقد است مصرف منابع پروبیوتیکی یکی از مفیدترین کارهایی است که میتوان برای حفظ سلامت سیستم گوارش و ایمنی انجام داد. اما چطور؟

          ۱. از طریق تحریک سیستم ایمنی بدن

          ۲. از طریق تولید مواد ضد می

          ۳. از طریق رقابت با پاتوژنها به منظور دریافت مواد مغذی و گیرنده ها

          ۴. از طریق جلوگیری از چسبیدن باکتریهای مضر به دیواره ی اپیتلیال روده

          ۵. از طریق کاهش پ.هاش روده (اسیدی کردن محیط گوارش) که به رشد باکتریهای مفید کمک میکند (نه باکتریهای مضر).

           

           

          ترجمه ی مقاله ای از سارا بلنتاین

           

          معمولاً در بین افرادی که برنامه ی پِیلیو (پالئو) را دنبال می کنند، ایده ی مصرف آنتی بیوتیک ناپسند شمرده میشود و دانستن علت این طرز فکر خیلی ساده است: تعداد زیادی از تحقیقات نشان میدهد که آنتی بیوتیکها نه تنها باکتریهای مفید را از بین می برند، بلکه مایوم روده را به طرز غیر قابل بازگشتی تغییر میدهند. به عبارت دیگر، بعد از مصرف یک یا چند دوره آنتی بیوتیک، بازیابی کامل میکروبهای متنوعی که بدنمان از ابتدا داشته همیشه ممکن نیست. ناگفته نماند که مصرف آنتی بیوتیک ها میتواند با عوارض جانبی جدی و ناخوشایندی همراه باشد مثل اسهال، سرگیجه، سردرد، کهیر، حالت تهوع، تغییر حس چشایی، درد شکم، بیخوابی، افسردگی، بیحالی و خمودی، استفراغ، و غیره. به علاوه، مصرف زیاد آنتی بیوتیکها میتواند باعث مقاوم شدن برخی از سویه ها نسبت به دارودرمانی و بروز عفونتهای غیر قابل درمان مثل استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) شود.

           

          اصلاً تعجبی ندارد که خیلی از ما با دانستن مباحث ذکر شده در بالا تصمیم بگیریم آنتی بیوتیک ها را برای همیشه کنار بگذاریم و به دنبال راه حلهای بهتری برای درمان بگردیم. اما این موضوع این واقعیت را تغییر نمیدهد که در برخی مواقع خاص، مصرف آنتی بیوتیک ها ضرورت دارد.قطعاً این تصمیم کاملاً عاقلانه ای است که در مواقعی که مصرف آنتی بیوتیکها ضرورت ندارد از آنها دوری کنیم، مثلاً وقتی سرما خورده ایم یا دچار آنفولانزای خفیف هستیم. اما وقتی صحبت از عفونتهای مزمن و بیماریهای عفونی خاص میشود  ( همان امراضی که باعث شدند جمعیت زیادی از مردم در گذشته نابود شوند)، آنتی بیوتیکها میتوانند جان مارا نجات دهند و از عواقب جدی بعد از آن جلوگیری کنند.

          اگر نیاز است حتماً آنتی بیوتیک مصرف شود دلیلی ندارد احساس گناه کنیم یا فکر کنیم شکست خورده ایم. ضرورت مصرف آنتی بیوتیک برای شما به این معنا نیست که رژیمتان ( پِیلیو) را کامل رعایت نکرده اید، به خودتان زیاد سخت نگیرید و ادامه دهید.

           

          در حالی که همیشه این ایده ی خیلی خوبیست که به راه هایی فکر کنیم که با کمک آنها بتوانیم کیفیت و ثبات رژیم و انتخابهای سبک زندگیمان را بهبود ببخشیم، آن چیزی که هنگام بهبودی از بیماری بیشتر از همه اهمیت دارد این است که تصمیمات آگاهانه مبتنی بر علم و دانش بگیریم تا بهترین فرصت سلامت را بصورت کارآمد و موثر داشته باشیم.

           

          خوشبختانه با دانستن اینکه آنتی بیوتیکها چطور بر سلامت ما تاثیر میگذارند و اینکه چکار میتوانیم انجام دهیم تا تاثیر بد آنها را خنثی کنیم، شانس این را داریم تا حد امکان هر چه سریعتر برای کاهش آسیبهای ناشی از آنها و بازیابی سلامتمان قدم هایی مثبت برداریم.

           

          آنتی بیوتیک چیست؟

           

          کلمه ی "آنتی بیوتیک" از ریشه ی یونانی به معنی "مخالف زندگی" گرفته شده است و این دقیقاً همان چیزی است که این نوع دارو بخاطر آن طراحی شده است: به عبارتی، آنتی بیوتیکها رشد میکروارگانیسم ها (باکتری ها، قارچها، و برخی انگلها) را متوقف یا کم میکنند و در نتیجه عفونتهای خطرناک احتمالی را درمان میکنند.

           

          در واقع، مشکل از نحوه ی نابودسازی و کُشتن میکروبهای بد استمنظور این است که آنتی بیوتیکها باکتریهای مفید را که وظایف مهم بسیاری در بدن بر عهده دارند را نیز از بین می برند (مثلاٌ حفظ اتصالات سلولهای سد دفاعی روده، تنظیم کردن سیستم ایمنی و افزایش سطح دسترسی مواد مغذی دریافتی از غذاها). پس، ما برای حفظ سلامتی به این میکروبهای مفید و متنوع نیاز داریم.

          در نتیجه، اگر آنتی بیوتیک درمانی ضرورت دارد، باید از این میکروارگانیسمهای خوب و مفید حفاظت کنیم تا برایمان بمانند و بازیابی شوند. هر چه زودتر و بیشتر برای این هدف تلاش کنیم، بهتر است.

           

          اختلال روده ی بیش تراوا ( سندرم روده ی نشت کننده یا نفوذپذیر)

           

          • رژیم غذایی بد و آنتی بیوتیکها میتوانند پروبیوتیکها را نابود کنند.                                        
          • با از بین رفتن پروبیوتیکها که تا آن زمان وظیفه ی محافظت از روده را بر عهده داشتند، پوشش روده آسیب پذیر می شود.                                                                                                
          • باکتریهای بد (پاتوژنها) و قارچهای بیماریزا از خود سمومی ترشح میکنند که در نتیجه ی آن، دیواره ی روده ،بخاطر عدم حضور باکتریهای مفید نگهبان، آسیب میبیند.                                                       
          • اختلال روده ی بیش تراوا ایجاد میشود.                                                                                 
          • بدلیل این اختلال، سموم به جریان خون نفوذ کرده و در سرتاسر بدن تورم ایجاد میکنند. (این در حالیست که خون تا قبل از این اختلال تنها محل جذب مواد مغذی بوده، نه سموم.)                                                                                                                       

           

          هنگام مصرف آنتی بیوتیک لازم است چه کارهایی انجام دهیم؟     

           

          این اعتقاد عمومی مبنی بر اینکه ما باید تا پایان دوره ی آنتی بیوتیک صبر کنیم و سپس پروبیوتیک را به منظور ترمیم میکروفلور روده شروع کنیم کاملاً اشتباه است. 

           

          این که برخی میگویند پروبیوتیک، تاثیر آنتی بیوتیک را کم میکند  یا اینکه بطور کلی، مصرف پروبیوتیک در طول آنتی بیوتیک درمانی بی فایده است، برداشتی صحیح نیست.   

           

          دکتر سارا بلنتاین معتقد است مصرف پروبیوتیک همزمان با آنتی بیوتیک درمانی یکی از مفیدترین کارهایی است که میتوان برای حفظ سلامت سیستم روده و معده انجام داد. اما چطور؟

           

          چه بعد از مصرف آنتی بیوتیک (بعد از اتمام دوره ی آنتی بیوتیک) و چه در دوران مصرف (حین دوره)، پروبیوتیکها کمک کننده هستند:

           

          1. از طریق تحریک سیستم ایمنی

           

          2. از طریق تولید مواد ضد می

           

          3. از طریق رقابت با پاتوژنها به منظور دریافت مواد مغذی و گیرنده ها

           

          4. از طریق جلوگیری از چسبیدن باکتریهای مضر به دیواره ی روده

           

          5. از طریق کاهش پ.هاش روده که به باکتریهای مفید (بجای یاکتریهای مضر) کمک میکند رشد کنند.

           

          حتی اگر پروبیوتیکهایی که در طول آنتی بیوتیک درمانی مصرف میکنیم در سیستم گوارشمان برای همیشه باقی نمانند (از بین بروند)، باز هم مفید هستند چراکه حداقل از زیاد شدن پاتوژنها و نامتعادل شدن میکروفلور روده در آن مدت کم جلوگیری میکنند.

          طبق تحقیقات متا آنالیز انجام شده در سالهای اخیر، سویه های پروبیوتیک لاکتوباسیلوس، ساکاروماسیس بولاردی، برای جلوگیری از عوارض احتمالی (در طول دوره ی مصرف آنتی بیوتیک)، مثل اسهال، سردرد، ازبین رفتن حس چشایی، حالت تهوع، حساسیت و سایر موارد موثراند.

           

          طبق یک تحقیق انجام شده که اثر باکتریهای لاکتوباسیلوس و بیفیدوباکتر را حین آنتی بیوتیک درمانی و بعد از آن بررسی میکرد، گروهی که حین خوردن آنتی بیوتیک، پروبیوتیک هم مصرف میکردند، سطح باثبات تری میکروفلور داشتند و تعادل روده ی آنها به نسبت بهتر بود. 

           

          مصرف پروبیوتیکها، آب استخوان و سایر موارد حاوی گلایسین

           

          در مدتی که آنتی بیوتیک مصرف میشود خوردن مواد غذایی پروبیوتیکی و تخمیری مثل ترشی ها پیشنهاد میشود. (2 الی 4 ساعت بعد از مصرف آنتی بیوتیک)

           

          اگر به هیستامین یا قارچ حساسیت دارید یا مواد غذایی تخمیری با بدنتان سازگار نیست، استفاده از پروبیوتیکهای مکمل با کیفیت اامی است.

           

          برای جلوگیری از عوارض جانبی آنتی بیوتیکها، مصرف حداقل 5 بیلیون واحد در روز برای کودکان و 10 بیلیون واحد در روز برای بزرگسالان پیشنهاد میشود و حتی در برخی مواقع تا 40 بیلیون واحد در روز ایده آل بنظر میرسد.

          براساس برخی مشاهدات، لاکتوباسیلوس، بیفیدوباکتر و ساکارومیسس بولاردی، موثرترین نوع برای کاهش عوارض جانبی آنتی بیوتیکها هستند.

          تمامی این پروبیوتیکها باید با غذا مصرف شوند و سویه های باکتری ( لاکتوباسیلوس و بیفیدو باکتر)  باید حداقل 2 الی 4 ساعت بعد از هر آنتی بیوتیک مورد استفاده قرار بگیرند.

           

          برای جلوگیری  از" اختلال روده ی بیش تراوا" و حفظ نفوذپذیری کانال پوششی روده، توصیه میشود در دورانی که آنتی بیوتیک درمانی میشود مقدار زیادی آب استخوان (یا سایر منابع گلایسین دار) مورد استفاده قرار گیرد.

           

          مصرف پروبیوتیک اس. بولاردی 250-1000 میلی گرم روزانه در طول آنتی بیوتیک درمانی بسیار مفید و موثر است. این نوع پروبیوتیک قارچ مفید است که در طول درمان با آنتی بیوتیک به مصرف آن اکیدا  توصیه میشود زیرا آنتی بیوتیکها باکتریها را میتوانند ازبین ببرند اما بر روی قارچهار تاثیری ندارند.

           

          بعد از اتمام دوره ی مصرف آنتی بیوتیکها لازم است چه کارهایی انجام دهیم؟

           

          وقتی درمان با آنتی بیوتیک تمام شد، وقت آن است که بصورت جدی دست بکار شویم و مایوم روده ی خود را دوباره به شکل قبل در بیاوریم. احتمالاً آنتی بیوتیکها تنوع مایوم را به مقدار زیادی کاهش داده اند، تعداد زیادی از سویه های مفید را کاملاً از بین برده اند و باعث شده اند سویه های بیماری زا و پاتوزنیک رشد کنند. در این صورت، هدف متعادل کردن مجدد مایوم و بازیابی هر چه بیشتر تنوع سویه های مفید است.

           

          مصرف پروبیوتیکها،و پری بیوتیکها

          اگر حساسیت خاصی ندارید، به خوردن روزانه ی مقدار زیادی مواد غذایی تخمیر شده ی خام ادامه دهید. مواد غذایی تخمیر شده طیف وسیعی از گونه های پروبیوتیکی را دارا می باشند و تنوع می بیشتری را نسبت به بیشتر مکملهای پروبیوتیکی ارائه می دهند. سبزیجات، میوه ها، و نوشیدنیهای تخمیری لاکتیک اسیدی دارای مقدار زیادی بیفیدوباکتر و لاکتوباسیلوس هستند. کفیر و کامبوجا منابع خوبی از ساکاروماسیس بولاردی هستند. 

           

          تا آنجایی که ممکن است از انواع مختلف و متنوعی از مواد غذایی تخمیری مصرف کنید تا میکروبهای (قارچها و باکتریها) گوناگونی را دریافت کنید.

           

          به مصرف روزانه ی حداقل 10 بیلیون واحد مکمل پروبیوتیک به مدت حداقل 3 هفته بعد از اتمام آنتی بیوتیک درمانی ادامه دهید. حتی بعد از قطع مصرف آنتی بیوتیک، هنوز احتمال گرفتن اسهال مرتبط با آن وجود دارد و با تمرکز بر روی انواع مهمی از پروبیوتیکها ( لاکتوباسیلوس، بیفیدوباکتر، ساکارومیسیس بولاردی) به جلوگیری از عوارض جانبی گوارشی (معده-روده) احتمالی بعد از آن کمک کنید.

           

          سبد غذاییتان را از انواع مختلفی از گیاهان غنی از پری بیوتیک پر کنید. این مواد غذایی مفید عبارتند از سبزیجات برگ سبز، سبزیجات ریشه ای، پلنتین، موز، کاساوا، سیر، تارو، کنگرفرنگی، ریشه ی کاسنی تلخ، پیاز.فیبرهای پری بیوتیک و نشاسته ی این گیاهان، غذایی عالی برای میکروبهای مفید هستند.

           

          سخن آخر

           

          در هفته ها و ماه ها بعد از آنتی بیوتیک درمانی، این پروتکلها به بازیابی تنوع و فراوانی مایوم روده کمک میکند اما حفظ یک سیستم گوارشی سالم باید یک اولویت همیشگی و طولانی مدت باشد.

           

          متاسفانه  ما در معرض عوامل مختلفی (مربوط به رژیم غذایی و سبک زندگی) هستیم که به مایوم روده آسیب میزند، چه آنتی بیوتیک خورده باشیم و چه نخورده باشیم استرس، کمبود خواب، زندگی بدون تحرک، داروهای خاص، رژیم غذایی بد و خیلی موارد دیگر که میتوانند بر روی فلور روده ی ما تاثیر منفی بگذارند و احتمال نامتعادل شدن مایوم را بالا ببرند. پس چکار میتوانیم بکنیم؟

           

          بهترین راه این است که رژیم مغذی پیلیو (پالئو) که سرشار از پروبیوتیکها و پری بیوتیکهاست را دنبال کنیم ، به اندازه ی کافی بخوابیم، از نظر فیزیکی فعال باشیم، سعی کنیم استرس را از زندگی خود حذف کنیم یا حداقل بدانیم چطور آن را کنترل کنیم.

          انجام این کارها نه تنها باعث میشود سیستم ایمنی قوی تری داشته باشیم ( بهتر یتوانیم در مرحله ی اول از عفونتها رهایی یابیم)، بلکه اگر زمانی برسد که به آنتی بیوتیک نیاز مبرم داشته باشیم، بدن ما بهتر میتواند بر آن غلبه کند و پیروز شود.

           

          Reference:

           

          https://www.thepaleomom.com/recovery-from-antibiotics/

           

          نکته: در صورت تمایل به ذخیره کردن یا به اشتراک گذاشتن نوشته ها، ترجمه ها، مقاله ها،و هر آن چیزی که در این وبلاگ ثبت می شود؛ آدرس کامل سایت و سایر اطلاعات مربوط به آن اعم از نام نویسنده، مترجم یا گردآورنده، و منابع منتخب حتما ذکر شود.

          * مطالب ارائه شده در این سایت، صرفا جهت آگاه سازی شما از آخرین تحقیقات است و هیچ جنبه ی دیگری ندارد.


          ترجمه ی سخنرانی دکتر بالکاوج در مرکز رجو وگن، پزشک طب کاربردی (فانکشنال)

           

          موضوع اپیزود:

           

          •  چطور ممکن است آنتی بیوتیک بر روی سلامت تاثیر منفی بگذارد؟

           

          • در صورت ضرورت مصرف آنتی بیوتیک بخاطر عفونتهای مزمن غیر قابل اجتناب، دکتر بالکاوج چه توصیه ای به بیماران می کند؟

           

          تاثیر منفی آنتی بیوتیک بر روی سلامت

           

          وقتی تنها یک دوره آنتی بیوتیک مصرف می شود، ممکن است تنوع مایوم دستگاه گوارش تا نود درصد کاهش پیدا کند. بعد از آن، مایوم میتواند دوباره رشد کند اما اینکه به چه سمتی گرایش پیدا میکند مهم است. آیا به سمت یک مایوم سالم رشد میکند یا اینکه به مرحله ی عدم توازن و به هم ریختگی میرسد.

           

          ممکن است بعد از خوردن یک یا چند دوره آنتی بیوتیک، مایوم دچار "به هم ریختگی توازن باکتریها" شود. در اینجا باکتری های مضر رشد میکنند ولی باکتریهای مفید ثابت میمانند. رفته رفته بدن با رشد فزاینده ای از باکتریهای مختلف روبرو میشود.

           

          دکتر بالکاوج تاکید میکند که آن چیزی که بصورت معمول مشاهده میکند این است که بعد از گذشت مدتی از مصرف یک دوره آنتی بیوتیک، مایوم به عدم توازن میرسد و بعد از آن دچار چرخه ای از مشکلات پیوسته می شود که در ادامه در مورد آنها (به ترتیب) خواهیم گفت: 

           

          مصرف (یک یا چند) دوره آنتی بیوتیک --> کاهش مایوم تا 90 درصد --> سیستم گوارش آلکالین (قلیایی) میشود --> سویه های مختلف باکتری که در محیط قلیایی زندگی میکنند رشد می کنند--> سوکسینیک اسید تولید میگردد--> این اسید غذای باکتریها می شود و به صورت فزاینده رشد می یابند--> باکتریها عفونت زا و پاتوژنیک می شوند--> در نتیجه پاتوژنها:

           

          1.  لایه ی موی دیواره ی روده و سیستم گوارشی را نابود می کنند. --> سلولهای پوششی روده در معرض باکتری ها قرار میگیرند.                                                                                                                                                                                                        
          2. سیستم ایمنی دستگاه گوارش را تضعیف می کنند.                                                                                                                                                                                           
          3. دستگاه گوارش را دچار التهاب شدید میکنند و به موجب آن حساسیتهای مختلف و مشکلات پیچیده ای شکل میگیرد مثلاً "حساسیت به هیستامین".                                                                                                                                                                                                                      
          4. "اختلال روده ی بیش تراوا یا نفوذپذیر" را ایجاد میکنند. در واقع، با آسیب به سلولهای پوششی روده، نفوذپذیری افزایش می یابد و باکتریها، سموم،.به درون بدن راه می یابند.                                                                                                                                                             
          5. مشکل عدم تحمل برخی مواد غذایی مثل لبنیات یا گلوتن  ایجاد می شود.                                                                                                                                                                                                                                    
          6. حرکات دودی شکل روده افزایش یا کاهش می یابد. --> سندرم روده ی تحریک پذیر ایجاد می شود.                                                                                                                                                                                                                                                                              
          7. مشکل عدم تحمل سلولها و بافتهای بدن ایجاد میشود که به موجب آن بیماریهای خودایمنی  بروز پیدا می کند.                                                                                                                                                                                                                                
          8.  علائم گوارشی روده ای (مثل باد، نفخ، رفلاکس، ) و علائم غیر روده ای ( مثل آسم، آلرژی، آکنه، مشکلات پوستی، مه مغزی، درد مفصل، مشکلات فشار خون،)                                                                                                                                                                         
          9. بیماریهای مزمن گوارشی (مثل سلیاک، کرون، کولیت،) و بیماریهای مزمن غیر گوارشی (مثل پارکینسون، آایمر، تیروئید، مشکلات قلبی، رماتیسم،)

           

          دقت کنید ممکن است یک ماه، چند ماه، یک سال، و حتی یک دهه بعد از خوردن آنتی بیوتیک زمان ببرد تا تمامی این علائم ظاهر شود.

           

          راه حل:  

          اگر لازم باشد بخاطر عفونت مزمن حتماً آنتی بیوتیک مصرف شود، برای اجتناب از بروز مشکلات پیوسته ی فوق الذکر، دکتر بالکاوج چه راه حلی پیشنهاد میدهد؟

           

           باید از همان ابتدای کار، از قلیایی شدن سیستم گوارش جلوگیری کرد تا سویه های باکتری هایی که در این محیط زندگی میکنند قادر به رشد و تکثیر نباشند.

           

          بدین منظور بهترین کاری که میتوان انجام داد این است که حین دوره ی مصرف آنتی بیوتیک و بعد از آن،  پروبیوتیکهای خاک- محور یا  اِس بولاردی مصرف شود. این کمک میکند تا سیستم گوارش قلیایی نشود و شرایط لازم برای رشد باکتریهای مضر فراهم نگردد و در نتیجه ی آن، مشکلات نام برده در موضوع ذکر شده در بالا بروز پیدا نکند. 

           

          ترجمه ی سخنرانی دکتر بالکاوج در مرکز رجو وگن، پزشک طب کاربردی (فانکشنال)

           

           

           

          منبع: کانال مرکز رجو وگن

          www.rejuvagencenter.com

           

           

          نکته: در صورت تمایل به ذخیره کردن یا به اشتراک گذاشتن نوشته ها، ترجمه ها، مقاله ها،و هر آن چیزی که در این وبلاگ ثبت می شود؛ آدرس کامل سایت و سایر اطلاعات مربوط به آن اعم از نام نویسنده، مترجم یا گردآورنده، و منابع منتخب حتما ذکر شود.

          * مطالب ارائه شده در این سایت، صرفا جهت آگاه سازی شما از آخرین تحقیقات است و هیچ جنبه ی دیگری ندارد. 

          "ترجمه ی بخشی از مقاله ی دکتر داتیس خرازیان، متخصص طب کاربردی در زمینه ی بیماریهای خودایمنی"

           

          لیست مواد غذایی مجاز برای خوردن

           

          وقتی در مورد این رژیم صحبت به میان می آید؛ اولین چیزی که افراد میپرسند این است که چه میتوانیم بخوریم؟ در واقع شما به شیوه ای غذا خواهید خورد که افراد بسیاری در بیشتر مدت تاریخ بشریت میخوردند، غذاهای خیلی زیادی هستند که از کارخانه یا دامداری صنعتی نشات گرفته نمی شوند.

           

          مسلماً اگر به هر کدام از این غذاها حساسیت غیر آلرژیک داشته باشید نباید بخورید چون فقط در این لیست نوشته شده است

           

          1. بیشتر سبزیجات ارگانیک:

          تا جایی که امکان دارد سبزیجات را متنوع انتخاب کنید و مطمئن باشید که همه ی طیف رنگها را در بر میگیرد؛ ریشه ی رازیانه، روکولا، کنگر فرنگی، مارچوبه، چغندر قرمز، برگهای سبز چغندر، بوک چوی، بروکلی، کلم پیچ، هویج، گل کلم، کرفس، پیاز کوهی، خیار، سیر، کیل، کلم قُمری، تره، کاهو، سبزی خردل، زیتون، پیاز، جعفری، تربچه، شلغم، موسیر، اسفناج، کدو حلوایی، سیب زمینی شیرین، یام (سیب زمینی هندی)، شاه بلوط، شاهی، کدو سبز، و غیره. سبزیجات خانواده ی چلیپائیان (بروکلی، کیل،) را دیگر برای عملکرد تیروئید بد نمی دانند.

           

          2. گوشتهای با کیفیت: گاو، مرغ، گاومیش، بره، بوقلمون

          بره، مرغ، بوقلمون بدون هورمون و آنتی بیوتیک را انتخاب کنید. مرغ حاوی امگا 6 زیادی است و باید بصورت متعادل مصرف شود؛ اگر بیشتر مصرف کردید، روغن امگا 3 زیادی بخورید تا جبران شود. (نسبت صحیح امگا 6 به امگا 3 را در بخش بعدی خواهید خواند. گاوی را انتخاب کنید که علفخوار، بدون هورمون و آنتی بیوتیک باشد. بهترین انتخابها، گوشت حیوانات علفخوار بومی و پرورش یافته در فضای باز است. دومین بهترین انتخاب، گوشت ارگانیک است. از مصرف گوشتهای حاوی آنتی بیوتیک و هورمون (در دامداریهای صنعتی) خودداری کنید.

           

          3. امعا و احشا ( گوشت قابل خوردن قسمتهای اعضای داخلی حیوانات یا ماکیان): جگر، قلب، قلوه، زبان، آب استخوان

          منبع غنی از مواد مغذی مثل ویتامینها، مواد معدنی، چربیهای سالم و آمینواسیدهای ضروری بدن است.

           

          4. مواد غذایی سرشار از گلایسین:

          مواد غذایی حاوی بافت پیوندی، گوشت اعضای داخلی (حیوانات یا ماکیان)، غضروف، پوست، آب استخوان را شامل میشود.

           

          5. ماهی و آبزیان دریایی با کیفیت: 

          به دنبال ماهی کم جیوه و گرفنه شده از آب سرد ( اقیانوس ) باشید که میزان چربی زیادی داشته باشد.

          اره ماهی، بیشتر ماهیهای تونا، و خال مخالی جیوه ی بسیار زیادی دارد

           

          6. چربیهای با کیفیت و سالم:

          روغن زیتون، روغن آووکادو، روغن نارگیل، مکمل های امگا 3 (کم جیوه)، ماهی چربِ آب سرد، چربیهای سالم حاصل از حیوانات علفخوار و پرورش یافته در فضای باز (مرتع یا علفزار). 

           

          7. بیشتر میوه های ارگانیک ( با شاخص گلایسمی پایین):

          سیب، زردآلو، آووکادو، توت ها، گیلاس، گریپ فروت، لیمو، هلو، گلابی، آلو،

           

          8. برخی قارچ های خوراکی: عموماً قارچ ها برای بیشتر افراد خوب هستند. هر چند، برخی افراد با مشکلات خودایمنی به قارچ تحریک کننده ی ایمنی مثل میتیک و بتاگلوکان گرفته شده از قارچ واکنش میدهند، بنابراین پاسخ بدنتان را بسنجید.

           

          9. برخی مواد غذایی پروبیوتیکی و تخمیری: ساورکرات (کلم پیچ یا هویج و کلم پیچ تخمیر شده)، کیمچی ( سبزیجات تخمیر شده)، ترشی زنجبیل، خیار تخمیر شده، ماست نارگیل (بدون صمغ گوار)، کامبوچا، آب کفیر شیر نارگیل، مکمل ها، و غیره.

          ممکن است لازم باشد خودتان درست کنید یا یکی از مارکهای موجود در بازار را تهیه کنید اما باید واقعاً تخمیر شده باشند و قند و افزودنی نداشته باشند. به علاوه لازم است در مورد مواد غذایی تخمیری بی هواری جستجو و تحقیق کنید. این نوع مواد غذایی تخمیری در ظرف های دربسته و محکم درست میشوند و هیستامین تولید نمیکنند، در حالی که مواد غذایی تخمیری هوازی (باز) که معمولاً در شیشه های معمولی درست میشوند هیستامین تولید میکنند که با بدن برخی افراد سازگار نیست. در واقع، بدن برخی افراد به هیستامین، واکنشهای حساسیتی مثل التهاب، ناراحتی گوارشی، و کهیر (دانه های پوستی) میدهد.

           

          10. نارگیل: شیر نارگیل (بدون صمغ گوار)، آب نارگیل، سرکه ی آب نارگیل، سُس نارگیل، روغن نارگیل، خامه ی نارگیل حاصل از چربی روی سطح شیر نارگیل

           

          توضیحات مترجم: خامه ی حاصل از چربی روی شیر نارگیل با خامه ی بدست  آمده از خود میوه ی نارگیل تفاوت دارد. مورد دوم حاوی فیبر زیادی است و در واقع همان کره ی نارگیل است

           

          تذکر: همه ی محصولات نارگیل حاوی فیبر اینولین زیاد و فایتیک اسید نسبتاً زیادی است که باعث ایجاد مشکلات گوارشی برای برخی افراد میشود. تا زمانی که بدانید سطح تحمل بدنتان چقدر است، در حد تعادل مصرف کنید.

           

          11. گیاهان و چاشنی ها:

          ریحان، گشنیز، دارچین، مریم گلی، سیر، زنجبیل، ترب کوهی، علف لیمو، جوز، نعناع، پونه کوهی، جعفری، رزماری، زعفران، میخک، نمک دریا، آویشن، زردچوبه

           

          نکته ها : فلفل سیاه در مرحله ی معرفی قابل امتحان کردن است.

          از نمک ید دار پرهیز کنید مگر اینکه دچار کمبود ید باشید.

           

          12. سرکه ها: 

          سرکه سیب، سرکه انگور، سرکه باامیک، سرکه سفید، سرکه نارگیل،.

           

          13. چای ها:

          چای های سفید، سیاه، سبز، یربامیت

           

          نکته: اگر دچار خستگی غده ی آدرنال باشید از کافئین پرهیز کنید.

           

          14. سایر موارد: چای های گیاهی، خرنوب، چای رویبوس،عصاره شیرین بیان بدون گلیسیریزین (DGL)؛

          نکته: ریشه ی شیرین بیان کامل (سفید رنگ) مجاز نیست، عصاره ی وانیل اگر پُخته شود مجاز است.

          مواردی که باید در حد تعادل مصرف شوند: فروکتوز (موجود در میوه و سبزیجات نشاسته ای)، رب انار

          مواردی که فقط هر ازگاهی (هر چند وقت یک بار) مصرف شوند: شیره ی افرا، شکر افرا، عسل، میوه خشک، خرما، شکر خرما، شیره ها، شهدها، نیشکر تصفیه نشده، شکر سرخ (خام)، شیره ی نیشکر تبخیر شده؛ تحمل شکر برای بدن هر کس متفاوت است؛ واکنش بدنتان را میتوانید در نظر بگیرید.

           

          15. مباحث مبهم (به حساسیت های هر کس بستگی دارد)

          حبوبات غلاف دار خوراکی مثل لوبیا سبز

          دانه ی قهوه ی کامل در حد تعادل (هشدار: بسیاری از مارکهای قهوه ی فوری به گلوتن آلوده هستند.)

          شکرها: برخی افراد نسبت به حتی مقدار کمی شکر، واکنشهای شدید دارند؛ واکنش بدنتان را بررسی کنید.

          جلبکهای دریایی (سرشار از یُد): برخی بیماران هاشیموتو با یُد اضافی در رژیمشان مشکل دارند.

           

          16. یک نکته در مورد اسیدهای چرب:

          مصرف نسبت مناسبی از اسیدهای چرب امگا 6 به 3 برای به حداقل رساندن تورم در بدن ضروری است. مقدار زیاد اسید چرب امگا 6 بسیار التهاب زاست بنابراین این خیلی مهم است که برای جبران آن از اسید چرب امگا 3 به مقدار کافی استفاده کرد. میانگین نسبت امگا 6 به 3 در آمریکا تقریباٌ 25 به 1 است، این یعنی سطح التهاب بدن را به شدت بالا میبرد.

          محققان توصیه میکنند نسبت اسیدهای چرب امگا 6 به 3 باید در محدوده ی 1:1 تا 4:1 باشد تا سلامت خود را تضمین و از بیماریهای مزمن پیشگیری کنید.

           

          ترجمه و گردآوری:  www.danesh-khodimeni.blog.ir

           

          ترجمه ی بخشی از مقاله ی دکتر داتیس خرازیان، متخصص طب کاربردی در زمینه ی بیماریهای خودایمنی

           

          Reference:

          https://drknews.com/autoimmune-gut-repair-diet/

           

          آدرس کامل مطلب:

          http://danesh-khodimeni.blog.ir/1398/12/02/autoimmune-gut-repair-diet

           

          توجه

           

          در صورت تمایل به ذخیره کردن یا به اشتراک گذاشتن نوشته ها، ترجمه ها، مقاله ها، و هر آن چیزی که در این وبلاگ ثبت می شود؛ آدرس کامل سایت و سایر اطلاعات مربوط به آن اعم از نام نویسنده، مترجم یا گردآورنده، و منابع منتخب حتما ذکر شود؛ در غیر اینصورت، ی ادبی تلقی می شود.

           مطالب ارائه شده در این سایت، صرفا جهت آگاه سازی شما از آخرین تحقیقات است و هیچ جنبه ی دیگری ندارد. 

          ترجمه ی مطلبی از میکی ترسکات، نویسنده ی "کتاب راهنمای رژیم خودایمنی"1 و بلاگر سایت پالئو-خودایمنی2

           

          معمولاً بیماران خودایمنی علائمی را تجربه میکنند که از عملکرد نامتعادل سیستم ایمنی نشأت میگیرد. عوامل بسیار زیادی وجود دارد که میتواند در تعادل سیستم ایمنی تأثیر گذار باشد مثل استرس، تغذیه، کمبود ویتامین و مواد معدنی، فلور روده و آلرژی ها.

           

          این نوع دیدگاه نسبت به بیماریهای خودایمنی یک نوع نگرش در حال گسترش در زمینه ی "طب مکمل یا جایگزین"3 است که با فعالیت تحقیقی "دکتر داتیس خرازیان"4 مورد بررسی بیشتر قرار گرفته است. در این بخش، توضیحات مهمی در خصوص موارد زیر خواهید خواند:

           

          1. چگونه سلولهای T کمک کننده در سیستم ایمنی فعالیت میکنند.
          2.  چه عواملی در به هم خوردن تعادل سلولهای T کمک کننده مؤثر است.

           

          سلولهای کمک کننده ی سیستم ایمنی با مخفف Th1 و Th2 چیست؟

           

          سلولهای T کمک کننده (به اختصار Th) قسمت اصلی سیستم ایمنی را تشکیل میدهند. آنها لنفوسیتهایی هستند که وظیفه ی شناسایی پاتوژن های بیگانه را بر عهده دارند. (لنفوسیت ها نوعی گلبول سفید خون هستند).

          در صورت مبتلا بودن به بیماری خودایمنی، سلولهای Th، بافت نرمال بدن را بیگانه تلقی میکنند. در پاسخ به این شناسایی، آنها از خود سایتوکین تولید میکنند. (سایتوکینها، پروتئینهای پیام رسان هورمونی اند که مسئولیت تاثیرات زیستی سیستم ایمنی را بر عهده دارند).

           

          سلولهای T کمک کننده به دو گروه اصلی زیر تقسیم میشوند:

           

          Th1: این سلولها در "ایمنی فعال یا کنش ور"5 ایفای نقش میکنند. ایمنی فعال با عفونتهای ویروسی و یاکتریهای مشخصی مقابله میکند. آنها اولین خط دفاعی بدن بر علیه پاتوژن هایی است که به درون سلولها راه می یابند. آنها در بدن ایجاد التهاب میکنند و در بروز بیماریهای خودایمنی تک عضوی6 نقش اساسی دارند.

           

          Th2: این سلولها در "ایمنی غیرفعال"7 نقش دارند. در این نوع ایمنی، سلولها با آلرژن ها، سموم و باکتریها مقابله میکند. آنها مسئولیت تحریک تولید آنتی بادیها در برابر پاتوژن های خارج سلولی را برعهده دارند. (منظور پاتوژنهایی است که در خون و سایر مایعات بدن یافت میشود). آنها التهاب زا نیستند و در بیماریهای خودایمنی سیستمیک8 و سایر بیماریهای مزمن نقش اساسی دارند.

           

          در سیستم ایمنی با عملکرد خوب، هر دو گروه از سلولهای T کمک کننده (Th1 و Th2) برای برقراری تعادل سیستم با هم همکاری میکنند. در صورت مواجهه با عوامل خطرساز برای بدن (مثل ویروسها،)، یکی از این دو نوع سلول فعال تر از قبل خواهند شد اما بعد از برطرف شدن، مجدداٌ به حالت تعادل می رسند.

           

          این چه تاثیری روی بیماریهای خودایمنی دارد؟ 

          طبق تحقیقات اخیر، سلولهای (Th1 یا Th2)  در بدن برخی بیماران خودایمنی غالب هستند. با اینکه استثناء هایی در این مورد وجود دارد، در جدول زیر نام بیماریها با نوع غلبه ی Th1 یا Th2 نوشته شده است.

           

          بیماریها و اختلالاتی که با غلبه ی لنفوسیت های Th1 مرتبط است: (بیماریهای خودایمنی تک عضوی)

           

          • دیابت نوع یک 
          • مالتیپل اسکلروزیس (اِم اِس) 
          • هاشیموتو
          • گریوز 
          • بیماری کرون 
          • سوریازیس یا بیماری صدف پوستی
          • سندرم شوگرن
          • سلیاک 
          • لیکن پلان
          • رماتیسم مفصلی یا آرتریت روماتوئید
          • عفونتهای ویروسی مزمن

           

          بیماریها و مشکلاتی که با غلبه ی لنفوسیت های Th2 در ارتباط است: (بیماریهای خودایمنی سیستمیک)

           

          • لوپوس
          • درماتیت یا التهابات پوستی آلرژیک
          • اسکلرودرما
          • اگزما آتوپیک یا سرشتی
          • تورم سینوسها یا سینوزیت
          • بیماری التهابی روده IBD 
          • آسم (تنگی نفس)
          • آلرژیها
          • سرطان
          • کولیت اولسروز
          • حساسیت چندگانه به مواد شیمیایی

           

          وقتی سلولهای Th1 در سیستم ایمنی بیش فعال (غالب) است، فعالیت Th2 را کاهش میدهد (بر عکس آن نیز درست است؛ یعنی وقتی سلولهای Th2 بیش فعال یا غالب است، عملکرد Th1 را ضعیف تر میکند). این موضوع میتواند برای ما مشکل ساز باشد زیرا برقراری تعادل در فعالیت اجزای اصلی سیستم ایمنی Th1 و Th2 بسیار اهمیت دارد.

           

          در مورد بیماری خودایمنی، این بی تعادلی (غلبه ی سلولهای t کمک کننده) میتواند موجب حمله های بیشتر به بافتهای سالم شود و علائم بیماری را بدتر کند.

           

          با اینکه تحقیقات اخیر، این لنفوسیت ها ( Th1 و Th2 ) را با بیماریهای خودایمنی مشخصی در ارتباط میداند، در واقعیت، میتواند استثناء هایی وجود داشته باشد. برای مثال،

          با اینکه Th1 در بسیاری از بیماران هاشیموتو بیش فعال (غالب) است، برای تعداد محدودی غلبه ی Th2 هم در نمودار گزارش شده است.

          جالب تر این که حتی ممکن است برای برخی افراد هم لنفوسیت Th1 و هم لنفوسیت Th2 بصورت همزمان با هم بیش فعال یا کم فعال باشند.

          "بارداری" نیز میتواند بدن را به صورت موقت در جهتِ غلبه ی سلولهای Th2 پیش ببرد؛ بخاطر همین است که بسیاری از افراد باردار بعد از تولد نوزاد، تازه متوجه بیماری هاشیموتوی خود میشوند ( در واقع، بعد از تولد، سیستم ایمنی به سمت  غلبه ی لنفوسیت های Th1 باز میگردد). 

           

          راه های تشخیص غلبه ی Th1 و Th2 برای هر کس

           

          • دستور تست های تخصصی خون مربوط به سیتوکین Th1/Th2  توسط پزشک متخصص

          یک سری تست خون سیتوکین های سلولهای تی کمک کننده ی یک و دو وجود دارد که پزشکتان میتواند دستور دهد تا بدین وسیله، بی تعادلی سیستم ایمنی تشخیص داده شود. همچنین شما میتوانید با استفاده از ترکیبات تغذیه ای مشخصی که گلبولهای Th1 یا Th2 را تحریک میکنند به شناخت بدنتان برسید؛ اما این راه سخت است و باید تحت نظر یک متخصص با تجربه انجام شود:

           

          • امتحان کردنِ شخصیِ ترکیبات تغذیه ای مشخص روی بدن

          در مقاله ی بعدی، این ترکیبات تغذیه ای ترجمه و نوشته میشود. هم چنین، به استراتژی های دیگری که سیستم ایمنی را تنظیم و تعدیل میکند اشاره شده است.

           

          آدرس کامل مطلب برای ذکر منبع،

          http://danesh-khodimeni.blog.ir/1398/12/09/the-role-of-th1-and-th2-in-autoimmune-disease

           

          ترجمه ی مقاله ای از میکی ترسکات، نویسنده ی "کتاب راهنمای رژیم خودایمنی" و بلاگر سایت پالئو-خودایمنی

           

           

          ترجمه از سایت رسمی دکتر سارا بلنتاین:

          https://www.thepaleomom.com/guest-post-by-mickie-trescott-what-is-the-role-of-th1-and-th2-in-autoimmune-disease/ by Mickey Trescott

           

          منابع اصلی اطلاعات:

          Why Do I Still Have Thyroid Symptoms? by Datis Kharrazian 

          Immune Balancing for Hashimotos – Chris Kresser 

           

          پینوشت ها:

           

          1. Autoimmune Wellness Handbook by Mickey Trescott

          2. Autoimmune-Paleo

          3. alternative field

          4. Datis Kharrazian

          5.  cell-mediated immunity

          6.  organ-specific autoimmune disease

          7. humoral-mediated immunity

          8. systemic autoimmune disease 

           

           


          ترجمه ی مقاله ای از میکی ترسکات، نویسنده ی "کتاب راهنمای رژیم خودایمنی" و بلاگر سایت پالئو-خودایمنی

           

          در آخرین مقاله، نقش اصلی سلولهای Th1 و Th2 در سیستم ایمنی را توضیح دادم. همچنین، اینکه چگونه تعادل این سلولها در افرادی که از بیماری های خودایمنی رنج میبرند، به هم میخورد. در این مقاله، قصد دارم به ترکیبات تغذیه ای که تعادل بین  Th1 و Th2 را تغییر میدهند اشاره کنم. به علاوه، در مورد ترکیبات تغذیه ای شناخته شده ای که باعث تنظیم این لنفوسیتها میشوند نیز توضیحاتی میدهم.

           

          چگونه میتوانم بفهمم که سیستم ایمنی من نامتعادل شده است؟

           

          بهترین روش برای فهمیدن اینکه کدام بخش از سیستم ایمنی در بدن غالب شده است، انجام مجموعه ی تست خون1 سیتوکین  Th1 و Th2 است. بجای این روش، فرد میتواند در چالش مکمل شرکت کند؛ بدین ترتیب که مکمل تغذیه ای که Th1 را تحریک میکند به مدت چند روز مصرف کند، سپس، مکمل مورد مصرف را به آن نوعی که محرکِ Th2 است تغییر دهد و مجدداٌ چند روزی استفاده کند، در حالیکه در این مدت همواره به تاثیر این مکملها در علائمش به دقت توجه میکند.

           

          به روز رسانی: چند تست جدیدتر هم وجود دارد که میتواند غلبه ی Th1 در مقابل Th2 را اثبات کند.

           

          چه پروتکلی برای تعدیلِ سیستم ایمنی وجود دارد؟

           

          دکتر خرازیان2 متخصصی است که "پروتکل درمانِ بیماری خودایمنی از طریق تعدیل  Th1 و Th2" را طراحی کرده است. اگر Th1 در بدن غالب باشد، وی از ترکیبات محرکِ Th2 برای بالا بردن سطح Th2 استفاده میکند و بالعکس. به علاوه، او از سایر ترکیبات و ویتامینها که برای تنظیم تعادل میان  Th1 و Th2 شناخته شده است استفاده میکند. دیدگاه این دکتر این است که با برقراری تعادل میان  Th1 و Th2، حمله ی خودایمنی کاهش می یابد و بدن قادر است عملکردی نسبتاٌ نرمال داشته باشد. همچنین، او به بیماران خود دستورِ "رژیم خودایمنی ترمیم روده"3 را میدهد. (این رژیم به پروتکل خودایمنی AIP4 شباهت زیادی دارد). استفاده از این پروتکل به افراد زیادی برای درمان بیماری هاشیموتو کمک کرده است.

          با این حال، تعدیل سیستم ایمنی برای بیماران خودایمنی کار سختی است و حتی حاذق ترین متخصصان را هم گیچ میکند. افراد بسیاری هستند که تجربه ی بدی در استفاده از این نوع روش درمانی داشته اند، احتمالاٌ بیشتر بخاطر این بوده که تحریکِ بخش غالبشان بصورت ناخواسته اتفاق افتاده و باعث بدتر شدن حمله ی خودایمنی شده است. ترکیبات تحریک کننده ی Th1/Th2 به قرار زیر است:

           

          ترکیبات تحریک کننده ی Th1:

          • گون
          • سرخارگل (اکیناسه)
          • قارچهای داروئی مثل مِیتیک5
          • قارچهای حاوی بتاگلوکان6
          • گلیسیریزا (موجود در شیرین بیان)7
          • بادرنجبویه ( نامهای دیگر آن: فرنجمشک، وارنگ بو، بادرنگبویه)
          • کُلرلا8
          • عصاره ی هسته ی انگور

           

          ترکیبات فعال کننده ی Th2:

          • کافئین
          • عصاره ی چای سبز
          • عصاره ی پوست درخت کاج
          • پوست درخت بید
          • لیکوپن 9 (موجود در گوجه و سایر میوه های قرمز رنگ از جمله توت فرنگی و گیلاس)
          • رزوِراترول 10(موجود در پوست انگور، جوانه ی بادام زمینی و کاکائو)
          • پیکنوژنول 11 (عصاره پوست درخت کاج دریایی فرانسه و سیب ها)
          • کورکومین 12 (موجود در زردچوبه)
          • ژنیستئین 13 (جنیستئین) (موجود در لوبیای سویا)
          • کورستین 14(کرستین) (فلانوئید موجود در بسیاری از میوه و سبزیجات مثل پیازها، توت ها، کیل15)

           

          تذکر مترجم: دکتر داتیس خرازیان اخیراٌ در مقاله ای اعلام کرد که دیگر مکملهای "رزوراترول" و "کورکومین" را در این لیست قرار نمیدهد چون معتقد است ترکیب این دو مکمل با هم برای تعدیل بخشی از سیستم ایمنی (تعدیل واکنشهای TH-17 ) خوب است اما در صورتی که سلولهای th2 فرد فوق فعال باشد باید از مصرف آنها پرهیز کرد.

           

          چرا این مهمه که در مورد این ترکیبات بدونیم؟

           

          همانطور که مشاهده میکنید، بسیاری از مواردی که در لیست بالاست بسیار متعارف هستند و توسط افراد بسیاری بصورت منظم استفاده میشوند. برای مثال، سرخارگل یک داروی گیاهی معمول برای درمان سرماخوردگی و آنفولانزاست اما باعث میشود شرایط فردی که Th1 او غالب است بدتر شود.

           

          به علاوه، اگر فردی که Th2 او غالب است هر روز چند فنجان قهوه بخورد،بصورت ناخواسته سلولهای Th2 غالب را تحریک کرده است. برعکس آن نیز صدق میکند. ممکن است فردی که Th1 او فوق فعال است از خوردن کافئین سود ببرد.

           

          تذکر: البته اگر سطح آدرنالین فرد را به این قضیه ربط دهیم، موضوع کمی پیچیده تر میشود. (اگر فرد دچار کمبود هورمون کورتیزول باشد، کافئین مفید است اما اگر th2 همان فرد فوق فعال باشد، همچنان میتواند علائم خودایمنی ناشی از آن (کافئین) را بدتر کند).

           

          اگر از بیماریهای خودایمنی رنج میبرید، ریسک این وجود دارد که به مکملهای تاثیر گذار بر سیستم ایمنی حساسیت داشته باشید . در همین حد که بدانید چقدر این ترکیبات قوی هستند هم مفید است حتی اگر نخواهید از آنها برای تعدیل th1 و th2 بدنتان استفاده کنید.

           

          آیا راه مطمئن تری برای تعدیل th1 , th2 وجود دارد؟

           

          بازی با تعادل th1 , th2 کار سختی است و برای برخی افراد خوب جواب نمیدهد حتی اگر تحت نظر متخصص باشید. 

          استفاده از ویتامین ها و مواد مغذی که بصورت طبیعی تعادل بین th1 و th2 را برقرار میکند یا عملکرد سلولهای T تنظیم کننده را بهبود میبخشد، کم خطرتر است نسبت به مصرف مکملهایی که مستقیماً یکی از آنها را تحریک میکند. در تحقیقات، ترکیبات زیر برای اینکار بیان شده است:

           

          ترکیبات تنظیم کننده ی th1 و th2

           

          • پروبیوتیک ها ( موجود در غذاهای تخمیر شده مثل کیمچی 16، ساورکرات17، ماست، کامبوچا18، کفیر، و همچنین مکملها)
          • ویتامین A ( موجود در جگر، روغن جگر ماهی، و همچنین کره، و تخم مرغ ارگانیک)
          • ویتامین E ( موجود در روغن پالم قرمز، زرده تخم مرغ ارگانیک، آووکادو، و همچنین دانه ها و مغزها)
          • آغوز (شیر اول مادر که در مکملها موجود است)

           

          ترکیبات تقویت کننده ی سلولهای تنظیم کننده T 

           

          • ویتامین D ( حاصل از نور خورشید، و همچنین موجود در جگر، روغن جگر ماهی، ساردین، و تخم مرغ ارگانیک)
          • اسیدهای چرب امگا-3 (EPA و DHA)  موجود در ماهی چرب آب سرد مثل سالمون، ساردین. و همچنین در گوشت و تخم مرغ ارگانیک به میزان کمتر

           

          خلاصه

          من معتقدم  این خیلی خوب است که بیماران خودایمنی بدانند چه ترکیباتی، TH1 , TH2 را تحریک میکند، چون این لنفوسیت ها میتوانند پیشرفت بیماری را بهتر یا بدتر کنند. دانستن اینکه سلولهای TH1 و TH2 در بدن فرد بیش فعال است و درمان آن با مکمل هایی که تعادل آنها را برقرار میکند برای برخی میتواند مفید باشد اما من اعتقاد ندارم که این روش بهترین یا کم خطرترین راه برای همه باشد.

           

          اگر تصمیم به انتخاب این راه را دارید، ابتدا مطمعن شوید از یک متخصص حاذق و باتجربه در این زمینه کمک میگیرید. متخصصی که این روش را برای درمان بیماریهای خودایمنی بکار گرفته است.

           

          گزینه ی امن تر و بهتر، توجه به ترکیباتی است که از نظر تحقیقی برای تنظیم سیستم ایمنی شناخته شده اند. به علاوه، بکارگرفتن استراتژی هایی که برای کمک به بیماریهای خودایمنی شناخته شده است.

           

          ترجمه ی مقاله ای از میکی ترسکات، نویسنده ی "کتاب راهنمای رژیم خودایمنی" و بلاگر سایت پالئو-خودایمنی

           

          آدرس کامل مطلب:

           

          http://danesh-khodimeni.blog.ir/1398/12/17/how-do-you-balance-th1-and-th2-in-autoimmune-disease

           

          منابع: ترجمه از مطلب سایت دکتر سارا بلنتاین

          https://autoimmunewellness.com/how-do-you-balance-th1-and-th2-in-autoimmune-disease/

          https://www.thepaleomom.com/3254/

           

          پینوشت:

           

          1. A Th1/Th2 Cytokine blood panel

          2. Dr. Kharrazian

          3. an autoimmune gut-repair diet 

          4.  

          autoimmune protocol

          5. Maitake

          6. Beta-Glucan

          7. Glycyrrhiza 

          8. Panax Ginseng

          9. Chlorella

          10. Lycopene

          11. Resveratrol

          12. Pycnogenol

          13.Curcumin

          14.Genistin 

          15. Quercitin

          16.  kimchi 

          17.  sauerkraut

          18. kombucha

           

          References:

          http://chriskresser.com/basics-of-immune-balancing-for-hashimotos

          http://en.wikipedia.org/wiki/T_helper_cell

          http://www.precisionnutrition.com/rr-green-tea-hazards

           

          نکته: در صورت تمایل به ذخیره کردن یا به اشتراک گذاشتن نوشته ها، ترجمه ها، مقاله ها،و هر آن چیزی که در این وبلاگ ثبت می شود؛ آدرس کامل سایت و سایر اطلاعات مربوط به آن اعم از نام نویسنده، مترجم یا گردآورنده، و منابع منتخب حتما ذکر شود؛ در غیر اینصورت، ی ادبی تلقی می شود.

           

          * مطالب ارائه شده در این سایت، صرفا جهت آگاه سازی شما از آخرین تحقیقات است و هیچ جنبه ی دیگری ندارد. 
           

          ترجمه ی مطلبی از میکی ترسکات، نویسنده ی "کتاب راهنمای رژیم خودایمنی"1 و بلاگر سایت پالئو-خودایمنی2

           

          معمولاً بیماران خودایمنی علائمی را تجربه میکنند که از عملکرد نامتعادل سیستم ایمنی نشأت میگیرد. عوامل بسیار زیادی وجود دارد که میتواند در تعادل سیستم ایمنی تأثیر گذار باشد مثل استرس، تغذیه، کمبود ویتامین و مواد معدنی، فلور روده و آلرژی ها.

           

          این نوع دیدگاه نسبت به بیماریهای خودایمنی یک نوع نگرش در حال گسترش در زمینه ی "طب مکمل یا جایگزین"3 است که با فعالیت تحقیقی "دکتر داتیس خرازیان"4 مورد بررسی بیشتر قرار گرفته است. در این بخش، توضیحات مهمی در خصوص موارد زیر خواهید خواند:

           

          1. چگونه سلولهای T کمک کننده در سیستم ایمنی فعالیت میکنند.
          2.  چه عواملی در به هم خوردن تعادل سلولهای T کمک کننده مؤثر است.

           

          سلولهای کمک کننده ی سیستم ایمنی با مخفف Th1 و Th2 چیست؟

           

          سلولهای T کمک کننده (به اختصار Th) قسمت اصلی سیستم ایمنی را تشکیل میدهند. آنها لنفوسیتهایی هستند که وظیفه ی شناسایی پاتوژن های بیگانه را بر عهده دارند. (لنفوسیت ها نوعی گلبول سفید خون هستند).

          در صورت مبتلا بودن به بیماری خودایمنی، سلولهای Th، بافت نرمال بدن را بیگانه تلقی میکنند. در پاسخ به این شناسایی، آنها از خود سایتوکین تولید میکنند. (سایتوکینها، پروتئینهای پیام رسان هورمونی اند که مسئولیت تاثیرات زیستی سیستم ایمنی را بر عهده دارند).

           

          سلولهای T کمک کننده به دو گروه اصلی زیر تقسیم میشوند:

           

          Th1: این سلولها در "ایمنی فعال یا کنش ور"5 ایفای نقش میکنند. ایمنی فعال با عفونتهای ویروسی و یاکتریهای مشخصی مقابله میکند. آنها اولین خط دفاعی بدن بر علیه پاتوژن هایی است که به درون سلولها راه می یابند. آنها در بدن ایجاد التهاب میکنند و در بروز بیماریهای خودایمنی تک عضوی6 نقش اساسی دارند.

           

          Th2: این سلولها در "ایمنی غیرفعال"7 نقش دارند. در این نوع ایمنی، سلولها با آلرژن ها، سموم و باکتریها مقابله میکند. آنها مسئولیت تحریک تولید آنتی بادیها در برابر پاتوژن های خارج سلولی را برعهده دارند. (منظور پاتوژنهایی است که در خون و سایر مایعات بدن یافت میشود). آنها التهاب زا نیستند و در بیماریهای خودایمنی سیستمیک8 و سایر بیماریهای مزمن نقش اساسی دارند.

           

          در سیستم ایمنی با عملکرد خوب، هر دو گروه از سلولهای T کمک کننده (Th1 و Th2) برای برقراری تعادل سیستم با هم همکاری میکنند. در صورت مواجهه با عوامل خطرساز برای بدن (مثل ویروسها،)، یکی از این دو نوع سلول فعال تر از قبل خواهند شد اما بعد از برطرف شدن، مجدداٌ به حالت تعادل می رسند.

           

          این چه تاثیری روی بیماریهای خودایمنی دارد؟ 

          طبق تحقیقات اخیر، سلولهای (Th1 یا Th2)  در بدن برخی بیماران خودایمنی غالب هستند. با اینکه استثناء هایی در این مورد وجود دارد، در جدول زیر نام بیماریها با نوع غلبه ی Th1 یا Th2 نوشته شده است.

           

          بیماریها و اختلالاتی که با غلبه ی لنفوسیت های Th1 مرتبط است: (بیماریهای خودایمنی تک عضوی)

           

          • دیابت نوع یک 
          • مالتیپل اسکلروزیس (اِم اِس) 
          • هاشیموتو
          • گریوز 
          • بیماری کرون 
          • سوریازیس یا بیماری صدف پوستی
          • سندرم شوگرن
          • سلیاک 
          • لیکن پلان
          • رماتیسم مفصلی یا آرتریت روماتوئید
          • عفونتهای ویروسی مزمن

           

          بیماریها و مشکلاتی که با غلبه ی لنفوسیت های Th2 در ارتباط است: (بیماریهای خودایمنی سیستمیک)

           

          • لوپوس
          • درماتیت یا التهابات پوستی آلرژیک
          • اسکلرودرما
          • اگزما آتوپیک یا سرشتی
          • تورم سینوسها یا سینوزیت
          • بیماری التهابی روده IBD 
          • آسم (تنگی نفس)
          • آلرژیها
          • سرطان
          • کولیت اولسروز
          • حساسیت چندگانه به مواد شیمیایی

           

          وقتی سلولهای Th1 در سیستم ایمنی بیش فعال (غالب) است، فعالیت Th2 را کاهش میدهد (بر عکس آن نیز درست است؛ یعنی وقتی سلولهای Th2 بیش فعال یا غالب است، عملکرد Th1 را ضعیف تر میکند). این موضوع میتواند برای ما مشکل ساز باشد زیرا برقراری تعادل در فعالیت اجزای اصلی سیستم ایمنی Th1 و Th2 بسیار اهمیت دارد.

           

          در مورد بیماری خودایمنی، این بی تعادلی (غلبه ی سلولهای t کمک کننده) میتواند موجب حمله های بیشتر به بافتهای سالم شود و علائم بیماری را بدتر کند.

           

          با اینکه تحقیقات اخیر، این لنفوسیت ها ( Th1 و Th2 ) را با بیماریهای خودایمنی مشخصی در ارتباط میداند، در واقعیت، میتواند استثناء هایی وجود داشته باشد. برای مثال،

          با اینکه Th1 در بسیاری از بیماران هاشیموتو بیش فعال (غالب) است، برای تعداد محدودی غلبه ی Th2 هم در نمودار گزارش شده است.

          جالب تر این که حتی ممکن است برای برخی افراد هم لنفوسیت Th1 و هم لنفوسیت Th2 بصورت همزمان با هم بیش فعال یا کم فعال باشند.

          "بارداری" نیز میتواند بدن را به صورت موقت در جهتِ غلبه ی سلولهای Th2 پیش ببرد؛ بخاطر همین است که بسیاری از افراد باردار بعد از تولد نوزاد، تازه متوجه بیماری هاشیموتوی خود میشوند ( در واقع، بعد از تولد، سیستم ایمنی به سمت  غلبه ی لنفوسیت های Th1 باز میگردد). 

           

          راه های تشخیص غلبه ی Th1 و Th2 برای هر کس

           

          • دستور تست های تخصصی خون مربوط به سیتوکین Th1/Th2  توسط پزشک متخصص

          یک سری تست خون سیتوکین های سلولهای تی کمک کننده ی یک و دو وجود دارد که پزشکتان میتواند دستور دهد تا بدین وسیله، بی تعادلی سیستم ایمنی تشخیص داده شود. همچنین شما میتوانید با استفاده از ترکیبات تغذیه ای مشخصی که گلبولهای Th1 یا Th2 را تحریک میکنند به شناخت بدنتان برسید؛ اما این راه سخت است و باید تحت نظر یک متخصص با تجربه انجام شود:

           

          • امتحان کردنِ شخصیِ ترکیبات تغذیه ای مشخص روی بدن

          در مقاله ی بعدی، این ترکیبات تغذیه ای ترجمه و نوشته میشود. هم چنین، به استراتژی های دیگری که سیستم ایمنی را تنظیم و تعدیل میکند اشاره شده است.

           

          آدرس کامل مطلب،

          http://danesh-khodimeni.blog.ir/1398/12/09/the-role-of-th1-and-th2-in-autoimmune-disease

           

          ترجمه ی مقاله ای از میکی ترسکات، نویسنده ی "کتاب راهنمای رژیم خودایمنی" و بلاگر سایت پالئو-خودایمنی

           

           

          ترجمه از سایت رسمی دکتر سارا بلنتاین:

          https://www.thepaleomom.com/guest-post-by-mickie-trescott-what-is-the-role-of-th1-and-th2-in-autoimmune-disease/ by Mickey Trescott

           

          منابع اصلی اطلاعات:

          Why Do I Still Have Thyroid Symptoms? by Datis Kharrazian 

          Immune Balancing for Hashimotos – Chris Kresser 

           

          پینوشت ها:

           

          1. Autoimmune Wellness Handbook by Mickey Trescott

          2. Autoimmune-Paleo

          3. alternative field

          4. Datis Kharrazian

          5.  cell-mediated immunity

          6.  organ-specific autoimmune disease

          7. humoral-mediated immunity

          8. systemic autoimmune disease 

           

          نکته: در صورت تمایل به ذخیره کردن یا به اشتراک گذاشتن نوشته ها، ترجمه ها، مقاله ها،و هر آن چیزی که در این وبلاگ ثبت می شود؛ آدرس کامل سایت و سایر اطلاعات مربوط به آن اعم از نام نویسنده، مترجم یا گردآورنده، و منابع منتخب حتما ذکر شود؛ در غیر اینصورت، ی ادبی تلقی می شود.

           

          * مطالب ارائه شده در این سایت، صرفا جهت آگاه سازی شما از آخرین تحقیقات است و هیچ جنبه ی دیگری ندارد. 

          "ترجمه ی بخشی از مقاله ی دکتر داتیس خرازیان، متخصص طب کاربردی در زمینه ی بیماریهای خودایمنی"

           

          لیست مواد غذایی مجاز برای خوردن

           

          وقتی در مورد این رژیم صحبت به میان می آید؛ اولین چیزی که افراد میپرسند این است که چه میتوانیم بخوریم؟ در واقع شما به شیوه ای غذا خواهید خورد که افراد بسیاری در بیشتر مدت تاریخ بشریت میخوردند، غذاهای خیلی زیادی هستند که از کارخانه یا دامداری صنعتی نشات گرفته نمی شوند.

           

          مسلماً اگر به هر کدام از این غذاها حساسیت غیر آلرژیک داشته باشید نباید بخورید چون فقط در این لیست نوشته شده است

           

          1. بیشتر سبزیجات ارگانیک:

          تا جایی که امکان دارد سبزیجات را متنوع انتخاب کنید و مطمئن باشید که همه ی طیف رنگها را در بر میگیرد؛ ریشه ی رازیانه، روکولا، کنگر فرنگی، مارچوبه، چغندر قرمز، برگهای سبز چغندر، بوک چوی، بروکلی، کلم پیچ، هویج، گل کلم، کرفس، پیاز کوهی، خیار، سیر، کیل، کلم قُمری، تره، کاهو، سبزی خردل، زیتون، پیاز، جعفری، تربچه، شلغم، موسیر، اسفناج، کدو حلوایی، سیب زمینی شیرین، یام (سیب زمینی هندی)، شاه بلوط، شاهی، کدو سبز، و غیره. سبزیجات خانواده ی چلیپائیان (بروکلی، کیل،) را دیگر برای عملکرد تیروئید بد نمی دانند.

           

          2. گوشتهای با کیفیت: گاو، مرغ، گاومیش، بره، بوقلمون

          بره، مرغ، بوقلمون بدون هورمون و آنتی بیوتیک را انتخاب کنید. مرغ حاوی امگا 6 زیادی است و باید بصورت متعادل مصرف شود؛ اگر بیشتر مصرف کردید، روغن امگا 3 زیادی بخورید تا جبران شود. (نسبت صحیح امگا 6 به امگا 3 را در بخش بعدی خواهید خواند. گاوی را انتخاب کنید که علفخوار، بدون هورمون و آنتی بیوتیک باشد. بهترین انتخابها، گوشت حیوانات علفخوار بومی و پرورش یافته در فضای باز است. دومین بهترین انتخاب، گوشت ارگانیک است. از مصرف گوشتهای حاوی آنتی بیوتیک و هورمون (در دامداریهای صنعتی) خودداری کنید.

           

          3. امعا و احشا ( گوشت قابل خوردن قسمتهای اعضای داخلی حیوانات یا ماکیان): جگر، قلب، قلوه، زبان، آب استخوان

          منبع غنی از مواد مغذی مثل ویتامینها، مواد معدنی، چربیهای سالم و آمینواسیدهای ضروری بدن است.

           

          4. مواد غذایی سرشار از گلایسین:

          مواد غذایی حاوی بافت پیوندی، گوشت اعضای داخلی (حیوانات یا ماکیان)، غضروف، پوست، آب استخوان را شامل میشود.

           

          5. ماهی و آبزیان دریایی با کیفیت: 

          به دنبال ماهی کم جیوه و گرفنه شده از آب سرد ( اقیانوس ) باشید که میزان چربی زیادی داشته باشد.

          اره ماهی، بیشتر ماهیهای تونا، و خال مخالی جیوه ی بسیار زیادی دارد

           

          6. چربیهای با کیفیت و سالم:

          روغن زیتون، روغن آووکادو، روغن نارگیل، مکمل های امگا 3 (کم جیوه)، ماهی چربِ آب سرد، چربیهای سالم حاصل از حیوانات علفخوار و پرورش یافته در فضای باز (مرتع یا علفزار). 

           

          7. بیشتر میوه های ارگانیک ( با شاخص گلایسمی پایین):

          سیب، زردآلو، آووکادو، توت ها، گیلاس، گریپ فروت، لیمو، هلو، گلابی، آلو،

           

          8. برخی قارچ های خوراکی: عموماً قارچ ها برای بیشتر افراد خوب هستند. هر چند، برخی افراد با مشکلات خودایمنی به قارچ تحریک کننده ی ایمنی مثل میتیک و بتاگلوکان گرفته شده از قارچ واکنش میدهند، بنابراین پاسخ بدنتان را بسنجید.

           

          9. برخی مواد غذایی پروبیوتیکی و تخمیری: ساورکرات (کلم پیچ یا هویج و کلم پیچ تخمیر شده)، کیمچی ( سبزیجات تخمیر شده)، ترشی زنجبیل، خیار تخمیر شده، ماست نارگیل (بدون صمغ گوار)، کامبوچا، آب کفیر شیر نارگیل، مکمل ها، و غیره.

          ممکن است لازم باشد خودتان درست کنید یا یکی از مارکهای موجود در بازار را تهیه کنید اما باید واقعاً تخمیر شده باشند و قند و افزودنی نداشته باشند. به علاوه لازم است در مورد مواد غذایی تخمیری بی هواری جستجو و تحقیق کنید. این نوع مواد غذایی تخمیری در ظرف های دربسته و محکم درست میشوند و هیستامین تولید نمیکنند، در حالی که مواد غذایی تخمیری هوازی (باز) که معمولاً در شیشه های معمولی درست میشوند هیستامین تولید میکنند که با بدن برخی افراد سازگار نیست. در واقع، بدن برخی افراد به هیستامین، واکنشهای حساسیتی مثل التهاب، ناراحتی گوارشی، و کهیر (دانه های پوستی) میدهد.

           

          10. نارگیل: شیر نارگیل (بدون صمغ گوار)، آب نارگیل، سرکه ی آب نارگیل، سُس نارگیل، روغن نارگیل، خامه ی نارگیل حاصل از چربی روی سطح شیر نارگیل

           

          توضیحات مترجم: خامه ی حاصل از چربی روی شیر نارگیل با خامه ی بدست  آمده از خود میوه ی نارگیل تفاوت دارد. مورد دوم حاوی فیبر زیادی است و در واقع همان کره ی نارگیل است

           

          تذکر: همه ی محصولات نارگیل حاوی فیبر اینولین زیاد و فایتیک اسید نسبتاً زیادی است که باعث ایجاد مشکلات گوارشی برای برخی افراد میشود. تا زمانی که بدانید سطح تحمل بدنتان چقدر است، در حد تعادل مصرف کنید.

           

          11. گیاهان و چاشنی ها:

          ریحان، گشنیز، دارچین، مریم گلی، سیر، زنجبیل، ترب کوهی، علف لیمو، جوز، نعناع، پونه کوهی، جعفری، رزماری، زعفران، میخک، نمک دریا، آویشن، زردچوبه

           

          نکته ها : فلفل سیاه در مرحله ی معرفی قابل امتحان کردن است.

          از نمک ید دار پرهیز کنید مگر اینکه دچار کمبود ید باشید.

           

          12. سرکه ها: 

          سرکه سیب، سرکه انگور، سرکه باامیک، سرکه سفید، سرکه نارگیل،.

           

          13. چای ها:

          چای های سفید، سیاه، سبز، یربامیت

           

          نکته: اگر دچار خستگی غده ی آدرنال باشید از کافئین پرهیز کنید.

           

          14. سایر موارد: چای های گیاهی، خرنوب، چای رویبوس،عصاره شیرین بیان بدون گلیسیریزین (DGL)؛

          نکته: ریشه ی شیرین بیان کامل (سفید رنگ) مجاز نیست، عصاره ی وانیل اگر پُخته شود مجاز است.

          مواردی که باید در حد تعادل مصرف شوند: فروکتوز (موجود در میوه و سبزیجات نشاسته ای)، رب انار

          مواردی که فقط هر ازگاهی (هر چند وقت یک بار) مصرف شوند: شیره ی افرا، شکر افرا، عسل، میوه خشک، خرما، شکر خرما، شیره ها، شهدها، نیشکر تصفیه نشده، شکر سرخ (خام)، شیره ی نیشکر تبخیر شده؛ تحمل شکر برای بدن هر کس متفاوت است؛ واکنش بدنتان را میتوانید در نظر بگیرید.

           

          15. مباحث مبهم (به حساسیت های هر کس بستگی دارد)

          حبوبات غلاف دار خوراکی مثل لوبیا سبز

          دانه ی قهوه ی کامل در حد تعادل (هشدار: بسیاری از مارکهای قهوه ی فوری به گلوتن آلوده هستند.)

          شکرها: برخی افراد نسبت به حتی مقدار کمی شکر، واکنشهای شدید دارند؛ واکنش بدنتان را بررسی کنید.

          جلبکهای دریایی (سرشار از یُد): برخی بیماران هاشیموتو با یُد اضافی در رژیمشان مشکل دارند.

           

          16. یک نکته در مورد اسیدهای چرب:

          مصرف نسبت مناسبی از اسیدهای چرب امگا 6 به 3 برای به حداقل رساندن تورم در بدن ضروری است. مقدار زیاد اسید چرب امگا 6 بسیار التهاب زاست بنابراین این خیلی مهم است که برای جبران آن از اسید چرب امگا 3 به مقدار کافی استفاده کرد. میانگین نسبت امگا 6 به 3 در آمریکا تقریباٌ 25 به 1 است، این یعنی سطح التهاب بدن را به شدت بالا میبرد.

          محققان توصیه میکنند نسبت اسیدهای چرب امگا 6 به 3 باید در محدوده ی 1:1 تا 4:1 باشد تا سلامت خود را تضمین و از بیماریهای مزمن پیشگیری کنید.

           

          لیست مواد غذایی غیر مجاز که باید از مصرف آنها پرهیز کرد: (مواد غذایی حذفی)

           

          1. غلات: گندم، جو، بلغور، ذرت، کندروس، گیاهک گندم، چاودار، کاموت، ارزن، برنج، جو دو سر پرک

          2. شبه غلات: آمارانت، باکویت، دانه ی چیا، کینوا

          3. حبوبات و لوبیاها: لوبیا سیاه، عدس، بادام زمینی، نخود، لوبیا چیتی، و غیره.

          4. همه ی محصولات سویا: سویای سبز، میسو، شیر سویا، پروتئین سویا، سس سویا، تمپه، توفو، لسیتین سویا، بادام زمینی،.

          5. مغزها: همه ی مغزها و کره ی مغزها از جمله بادام زمینی 

          6. دانه ها: چیا، کاکائو، کتان، کنجد، آفتابگردان، قهوه فوری ( بخاطر آلودگی قهوه های آماده به گلوتن)

          7. چاشنی های حاصل از دانه ها: رازیانه، آناتو، دانه ی کرفس، گشنیز، زیره، انیسون، رازیانه، خردل، جوز هندی، شنبلیله، حشخاش، کنجد، فلفل شیرین، بادیان ختایی، زیره سیاه، هِل، سرو کوهی، فلفل، سماق، دانه ی وانیل کامل

          8. لبنیات: کره، پنیر، شیر گاو، خامه، دسرهای یخی، شیر بز، مارگارین، مایونز، شیر گوسفند، آب پنیر، ماست (ماست نارگیل بدون صمغ گوار مجاز است)

          9. تخم مرغ: در مرحله ی معرفی، اول زرده ی تخم مرغ و بعد سفیده ی تخم مرغ بصورت جداگانه قابل باز معرفی است.

          10. سبزیجات گروه سولانم: بادمجان، سیب زمینی، گوجه، انواع فلفل شیرین/تند، ( سیب زمینی شیرین یا یام مجاز است چون در این گروه از سبزیجات نیستند.)

          11. چاشنی های حاصل از سبزیجات گروه سولانم از جمله پاپریکا، چیلی، فلفل قرمز، فلفل هندی، ادویه کاری،

          12. قارچهای دارویی: ممکنه برخی افراد با مشکلات خودایمنی به قارچهای تحریک کننده ی ایمنی همچون Maitake و بتاگلوکان گرفته شده از قارچ واکنش نشان دهد بنابراین پاسخ سیستم بدنتان به آن را بررسی کنید.

          13. روغنهای فرآوری شده و تصفیه شده: روغنهای گیاهی (نباتی) مرسوم

          14. قندها: آگاو، آبنبات، شکلات، شیره ذرت، شیره ذرت با فروکتوز بالا، ساکاروز،.

          15. استویا و شیرین کننده های غیر مغذی: آسه سولفام پتاسیم، آسپارتام، نئوتام، سوکرالوز،

          16. مواد امولسیون کننده، غلیظ کننده، و سایر افزودنی های خوراکی: مثل صمغ گوار، کاراگینان، صمغ زانتان، صمغ سلولوز، لسیتین سویا،

          17. همه ی الکلها

          18. ترکیبات حاوی گلوتن: سس باربیکیو، پودر آبگوشت آماده بنام بویون، مخمر آبجو، کالباس، چاشنی ها و ادویه های آماده، سس های آماده، مواد امولسیون کننده، 

           

          ترجمه و گردآوری:  www.danesh-khodimeni.blog.ir

           

          ترجمه ی بخشی از مقاله ی دکتر داتیس خرازیان، متخصص طب کاربردی در زمینه ی بیماریهای خودایمنی

           

          Reference:

          https://drknews.com/autoimmune-gut-repair-diet/

           

          آدرس کامل مطلب:

          http://danesh-khodimeni.blog.ir/1398/12/02/autoimmune-gut-repair-diet

           

          توجه

           

          در صورت تمایل به ذخیره کردن یا به اشتراک گذاشتن نوشته ها، ترجمه ها، مقاله ها، و هر آن چیزی که در این وبلاگ ثبت می شود؛ آدرس کامل سایت و سایر اطلاعات مربوط به آن اعم از نام نویسنده، مترجم یا گردآورنده، و منابع منتخب حتما ذکر شود؛ در غیر اینصورت، ی ادبی تلقی می شود.

           مطالب ارائه شده در این سایت، صرفا جهت آگاه سازی شما از آخرین تحقیقات است و هیچ جنبه ی دیگری ندارد. 

          با اینکه ارتباط "اختلال روده ی نشت کننده" و بیماریهای خودایمنی هنوز بصورت دقیق و جامع از نظر علمی اثبات نشده اما " افزایش نفوذ پذیری روده" در پیشینه ی بسیاری از تحقیقات و پژوهش ها در سالهای اخیر بوده است و حتی عامل اصلی در ایجاد برخی بیماریها تلقی شده است.

          اختلال روده ی نشت کننده چیست؟
          سطح روده ی ما (بنام اِپیتلیوم) با لایه ای از سلولهای به هم چسبیده پوشیده شده است. این لایه ی سلولی به عنوان سدی میان محیط بیرونی (مجاری گوارشی) و محیط داخل (خون و فضای داخلی بدن) ایفای نقش میکند. وقتی اتصالات محکمِ بین این سلولهای بهم پیوسته باز شود، اختلال روده ی نشت کننده ایجاد میشود؛ بدین ترتیب که تکه های پروتئینی، باکتریها، ضایعات، سموم و پاتوژن ها میتوانند از این راه عبور کنند. بعد از این، سلولهای سیستم ایمنی ساکن در قسمت روده بر علیه این عوامل بیگانه و مهاجم حمله را آغاز میکنند و به دنبال آن سلسله ای از واکنشها رخ میدهد که به التهاب و فعالیت مداوم سیستم ایمنی منجر میشود. 
          برای بهبود اختلال روده ی نشت کننده، هم باید بدانیم از چه غذاهایی اجتناب کنیم و هم اینکه چه مواد غذایی بهبود بخشی را در برنامه ی خود بگنجانیم. 
          طبق برخی تحقیقات، غذاهایی که باعث ضعف روده و باز شدن این اتصالاتِ میان سلولی میشود باید از برنامه غذایی فرد حذف شوند و چیزهایی که به سلامت عمومیِ روده کمک میکند اضافه شوند. 
          برای مثال طبق تحقیقات دکتر سارا بلنتاین، موارد اصلی برای حذف شامل غلات گلوتن دار، غذاهای لکتین دار (حبوبات)، لبنیات، سبزیجات گروه سولانم (بادمجون، گوجه، سیب زمینی، فلفل،)، سفیده ی تخم مرغ،میشود. 
          راهکارهای بهبود بخش اصلی شامل این موارد میشود:

          ۱. کاهش التهاب با پرهیز از مصرف غلات
          ۲. کاهش التهاب با تعدیل اسیدهای چرب امگا سه و شش مصرفی در روز
          ۲. پروبیوتیکها و مواد غذایی پروبیوتیکی
          ۳. فراهم آوردن شرایط مناسب برای تکثیر باکتریهای مفید و محافظ بدن با مصرف سبزیجات و فیبرها به اندازه ی کافی
          ۴. مصرف آمینواسیدهای مهم برای تقویت اتصالات میان سلولی در قسمت دیواره ی گوارشی (مثل آب استخوان)

          آیا مواد مغذی مشخصی وجود دارد که به استحکام ساختاریِ دیواره ی روده و بسته نگه داشتن اتصالات میان سلولها به منظور بهبود "اختلال روده ی نشت کننده" کمک کند؟  بله، علاوه بر پژوهش های مختلفی که تاثیر مکملهای مواد مغذی و ترکیبات گیاهی -داروئی مختلف را بر نشت پذیری روده در انسانها و حیوانات زنده مورد سنجش قرار داده است، انجام آزمایشات کشت سلولی با الگوبرداری از سلولهای اِپیتلیال روده، ما را به شناخت بهتری در این مورد رسانده است.

          در واقع، با کمک این روش مرسوم، سلول های روده را در آزمایشگاه میتوان کِشت کرد به گونه ای که کاملا شبیه سلولهای انتروسیت دیواره ی روده شود. سپس محلولِ حاوی هر ماده ی مغذی را به سلولهای اِپیتلیال فرضی تزریق کرد و ولتاژ، جریان و مقاومت الکتریکی، آنها را در سرتاسر سلولها اندازه گیری کرد. تعیین این فاکتورها به دانشمندان کمک میکند تا میزان استحکام سد روده و عملکرد آن را ارزیابی کنند. علاوه بر اینها، شدت گسترش آنها در لایه ی سلولی نیز بررسی میگردد.

          همچنین محققان میتوانند میزان اثرگذاری مواد مغذی بر ژن های دخیل در تنظیم نشت پذیری روده و پروتئین های نقاط پیوندی میان سلولهای جدار روده را آزمایش کنند.

          خلاصه: از طریق این نوع پژوهش ها و پروژه های تحقیقی به این نکته پی میبریم که مواد مغذی مشخصی هستند که به بازسازی دیواره ی روده و فضای میان سلولی کمک کند؛ همان قسمتهایی که سلولها را به هم چسبیده و در کنار هم نگه میدارد و باعث میشود این ساختار کمتر از قبل نشت پذیر (نفوذ پذیر) باشد.

          هر ماده ی مغذی معرفی شده به شیوه ی منحصر به فرد خود در استحکام ساختار سلولی روده نقش دارد و هر کدام در نوع خود مهم و مفید هستند. ( چگونگی اثر آنها متفاوت است). این ترکیبات عبارتند از:

          ۱. زینک: نوع عملکرد⬅ تنظیم نفوذ پذیری روده و موثر در پروتئینهای اتصالات محکم  میان سلولها

          ۲. کوئرستین: نوع عملکرد⬅ تقویت سد روده و حفاظت از آن در برابر عوامل آسیب رسان خارجی

          ۳.بوتیرات: نوع عملکرد⬅ نوسازیِ ساختار کلی روده و کاهش نشت پذیری آن

          ۴. کورکومین: نوع عملکرد⬅ بازسازیِ ساختار روده و کاهش نفوذپذیری آن

          ۵. ایندول: نوع عملکرد⬅ کاهش تولید سایتوکینهای پیش التهابی

          ۶. بربرین: نوع عملکرد⬅ اصلاح میزان نفوذپذیری چسبهای محکمِ میان سلولی

          ۷. اِل-گلوتامین: نوع عملکرد⬅ ایجاد یکپارچگی و حفظ عملکرد سد روده

          ۸. شیرین بیان بدون گلیسیریزین⬅ ضخیم سازی لایه ی مخاطی روده

           

          www.thepaleomom.com/8-nutrients-for-leaky-gut/


          "سویه های مفید پروبیوتیک"
           
          قسمت اول: بیفیدوباکترها
          ____________________________________________________
           
          ۱. بیفیدو باکتریوم بیفیدوم: ▫بیشترین پروبیوتیک موجود در بدن نوزادان و روده ی بزرگ ▫کمک به تولید ویتامین ها در روده ▫جلوگیری از رشد باکتریهای مضر ▫تقویت واکنش های سیستم ایمنی ▫پیشگیری از اسهال
          ____________________________________________________
           
          ۲. بیفیدو باکتریوم لانگوم: بهبود عملکرد کبد کاهش التهاب حذف سُرب و فات سنگین از بدن
          ____________________________________________________
           
          ۳. بیفیدو باکتریوم برو: تشکیل کُلنی میکروارگانیسم های مفید در سیستم گوارشی خارج کردن باکتری های بد از بدن
          ____________________________________________________
           
          ۴. بیفیدو باکتریوم  اینفنتیس: ▫تسکین مشکل اسهال و یبوست ▫کاهش علائم سندرم روده ی تحریک پذیر (IBS)
           
          ____________________________________________________
           
          پینوشت: 
          1.Bifidobacterium bifidum
          2.Bifidobacterium longum
          3.Bifidobacterium breve
          4.Bifidobacterium infantis
           
          منبع:
           
          Http://draxe.com/probiotics-benefits-food-supplements/
           
          تذکر:
           
          کلیه ی اطلاعات نوشته شده در این صفحه جنبه ی تحقیقی دارد. قبل از تصمیم گیری در مورد سلامتتان و هر تغییری در برنامه ی خود، ابتدا با پزشک یا مشاور تخصصی و آگاه در این زمینه م کنید. 
          در صورت ذخیره ی اطلاعات یا کُپی از نوشته ها، منبع آن و آدرس سایت مربوطه حتما ذکر شود. 

          با اینکه ارتباط "اختلال روده ی نشت کننده" و بیماریهای خودایمنی هنوز بصورت دقیق و جامع از نظر علمی اثبات نشده اما " افزایش نفوذ پذیری روده" در پیشینه ی بسیاری از تحقیقات و پژوهش ها در سالهای اخیر بوده است و حتی عامل اصلی در ایجاد برخی بیماریها تلقی شده است.

          اختلال روده ی نشت کننده چیست؟
          سطح روده ی ما (بنام اِپیتلیوم) با لایه ای از سلولهای به هم چسبیده پوشیده شده است. این لایه ی سلولی به عنوان سدی میان محیط بیرونی (مجاری گوارشی) و محیط داخل (خون و فضای داخلی بدن) ایفای نقش میکند. وقتی اتصالات محکمِ بین این سلولهای بهم پیوسته باز شود، اختلال روده ی نشت کننده ایجاد میشود؛ بدین ترتیب که تکه های پروتئینی، باکتریها، ضایعات، سموم و پاتوژن ها میتوانند از این راه عبور کنند. بعد از این، سلولهای سیستم ایمنی ساکن در قسمت روده بر علیه این عوامل بیگانه و مهاجم حمله را آغاز میکنند و به دنبال آن سلسله ای از واکنشها رخ میدهد که به التهاب و فعالیت مداوم سیستم ایمنی منجر میشود. 
          برای بهبود اختلال روده ی نشت کننده، هم باید بدانیم از چه غذاهایی اجتناب کنیم و هم اینکه چه مواد غذایی بهبود بخشی را در برنامه ی خود بگنجانیم. 
          طبق برخی تحقیقات، غذاهایی که باعث ضعف روده و باز شدن این اتصالاتِ میان سلولی میشود باید از برنامه غذایی فرد حذف شوند و چیزهایی که به سلامت عمومیِ روده کمک میکند اضافه شوند. 
          برای مثال طبق تحقیقات دکتر سارا بلنتاین، موارد اصلی برای حذف شامل غلات گلوتن دار، غذاهای لکتین دار (حبوبات)، لبنیات، سبزیجات گروه سولانم (بادمجون، گوجه، سیب زمینی، فلفل،)، سفیده ی تخم مرغ،میشود. 
          راهکارهای بهبود بخش اصلی شامل این موارد میشود:

          ۱. کاهش التهاب با پرهیز از مصرف غلات
          ۲. کاهش التهاب با تعدیل اسیدهای چرب امگا سه و شش مصرفی در روز
          ۲. پروبیوتیکها و مواد غذایی پروبیوتیکی
          ۳. فراهم آوردن شرایط مناسب برای تکثیر باکتریهای مفید و محافظ بدن با مصرف سبزیجات و فیبرها به اندازه ی کافی
          ۴. مصرف آمینواسیدهای مهم برای تقویت اتصالات میان سلولی در قسمت دیواره ی گوارشی (مثل آب استخوان)

          آیا مواد مغذی مشخصی وجود دارد که به استحکام ساختاریِ دیواره ی روده و بسته نگه داشتن اتصالات میان سلولها به منظور بهبود "اختلال روده ی نشت کننده" کمک کند؟  بله، علاوه بر پژوهش های مختلفی که تاثیر مکملهای مواد مغذی و ترکیبات گیاهی -داروئی مختلف را بر نشت پذیری روده در انسانها و حیوانات زنده مورد سنجش قرار داده است، انجام آزمایشات کشت سلولی با الگوبرداری از سلولهای اِپیتلیال روده، ما را به شناخت بهتری در این مورد رسانده است.

          در واقع، با کمک این روش مرسوم، سلول های روده را در آزمایشگاه میتوان کِشت کرد به گونه ای که کاملا شبیه سلولهای انتروسیت دیواره ی روده شود. سپس محلولِ حاوی هر ماده ی مغذی را به سلولهای اِپیتلیال فرضی تزریق کرد و ولتاژ، جریان و مقاومت الکتریکی، آنها را در سرتاسر سلولها اندازه گیری کرد. تعیین این فاکتورها به دانشمندان کمک میکند تا میزان استحکام سد روده و عملکرد آن را ارزیابی کنند. علاوه بر اینها، شدت گسترش آنها در لایه ی سلولی نیز بررسی میگردد.

          همچنین محققان میتوانند میزان اثرگذاری مواد مغذی بر ژن های دخیل در تنظیم نشت پذیری روده و پروتئین های نقاط پیوندی میان سلولهای جدار روده را آزمایش کنند.

          خلاصه: از طریق این نوع پژوهش ها و پروژه های تحقیقی به این نکته پی میبریم که مواد مغذی مشخصی هستند که به بازسازی دیواره ی روده و فضای میان سلولی کمک کند؛ همان قسمتهایی که سلولها را به هم چسبیده و در کنار هم نگه میدارد و باعث میشود این ساختار کمتر از قبل نشت پذیر (نفوذ پذیر) باشد.

          هر ماده ی مغذی معرفی شده به شیوه ی منحصر به فرد خود در استحکام ساختار سلولی روده نقش دارد و هر کدام در نوع خود مهم و مفید هستند. ( چگونگی اثر آنها متفاوت است). این ترکیبات عبارتند از:

          ۱. زینک: نوع عملکرد⬅ تنظیم نفوذ پذیری روده و موثر در پروتئینهای اتصالات محکم  میان سلولها

          ۲. کوئرستین: نوع عملکرد⬅ تقویت سد روده و حفاظت از آن در برابر عوامل آسیب رسان خارجی

          ۳.بوتیرات: نوع عملکرد⬅ نوسازیِ ساختار کلی روده و کاهش نشت پذیری آن

          ۴. کورکومین: نوع عملکرد⬅ بازسازیِ ساختار روده و کاهش نفوذپذیری آن

          ۵. ایندول: نوع عملکرد⬅ کاهش تولید سایتوکینهای پیش التهابی

          ۶. بربرین: نوع عملکرد⬅ اصلاح میزان نفوذپذیری چسبهای محکمِ میان سلولی

          ۷. اِل-گلوتامین: نوع عملکرد⬅ ایجاد یکپارچگی و حفظ عملکرد سد روده

          ۸. شیرین بیان بدون گلیسیریزین⬅ ضخیم سازی لایه ی مخاطی روده

          منابع غذایی این ترکیبات

          منابع غذایی ترکیبات مفید برای اختلال روده ی نشت کننده

          ۱. زینک ⬅ غذاهای دریایی، امعا و احشا بخصوص جگر، گوشت قرمز، بوقلمون، تخم کدو تنبل

          ۲. کوئرستین ⬅ گیاهان مختلف همچون پیاز، سیب، مرکبات، چای سبز/سیاه، توتهای تیره رنگ، گیلاس، سبزیجات چلیپائی، برخی گیاهان داروئی مثل مریم گُلی.

          ۳‌. بوتیرات⬅ اسید چرب با زنجیره ی کوتاه است که از تخمیر فیبرهای گیاهی در روده تولید میشود⬅ با خوردن فیبر انواع سبزیجات از جمله سبزیجات برگ سبز، ریشه ای، تخمیری میوه ها، دانه ها، مغزها میتوان تولید این ماده در بدن را تقویت کرد؛ لازم به ذکر است که در برخی مواد غذایی مثل روغن حیوانی،نیز وجود دارد.

          ۴. کورکومین⬅ زردچوبه بصورت خوراکی، طبق تحقیقات مصرف مکمل آن برای همه ممکن است مناسب نباشد، خصوصاً بیماران خودایمنی با غلبه ی سلولهای تی نوع ۲. برای اطلاعات بیشتر مطلب سلولهای کمکی تی را مطالعه کنید.

          ۵. ایندول ⬅ بیشتر سبزیجات چلیپائی مثل کیل، کلم ها، شلغم. البته این ترکیب مفید میتواند در بدن از آمینواسید تریپتوفان هم تولید شود. منابع غذایی تریپتوفان عبارتند از گوشت، ماهی، بوقلمون، تخم کدو تنبل و آفتابگردان.

          ۶. بربرین⬅ این مورد تقریباً کمیاب است به همین خاطر، دکتر بلنتاین مکمل با کیفیت آن را در سایتش پیشنهاد داده. منابع گیاهی آن عبارتند از انگور اورگن، زرشک اروپایی، درخت زردچوبه.

          ۷. اِل-گلوتامین⬅ بهترین ترکیب شناخته شده. منابع غذایی آن شامل گوشت و آب استخوان میشود و مکمل با کیفیت آن هم میتواند کاربردی باشد.

          ۸. شیرین بیان بدون گلیسیریزین⬅ دقت شود که خود ریشه ی آن که کِرِمی رنگ است میتواند ایجاد عوارض جانبی همچون فشار خون کند اما عصاره ی بدون گلیسیریزین آن (قهوه ای رنگ) در این زمینه کاربرد دارد. دکتر سارا بلنتاین مکمل DGL با کیفیت آن را پیشنهاد داده است.

          برخی از مواد غذایی ذکر شده در بالا در رژیم خودایمنی، پروتکل حذفی AIP مجاز نیستند. اگر رژیم مشخصی دارید یا به هر کدام از این ترکیبات حساسیت دارید هرگز روزانه آن را مصرف نکنید چون فقط برای اختلال روده ی نشت کننده مناسب است. قدرت واکنشهای التهاب زا در بدن بیشتر از فواید و میزان اثر گذاری ماده ی موثره ی این مواد غذایی است. برای مثال کره ی حیوانی حاوی بوتیرات است اما برای برخی ایجاد التهاب میکند یا تخم مرغ حاوی تریپتوفان است اما جزء عوامل ایجاد کننده ی التهاب برای برخی بیماران است

          تذکر: مطالب ارائه شده در این صفحه جنبه ی تحقیقی دارد. بدون نظر پزشک تغییری در برنامه ی سلامت خود ایجاد نکنید.

          منبع:

          www.thepaleomom.com/8-nutrients-for-leaky-gut/


          "سویه های پروبیوتیکی مفید"
           
          قسمت اول: بیفیدوباکترها
          ____________________________________________________
           
          ۱. بیفیدو باکتریوم بیفیدوم: ▫بیشترین پروبیوتیک موجود در بدن نوزادان و روده ی بزرگ ▫کمک به تولید ویتامین ها در روده ▫جلوگیری از رشد باکتریهای مضر ▫تقویت واکنش های سیستم ایمنی ▫پیشگیری از اسهال
          ____________________________________________________
           
          ۲. بیفیدو باکتریوم لانگوم: بهبود عملکرد کبد کاهش التهاب حذف سُرب و فات سنگین از بدن
          ____________________________________________________
           
          ۳. بیفیدو باکتریوم برو:تشکیل کُلنی میکروارگانیسم های مفید در سیستم گوارشیخارج کردن باکتری های بد از بدن
          ____________________________________________________
           
          ۴. بیفیدو باکتریوم  اینفنتیس: ▫تسکین مشکل اسهال و یبوست ▫کاهش علائم سندرم روده ی تحریک پذیر (IBS)
           
          ____________________________________________________
           
          پینوشت: 
          1.Bifidobacterium bifidum
          2.Bifidobacterium longum
          3.Bifidobacterium breve
          4.Bifidobacterium infantis
           

          قسمت دوم: لاکتو باسیلوس ها
          ____________________________________________________

          ۱. لاکتو باسیلوس کازئی:
          ▫تقویت ایمنی بدن
          ▫مهار هلیکو باکتر پیلوری
          ▫درمان عفونت ها
          ____________________________________________________

          ۲. لاکتو باسیلوس اسیدوفیلوس:
          برطرف کردن باد و نفخ
          بهبود حساسیت به لاکتوز (عدم تحمل لاکتوز)
          کاهش ۶۱ درصدی باکتری اِکولای (اشریشیا کُلی) بر طبق شواهد
          کاهش سطح کلسترول
          ساخت ویتامین k
          بهبود بخشی به عملکرد بافت لنفوئیدی مربوط به روده بنام GALT (بخش مهمی از سیستم ایمنی بدن) 
          ____________________________________________________

          ۳. لاکتوباسیلوس بولگاری:(سویه ی پروبیوتیکی قوی)

          مبارزه با باکتریهای مضری که به سیستم گوارشی هجوم آورده اند(طبق شواهد)
          حفظ پایداری و ماندگاری بعد از قرار گرفتن در معرض شیره های گوارشی اسید معده (طبق شواهد)
          خنثی کردن اثرات مخرب سموم
          ترشح و تولید طبیعی آنتی بیوتیکها از خود
          ____________________________________________________

          ۴. لاکتوباسیلوس برویس:
          ▫ماندگاری و پایداری خوب در مجاری گوارشی (معده/روده)، بر طبق شواهد
          ▫تقویت ایمنی سلولار
          ▫تقویت سلولهای تی کُشنده ی طبیعی
          ▫از بین بردن هلیکو باکتر پیلوری

          ____________________________________________________

          ۵.  لاکتوباسیلوس رامنوسوس:
          بهبود تعادل باکتریایی
          سلامت پوست
          مبارزه با عفونتهای مجاری ادراری و تنفسی
          کاهش هورمون های استرس ⬅ کاهش اضطراب
          کاهش گیرنده های انتقال دهنده های عصبی  GABA ⬅ کاهش اضطراب
          ماندگار در مجاری سیستم گوارشی.

          پینوشت: 
          1.Lactobacillus casei
          2.Lactobacillus acidophilus
          3. Lactobacillus bulgaricus
          4.Lactobacillus brevis
          5. Lactobacillus rhamnosus


          قسمت سوم: باسیلوس ها
          ____________________________________________________

          ۱. باسیلوس سوبتیلیس: پروبیوتیک خیلی مقاوم نسبت به حرارت و گرمای زیاد و
          ▫جلوگیری از رشد باکتریهای مضر همچون سالمونلا و سایری عوامل بیماری زا (پاتوژن ها)
          ▫تقویت واکنشهای ایمنی
          ▫تقویت بافت لنفوئیدی وابسته به روده (GALT)
          ▫پروبیوتیک اسپور ساز با ماندگاری طولانی 
          ____________________________________________________

          ۲.  باسیلوس کواگولانس: پروبیوتیک بسیار مقاوم به حرارت و گرما و‌
          ▫افزایش جذب مواد مغذی
          ▫کاهش التهاب و علائم رماتیسم مفصلی یا آرتریت روماتوئید (طبق شواهد)
          ▫پروبیوتیک اسپور ساز با دوام طولانی مدت
          ____________________________________________________

          پینوشت: 
          1.Bacillus subtilis
          2.Bacillus coagulans

           

          قسمت چهارم: ساکارومایسِس بولاردی (اِس-بولاردی)

          سویه ی پروبیوتیکی از نوع قارچ
          احیای فلور طبیعی روده ی بزرگ و کوچک
          بهبودِ رشدِ سلولهای روده ای
          موثر در درمان بیماری های التهابی روده همچون بیماری کرون (اثبات شده)
          دارای اثرات سم زدایی و ضد می
          موثر در کاهش التهاب

          پینوشت: 
          Saccharomyces boulardii

           

          منبع:
           
          Http://draxe.com/probiotics-benefits-food-supplements/
           
          تذکر:
           
          کلیه ی اطلاعات نوشته شده در این صفحه جنبه ی تحقیقی دارد. قبل از تصمیم گیری در مورد سلامتتان و هر تغییری در برنامه ی خود، ابتدا با پزشک یا مشاور تخصصی و آگاه در این زمینه م کنید. 
          در صورت ذخیره ی اطلاعات یا کُپی از نوشته ها، منبع آن و آدرس سایت مربوطه حتما ذکر شود. 

          آخرین مطالب

          آخرین ارسال ها

          آخرین جستجو ها